‘શાંતનુ’
- સિદ્ધાર્થ છાયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as Matrubharti.
Matrubharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
Matrubharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
નવ
દસ સેકન્ડ માટે શાંતનુ ને ચક્કર આવી ગયાં. અક્ષયે શાંતનુને તરત પકડીને સંભાળી લીધો.
‘એય વ્હોટ ધ હેલ?’ ફરીવાર હાથ ઉપાડી રહેલાં સુવાસ નો હાથ પકડતાં અક્ષય જોરથી બોલ્યો એ ગુસ્સે થી થરથરતો હતો.
‘આને પૂછ...અનુને ભગાડવામાં એણે જ એને મદદ કરી છે ને?’ સુવાસ હજીપણ ગુસ્સા થી તમતમી રહ્યો હતો.
‘શું? અનુ ભાગી...’ શાંતનુને હજી સુવાસના તમાચા થી કળ વળી પણ ન હતી ત્યાં જ આ બીજો આઘાત લાગ્યો.
‘હા હમણાં જ એનો ફોન હતો એણે પેલા સાથે લગ્ન કરી લીધાં છે, અને તું આમ જાણે કે કશું જ નથી બન્યું હોય એમ શેનો ઉભો છે, તને તો બધી ખબર જ છે ને? તું જ તો એ બન્ને વચ્ચે રહીને એ બન્નેનાં મેસેજ એકચેન્જ કરતો હતો ને?’ તે દિવસે અનુશ્રી માટે લઇ આવેલો પત્ર શાંતનુ તરફ ફેંકતા સુવાસ બોલ્યો.
‘જુવો સુવાસભાઇ અનુશ્રી અને અમરેન્દ્ર ભાગીને લગ્ન કરવાનાં છે એની મને ખબર હતી પણ આજે નહી કાલે, આજે તો એલોકો કોઇ વકીલ ને મળવા જવાનાં હતાં.’ શાંતનુ એ પોતાને જે ખબર હતી એ કહ્યું પણ સુવાસ એમ માને એમ ન હતો.
શાંતનુએ નીચે વળી ને પેલો પત્ર ઉપાડ્યો અને વાંચવા લાગ્યો.
‘જુવો આમાં અમરેન્દ્રએ ચોખ્ખું લખ્યું છે કે આજે એ લોકો એ વકીલને મળવા જવાનું છે. એ લોકો લગ્ન તો કાલે કરવાનાં હતાં. મને ખબર હતી સુવાસભાઇ કે તમે અનુશ્રીને આ લગ્ન કરવાની અનુમતી નહોતી આપી પણ હું અનુશ્રીની દોસ્તી થી બંધાયેલો હતો. આઇ એમ સોરી હું તમારી કોઇ જ મદદ ન કરી શક્યો.’ શાંતનુ નાં જવાબમાં મક્કમતા હતી.
‘અનુશ્રીએ જે કર્યું એ કર્યું પણ એમાં બિચારાં શાંતનુભાઇને તમાચો મારવાની શું જરૂર હતી એ તો ફક્ત એમને મદદ કરી રહ્યાં હતાં. ભાઇ અને અનુશ્રી ની દોસ્તી ખુબ સ્ટ્રોંગ છે અને એ મરી જાત પણ તમને અનુશ્રીના પ્રેમ પ્રકરણ વિષે ગંધ સુદ્ધાં ન આવવા દેત. તમારાં ઇમોશન્સ તમારી જગ્યાએ સાચાં છે. મારી પણ બે બહેનો છે પણ તમારી જગ્યાએ હું હોત તો ભાઇને તમાચો તો ન જ મારત. આઇ ફીલ કે તમારે ભાઇની માફી માંગવી જોઇએ.’ અક્ષય ગુસ્સામાં બોલ્યો.
‘નો નો ઇટ્સ ઓકે, સુવાસભાઇ મારાં પણ મોટાભાઇ જેવાં જ છે એમને હક્ક છે એમ કરવાનો.’ શાંતનુ એક નબળાં સ્મીત સાથે બોલ્યો.
‘સોરી શાંતનુ, પણ તું હવે પ્લીઝ અહીં થી જતો રે. તું જ્યાં સુધી રહી હોઇશ ત્યાં સુધી મને, અનુ અને તેં, મને અને મમ્મીને આપેલાં દગા ની યાદ આવતી જ રહેશે. આવું કરવા માટે મેં એને બેંગ્લોર નહોતી મોકલી.’ સુવાસ સોફા પર ફસડાઇ પડ્યો એની આંખમાં પણ હવે આંસુ હતાં.
‘જતો રહીશ સુવાસભાઇ પણ ફક્ત એકવાત કહીને. તમારો વધુ સમય નહી બગાડું. બીલીવ મી અનુને છેલ્લે હું બીજી તારીખે મળવા આવ્યો ત્યાં સુધી એને તમને અને મમ્મા ને કહ્યાં વગર જ લગ્ન કરવા પડશે એનું અત્યંત દુઃખ હતું પણ એ અમરેન્દ્રને પણ છોડી શકે એમ નહોતાં. એ બન્ને એકબીજાને ખુબ પ્રેમ કરે છે અને અમરેન્દ્ર પણ એને ખુબ ખુશ રાખશે. મને એ પણ ખ્યાલ છે કે તમે અને મમ્મીજી એ પોતાનું પેટ કાપીને અનુ ને ભણાવી છે પણ...પ્રેમ તો થઇ જાય સુવાસભાઇ એમાં પ્રેમ કરનારનો શું વાંક? કોઇને જોઇએ અને એ તરત જ ગમી જાય અને પ્રેમ થઇ જાય બસ... પ્રેમ થવાની આટલી જ પ્રક્રિયા છે તો ત્યારે અનુને તમારાં બલિદાનો કેવી રીતે યાદ આવે સુવાસભાઇ? અત્યારે તમે ડીસ્ટર્બ છો પણ પછી મારી વાત શાંતી થી વિચારજો અને જો મારી જરૂર હોય તો મને જરૂર બોલાવજો. હું મારાં દિલમાં તમારાં વિષે કોઇપણ ડંખ રાખ્યાં વીના આવીશ.’ શાંતનુ સુવાસ ની નજીક ઉભો રહી ને બોલ્યો.
‘તું જા ને યાર નહી તો ફરીથી હું કઇક કરી બેસીશ.’ સુવાસ શાંતનુની વિરુદ્ધ દિશામાં જોઇને બોલ્યો અને હાથથી એને જતાં રહેવાનો ઇશારો કર્યો.
‘આમ જ કરવું હતું એમનું સાંભળવું ન હતું તો ભાઇને બોલાવ્યાં શું કામ? અનુનો ગુસ્સો ભાઇ પર ઉતારવા માટે? મારો ભાઇ શું બોક્સિંગની પંચિંગ બેગ છે તમારાં માટે? હેં બોલો તો? હવે કેમ ચુપ થઇ ગયાં? બોલો બોલો?’ અક્ષય નો ગુસ્સો હજી રોકાતો ન હતો એ ધગી રહ્યો હતો.
‘અક્ષુ બસ હવે, બહુ થયું, ચલ.’ શાંતનુ કડક અવાજે બોલ્યો અને અનુશ્રીના મમ્મા ને નમસ્તે કરી ને અક્ષયનો હાથ ખેંચીને અનુશ્રીના ઘરની બહાર નીકળી ગયો.
‘સમજે છે શું સાલો એનાં મનમાં? એમ કોઇનો ગુસ્સો કોઇ પર ઉતારાય? આ તમે સહન કરી લ્યો હોં? જો એણે મને લાફો માર્યો હોત તો અત્યારે અહિયા... અહિયા ૧૦૮ ઉભી હોત.’ અક્ષય હેલ્મેટ પહેરતાં પહેરતાં પણ અનુશ્રીના ઘર તરફ જ જોઇ રહ્યો હતો.
‘અક્ષુ...બસ હવે પહેલાં અહીંથી જઇએ પછી બધી વાત કરીએ શાંતીથી.’ શાંતનુ એ ફરી એકવાર અક્ષયને વાર્યો.
ઇસ્કોન ચાર-રસ્તા સુધી બન્ને મૂંગા રહ્યાં. ઇસ્કોન ચાર રસ્તા આવતાં જ શાંતનુએ અક્ષયને બાઇક સાઇડમાં લેવાનું કહ્યું.
‘એક કામ કર સિતરદીપને રજા લઇને અહિયા આવવાનું કહી દે.’ બાઇક પર થી ઉતરતાં શાંતનુ તરત જ બોલ્યો.
‘ઓકે ભાઇ એઝ યુ સે.’ અક્ષયે રાબેતા મુજબ શાંતનુ નો બોલ ઝીલી લીધો અને સિરતદીપને કૉલ કર્યો.
‘આવે છે ને?’ અક્ષયની સિરતદીપ સાથે થયેલી વાત પરથી તાગ મેળવી ને શાંતનુ બોલ્યો.
‘હા મેં એને સામે મેક-ડી માં બોલાવી છે. એ આવે ત્યાં સુધી આપણે ત્યાં જ ઉભાં રહીએ તો?’ અક્ષય બોલ્યો.
‘હમમ...ઠીક છે ચલ.’ શાંતનુ ફરી થી અક્ષયની પાછળ બેસી ગયો અને અક્ષય બાઇક સામેનાં કોમ્પ્લેક્સ બાજુ વાળી લીધી.
‘તમે મારા ખાઇ લ્યો ભાઇ... હું નહી. અક્ષયે ફરી વાત ઉપાડી.
‘દુનિયાનો કોઇપણ ભાઇ આમ જ કરત અક્ષુ. તે સાંભળ્યું નહિ સુવાસભાઇ શું બોલ્યાં ? એમણે અનુ પાસેથી આવું ધાર્યું ન હતું.’ શાંતનુ અક્ષયને સમજાવવા લાગ્યો.
‘ધાર્યું તો તમે પણ નહોતું ને મોટાભાઇ ? તમને પણ ઉલ્લુ બનાવી ને જતી રહી..બી. એફ. એફ માય ફૂટા!’ અક્ષય નો ગુસ્સો ઓછો થવાનું નામ નહોતો લેતો.
‘હમમ..તારી વાત અમુક અંશે સાચી છે અક્ષય. ખબર નહી પણ કેમ? મને નથી લાગતું કે અનુએ મને ઉલ્લુ બનાવ્યો હોય.’ શાંતનુનાં એકએક શબ્દમાં હજીપણ અનુશ્રી પ્રત્યે વિશ્વાસ છલકતો હતો.
‘તમને, મને અને સિરુ ને કાલનું કહીને મેડમ આજે જ ભાગી ગયાં અને તમને લાગે છે કે એણે આપણને ઉલ્લુ નથી બનાવ્યાં?’ અક્ષયને શાંતનુની વાત થી અત્યંત આશ્ચર્ય થઇ રહ્યું હતું.
‘એટલે જ તો મેં તને કીધું કે ખબર નહી પણ કેમ?’ શાંતનુએ “ખબર નહી પણ કેમ?” એ શબ્દો પર ભાર મુક્યો.
‘કારણકે તમે એમનાં પ્રેમ માં છો, હજીપણ અને હું નથી એટલે હું સત્ય જોઇ શકું છું.’ અક્ષય બોલ્યો. છેલ્લાં અડધા કલાકમાં પહેલીવાર એનાં ચહેરા પર સ્મીત હતું.
‘જો સિરુ પણ આવી ગઇ.’ કોમ્પલેક્સ નાં ખૂણે પોતાનું કાયનેટીક
પાર્ક કરતાં શાંતનુએ સિરતદીપને જોઇ.
સિરતદીપે પોતાનાં ગોગલ્સ અને મોઢાં પર બાંધેલો દુપટ્ટો ડીકીમાં મુક્યો અને શાંતનુ અને અક્ષય જ્યાં ઉભા હતાં ત્યાં દોડતી દોડતી આવી. અક્ષયને મળવાને બદલે એ સીધી જ શાંતનુને વળગી પડી અને ચોધાર આંસુએ રડવા માંડી. અક્ષયને જરાપણ નવાઇ ન લાગી. શાંતનુ પણ સિરતદીપના માથે ધીમે ધીમે હાથ ફેરવી ને એને શાંત રહેવાનું કહેવા લાગ્યો. થોડીવારના રુદન પછી સિરતદીપ શાંત થઇ. અક્ષયે પોતાની બેગમાં થી પાણીની બોટલ કાઢી રાખી હતી. સિરતદીપ થોડી શાંત થતાં જ અક્ષયે એ બોટલ એની તરફ ધરી. સિરતદીપે એ લઇને બે-ત્રણ ઘૂંટડા પાણીનાં પીધાં.
‘અનુએ આવું નહોતું કરવું જોઇતું શાંતુભાઇ, એટલીસ્ટ તમને તો એણે સાચું કહેવું જોઇતું હતું?’ પાણી પી ને સિરતદીપ તરત જ બોલી.
‘આપણે અંદર નિરાંતે બેસીને વાત કરીએ?’ શાંતનુ બોલ્યો.
ત્રણેય જણા પછી મેકડાનોલ્ડસ માં ગયાં. અક્ષયને સિરતદીપ અને શાંતનુની ચોઇસ ની ખબર હતી એટલે એ સીધો ઓર્ડર લેવા ગયો.
‘તને ક્યારે ખબર પડી સિરુ?’ શાંતનુએ સિરતદીપને પૂછ્યું.
‘સાડા અગિયાર ને પાંચે એનો વ્હોટ્સ એપ્પ પર મેસેજ આવ્યો અને ત્યારથી જ એ ઓફ લાઇન છે, આ જુવો એનું લાસ્ટ સીન એટ
૧૧.૩૬ છે.’ સિરતદીપે પોતાનો સેલફોન શાંતનુ ને આપ્યો.
શાંતનુ એ સિરતદીપનાં સેલફોન માં અનુશ્રી નો મેસેજ જોયો જેમાં એણે લખ્યું હતું કે “જસ્ટ ગોટ મેરીડ વિથ અમર ફ્યુ મિનીટ્સ બેક, વીલ ક્લેરીફાય સુન.”
‘હમમ..એનો મતલબ એમ કે એણે પોતાનો સેલફોન પણ કોઇ
બહાના હેઠળ સુવાસભાઇ પાસે થી લઇ લીધો હશે.’ શાંતનુ મેસેજ જોઇને
બોલ્યો અને સિરતદીપને એનો સેલફોન પાછો આપતાં કહ્યું.
‘પ્રેમ બધું શીખવાડી દે છે મોટાભાઇ...ખોટું બોલતાં, ચોરી કરતાં અને ખાસ મિત્રો ને દગો આપતાં પણ.’ શાંતનુ અને સિરતદીપ પાસે બર્ગર અને ફ્રેંચ ફ્રાઇઝ મુકતા અક્ષય બોલ્યો.
‘કમ ઓન અક્ષુ, અનુ નો પક્ષ સાંંભળ્યાં વીના આપણે એને કેમ બ્લેમ કરી શકીએ?’ શાંતનુ એ અક્ષય ને કહ્યું.
‘ના શાંતુભાઇ, અક્ષયની વાત સાચી છે. આટલી મોટી વાત અનુ ને ખબર ન હોય એવી ભોળી તો એ છે જ નહી. એ પેલા નાં પ્રેમમાં આંધળી થઇ ગઇ છે. સાચું કહું પણ મેં પેલા સાથે બે-ત્રણ વાર ફોન પર વાત કરી હતી. મને તો એ બહુ પ્રાઉડીશ લાગ્યો હતો. તમે તો અને મળ્યાં હતાં ને શાંતુભાઇ? એ રીયલમાં પણ એવો જ છે?’ સિરતદીપે શાંતનુ ને પૂછ્યું.
‘જવા દે ને સિરુ જે થવાનું હતું એ થઇ ગયું. મને જરાય એ બાબતનું દુઃખ નથી. શો મસ્ટ ગો ઓન. એક દિવસ એ જરૂર આપણો કોન્ટેક્ટ કરશે અને પોતાની સાઇડ પણ ક્લીયર જરૂર કરશે.’ શાંતનુ ગજબ ની સ્થીરતા દર્શાવી રહ્યો હતો.
‘અક્ષુ તારો આ મોટોભાઇ તો ગજબ છે હોં! પહેલાં તો અનુએ એમની પ્રપોઝલ ઠુકરાવી અને હવે એમને ચીટ કરી ને ભાગી ગઇ તો પણ આ જનાબ તો એકદમ કુલ-કુલ છે. હું એની આટલાં વર્ષો જૂની ફ્રેન્ડ છું તો પણ મને એમ સતત લાગી રહ્યું છે કે એણે મને ચીટ કર્યું છે. મને તો એટલીસ્ટ એણે મેસેજ પણ મોકલ્યો અને આ જનાબને એણે કશું જ કહેવાની પરવા પણ ન કરી અને તો પણ હજી એ એમનેએમ જ છે જાણે કે કશું થયું જ નથી!’ સિરતદીપ થોડાં ગુસ્સામાં બોલી.
‘એટલે તો એ મારાં બીગ બી છે.’ અક્ષય શાંતનુ ને વળગતાં બોલ્યો.
‘સિરુ તારી વાતમાં જ મારો જવાબ છે. મેં એને પ્રપોઝ કર્યું હતું ધેટ મીન્સ કે હું એને પ્રેમ કરું છું, રાઇટ? તો પછી મને એનો પક્ષ સાંભળ્યા વીના એમ કેમ લાગે કે એણે મને ચીટ કર્યું છે? હું તો એને આજે પણ એટલો જ પ્રેમ કરું છું.’ શાંતનુ એ સિરતદીપને જવાબ આપ્યો.
‘ગજબ છો હોં તમે તો!’ સિરતદીપ શાંતનુ ને પ્રણામ નો પોઝ દેખાડતાં બોલી.
‘જેમ તું અનુની દોસ્ત છે અને આજે તું એને સમજી ન શકી એમ ભાઇની આ વાત હું પણ નથી સમજી શક્યો કે ગમે તે સંજોગોમાં એ આમ શાંત કઇ રીતે રહી શકે છે?’ અક્ષય બોલ્યો.
‘કારણકે મારું નામ શાંતનુ છે અને કદાચ એટલે જ હું શાંત રહી શકું છું બસ? ચલો હવે જઇએ? હું તો હવે ઘેરે જ જઇશ, અક્ષુ તું મને ઘેરે મૂકી જા પ્લીઝ.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘શ્યોર બ્રો, આજે તો બધાં નો મૂડ ખરાબ થઇ ગયો છે. ઘરે જ જઇએ.’ અક્ષય ઉભા થતાં બોલ્યો.
સિરતદીપ પણ પોતાને ઘેરે ગઇ અને શાંતનુને અક્ષય એનાં ફ્લેટની નીચે મૂકી ને જતો રહ્યો.
‘અરે શાંતનુભાઇ આજે તો દોઢ વાગ્યા મેં આપકી સવારી આઇ?’ બારણું ઉઘડતાં જ જ્વલંત ભાઇ શાંતનુને વહેલો આવેલો જોઇને બોલ્યાં.
શાંતનુ ઘરમાં દાખલ થયો અને હજી જ્વલંતભાઇ બારણું બંધ કરે ન કરે ત્યાં એમને જોરથી વળગી ને અનરાધાર રડવા લાગ્યો. એકતો અનુશ્રીનું આમ અચાનક ભાગી જવું એનાં પર સુવાસનું વગર વાંકે એને તમાચો મારી દેવું અને હવે અનુશ્રી પરણી ગઇ છે અને કાયમ માટે કોઇ બીજાની થઇ ગઇ છે એવાં વિચાર એકસાથે એનાં મગજને જ્યારથી એણે સુવાસનો તમાચો ખાધો હતો ત્યારથી જ પરેશાન કરી રહ્યાં હતાં. અક્ષય સામે તો એણે જરાપણ ઢીલું નહોતું જ થવું અને સિરતદીપે સામેથી જ પોતાનું દુઃખ શાંતનુ પાસે રજુ કરી દીધું એટલે ત્યારે પણ શાંતનુ ને કન્ટ્રોલ રાખવો પડ્યો. પણ આ એનાં ‘પપ્પા’ એટલે એમને જોઇને જ એનું રડવું રોકી ન શકાયું.
શાંતનુ નાં રડવાનો અવાજ એટલો જોરથી હતો કે એનેે વળગી પડેલાં જ્વલંતભાઇ ને પોતાનાં પગથી મુખ્ય દરવાજો અટકાવવો પડ્યો જેથી આડોશી-પાડોશી ને ખબર ન પડી જાય.
‘શું થયું દીકરા?’ શાંતનુનું રુદન થોડુંક ધીમું પડતાં જ જ્વલંતભાઇએ એની પીઠ ઉપર હાથ ફેરવતાં પૂછ્યું.
‘કાઇ નહી પપ્પા, મમ્મી યાદ આવી ગઇ.’ શાંતનુ ખોટું બોલ્યો.
‘હમમ..બે મિનિટ બેસો હું પાણી લઇ આવું.’ જ્વલંતભાઇ આમ કહીને રસોડામાં ગયાં અને પાણીની બોટલ અને ગ્લાસ લઇ ને આવ્યાં અને ગ્લાસમાં પાણી રેડી ને શાંતનુને આપ્યું.
શાંતનુ એક જ શ્વાસે એ આખોય ગ્લાસ ભરેલું પાણી પી ગયો. શાંતનુએ પાછો આપેલો ગ્લાસ અને બોટલ સામે પડેલાં ટેબલ પર મુકીને જ્વલંતભાઇ શાંતનુની બાજુમાં બેઠાં.
‘મને ખબર છે શાંતનુ તમે ધરિત્રીને ખુબ મીસ કરો છો. વિથ ડ્યુ રીસ્પેક્ટ ટુ યોર ફીલિંગ્સ પણ આ આંસુ ધરિત્રી માટે ન હતાં, હું સાચું કહું છું ને?’ જ્વલંતભાઇ એ શાંતનુનો હાથ પકડી લીધો.
‘હમમ...’ શાંતનુ ફક્ત આટલું જ બોલ્યો.
‘અનુશ્રી એ ના પાડી?’ જ્વલંતભાઇ નો આ સવાલ શાંતનુ માટે એક બોમ્બશેલ થી કમ ન હતો.
‘હૈં? એટલે? ના, ના પપ્પા એવું કશું જ નથી.’ શાંતનુ અવાક થઇ ને બોલ્યો. અમુક દિવસો અગાઉ અનુશ્રીએ પણ એનો પ્રેમ પહેલેથી જ જાણીને કઇક આવું રીએક્શન આપવા માટે મજબુર કરી દીધો હતો.
‘બચ્ચુ, હું તમારો બાપ છું. હું નથી જાણતો આ રોજરોજ નું તમારાં બન્ને નું ચેટ મેસેજ પર કલાકો સુધી વાતો કરવી? એ પુરતું ન હોય તો ફોન ઉપર લાંબી વાતો કરવી. અને હા રોજ ઓફિસમાં તો મેળવવાનું જ અને અફકોર્સ રોજ લંચ સાથે કરવા છતાં કોઇક રવિવારે ખાસ લંચ પર પણ મળવાનું. આ માત્ર મિત્રતા નથી શાંતનુ, આ તો પ્રેમ છે, પ્રેમ છે, પ્રેમ છે!’ જ્વલંતભાઇ શાંતનુ સામે જોઇને મંદમંદ મુસ્કુરાઇ રહ્યાં હતાં.
‘એણે ના તો પંદર દિવસ પહેલાં જ પાડી દીધી હતી પણ આજે એણે કોઇ સાથે લગ્ન કરી લીધાં.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘ઓહો તો એમ વાત છે, તો સાહેબ દેવદાસ મૂડ માં છે હેં ને?’ જ્વલંતભાઇ હસતાંહસતાં બોલ્યાં.
‘ના પપ્પા જો એમ હોત તો આ પંદર દિવસમાં જ તમને ખ્યાલ આવી ગયો હોત.’ આટલું કહીને શાંતનુએ માંડીને વાત શરુ કરી અને પહેલે થી છેલ્લે સુધી બધી જ વાત જ્વલંતભાઇને કહી દીધી અને સવારે સુવાસે એને મારેલા તમાચાની વાત પણ કરી.
‘તમે તમારાં ફિલ્ડમાં તો માસ્ટર છો જ એ તો મને તમારાં દર મહીને પાછલાં મહિના થી મોટી કીમત દેખાડતાં ચેક્સ જોઇને જ મને ખ્યાલ આવી જતો હતો પણ તમે પ્રેમ નાં ફિલ્ડમાં પણ અદ્ધુત છો એની મને આજે જ ખબર પડી શાંતનુ. આઇ સેલ્યુટ યુ માય સન! તમારી જગ્યાએ જો હું હોત તો હું પણ કદાચ આટલી સ્થીરતા ન રાખી શક્યો હોત.’ જ્વલંતભાઇ શાંતનુનાં ભરપુર વખાણ કરી રહ્યાં હતાં.
‘પ્લીઝ પપ્પા આમ ન કહો.’ શાંતનુને પોતાનાં જ પિતાનાં જ મોઢે વખાણ સાંભળીને થોડી શરમ આવી.
‘નો માય સન, મેં કહેલો એક એક શબ્દ સાચો છે. તમે અનુશ્રીને ભરપુર પ્રેમ કરતાં હતાં એ તમારાં રોજનાં બિહેવિયર થી મને ઘણી પહેલેથી જ ખબર પડી ગઇ હતી પણ એણે તમને ના પાડી અને તમને બેસ્ટ ફ્રેન્ડ ફોર એવર માન્યા તો તમે આજે એનાં ભાઇનાં તમાચાનો કોઇ જ જવાબ ન આપીને એ દોસ્તીનું પણ માન રાખ્યું. આઇ એમ પ્રાઉડ ઓફ યુ દીકરા!’ જ્વલંતભાઇના વખાણ પૂરાં જ નહોતાં થતાં.
‘બસ તો પછી મારે બીજું કશું જ નથી જોઇતું પપ્પા. તમે જે મને આજે ટોનિક આપ્યું છે એનાંથી મારી લાઇફ હવે શાંતીથી જતી રહેશે.’ શાંતનુ ફરીથી, આ વખતે બેઠાંબેઠા જ્વલંતભાઇને વળગી પડ્યો. પણ હા આ વખતે એ રડ્યો નહી.
‘બસ ત્યારે, હવે તમે થોડો આરામ કરો અને સાંજે અક્ષય સાથે કોઇ પિક્ચર-બીક્ચર જોઇ આવો અને ફ્રેશ થઇ ને કાલથી ફરીથી કામે ચડી જાવ.’ જ્વલંતભાઇ બોલ્યાં.
‘અક્ષય સાથે કેમ પપ્પા? તમારી સાથે કેમ નહી? આજે તો આપણે બન્ને જ પિક્ચર જોવા જઇએ અને બહાર જ ડીનર કરીએ, મહારાજ ને કૉલ કરીને ના પાડી દયો.’ શાંતનુ સોફા પરથી ઉભાં થતાં બોલ્યો.
‘અરે હુંં કેમ? આજે એવો તો કોઇ સ્પેશીયલ દિવસ નથી?’ આમ કહીને જ્વલંતભાઇ પણ ઉભાં થયાં.
‘કેમ? આજે સ્પેશીયલ દિવસ નથી? આજે એનુ નાં લગ્ન ન થયાં?’ આમ કહેતાં જ શાંતનુ ની આંખોનાં ખૂણા ફરીથી ભીનાં થયાં. જ્વલંતભાઇએ એનો ગાલ થપથપાવ્યો.
‘ઠીક છે તો સાંજે મુવી એન્ડ ડીનર પાકું હું હમણાં જ મહારાજ ને કૉલ કરી દઉં.’ જ્વલંતભાઇએ ટેબલ પર પડેલું છાપું અને સેલફોન લીધો અને પોતાનાં રૂમ તરફ ગયાં.
શાંતનુ પણ પોતાની બેગ લઇને પોતાનાં રૂમમાં ગયો અને કપડાં બદલી ને પોતાની બેડ પર આડો પડ્યો. બેડ પર પડે પડે એ થોડી થોડી વારે વ્હોટ્સ એપ્પ પર અનુશ્રીનું ‘લાસ્ટ સીન એટ’ જોઇ રહ્યો હતો જે હજુ પણ સવારનું ૧૧ઃ૩૬ દેખાડતું હતું જ્યારે એણે પોતાનાં સેલફોન પરથી છેલ્લો મેસેજ સિરતદીપને કર્યો હતો. સાંજ પડતાં એ અને જ્વલંતભાઇ, જ્વલંતભાઇ નાં ફેવરીટ કેરેક્ટર જેમ્સ બોન્ડ મુવી જઇને, એજ મલ્ટીપ્લેક્સમાં આવેલી એક રેસ્ટોરાંમાં જમીને ઘેરે આવી ગયાં.
બીજે દિવસે સવારે શાંતનુ રોજીંદા સમયે ઉઠી ને તરત જ વ્હોટ્સ એપ પર અનુશ્રીનું ‘લાસ્ટ સીન...’ ચેક કર્યું જે હજીપણ ગઇકાલનાં સવારનાં
૧૧.૩૬ નું જ દેખાડતું હતું. રોજની જેમ તૈયાર થઇને અને નાસ્તોકરીને લગભગ પોણાનવ વાગે ઓફીસનાં પાર્કિંગ માં પહોંચી ગયો. આજે એન ઓફીસે જવાનું જરાપણ મન ન હતું એટલે એણે અક્ષય આવે ત્યાં સુધી માતાદીન સાથે ગપ્પાબાજી કરીને સમય ગાળ્યો. અક્ષય આવતાં જ એ બન્ને ઉપર પોતાની ઓફિસે ગયાં. ઓફીસમાં ઘુસતી વખતે રોજની જેમ શાંતનુથી સામે આવેલી અનુશ્રીની ઓફીસનાં દરવાજા પર નજર ગઇ અને એક સ્મીત આપીને પોતાની ઓફીસમાં જતો હતો. લગભગ બે કલાક પછી એ અને અક્ષય પોતાનાં સેલ્સ કૉલ માટે સાણંદ બાજુ નીકળી ગયાં. સાંજે થોડું મોડું થયું હોવા છતાં પણ “ઘરે નહી પણ ઓફીસે જ જઇએ” એવો આગ્રહ અક્ષયે કર્યો. શાંતનુને નવાઇ તો લાગી પણ તેમ છતાં એ માની ગયો.
સાંજે લગભગ સાડાસાતે એ બન્ને પોતાની ઓફીસના પાર્કિંગમાં પહોંચી ગયાં. અક્ષયે બાઇક પાર્ક કરીને શાંતનુને બહાર આવેલી ચા ની૪ કીટલી એ આવવાનું કહ્યું. શાંતનુને કશું ન સમજાઇ નહોતું રહ્યું કે અક્ષય ઓફીસ સુધી આવીને પણ ઉપર જવાની કેમ ના પાડી રહ્યો છે? કીટલી પાસે પડેલાં બે નાના ટેબલો પર બેસીને અક્ષયે પોતાનાં સેલફોન પરથી કોઇને કૉલ કર્યો અને પોતે નીચે કીટલી પર છે એમ કહ્યું.
‘આ બધું શું થઇ રહ્યું છે એ હું જાણી શકું અક્ષયકુમાર?’ શાંતનુ કન્ફ્યુઝ હતો.
‘ફક્ત પાંચ મીનીટ દાદા પછી તમે પોતાને ખબર પડી જશે કે
આ બધું શું થઇ રહ્યું છે.’ અક્ષયે શાંતનુને ધરપત આપવાની કોશિશ તો કરી પણ એનાંથી શાંતનુ ની મુંજવણ દુર ન થઇ.
થોડીવાર પછી એક યુવાન છોકરો બ્લેક શર્ટ અને એશ કલરનાં ટ્રાઉઝરમાં એમની ઓફીસ નાં કોમ્પ્લેક્સ માંથી સીધો શાંતનુ અને અક્ષય તરફ આવતો જોયો. શાંતનુને લાગ્યું કે એને આ કોમ્પ્લેક્સમાં એણે વારંવાર જોયો પણ છે પણ એ કોણ છે એનો એને ખ્યાલ ન આવ્યો.
‘હાઇ’ પેલો છોકરો એ બન્ને ની નજીક આવ્યો અને એણે અક્ષય સાથે હાથ મેળવ્યાં અને શાંતનુ સામે હસ્યો. શાંતનુ એ પણ એને સ્મીત સાથે જવાબ આપ્યો.
પેલાં છોકરા એ એક પેપર જેનાં પર કશુંક પ્રિન્ટ થયેલું હું એ અક્ષયને પકડાવ્યું અને ચા પીવાનાં અક્ષયના અત્યંત આગ્રહ હોવા છતાં એ પોતાને ખુબ કામ છે એમ કહી અને ના પાડીને ઓફીસનાં કોમ્પ્લેક્સમાં જતો હતો.
‘છોટુ બે અડધી આપ તો!’ અક્ષયે ચા વાળાં છોકરાને ઓર્ડર આપ્યો.
‘હવે મને કહીશ? તારી પાંચ મિનીટ તો ક્યારનીય પૂરી થઇ ગઇ.’ શાંતનુ થી હવે નહોતું રહેવાતું.
‘શ્યોર ભાઇ, બસ એક જ મિનીટ’ કહીને અક્ષય પેલા છોકરાએ આપેલો કાગળ ધ્યાનથી વાંચવા લાગ્યો.
શાંતનુની ધીરજ હવે જવાબ દઇ રહી હતી અને ત્યાં જ અક્ષયે પોતાનું ટેબલ શાંતનુ ની બાજુમાં મુક્યું અને એની અડોઅડ બેસી ગયો અને પેલો કાગળ શાંતનુ સામે ધર્યો.
‘અનુએ તમને શું કહ્યું હતું કે જો એને ભાગી ને લગ્ન કરવા પડશે તો એ ભાગી ને પહેલાં ક્યાં જશે?’ અક્ષયે શાંતનુને સવાલ કર્યો.
‘બેંગ્લોર.’ પેપર માં છપાયેલાં નાના અક્ષરો તપાસતાં શાંતનુ બોલ્યો.
‘હમમ..મતલબ કે તમને પોતાનાં લગ્નની તારીખ બાબતે જ નહી એ જો ભાગીને લગ્ન કરશે તો એ ભાગી ને ક્યાં જશે એ પ્લેસ બાબતે પણ તમને એણે ઉલ્લુ બનાવ્યાં છે મોટાભાઇ.’ અક્ષય એક વકીલ ની અદા થી બોલી રહ્યો હતો.
‘એટલે?’ શાંતનુ ને અક્ષય ખરેખર શું કહેવા માંગતો હતો એ ખબર નહોતી પડી રહી.
‘આ જુવો, આ છે શ્રી અને શ્રીમતી અમરેન્દ્ર પાંડે ની એર ટીકીટ. આજે બપોરની ફ્લાઇટમાં આ નવદંપતી બેંગ્લોર નહી પણ મુંબઇ ગયું છે.’ અક્ષયે એણે અને શાંતનુએ પકડેલાં કાગળમાં અંગ્રેજીમાં લખેલાં ‘મુંબઇ’ શબ્દ પર પોતાની આંગળી મૂકી. જોકે શાંતનુ નું ધ્યાન ‘અનુશ્રી પાંડે’ માંના ‘અનુશ્રી’ શબ્દ પર જ હતું.
‘હમમ..પણ તને આ ડીટેઇલ કોણે આપી? આ છોકરો કોણ હતો?’ છોટુ એ ધરેલાં ચાં નાં કપને લેતાં શાંતનુ બોલ્યો.
‘આ રોહન હતો અનુની ઓફીસમાં બુકિંગ ઓફિસર છે. એ એક એવું સોફ્ટવરે યુઝ કરે છે જેમાં દુનિયાની કઇ ફ્લાઇટમાં કયો પેસેન્જર ક્યાં જવાનો છે એની બધી જ ડીટેઇલ એ જાણી શકે છે. મેં એને થોડો ઇમોશનલી ફોડ્યો હતો એટલે જ એ આ ડીટેઇલ લાવ્યો છે.’ અક્ષય વિજયી અદામાં શાંતનુ સામે જોઇને બોલ્યો.
‘એ મુંબઇ જાય, બેંગ્લોર જાય કે ભોપાલ, આપણને હવે શું ફર્ક પડે છે અક્ષુ?’ ચા પીતાં શાંતનુ બોલ્યો.
‘સવાલ ફેર પડવાનો નથી ભાઇ, સવાલ છે સંપૂર્ણ વિશ્વાસઘાત નો. એણે તમને એકવાર નહી પણ બે વાર ચીટ કર્યા છે બડેભાઇ.’ અક્ષય બોલ્યો.
‘તો પણ હું શું કરી શકવાનો હતો?’ શાંતનુ અક્ષય સામે ફિક્કું હસતાં બોલ્યો.
‘મોટાભાઇ તમારાં પ્રેમ પ્રત્યે મને માન છે પણ કેમ ચાલે ? એ તમને પ્રેમ નહોતી કરી ઓકે? સમજી શકાય એવી વાત છે પણ એણે તો તમને પાક્કા મિત્ર બનાવ્યા હતાં અને એમ કહીવને તમને અમરેન્દ્ર ની સેવામાં તહેનાત પણ કરી હતી દીધાં હતાં. તો એટલીસ્ટ એઝ એ બેસ્ટ ફ્રેન્ડ ફોર એવર એમણે તમને સાચી હકીકત જણાવવામાં વાંધો શું હતો?’ અક્ષય ફરીથી વકીલ ની જેમ દલીલ કરી રહ્યો હતો.
‘જો અક્ષય આવા બે નહી પણ અનુના બે હજાર ચીટસ પણ માં હ્ય્દયમાં થી એનાં માટેનો મારો પ્રેમ ઓછો નહી કરી શકે. એ મને ગમે તે ગણે મારાં માટે એ પહેલો અને છેલ્લો પ્રેમ છે. બસ તને એક રીક્વેસ્ટ છે.’ શાંતનુ અક્ષય નો હાથ પકડી ને બોલ્યો.
‘તમને કોઇ વસ્તુની ના પડાય? અને રીક્વેસ્ટ નહી હુકમ કરો જહાંપનાહ.’ શાંતનના હાથ પર પોતાનો હાથ મુકતા અક્ષય બોલ્યો.
‘જો પેલા રોહનને અમરેન્દ્ર ની મુંબઇની ટીકીટ ની ડીટેઇલ્સ મળી ગઇ તો એની યુએસ જવાની ટીકીટ ની ડીટેઇલ્સ મળી જ જશે?’ શાંતનુ એ અક્ષયને પૂછ્યું.
‘હા હા કેમ નહી?’ અક્ષયે વિશ્વાસ સાથે કહ્યું.
‘તો જ્યારે એની યુએસ જવાની ટીકીટ કન્ફર્મ થાય એટલે એને કહેજે કે પ્લીઝ તને જણાવે. મારે આવું બ્લેક એન્ડ વ્હાઇટ માં નથી જોઇતું ફક્ત તારીખ અને સમય જોઇએ છીએ.’ શાંતનુ એ અક્ષય સામે વિનંતીનાં સૂરમાં કહ્યું.
‘અફકોર્સ મળી જશે ભાઇ હું એને અમરેન્દ્ર નો ટ્રેક રાખવાનું
કહીશ. યુએસ જતાં પહેલાં એલોકો જ્યાં જ્યાં ફ્લાઇટ થી જશે એનો બધો જ રેકોર્ડ આપણને મળી જશે.’ અક્ષય બોલ્યો.
‘મારે એ બધી ડીટેઇલ્સ નથી જોઇતી ફક્ત અમરેન્દ્ર યુએસ પાછો ક્યારે જવાનો છે એ જ જાણવું છે કારણ કે...’ શાંતનુ હજી બોલી જ રહ્યો હતો ત્યાં....
‘કારણકે અનુ એ મને કહ્યું હતું કે જો એણે ભાગીને લગ્ન કરવા પડશે તો પણ અમરેન્દ્ર તો તરત જ યુએસ જતો રહેવાનો છે કારણકે એને વીસ દિવસ ની જ રજા મળી છે. એ દરમ્યાન એ સુવાસભાઇ અને મમ્મીજી ને સમજાવવાની કોશિશ કરશે અને જો એલોકો માની જશે તો એ અમરેન્દ્રનાં ગયાં પછી અમદાવાદ પાછી આવી જશે. પણ ગઇકાલનાં સુવાસભાઇનાં રિસ્પોન્સ પછી મને નથી લાગતું કે સુવાસભાઇ અનુને ફરીવાર એનાં ઘરમાં આવવા દે.’ શાંતનુએ અક્ષય ને વાત કરતાં કહ્યું.
‘હમમ.. તો?’ અક્ષયે પ્રશ્ન કર્યો.
‘તો એમ કે એકબાજુ જો સુવાસભાઇ અનુને પોતાનાં ઘેરે આવવાની ના પાડે ને બીજીબાજુ અમરેન્દ્ર યુએસ જતો રહે તો અનુ ક્યાં જશે?’ શાંતનુ નો ચહેરો ચિંતાતુર થઇ ગયો.
‘હે ભગવાન તમે કઇ માટી માંથી બન્યાં છો યાર? ગોઓઓઓડ! તમને તો ‘નોબેલ લવ પ્રાઇઝ’ થી નવાજવા જોઇએ.’ અક્ષયે શાંતનુ નાં ચરણ સ્પર્શ કર્યા.
‘અનુ ની જગ્યાએ સિરુ ને મુક અને મારી જગ્યાએ પોતાને મુક અક્ષુ અને પછી વિચાર કર.’ શાંતનુ એ અક્ષયને પોતાની ચિંતા સમજવા માટે ઉદાહરણ આપ્યું.
‘જો સિરુ મારી સાથે આવું કરે ને બીગ બી, તો મને એની જરાપણ ચિંતા ન જ થાય આ હું તમને સો રૂપિયાનાં સ્ટેમ્પ પેપર પર
લખી આપવા તૈયાર છુંં.’ અક્ષય શાંત્નુની આંખમાં આંખ પરોવીને બોલ્યો.
‘હા હા હા..એવી કોઇ જ જરૂર નથી મને તારાં પર વિશ્વાસ છે.’ શાંતનુ હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘આઇનો ભાઇ.’ અક્ષયે શાંતનુ સામે સ્મીત આપ્યું.
‘મને એમ લાગે છે કે અમરેન્દ્ર નાં યુએસ ગયાં પછી અનુ કદાચ અમદાવાદ પાછી આવશે અને એકલી રહેશે. કારણકે એણે હજી પોતાની જોબ છોડી નથી રાઇટ? પેલો રોહન તને એમ જ કઇક કહેતો હતો ને?’ શાંતનુ એ વાત આગળ ચલાવી.
‘હમમ..એટલે તમને હજીપણ એવી આશા છે કે અનુ ફરીવાર તમને આ લાઇફમાં મળશે એમ ને?’ અક્ષયે શાંતનુ ને પૂછ્યું.
‘હા હું મરીશ ત્યાં સુધીમાં એકવાર તો અમે ફરીથી મળીશું જ.’ શાંતનુ નાં મુખ પર અજીબ શાંતી હતી જે એનો વિશ્વાસ દેખાડી રહી હતી.
‘બ્રાવો મેન! તમારા પાસે મારે પ્રેમ પણ શીખવો પડશે ભાઇ, મને એમ કે પ્રેમ કરતાં તો મને જ આવડે છે, પણ મને શું ખબર કે આ સબ્જેક્ટમાં પણ તમે પી.એચ. ડી કર્યું છે?’ અક્ષયે ફરીથી શાંતનુના વખાણ કર્યા પણ આ વખતે એણે એ દિલ થી કર્યા હતાં અને એનાં એક એક શબ્દમાં શાંતનુ પ્રત્યે આદરભાવ હતો.
‘પ્રેમ ફક્ત મેળવી ને નહી ગુમાવીને પણ કરી શકાય છે અક્ષુ અને મારો તો વન સાઇડેડ છે તો એ એનાં પ્રેમ ને પામવા ગમે તે કરે તો એમાં મારે શું કામ દુઃખ લગાડવું જોઇએ? આખરે એવરીથિંગ ઇઝ ફેર લવ એન્ડ વોર કાઇ એમનેમ તો નથી કહેવાયું ને?’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘વેલ સેઇડ સર!’ અક્ષય શાંતનુ ની પીઠ થપથપાવતાં બોલ્યો.
‘બસ મને એક જ ચિંતા છે.’ શાંતનુ અક્ષયના ખભા પર હાથ મૂકી ને બોલ્યો.
‘શું ભાઇ?’ અક્ષયે પૂછ્યું.
‘અમરેન્દ્ર...એનો સ્વભાવ. મને કઇક બરોબર ન લાગ્યો. હું એટલે નથી કહેતો કે એ મારી અનુ ને લઇ ગયો પણ મેં એની સાથે અડધો કલાક ગાળ્યો છે અને એનો એટીટ્યુડ બહુ સારો ન હતો. જો એ મારી સાથે આવું વર્તન કરે તો અનુએ તો એની સાથે આખી જિંદગી કાઢવાની છે. આઇ હોપ કે એ અનુ સાથે અલગ સ્વભાવથી વર્તે.’ શાંતનુ નાં અવાજમાં ચિંતા હતી.
‘શું કર્યું એણે તમારી સાથે ભાઇ? એનું અમેરિકાનું પ્લેન નહી ઉડવા દઉં કહી તો દો એકવાર મને?’ અક્ષય ફરીથી ગરમ થવા લાગ્યો.
‘અરે ના ના, જેલસી બસ.. આજે તારી પ્રેમિકા એનાં કોઇ પુરુષ મિત્ર પર આંધળો વિશ્વાસ મુકે તો તને જેલસી તો થાય જ ને? બસ એવું જ કઇક!’ શાંતનુએ અક્ષયને અમરેન્દ્ર એ એનાં વારંવાર કરેલા અપમાન ની વાત ન કરી નહી તો એને ખબર હતી કે અક્ષય ગુસ્સામાં આવીને ગમે તે કરી શકે એમ હતો. જો એ અમરેન્દ્ર ની ફ્લાઇટ ડીટેઇલ્સ કઢાવી શકે તો કદાચ એ અમરેન્દ્ર ની ફ્લાઇટ ફક્ત એનાં અપમાન નો બદલો લેવા રોકી પણ શકે.
‘હમમ.. તો બરોબર બાકી તો એને ખોપચામાં લઇ ને ખર્ચા-પાણી આપી દઉં તમે ફક્ત અવાજ કરો ભાઇ.’ અક્ષય શાંતનુને પોતાનો મુક્કો દેખાડતાં બોલ્યો.
‘અરે ઓ સર્કેશ્વર ઉર્ફે સર્કીટ શાંત થાવ ભાઇ અને મને એક પ્રશ્ન નો જવાબ આપો તો?’ શાંતનુ અક્ષયની મુઠ્ઠી નીચે કરતાં બોલ્યો.
‘પૂછો પૂછો ભાઇ.’ અક્ષય બોલ્યો.
‘મારી પ્રેમકથા તો પતી ગઇ હવે તું સિરુને ક્યારે પ્રપોઝ કરે છે હેં?’ શાંતનુએ અક્ષયને સવાલ કર્યો.
‘તમારી પ્રેમકથા જોઇને મારો ઉત્સાહ પણ મરી ગયો છે, આઇ નીડ સમ ટાઇમ ભાઇ.’ અક્ષય જાણે કે વાત ટાળી રહ્યો હતો.
‘ઓ ભાઇ એમ બહાના ન કાઢ. તું અક્ષય છે શાંતનુ નથી કે તારે આમ બહાના કાઢવા પડે, તો બોલ ક્યારે પ્રપોઝ કરે છે સિરુ ને? મારે તારીખ જોઇએ છીએ. આજે જ અને અત્યારે જ.’ શાંતનુ એ અક્ષયને કોર્નર કરતાં કહ્યું.
‘તમે યાર મને આમ પ્રેશરમાં ન મુકો ભાઇ, મેં કીધું ને કે હું કરી દઇશ.’ અક્ષય બચવા માંગતો હતો.
‘તારીખ પ્લીઝ અક્ષય...’ શાંતનુ અક્ષય સામે એકીટસે જોઇ રહ્યો હતો.
‘આવતે...આવતે મહીને, પાક્કું..બસ?’ અક્ષય હવે પોતાનો જીવ છોડાવવા પર આવી ગયો હતો પણ શાંતનુ એની રગરગ થી વાકેફ હતો.
‘ના મને આ મહિનાની ડેટ જ જોઇએ અને એપણ બહુ નજીકની.’ શાંતનુ હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘તમે યાર બહુ હેરાન કરો છો હોં?’ અક્ષયની અકળામણ વ્યાજબી હતી.
‘અક્ષુ, મારું તો જે થવાનું હતું એ થઇ ગયું. પણ હું નથી ઇચ્છતો કે તું સિરુને કહે એ પહેલાં કોઇ બીજો એને લઇ જાય. તું સમજવાની કોશિશ કર.’ શાંતુનુએ પોતાનો કેસ રજુ કરતાં કહ્યું.
‘ટાઇમ એનું કામ કરે એ પહેલાં જ આપણે આપણું કામ કરી લેવું અક્ષુ, તું મારાં દાખલા પરથી તો સમજ? પ્લીઝ મારે હવે તારામાં બીજો શાંતનુ નથી જોવો, નહી તો હવે તો હું જરૂર ભાંગી પડીશ.’ શાંતનુની આંખોમાં ઝળઝળિયાં હતાં.
‘ઠીક છે બડેભાઇ, આ સંડે સાંજે પાકું, પ્રોમિસ બસ?’ અક્ષયે
પોતાનાં રૂમાલથી શાંતનુ ની આંખોની કોર લુછી.
‘કઇક આંખમાાં પડી ગયું લાગે છે, થેન્કસ.’ શાંતનુએ વળતો જવાબ આપ્યો.
‘તો ચાલો હવે ઘરે જઇએ?’ અક્ષયે વાતને વધુ લંબાતા અટકાવી.
‘હા ચલ જઇએ.’ શાંતનુ એ અક્ષયની વાત માની લીધી અને બન્ને પોતાની બાઇક્સ પર સવાર થઇ ને પોતપોતાને ઘેરે ઉપડ્યા. અને રવિવાર આવ્યો. શાંતનુ સવારથીજ અક્ષયને વ્હોટ્સ એપ્પ દ્ધારા મેસેજ કરી કરીને હેરાન કરી રહ્યો હતો. અક્ષયે પ્રોમિસ પાળવાનું પ્રોમિસ વારંવાર આપ્યું. એ અને સિરતદીપ સાંજે લગભગ આઠ વાગ્યે ‘ડીનર ચીમ’ માં મળ્યાં જ્યાં અક્ષય સિરતદીપને અને શાંતનુ અનુશ્રીને પહેલીવાર ડીનર પર મળ્યાં હતાં. શાંતનુ લગાતાર એનો મોબાઇલ ઉપાડી ઉપાડી ને જોઇ રહ્યો હતો કે ક્યાંક અક્ષયનો કૉલ કે મેસેજ આવી જાય. એમ કરતાં સાડાનવ થયાં અને તો પણ અક્ષયનો ફોન ન આવ્યો.
‘શું કરું? શું કરું? અક્ષયને વ્હોટ્સ એપ્પ પર મેસેજ કરું?’ એમ શાંતનું વિચારતો જ હતો ત્યાં એનો સેલફોન રણક્યો અને એમાં અક્ષયનું નામ વાંચતા જ શાંતનુએ તરત જ કૉલ રીસીવ કરી લીધો.
‘બોલ શું થયું?’ શાંતનુ ની આતુરતા ગજબની હતી.
‘આપણને કોઇ ના પાડે મોટાભાઇ?’ અક્ષયના અવાજમાં આનંદનો રણકો હતો.
‘ક્યા બાત હૈ! પાર્ટી જોઇએ ભાઇ.’ શાંતનુ ને લાગ્યું કે આખાંય દિવસનો આખાંય દિવસનો મણમણનો ભાર હળવો થઇ ગયો.
‘ચોક્કસ તમને તો મારે સ્પેશીયલ પાર્ટી આપવાની છે, તે દિવસે તમે મને ફોર્સ ન કર્યો હોત તો હું હજીપણ હા-ના માં લટકતો જ હોત.’
અક્ષયે કઇક આવી રીતે શાંતનુનાં થેન્ક્સ માન્યા.
‘યુ ડોન્ટ બીલીવ અક્ષુ, હું આજે કેટલો ખુશ છું! યુ મેઇડ માય ડે બડી!’ શાંતનુનો હરખ માતો ન હતો.
‘તમારું મોઢું અત્યારે કેવું હશે એ હું અહિયા થી જોઇ શકું છું બડેભાઇ, સિરુને ઘેર મુકવા ન જવાનું હોત તો હું સીધો તમારે ત્યાં જ આવત.’ અક્ષય બોલ્યો.
‘કોઇ વાંધો નહી, હવે એને ઘેરે શાંતિથી મૂકી આવ અને કાલે આપણે આનું વિગતે ડિસ્કશન કરીએ.’ શાંતનુએ અક્ષયને કીધું.
‘ચોક્કસ, લ્યો સિરુ સાથે વાત કરો એ ક્યારની ફોન માંગી રહી છે.’ અક્ષયે સિરતદીપને પોતાનો સેલફોન આપતાં કહ્યું.
‘હાઇઇઇઇ!!’ અક્ષયનો સેલફોન હાથમાં લેતાં જ સિરતદીપ બોલી.
‘શું છે ભાભી સાહેબ? તમે બન્ને એ આખરે ધડાકો કરી જ નાખ્યો ને?’ શાંતનુ હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘નો ભાભી-બાભી શાંતુભાઇ, તમે મારાં મોટાભાઇ જ છો અને રહેશો,’ સિરતદીપે કહ્યું.
‘અલ્યા તમે બન્ને મને ભાઇ કહેશો તો પછી લગ્ન કેવી રીતે કરશો?’ શાંતનુએ મશ્કરી કરી.
‘એ હું ન જાણું અક્ષુ તમારાં ભાઇ તરીકે રીઝાઇન કરી દે પણ હું તો તમારી બેન જ બસ.’ સિરતદીપે શાંતનુને ફરજ પાડતાં કહ્યું.
‘ઓક્કે ઓક્કે પણ હવે તમારે બન્ને એ મને એક ગ્રેન્ડ પાર્ટી આપવાની છે ઓકે?’ શાંતનુ એ કહ્યું અને સિરતદીપની વાત માની ગઇ.
‘બસને ભાઇ નવી પાર્ટી આવતાં જ મને દુર કરી દીધો ને?’ હવે લાઇન ઉપર અક્ષય હતો જે હસી રહ્યો હતો.
‘અરે તું તો મારું જીગર છે તને ખબર તો છે.’ શાંતનુ એ કહ્યું જો કે એ અક્ષયની મજાક સમજી રહ્યો હતો.
‘આઇ નો બ્રો...તો હવે મુકું? સિરુને ઘેરે મુકવા જવાની છે, આપણે કાલે મળીએ.’ અક્ષય બોલ્યો.
‘શ્યોર, એને સાંભળી ને મૂકી આવજે, ગુડ નાઇટ.’ શાંતનુ એ કહ્યું.
‘ચોક્કસ, ગુડ નાઇટ!’ કહીને અક્ષયે કૉલ કરી નાખ્યો.
આમને આમ એક બીજું અઠવાડિયું વીતી ગયું અને એટલે દિવસ પેલાં દિવસની જેમ જ અક્ષય અને શાંતનુ સાંજે ઓફીસ પાસેની ચા ની કીટલી પાસે બેઠાં અને અક્ષયે રોહનને કૉલ કરીને બોલાવ્યો અને શાંતનુનું હ્ય્દય જોરથી ધડકવા લાાગ્યું.
‘અનુ વિષે કશું?...’ શાંતનુ ફક્ત આટલું જ બોલી શક્યો. જવાબમાં અક્ષયે ફક્ત હકારમાં પોતાનું માથું જ હલાવ્યું.
થોડીવાર પછી રોહન ઓફીસનાં કોમ્પ્લેક્સ માં થી બહાર આવ્યો અને ફરીથી તે દિવસથી જેમ જ અક્ષયનાં હાથમાં એક પ્રિન્ટેડ કાગળ પકડાવ્યું અને તે દિવસની જેમ જ ફરીથી તરત જ કામ નું બહાનું આગળ ધરીને જતો રહ્યો.
અક્ષયે એ કાગળ જોયાં વીના જ શાંતનુને આપી દીધું. કદાચ એને બધીજ માહીતી ફોન ઉપર રોહને આપી દીધી હશે. શાંતનુ એ જોરથી ધબકતાં હ્ય્દયે એ કાગળ હાથમાં લીધું અને વાંચવા લાગ્યો. આ કાગળ એ ગઇકાલની મુંબઇ થી લોસ એન્જેલસ વાયા સિંગાપોર ની ફ્લાઇટની ટીકીટ ની ફોટોકોપી હતી. જેમાં પેસેન્જર્સ માં અમરેન્દ્ર પાંડે અને અનુશ્રી પાંડે એમ બે નામ લખ્યા હતાં...
શાંતનુને એક બીજો ધક્કો લાગ્યો. એને તો અનુશ્રીનાં કહ્યાં મુજબ એવો ખ્યાલ હતો કે એને વિસા મળતાં વાર લાગશે એટલે ભારત થોડાં મહીના રોકાવું પડશે અને એ જ આશામાં એને એમ પણ હતું કે અનુશ્રી અમદાવાદ આવશે અને એ બહાને એની સાથે થોડો બીજો સમય ગાળી શકાશે પણ હવે એ આશા પણ નિરર્થક નીવડી.
‘પણ એને તો વિસા મળવામાં ટાઇમ લાગવાનો હતો તો આ...’ શાંતનુ હજીપણ પોતે જ વાંચી રહ્યો છે એનાં પર વિશ્વાસ પડતો ન હતો.
‘ભાઇ એચ ફોર ડીપેન્ડટ ટાઇપ નો કોઇ વિસા આલોકો આપે છે. આમાં જે લોકોના લગ્ન થયાં હોય એલોકો એ ફ્કત પોતાનાં લગ્નનાં પુરાવા, ફોટા અને પત્ની એ પોતાનો પતિ અમેરિકામાં ક્યારથી છે અને શું કરે છે એટલી જ માહિતી એલોકોને આપે એટલે એને તરત જ વિસા મળી જાય. હા પણ સાથેસાથે પત્ની બીજી વ્યવસ્થા ન થાય ત્યં સુધી અમેરિકામાં નોકરી ન કરી શકે એવી શરત પણ માનવી પડે છે... આપણને તો બહુ ખ્યાલ ન આવે આતો રોહને કહ્યું એટલે ખબર પડી.’ અક્ષયે વાત સ્પષ્ટ કરતાં કહ્યું.
આટલી વાત કરીને અક્ષય અને શાંતનુ છુટા પડ્યાં. આખે રસ્તે અને પછીનાં બે-ત્રણ દિવસ સુધી શાંતનુને પહેલીવાર સતત એવું લાગી રહ્યું હતું કે કદાચ અનુશ્રીએ એને ચીટ કર્યો છે પણ તેમ છતાં તરતજ એનું બીજું મન એને એમ કહેતું કે એ શક્ય નથી અનુશ્રી એને એમ પીટ ન જ કરે. તો અનુશ્રી સાથે હવે ફરી મુલાકાત કદાચ આ જન્મમાં શક્ય નથી? પણ તરત જ બીજો વિચાર એને એમ કહી રહ્યો હતો કે ના હજીપણ એ અનુશ્રીને બાકીની જિંદગીમાં એકવાર તો જરૂર મળશે. એ સતત આમ જ વિચારતો રહ્યો.
શાંતનુ ઘણું મથ્યો કે એ અનુશ્રીને ઓછી યાદ કરે, ભૂલવાનું તો શક્ય જ નહોતું પણ રોજ સવારે ઓફીસે જાય અને અનુશ્રીની ઓફીસ જોવે કે પેસેજમાં એલોકો એ કરેલી અસંખ્ય વાતો અને મુલાકાતો એને એની યાદ અપાવી જ જાય. આમનેઆમ એણે ત્રણેક મહિના તો કાઢી નાખ્યાં પણ ઓફીસ માં એને અનુશ્રીની યાદ છોડતી ન હતી એટલે પહેલી માર્ચે અક્ષય જ્યારે ઓફિસમાં ઘુસ્યો ત્યારે...
‘ગુડ મોર્નિંગ ભાઇ, સોરી આજે થોડું મોડું થઇ ગયું, બાઇકમાં પંચર પડી ગયું હતું, કેમ છો?’ અક્ષયે શાંતનુ ને રોજની મુજબ વિશ કર્યું અને પોતાનાં મોડાં આવવાનું કારણ આપ્યું.
‘ગુડ મોર્નિંગ અક્ષુ, આઇ એમ રીઝાઇનીંગ ટુ ડે. હું તારાં આવવાની જ રાહ જોતો હતો. તું આવી ગયો એટલે હવે હું બોસની કેબીન માં જઇને મારું આ રેઝીગ્નેશન સબમિટ કરવા જઇ રહ્યો છું. અને હા..મહિના ની નોટીસ તો આપી છે પણ હું એક મહિનાની રજા પર પણ જાઉં છું.’ શાંતનુએ પોતાનાં હાથમાં રહેલું કાગળ શાંતનુને દેખાડ્યું.
-ઃ પ્રકરણ નવ સમાપ્ત :
