‘શાંતનુ’
- સિદ્ધાર્થ છાયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as Matrubharti.
Matrubharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
Matrubharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
છ
‘હા હા કેમ નહી? વ્હાય નોટ?’ શાંતનુ હરખાતાં હરખાતાં બોલ્યો.
અનુશ્રી એને સામે થી કોઇ નવાં નામે, એને ગમતાં નામે બોલાવે અને એ પણ તુંકારે...બસ શાંતનુ ને હવે એમજ લાગ્યું કે હવે એનાંથી અનુશ્રી એટલી દુર નથી.
‘થેન્ક્સ...’ અનુશ્રી સ્મીત સાથે બોલી.
ગીતોની ચેનલ ઉપર ફિલ્મ ‘આંધી’ નું “તુમ આ ગયે હો નૂર આ ગયા હૈ” શરુ થયું. શાંતનુને લાગ્યું કે આ ગીત એની અત્યારની જ લાગણીઓ ને એનાં વતી કહી રહ્યું છે એનાં રોમરોમમાં ઉત્તેજના છવાઇ ગઇ. અમસ્તુંય આ ગીત એના મોસ્ટ ફેવરીટ ગીતોમાં નું એક હતું કારણકે એનાં એક ગાયક કિશોરકુમાર હતાં જેને એ લગભગ દેવતા ની જેમ પુજતો.
‘આઇ જસ્ટ લવ ધીસ સોંગ.’ અનુશ્રી ટીવી તરફ જોતાં જોતાં બોલી.
‘હમમ..મને પણ આ ગીત બહુ ગમે છે, ઇનફેક્ટ કિશોરકુમાર નાં બધાં જ ગીતો મને સાંભળવા ખુબ ગમે છે. મારાં તો એ ભગવાન છે!’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘હેય શાંતુ, ધેટ્સ ગ્રેટ! મને પણ જુના ગીતો સાંભળવા ખુબ ગમે.’ અનુશ્રીએ પહેલીવાર શાંતનુ ની જગ્યાએ શાંતનુ ને ‘શાંતુ’ એણે નક્કી કરેલા નામે બોલાવ્યો અને શાંતનુ ફરીથી ગળ્યો ગળ્યો થઇ ગયો. એને અનુશ્રી ને પણ પોતાની જેમ જ જૂનાં ગીતો ગમે છે એ ખૂબ ગમ્યું અને એ બન્ને વચ્ચે કોઇ તો કોમન ઇન્ટરેસ્ટ છે એ જાણી ને પણ ખુબ આનંદ થયો.
‘હા, જુના ગીતો ની વાત જ કોઇ ઔર છે, સીધાં દિલને ટચ કરી જાય.’ શાંતનુ પણ હવે ટીવી સામે જોઇને બોલ્યો.
‘હા પણ હું ફ્ક્ત રોમેન્ટિક ગીતો જ પ્રીફર કરું છું. ઠીક છે કોઇકવાર બીજાં ગીતો સાંભળવાનું પણ ગમે પણ એકસ્ટ્રીમ રોમેન્ટિક સોંગ્સ વીલ ઓલ્વેઝ બી માય ફર્સ્ટ ચોઇસ.’ અનુશ્રી એ પોતાની ચોઇસ વધુ સારી રીતે ક્લીયર કરી.
‘વન્ડરફુલ અનુ, મારી પાસે તો ખુબ મોટું કલેક્શન છે મારાં સેલમાં અને મારાં લેપ્પી માં પણ. જ્યારે પણ ફ્રી હોઉં ત્યારે એ જ સોેંગ્સ સાંભળું અને જ્યારે ન સાંભળતો હોઉં અને કોઇ ગીત યાદ આવી જાય તો તરત જ એને ડાઉનલોડ પણ કરી દઉં.’ શાંતનુ હવે અનુશ્રી તરફ વધુને વધુ ખુલી રહ્યો હતો.
‘ધેટ્સ રીયલી ગ્રેટ શાંતુ..! મને તારું કલેકશન દેખાડીશ?’ અનુશ્રી બોલી.
‘વ્હાય નોટ...આ જુવો, જોકે આમાં ફક્ત મને ખુબ ગમતાં સોંગ્સ જ છે બાકીનાં મારાં લેપ્પી માં છે, ઉભા રહો હું લઇ આવું.’ શાંતનુ એ પોતાનાં સેલફોનનું પ્લેલીસ્ટ ઓપન કરીને અનુશ્રી ને આપ્યું અને પોતે પોતાનાં રૂમ માંથી પોતાનું લેપટોપ લેવા ઉભો થયો.
‘હા મને તારું આખું કલેકશન જોવું ગમશે અને એમાં થી મારી ચોઇસ નાં સોંગ્સ સિલેક્ટ કરી લઇશ પછી તું મને મેઇલ કરીશ ને એ સોંગ્સ?’ અનુશ્રી એ શાંતનુના સેલફોન માંથી પોતાની ડોક ઊંચી કરી ને શાંતનુ સામે જોતાં જોતાં કહ્યું.
‘ચોક્કસ’ શાંતનુએ અનુશ્રી તરફ પોતાનો અંગુઠ ઉંચો કરી ને ‘ડન’ ની સાઇન કરી અને પોતાનાં રૂમ માં ગયો.
એનો હરખ સમાતો ન હતો. એનો અનુશ્રીને પોતાને ઘેરે લાવવાનો એક ઝડપી પણ મહત્વનો નિર્ણય એને અનુશ્રીની નજરમાં આટલો મહત્વનો વ્યક્તિ બનાવી દેશે એનો તો એને કલ્પના પણ ન હતી. એણે પોતાનાં રૂમ માં થી પોતાનું લેપટોપ ઉપાડ્યું. મનોમન એણે ભગવાનનો ઉપકાર માન્યો કે આજે વરસાદ હોવાથી એણે ઓફીસ જતાં પોતાનું લેપટોપ સાથે ન લીધું નહી તો એ અનુશ્રી ને પોતાનું ગીતોનુ કલેકશન દેખાડીને વધુ ઇમ્પ્રેસ ન કરી શકત.
લીવીંગ રૂમમાં આવીને એ પોતાની મૂળ જગ્યાએ બેસી ગયો અને પોતાનું લેપટોપ ઓન કર્યું. લેપટોપ સંપૂર્ણપણે ચાલુ થઇ જતાં એણે પોતાનું મ્યુઝીક નામનું ફોલ્ડર ઓપન કર્યું અને લેપટોપ અનુશ્રી ને સાપ્યું.
‘હમમ..થેન્ક્સ’ અનુશ્રી લેપટોપ લેતાં હસીને બોલી.
‘માય પ્લેઝર મેમ. તમે આ નોટપેડ લ્યો અને તમને જે ગીતો ગમે એ આમાં લખી લ્યો. હું કાલે જ તમને સોંગ્સ સેન્ડ કરી દઇશ.’ શાંતનુએ પણ હસીને જવાબ આપ્યો.
‘શ્યોર...!’ અનુશ્રી એક પછી એક શાંતનુ નાં ગીતો નું કલેક્શન જોવા લાગી અને એનાં ચહેરાનાં હાવભાવ બતાવી રહ્યાં હતાં કે એ શાંતનુના કલેક્શન થી ખુબ ઇમ્પ્રેસ થઇ રહી હતી.
‘શાતુ આ સાડા આઠસો સોંગ્સ માં થી હું મને ગમતાં ગીતો કેવી રીતે સિલેક્ટ કરીશ? તને મારી ચોઇસ તો હવે ખબર પડી ગઇને? રોમેન્ટિક સોંગ્સ ..તું મને તને યોગ્ય લાગે તે રોમેન્ટિક સોંગ્સ મેઇલ કરજે ઓકે? હું મારાં સેલમાં ડાઉનલોડ કરી દઇશ.’ અનુશ્રી એ વ્યવહારુ રસ્તો બતાવ્યો.
‘અમમ..ઠીક છે હું રોજ તમને પાંચ-પાંચ સોંગ્સ ઇ-મેઇલ કરીશ ઓકે?’ શાંતનુ એ કહ્યું.
‘ગ્રેટ..! ડન... નેટ છે? હું તને એક ટેસ્ટ મેઇલ મોકલી આપું.’ અનુશ્રી બોલી.
‘હા છે ને વેઇટ, હું ડોંગલ લઇ આવું’ શાંતનુ આટલું કહીને ઉભો થયો અને ફરીથી પોતાનાં રૂમમાં ગયો અને પોતાનાં કબાટ માંથી ડોંગલ લઇ આવ્યો અને અનુશ્રી ને આપ્યું.
અનુશ્રીએ નેટ લોગ-ઇન કરવા લેપટોપ ફરીથી શાંતનુને આપ્યું અને શાંતનુ એ લોગ-ઇન ની વિધી કરીને લેપટોપ ફરીથી અનુશ્રીને પાછું કર્યું. અનુશ્રી હવે પોતાનાં ઇ-મેઇલ ની સાઇટ માં લોગઇન કરી ને પોતાનાં મેઇલ ચેક કર્યા અને શાંતનુ પાસે એનું ઇ-મેઇલ અડ્રેસ માંગ્યું અને શાંતનુ ને...
‘હાઇ... !
થેન્કસ ફોર બિઇંગ ધેર ફોર મી ટુડે.
લવ્ઝ,
અનુ’ એમ લખી ને ઇ મેઇલ કર્યો.
‘ડન..ઇ મેઇલ કરી દીધો છે હવે કાલથી જ મને રોજનાં એટલીસ્ટ પાંચ સોંગ્સ જરૂર મોકલજે ઓકે?’ અનુશ્રી એ લગભગ હુકમ કર્યો. શાંતનુને તો ક્યાં કશો વાંધો જ હતો? એને તો અનુશ્રી જેમ કહે એમ જ કરવું હતું જેથી એનું કદ અનુશ્રી ની નજરો માં વધતું જ રહે.
‘શ્યોર કેમ નહી અને જે ગીત ન ગમે એ બિન્દાસ ડીલીટ કરી નાખજો.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘ડન..પણ તારું શરૂઆતનું કલેક્શન જોઇને આવું બનવાનાં ચાન્સીઝ ઓછાં છે.’ અનુશ્રી એ શાંતનુના કલેક્શન નાં વખાણ કરતાં કહ્યું. જવાબમાં શાંતનુ ફક્ત મરક્યો.
‘શાંતનુ જો તને વાંધો ન હોય તો હું મારું ફેસબુક જોઇ લઉં?’ અનુશ્રી બોલી.
‘અરે એમાં પૂછવાનું શેનું? તમે આરામથી સર્ફ કરો અને આપણે હવે આવી ફોર્માલીટીઝ બંધ કરીએ તો?’ શાંતનુ એ અનુશ્રીને કહ્યું.
‘ઓકે સર! હવેથી હું ધ્યાન રાખીશ!’ અનુશ્રી હસતાંહસતાં બોલી
અને પોતાનાં ફેસબુક અકાઉન્ટ માં લોગ-ઇન થઇ.
‘ગુડ..’ આટલું કહીને શાંતનુ ફરીથી ગીતો ની ચેનલ જોવા લાગ્યો જેનાં પર અત્યારે ‘લહુ કે દો રંગ’ ફિલ્મનું કિશોરકુમારનું જ ગાયેલું ‘મુસ્કુરાતા હુઆ ગુલ ખીલાતા હુઆ મેરા યાર’ ચાલી રહ્યું હતું. શાંતનુ એમાં એકદમ ઇન્વોલ્વ થઇ ગયો.
‘શાંતુ તું ફેસબુક પર છે?’ બે મિનીટ પછી અનુશ્રીના આ સવાલે શાંતનુ નું ધ્યાન ભંગ કર્યું.
‘હતો..હવે નથી મને ટાઇમ જ નથી મળતો.’ શાંતનુએ ટીવી જોતાં જોતાં જ જવાબ આપ્યો.
‘હમમ મને લાગ્યું જ મેં તને સર્ચ કર્યો પણ નો રીઝલ્ટ દેખાડે છે. કેમ ટાઇમ નથી મળતો? પૈસા બહુ કમાઇ લીધાં છે કે શું?’ અનુશ્રી આંખ મીંચકારતા બોલી.
‘એટલે? હું સમજ્યો નહી.’ શાંતનુએ ટીવીનું વોલ્યુમ થોડું ઘટાડતા કહ્યું.
‘એટલે એમ કે આ ત્રણ મહિનાથી મારે તારું કોઇ કામ હોય તો હું તને એસએમએસ થી પૂછતી હતી બરોબર? હવે જો તું ફેસબુક પર હોય તો હું તને અહિયાં જ ચેટ પર પૂછી લઉં ને?’ અનુશ્રીએ સ્પષ્ટતા કરતાં કહ્યું.
‘ઓહ ઓકે, વાત તો સાચી અનુ, પણ હું મારું આઇડી અને પાસવર્ડ પણ ભૂલી ગયો છું.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘હમમ.. તને યાદ છે ક તું ક્યા મેઇલ આઇડી થી એમાં લોગ-ઇન થતો?’ અનુશ્રી હવે શાંતનુને ફેસબુક પર લાવવા જ માંગતી હતી.
‘હમણાં તમે જેનાં પર ટેસ્ટ મેસેજ મોકલ્ય એ જ. વર્ષોથી મારું
એક જ ઇ-મેઇલ આઇડી છે.’ શાંતનુ એ જવાબ આપ્યો. એને અનુશ્રીનું
પોતાની તરફ શરુ થયેલી પોતાપણાની લાગણી ગમી.
‘હમમ.વેઇટ...’ અનુશ્રી કઇક ચેક કરી રહી હોય એવું શાંતનુ ને લાગ્યું.
હવે શાંતનુ નું ધ્યાન ગીતો પરથી હટી ગયું અને અનુશ્રી ખરેખર શું કરવા માંગે છે એનાં પર સ્થીત થઇ ગયું.
‘ઓક્કે રસ્તો મળી ગયો..તે અહિયા પોતાનો સેલ નંબર પણ રજીસ્ટર કરાવ્યો હતો એ તે બહુ સારું કર્યું શાંતુ. આઇ હોપ કે એ તારો અત્યારનો જ નંબર હશે.’ અનુશ્રી શાંતનુ સામે જોઇને બોલી.
‘અફકોર્સ અનુ, આ નંબર મારી પાસે છેલ્લાં છ વર્ષ થી છે.’ શાંતનુ એ કોન્ફિડન્સ થી જવાબ આપ્યો.
‘ગ્રેટ.. ધેન!’ અનુશ્રી હસી અનેે એણે બાજુમાં જ પડેલો પોતાનો સેલફોન ઉપાડ્યો. શાંતનુ કુતુહલ થી એની એક એક ક્રિયા જોઇ રહ્યો હતો. એને આ બધું ખુબ ગમી રહ્યું હતું કે અનુશ્રી એનાં માટે આટલું બધું કરી રહી છે.
‘ડન...યાર, હમણાં તારા સેલમાં એક પાસવર્ડ આવશે એનાં થી તું નવો પાસવર્ડ આમાં નાખી દે અને પછી વી વીલ ગેટ કનેક્ટેડ ઓન ફેસબુક એઝ વેલ.’ અનુશ્રી ખુબ આનંદ માં આવી ને બોલી. એનાં ચહેરાનાં હાવભાવથી એવું લાગતું હતું કે એણે કોઇ બહુ મોટું કાર્ય પાર પાડ્યું હોય.
‘તમે કરી આપશો? ઇફ યુ ડોન્ટ માઇન્ડ? હું તમારી બાજુમાં જ બેસીશ.’ શાંતનુને હજીપણ અનુશ્રી જ બધી વિધી કરે એવી ઇચ્છા હતી અને એ બહાને અનુશ્રીની લગોલગ બેસવાનો મોકો પણ એને મળે એમ હતો. કદાચ હવે એ આ બધી ટ્રીક્સ પોતાની મેળે બહુ સારી રીતે શીખી રહ્યો હતો. શાંતનુના સેલફોનમાં ફેસબુક દ્ધારા મોકલાયેલો પાસવર્ડ પણ આવી ગયો હતો.
‘વ્હાય નોટ યાર? વિથ પ્લેઝર.’ કહી ને અનુશ્રીએ શાંતનુ એ લંબાવેલા એનાં સેલફોન લીધો અને શાંતનુ અનુશ્રી ની બાજુમાં બેની ગયો અને બધી જ વિધી જોવા માંડ્યો.
‘ઓક્કે ડન થઇ ગયું. હવે તું તારી ચોઇસ નો પાસવર્ડ આપી દે.’ અનુશ્રીએ લેપટોપ બાજુમાં જ બેઠેલાં શાંતનુ ને આપતાં કહ્યું.
‘અરે તમે જ કરી આપો ને? તમે ક્યાં મારું અકાઉન્ટ હેક કરી નાખવાનાં છો?’ શાંતનુ સ્માઇલ સાથે બોલ્યો.
‘સો સ્વીટ ઓફ યુ શાંતનુ પણ દોસ્તી, દોસ્તી ની જગ્યા એ છે. ભલે આ ફેસબુક હોય પણ તારું પર્સનલ અકાઉન્ટ છે એને તારે જ હેન્ડલ કરવાનું ઓકે?’ અનુશ્રીએ શાંતનુ ને સમજાવતાં કહ્યું.
‘ઓકે મેમ, આગળથી ધ્યાન રાખીશ.’ એમ કહી ને શાંતનુએ પોતાનો પાસવર્ડ ‘જીરટ્ઠહંછહે૦૨’ લખ્યો અને ફેસબુકમાં લોગ-ઇન થઇ ગયો.
‘થઇ ગયું?’ અનુશ્રી પણ તત્પરતા દેખાડી રહી હતી.
‘હા હું લોગ-ઇન થઇ ગયો છું, હવે? હવે તમે મને એડ કરું છું...’ આટલું કહીને અનુશ્રી પોતાનાં સેલફોનમાં જોવા લાગી અને કઇક કરવા લાગી.
શાંતનુ એકદમ ધ્યાનથી અનુશ્રી ને જોઇ રહ્યો હતો. કોઇકવાર એ પોતાનો નીચલો હોંઠ પોતાનાં દાંતમાં દબાવતી હતી તો કોઇકવાર એ પોતાની લટ કાયમની જેમ પોતાનાં કાનની પાછળ મુકતી હતી.
‘થઇ ગયું, જો તો તને નોટીફીકેશન આવ્યું?’ અનુશ્રી એ શાંતનુ સામે અચાનક જોયું. શાંતનુ એની સામે એકદમ તન્મયતા થી જોઇ રહ્યો હતો અને કદાચ એ પહેલીવાર આમ કરતાં અનુશ્રી સામે પકડાઇ ગયો હતો.
‘હેં હ...હ..હા ઓકે જોવું.’ શાંતનુ અચાનક ઊંઘ માંથી જાગ્યો હોય એમ વર્ત્યો અને પોતાનું લેપટોપ જોવા લાગ્યો. આ દરમ્યાન અનુશ્રીએ શાંતનુ નો સેેલફોન પણ ઉપાડી લીધો હતો ને એને આમતેમ જોઇ રહી હતી.
‘હેય વાઉ શાંતનુ તારી પાસે પણ સ્માર્ટફોન ફોન છે.’ અનુશ્રીના હાવભાવ તો કઇક ઓર જ કહી રહ્યાં હતાં.
‘હા કેમ?’ શાંતનુને લાગ્યું કે એ ફોન લઇને એણે કોઇ ભૂલ કરી છે કે શું? પણ અનુશ્રીના હાવભાવ તો કઇક ઓર જ કહી રહ્યાં હતાં.
‘એટલે એમ કે તું આનાં પર ફેસબુક એપ્પ પણ ડાઉનલોડ કરી શકે છે અને વ્હોટ્સએપ્પ પણ.’ અનુશ્રી બોલી. અને શાંતનુને કાંઇજ ખબર નહોતી પડી રહી.
‘હમમ’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘શું હમમ? અમદાવાદી થઇ ને તને પૈસાની પડી નથી? અત્યારસુધી આટલો મસ્ત ફોન હોવા છતાં એસએમએસ નો ખર્ચો કરતો હતો તું? તું તો બહુ બોરિંગ માણસ નીકળ્યો શાંતુ !’ અનુશ્રીએ શાંતનુને લગભગ ઝાટકી નાખ્યો.
‘મને એવી કોઇ જરૂરત અત્યારસુધી ન લાગી પણ હવે તમારી સાથે કોન્ટેક્ટ માં રહેવા માટે હું કાલે જ એ બન્ને એપ્સ ડાઉનલોડ કરી નાખીશ પ્રોમીસ.’ શાંતનુ એ અનુશ્રીનાં ટોન ને નીચો કરવા માટે હથિયાર હેઠા મૂકી દીધાં.
ખરેખર તો શાંતનુ પાસે અક્ષય સીવાય કોઇ બીજો એવો મિત્ર કે કોઇ એવો સગો પણ નહોતો કે જેની સાથે એને વારંવાર વાત કરવાની જરૂર પડે એટલે મોંઘો ફોન હોવા છતાં એનો ઉપયોગ એ ફક્ત વાતો કરવા અને જરૂર પડે તો જ મેસેજ કરવા કરતો.
‘કાલે નહી મેં તો ઓલરેડી તારાં ફોનમાં વ્હોટ્સ એપ ડાઉનલોડ કરવાનું શરુ પણ કરી દીધું છે, હોપ યુ વોન્ટ માઇન્ડ.’ અનુશ્રી એ શાંતનુને કહ્યું.
‘ફરીથી આ ફોર્માલીટીઝ?’ શાંતનુ એ અનુશ્રી સામે હસી ને કહ્યું.
‘હા હા ઓકે અને આ ભૂલ માટે સોરી પણ નહી કહું.’ અનુશ્રી પણ હસીને બોલી.
ત્યારપછી ની થોડી પળોમાં અનુશ્રી અને શાંતનુ ફેસબુકમાં પણ ફ્રેન્ડઝ થયાં અને પછી ફેસબુક અને વ્હોટ્સ એપ્પ જેવી મોબાઇલ એપ્લીકેશન્સ નો ઉપયોગ કેમ કરવો એની સમજ અનુશ્રીએ શાંતનુ ને આપી. આ આખાય સમય દરમ્યાન શાંતનુ અને અનુશ્રીનાં ખભા એકબીજા સાથે સતત અડી રહ્યાં હતાં. પહેલાં ટચમાં તો શાંતનુ નાં શરીરમાં એક કરંટ દોડી ગયો હોય એવું એને લાગ્યું પણ બાદમાં એણે પોતાનો ખભો અનુશ્રીના ખભાથી વધુ દુર ન થાય એનું ધ્યાન રાખતો રહ્યો.
અનુશ્રી જ્યારે એને પોતાનાં આંગળાઓ થી બન્ને એપ્પસ નો ઉપયોગ સમજાવી રહી હતી ત્યારે શાંતનુનું ધ્યાન ગયું કે અનુશ્રીનાં આંગળા નોર્મલ કોઇ છોકરી કે ઇવન છોકરા થી સહેજ વધુ લાંબા હતાં. અનુશ્રી વિષેની આ એક બીજી વિશેષતા એનાં ધ્યાન માં આવી અને એ ફરીથી ખુશ થયો.
હવે શાંતનુ અનુશ્રી સાથે વધુ સારી રીતે કનેક્ટેડ થઇ ચુક્યો હતો. અનુશ્રીએ એને વ્હોટ્સએપ્પ પર હાઇ નો મેસેજ પણ આપી દીધો. વ્હોટ્સએપ્પ પર અનુશ્રીની પ્રોફાઇલનો ફોટો શાંતનુ સતત જોઇ રહ્યો હતો.
‘આ તારાં મમ્મા છે ને?’ બે-ત્રણ મિનીટ પછી અનુશ્રી ભીંત પર લટકી રેલાં ધરિત્રીબેનનાં ફોટા સામે જોઇને બોલી.
‘હા...’ શાંતનુએ ટૂંકમાં જવાબ આપ્યો.
‘શું થયું હતું?’ અનુશ્રી એ પૂછ્યું.
‘બ્રેસ્ટ કેન્સર... બે વર્ષ પહેલાં જ...’ શાંતનુએ વાક્ય અધૂરું રાખ્યું.
‘સેડ..પેરેન્ટનાં જવાથી શું દુઃખ થાય છે એનો મને પણ અનુભવ છે.’
‘હમમમ...પપ્પા એ બહુ સેવા કરી અને ડોક્ટરો એ પણ ખુબ કોશિશ કરી પણ છેવટે તો એજ થઇ ને રહ્યું કે જે થવાનું હતું.’ શાંતનુ થોડો નિરાશાના સ્વરમાં બોલ્યો.
‘આઇ નો..અંકલ પણ ખુબ એકલાં થઇ ગયાં હશેે નહી? તું તો જોબ અને ફ્રેન્ડઝ માં ઇન્વોલ્વ થઇ ગયો પણ એ...?’ અનુશ્રી નું ફરીથી આ એક નવું રૂપ શાંતનુ જોઇ અને અનુભવી રહ્યો હતો.
‘હા, મમ્મીની સેવા માટે જ એમણે લગભગ પાંચ વર્ષ વહેલું રીટાયરમેન્ટ લઇ લીધું હતું. જો અત્યારે મમ્મી જીવતી હોત તો પપ્પા હજીપણ જોબ કરતાં હોત.’ શાંતનુ એ કહ્યું.
‘હમમમ...અને છેલ્લે બન્ને માંથી કાંઇજ ન મળ્યું..થાય શાંતુ ...આજ લાઇફ છે. મારાં પપ્પા તો અચાનક જ અમને છોડી ને જતાં રહ્યાં, હું ફક્ત પંદર વર્ષની જ હતી ત્યારે. ભાઇ પણ હજી કોલેજનાં ફર્સ્ટ યર માં જ હતો’ અનુશ્રીએ પોતાની વાત શરુ કરી.
‘ઓહ સેડ... શું થયું હતું એમને? ઇફ યુ ડોન્ટ માઇન્ડ!’ શાંતનુએ અનુશ્રીના પિતાનાં મૃત્યુનું કારણ જાણવા ઇચ્છ્યું.
‘એ એક એનકાઉન્ટર માં શહીદ થયાં હતાં.’ અનુશ્રી બોલી. એનાં ચહેરા પર ગર્વ અને નિરાશા નો મિશ્ર ભાવ હતો.
‘ઓહ રીયલી?’ શાંતનુ ને વધુ જાણવામાં રસ પડ્યો.
‘હા, તને ખ્યાલ હોય તો આજથી લગભગ આઠેક વર્ષ પહેલાં
અંબાજીનાં કોતરોમાં ચાર ટેરરિસ્ટસ એક એનકાઉન્ટર માં માર્યા ગયાં હતાં. એ એન્કાઉન્ટર માં ગુજરાત પોલીસ ની ટીમ મારાં પપ્પા એ.સી.પી. ધીરેશ મહેતા લીડ કરી રહ્યાં હતાં. ત્રણ ટેરરિસ્ટ તો એમણે અને એમની ટીમે અડધા કલાકમાં જ ઢાળી દીધાં હતાં પણ એક ટેરરિસ્ટ ઘવાયેલો હતો. સાલાએ પાછળથી પપ્પા પર ચાર ગોળીઓ ચલાવી અને પપ્પા ત્યાં જ...’ અનુશ્રી ની આંખો થોડીક ભીની થઇ પણ એ પોતાનાં ચહેરા પર પરાણે સ્મીત લાવી ને બોલી રહી હતી.
‘ઓહ ... વેઇટ હું તમારાં માટે પાણી લાવું.’ ‘આમ કહી ને શાંતનુ ઉભો થવા લાગ્યો.
‘નો..નો શાંતુ...તું બેસ, આઇ એમ ફાઇન. મને મારાં પપ્પા પર ગર્વ છે પણ એમનાં શહીદ થયાં પછી જે રાજકારણ એમની મોત પર રમાયું એનાં પર ઘણીવાર મને ખુબ દુઃખ થાય છે.’ અનુશ્રી વાત ચાલુ રાખતાં બોલી.
‘હા મને થોડો ખ્યાલ તો છે... છાપામાં વાંચ્યું હતું મેં.’ શાંતનુ અનુશ્રીને બોલવા દેવા માંગતો હતો.
‘એક પાર્ટીના લોકોએ આ આખા ય એન્કાઉન્ટર કેફ ગણાવી ને મારાં પપ્પા ને શહીદ તરીકે માનવાની વાત તો દુર, ઉલટું એમનાં પર મનધડંત આરોપો મૂકી ને આખોય કેસ એમની અને એમની આખીય ટીમ સામે ઉભો કરી દીધો. પપ્પા નાં ખાસ મિત્ર પુજારા અંકલ અને એમનાં જેવાં બીજાં છ બીજા ઓફિસર્સ અને અન્ય સિપાહીઓ તો આજે આઠ વર્ષથી આંતકવાદીઓ ને ઠાર મારવાની બહાદુરી દેખાડવા બદલ જેલમાં છે. પપ્પા નું પીએફ અને ગ્રેચ્યુટી કેસ પતે નહી ત્યાં સુધી અટકાવી દેવાયું છે. ભાઇએ ભણવાનું મુકીને મોબાઇલ રીપેર કરી કરીને અને મમ્માએ પ્રાઇવેટ પેઢીના પાર્ટ-ટાઇમ અકાઉન્ટ લખી પાંચ વર્ષ કાળી મહેનત કરી ને મને ભણાવી. મને ટુરીઝમ માં ડીપ્લોમા અપાવ્યો. અમુક સંપ્રદાય ને સામેથી દોડીને વ્હાલો થનાર એકપણ નેતો મારાં ઘેરે અમારી ખબર કાઢવા નથી આવ્યો. સામો પક્ષ પણ મત ની જરૂર હોય ત્યારે ત્યારે દરેક ચૂંટણીમાં પપ્પા નાં નામનો યુઝ કરીને લોકોને ભોળવે રાખે છે. મારી પણ નાનપણમાં પોલીસ જ થવાની અને ખાસ કરીને પોલીસની જીપ ચલાવવા મળે એવી ખુબ ઇચ્છા હતી અને પપ્પા જીવતાં હતાં ત્યાં સુધી એ ઇચ્છા કાયમ પણ રહી હતી પણ પપ્પા સાથે જે કાઇપણ થયું એ અનુભવ્યાં પછી... શાંતુ...મારું મન ઉઠી ગયું.’ અનુશ્રી અસ્ખલીત બોલી રહી હતી અને શાંતનુ ને પણ એને રોકવી ન હતી. પણ પછી અનુશ્રી રોકાઇ.
‘પણ કોમન પીપલમાં ધીરેશ સર માટે ખુબ માન છે અનુ, બીલીવ મી.’ શાંતનુને આ એન્કાઉન્ટર વિષે માહિતી તો હતી જ પણ અત્યારે એ અનુશ્રી ને સારું લગાડવા બોલ્યો.
‘આઇ નો પણ એનાંથી અમારી સ્ટ્રગલ માં કોઇજ ઘટાડો ન થયો. પણ હા આજે સુવાસભાઇ જે કાઇપણ છેે એ એમની મહેનત થી છે જેનો મને ગર્વ છે’ અનુશ્રી નો મૂડ બદલાયો.
શાંતનુએ પણ થમ્સઅપ ની સાઇન કરી ને એની સામે સ્માઇલ આપ્યું એ અચાનક કશું બોલ્યાં વીના ઉભો થયો અને રસોડામાં જઇને ફ્રીઝમાં થી ઠંડા પાણીની બોટલ અને ગ્લાસ લઇને આવ્યો. લીવીંગ રૂમમાં આવીને એણે બોટલ ખોલી, પાણી ગ્લાસમાં રેડી અને ગ્લાસ ખાલી કરવાની રાહ જોઇ રહ્યો.
‘થેન્કસ, શાંતુ આઇ બેડલી નીડેડ ધીસ...’ કહીને અનુશ્રી ગ્લાસમાં થી પાણી પીવા લાગી. શાંતનુ કશુંજ વધારે બોલ્યાં વીના અનુશ્રીના ગ્લાસ ખાલી કરવાની રાહ જોઇ રહ્યો.
‘હજી આપું?’ અનુશ્રીએ એક ગ્લાસ ખાલી કરતાં જ શાંતનુએ પૂછ્યું.
‘હા, અડધો ગ્લાસ પ્લીઝ.’ અનુશ્રીએ ફરીથી પાણી માંગ્યું અને શાંતનુએ અડધો ગ્લાસ ફરીથી ભરી આપ્યો.
અનુશ્રીએ ગ્લાસ ખાલી કરતાં જ શાંતનુ એને રસોડામાં મુકવા ગયો અને ખાલી થયેલી અડધી બોટલ ભરી. શાંતનુ ગ્લાસ ધોવા જતો જ હતો ત્યાં એણે ગ્લાસની કોર ઉપર અનુશ્રીનાં હોઠોનાં ચિન્હો આછાં છપાયેલાં જોયાં...અને એને થોડીવાર એને જોતો જ રહી ગયો. એ ગ્લાસ એણે પોતાની આંખો સામે લાવ્યો અને અનુશ્રીનાં હોઠોની છાપ ધ્યાનથી નીરખતો રહ્યો. થોડીવાર આમનેઆમ એને નીરખીને અનુશ્રીના હોંઠોની છાપ વાળી જગ્યા એ પોતાનાં હોઠ ની નજીક લાવ્યો અને થોડીવાર એમજ ઉભો રહ્યો, વિચારતો રહ્યો અને પછી હિંમત હારી ગયો અને પાસે જ રહેલાં કિચન સીંક નો નળ એકદમ જોરથી ચાલુ કરીને ગ્લાસ ધોઇ નાખ્યો અને એને ફરીથી એની જગ્યાએ મૂકી દીધો.
‘શાંતુ ઓલરેડી પોણાબાર થઇ ગયાં છે, સુઇ જઇએ?’ શાંતનુના રસોડામાંથી બહાર આવતાં જ અનુશ્રી બોલી.
‘શ્યોર, ચલો તમને રૂમમાં એસી ચાલુ કરી દઉં.’ શાંતનુ અનુશ્રી ને પોતાનાં રૂમ તરફ દોરી ગયો.
‘થેન્કસ પણ એની જરૂર નહી પડે. એકતો મને એની આદત નથી અને આખો દિવસ વરસાદ પડ્યો છે એટલે હવે ઠંડક થઇ ગઇ છે. મને પંખો ચાલશે.’ અનુશ્રી હસીને બોલી.
‘ઓકે, એઝ યુ સે. તમે રસોડું જોયું જ છે એટલે રાત્રે તરસ લાગે તો પાણી પી લેજો, બધીજ બોટલો બોટલો ભરેેલી છે અને બીજી કોઇપણ જરૂર હોય તો હું લીવીંગ રૂમમાં જ સુતો છું. બેજીજક ઉઠાડજો.’ શાંતનુ અનુશ્રીને સુચના આપતાં બોલ્યો.
‘શ્યોર તું ચિંતા ન કર આઇ વીલ બી ફાઇન અને સાંભળ, મેં સાડા છ નો એલાર્મ મૂકી દીધો છે હું તને ઉઠાડી દઉં પછી આપણે તરત જ ઘરે જઇશું. કાલે પાછું જોબ પર પણ જવાનું ને? એટલે બને તેટલાં વહેલાં ઘરે પહોંચી જઇએ.’ અનુશ્રી બોલી.
‘ડોન્ટ વરી અનુ, મેં તો છ નો જ એલાર્મ મુક્યો છે હું પણ પપ્પા સાથે જ ઉઠી જઇશ. તમે આરામથી સાડાછ વાગે ઉઠજો.’ શાંતનુએ અનુશ્રીને ધરપત આપતાં કહ્યું.
‘ધેટ્સ ગ્રેટ, થેન્કસ શાંતુ.’ અનુશ્રી બોલી.
‘હમમ?? વળી?’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘હા..હા..હા.. ગુડ નાઇટ.’ અનુશ્રીએ હસતાંહસતાં જવાબ આપ્યો અને શાંતનુના બાથરૂમમાં જતી રહી.
શાંતનુએ બેડ પર પડેલાં ચાદર અને ઓશીકું લીધાં અને પછી રૂમની લાઇટ બંધ કરીને નાઇટ લેમ્પ ચાલુ કર્યો અને પછી પંખો ચાલુ કરી રૂમનુ બારણું સ્હેજ અટકાવીને લીવીંગ રૂમમાં જતો રહ્યો. ત્યાં તેણે મોટાં સોફા પર લંબાવ્યું અને સવારનો છ વાગ્યાનો એલાર્મ મુક્યો. આખાં દિવસની ઘટનાઓ વાગોળતાં વાગોળતાં એને ક્યાં ઊંઘ આવી ગઇ એને ખ્યાલ પણ ન આવ્યો.
સવારે છ વાગતાં જ શાંતનુનો એલાર્મ વાગી ઊઠ્યો અને શાંતનુ જાગ્યો અને શાંતનુ જાગ્યો. જોયું તો રસોડામાં ઓલરેડી લાઇટ ચાલુ હતી. જ્વલંતભાઇ ઉઠી ગયાં હતાં. શાંતનુ રસોડા તરફ જતો હતો ત્યાં જ...
‘ગુડ મોર્નિંગ શાંતનુ.’ પાછળથી અનુશ્રી નો મીઠો અવાજ આવ્યો.
‘અરે તમે ઉઠી ગયાં?’ શાંતનુના અવાજમાં સુસ્તી હતી
‘હા યાર પછી મેં પણ વિચાર્યું કે અડધા કલાકમાં શું ફેર પડે છે? એટલે મેં પણ છ નો જ એલાર્મ મૂકી દીધો, એટલું વહેલું ઘરે જવાય ને?’
અનુશ્રીને હવે ઘરે જવાની ખરેખર ઉતાવળ હતી એ શાંતનુથી સમજી
શકાયું.
‘ગુડ મોર્નિંગ લેડીઝ એન્ડ જેન્ટલમૅન, શાંતનુ તમે જલ્દીથી બ્રશ કરી ચા પી ને અનુશ્રીને એને ઘેરે મૂકી આવો.’ જ્વલંતભાઇ શાંતનુને લગભગ ઓર્ડર આપતાં બોલ્યાં.
‘હા..બસ પાંચ મિનીટ.’ શાંતનુ અનુશ્રી સામે જોઇને બોલ્યો.
‘કોઇ વાંધો નહી શાંતનુ, વરસાદ પણ રાતથી જ બંધ છે એટલે મને શાંતી છે, ટેઇક યોર ટાઇમ.’ અનુશ્રી બોલી.
શાંતનુ પોતાનાં બાથરૂમમાં ગયો અને બ્રશ કરીને બહાર આવ્યો. ડાઇનીંગ ટેબલ પર શાંતનુ, અનુશ્રી અને જ્વલંતભાઇ ત્રણેયે ચા પીધી અને પછી શાંતનુ અને અનુશ્રી, અનુશ્રીને ઘેરે જવા તૈયાર થયાં.
‘અંકલ એક પ્લાસ્ટીક ની બેગ હશે? મારાં ગઇકાલનાં કપડાં અને રેઇનકોટ માટે...?’ અનુશ્રી બોલી.
‘હા, હા કેમ નહી?’ જ્વલંતભાઇ બોલી ને તરત જ પોતાનાં રૂમમાં થી એક મોટી પ્લાસ્ટીકની બેગ લાવીને અનુશ્રીને આપી.
અનુશ્રી શાંતનુના રૂમમાં ગઇ અને બાથરૂમમાં એક સાઇડમાં મૂકેલાં પોતાનાં કપડાં એણે આ બેગમાં મૂક્યાં અને બહાર આવી.
‘જઇએ?’ અનુશ્રી શાંતનુ સામે જોઇને બોલી.
‘હા, હા કેમ નહી?’ કમને શાંતનુ બોલ્યો. એને તો અનુશ્રી ક્યાંય જાય જ નહી એ જ જોઇતું હતું પણ એ શક્ય નહોતું એ હકીકત એ બરોબર જાણતો હતો.
અનુશ્રીને લઇને શાંતનુ અનુશ્રીનાં ઘર તરફ નીકળ્યો. રસ્તાપર હજીપણ અમુક સ્થાને થોડાઘણા પાણી ભરાયેલાં હતાં જેનાંથી ગઇકાલે આખો દિવસ કેટલી હદ સુધી પાણી ભરાયા હશે એનો અંદાજ આવી જતો હતો. લગભગ વીસેક મિનીટ પછી શાંતનુ અનુશ્રીને ઘેરે પહોંચ્યો. અનુશ્રીના મમ્મા ઘરનાં આંગણ માં જ અનુશ્રીની રાહ જોઇને જ ઉભાં હતાં. અનુશ્રીને જોઇને એમનાં ચહેરા પર જે હાસ્ય આવ્યું એ જોઇને તરત જ શાંતનુને ધરિત્રીબેન યાદ આવી ગયાં. શાંતનુ જ્યારે પણ કોલેજ થી કે અન્ય કોઇ જગ્યાએ થી મોડો ઘેરે આવતો ત્યારે તેઓ આવી રીતેજ ઘરનાં દરવાજે શાંતનુની રાહ જોઇને જ ઉભાં રહેતાં અને શાંતનુને જોતાં જ આવુંં જ કઇક સ્મીત એમનાં ચહેરા પર પણ આવી જતું.
‘આવો આવો ...’ અનુશ્રીના મમ્મા બોલ્યાં. એમનો અવાજ સાંભળતા જ સુવાસ પણ ઘરમાંથી બહાર આવ્યો.
‘થેન્ક્સ એ લોટ શાંતનુ તમે ન હોત તો અનુને ખુબ તકલીફ પડત. તમારો આભાર હું કઇ રીતે માનું મને ખબર નથી પડતી...’ સુવાસ શાંતનુને રીતસર વળગી પડ્યો.
‘એમાં થેન્કસ શેના?’ શાંતનુએ પણ વિવેક થી જવાબ આપ્યો.
‘અરે આજનાં જમાનામાં મિત્રો પણ ક્યાં આવાં હોય છે? બધાં પોતાનું જ વિચારે.’ અનુશ્રીના મમ્મા બોલ્યાં જવાબમાં શાંતનુ ફક્ત હસ્યો.
‘આવો ચા પીએ. સુવાસ બોલ્યો.
‘સુવાસભાઇ ફરી ક્યારેક? મેં હમણાં જ ઓલરેડી ચા ઘેરે પીધી છે અને હજી ન્હાવાનું પણ બાકી છે, પ્લસ જોબ પર પણ જવાનું છે.’ શાંતનુએ એકદમ સૌજન્યતા દર્શાવી ને પોતાની વાત મૂકી.
‘ઓકે તો તમને હું ફોર્સ નહી કરું. પણ તમારે મારી એકવાત તો માનવી જ પડશે.’ સુવાસ બોલ્યો.
‘શું? બોલો ને?’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘રવિવારે સાંજે તમે અમારે ઘેરે આવો અને તમારાં પપ્પાને પણ સાથે લાવો. સાથે ચા-નાસ્તો કરીએ.’ સુવાસે આગ્રહભર્યા સ્વરમાં કહ્યું.
‘ઠીક છે જો વરસાદ નહી હોય તો જરૂર આવીશું.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘એ દિવસે વરસાદ નહી જ હોય શાંતનુ, તું જરૂર આવ મારે તારા પપ્પાનો પણ આભાર માનવો છે.’ અનુશ્રીના મમ્મા બોલ્યાં.
‘ચોક્કસ! તો હું જઉં?’ શાંતનુએ ઘેરે જવાની મંજુરી માંગી.
‘રવિવારે મળવાનું પ્રોમિસ કર્યું છે એટલે જવા દઉં છું.’ સુવાસ હસીને શાંતનુુ સાથે હેન્ડશેક કરતાં બોલ્યો.
આ આખીયે ચર્ચા દરમ્યાન અનુશ્રી એનાં મમ્માને પાછળથી વળગીને થોડુંક ઝૂકીને એમનાં ખભા પર પોતાાનો ચહેરો ગોઠવીને ઊભી હતી. એનાં ચહેરા પર સતત સ્મીત હતું અને એ વારંવાર પોતાને જોઇ રહી હતી એ બાબત પણ શાંતનુએ નોંધી અને મનોમન ખુશ પણ થયો.
અનુશ્રીના મમ્મા ને શાંતનુ પગે લાગી ને જવા લાગ્યો. અનુશ્રી એની પાછળ છેક દરવાજે આવી.
‘બાય, ટેઇક કેર શાંતુ, ઓફિસે મળીએ.’ અનુશ્રી એ પોતાનાં ચિતપરિચિત સ્મીત સાથે શાંતનુને વિદાય આપી. ભલે રાત્રે એનો મુડ ચેન્જ થઇ ગયો હતો પણ ઘેરે પહોંચતાની સાથે જ અનુશ્રી એનાં ખરાં આવી ગઇ હતી.
‘બાય..યુ ટુ ટેઇક કેર.’ કહીને શાંતનુએ બાઇક ને કીક મારી અને ‘મેરે જીવન સાથી’ ફિલ્મનું “ચલા જાતા હું કિસીકી ધૂન મૈ, ધડકતે દિલકે તરાને લીએ” ગીત ગણગણતો પોતાનાં ઘર તરફ નીકળી પડ્યો.
ઘેરે પહોંચીને એણે જ્વલંતભાઇને રવિવારે અનુશ્રીને ઘેરે જવાની વાત કરી અને જ્વલંતભાઇ પણ તરત તૈયાર થઇ ગયાં. ન્હાઇ ને શાંતનુ ઓફિસે જવા માટે તૈયાર થઇ ગયો. જ્વલંતભાઇએ સેન્ડવીચ અને ચા એનાંમાટે તૈયાર જ રાખ્યાં હતાં. કલાક પહેલાં જ અનુશ્રીથી છુટા પડ્યા હોવા છતાં શાંતનુને જલ્દી ઓફિસે જઇને ફરીથી અનુશ્રીને મળવું હતું. હવે એ બન્ને વચ્ચેની મૈત્રી પણ ગઇકાલથી વધુ મજબુત બની હતી આથી શાંતનુ પણ હવે એવું ચોક્કસપણે માની રહ્યો હતો કે હવે અનુશ્રી પણ એની સાથે વધુનેવધુ વાતો કરશે અને જો એ પોતાનાં કામમાં વ્યસ્ત હશે તો ફેસબુક કે પછી વ્હોટ્સ એપ્પ પર પણ બન્ને હવે એકબીજા સાથે સંકળાઇ ગયાં હતાં એટલે એનાં દ્ધારા પણ એકબીજા સાથે વધુનેવધુ સંપર્કમાં રહી શકાશે.
આમ વિચારતો વિચારતો શાંતનુ ઓફિસે પહોંચ્યો. હજી એણે પોતાની બાઇક પાર્ક કરી ત્યાં જ વ્હોટ્સએપ્પ પર અનુશ્રીનો મેસેજ ઝળક્યો. એમાં એણે લખ્યું હતું કે એને લાગે છે કે એને આરામ ની જરૂર છે એટલે આજે એણે રજા આપી છે. શાંતનુ થોડો નિરાશ તો થયો પણ પછી એને પણ લાગ્યું કે અનુશ્રી જો એક દિવસ વધુ આરામ કરી લે તો એમાં એનો જ ફાયદો છે ને? કાલે એ વધુ ફ્રેશ હશે. પોતાને ને પોતાને સાંત્વના આપતો શાંતનુ દરવાજે ગયો ત્યાં રોજની જેમ માતાદીન એની રાહ જોઇને જ ઉભો હતો. હજી એ માતાદીનની બીડી અને પોતાની ચા નો ઓર્ડર આપે ત્યાં જ...
‘ક્યા બાત હૈ હીરો...આજે અમારાં વીના ચા પીશો?’ આમ બોલતો અક્ષય એનું બાઇક શાંતનુ પાસે ઉભું રાખતો બોલ્યો.
‘અરે આવને અક્ષુ, તારી જ રાહ જોતો હતો.’ શાંતનુ ખોટું બોલ્યો.
‘પ્રેમ લોકોને ખોટું બોલતાં કરી દે છે એ સાંભળ્યું તો હતું પણ જોયું આજે.’ અક્ષય હસતાંહસતાં બોલ્યો. શાંતનુએ આંખોથી માતાદીન તરફ ઇશારો કરીને એને વધુ કાઇ બોલતાં રોક્યો. માતાદીનને પણ કામ હશે એટલે એ પોતાની બીડીનું બંડલ લઇને તરત જ જતો રહ્યો.
‘કેમ છે તું? અને પપ્પા?’ શાંતનુએ અક્ષય અને એનાં પિતાનાં ખબર પૂછ્યા.
‘અમે બન્ને મજામાં છીએ અને સેફલી સાજે સવારે જ ઘેરે આવી ગયાં ભાઇ. મને તો આજે અહિયા આવવાનો ખુબ કંટાળો આવતો હતો પણ મારે આજે તમને તો મળવું જ હતું ગઇકાલને પુરેપુરો રીપોર્ટ લેવો છે મારે તો.’ અક્ષય ખુબ તત્પરતા દેખાડી રહ્યો હતો. શાંતનુ જવાબમાં હસ્યો.
‘હમમ.. તો અહિયાં જ આપું કે પછી કૉલ પર નીકળીએ ત્યારે?’ શાંતનુ ચા ની ચુસ્કી લેતાં બોલ્યો એનાં એકેએક શબ્દમાં હવે ગજબનો આત્મવિશ્વાસ હતો. ગઇકાલે અનુશ્રી અને એણે જે રીતે એમનાં બન્નેનાં જીવનની નાનામાંનાની બાબત શેર કરી હતી એનાંથી શાંતનુને હવે વિશ્વાસ હતો કે એ અનુશ્રીની વધુ નજીક જઇ શકશે.
‘શુભસ્ય શીઘ્રમ મોટાભાઇ! અને એક મસ્કાબન પણ થઇ જાય? બહુ ભૂખ લાગી છે. યાર.’ અક્ષય બોલ્યો.
‘વ્હાય નોટ..અરે રામજી બે મસ્કાબન પણ લાવ.’ શાંતનુએ ચાવાળાને ઓર્ડર આપતાં કહ્યું.
‘શરૂઆતથી શરુ કરો...’ અક્ષયથી હવે રહેવાતું ન હતું.
શાંતનુએ અક્ષયને આગલે દિવસે સવારથી શું શું બન્યું એ બધી જ વાત કરવાથી શરુ કરી અને છેક આજે સવારે એ અનુશ્રીને એને ઘેર મુકીને આવ્યો ત્યાં સુધી એટલે કે અથઃ થી ઇતિ બધી જ વાત કરી અને છેલ્લે રવિવારે સાંજે એણે અને જ્વલંતભાઇ અનુશ્રીને ઘેરે નાસ્તા પર જવાનાં છે એમપણ કહ્યું.
‘એટલે રવિવારે તમે તમારું પ્રોમિસ નહી પાળો રાઇટ? યુ નો મોટાભાઇ? મને અહીં ગળા સુધી ખાત્રી હતી કે તમે કોઇ ને કોઇ ઝોલ જરૂર નાખશો.’ અક્ષયના અવાજમાં નિરાશા અને ફરિયાદ બન્ને હતાં.
‘અને મને એવી ખાત્રી હતી કે હું જેવો આ વાત કરીશ એટલે તું રડવા માંડીશ.’ શાંતનુ આંખ મારીને હસ્યો.
‘બસને ભાભી નજીક આવવા લાગ્યાં એટલે અમારી ફીરકી લેવાની ચાલુ?’ અક્ષય પણ પોતાનો મૂડ સુધરતાં હસ્યો.
‘હા હા.. ના યાર આ રવિવારે નહી તો આવતે રવિવારે... આઇ પ્રોમિસ, હવે આ વસ્તુ બને તેટલી જલ્દી સોલ્વ કરી નાખીશ.’ શાંતનુ અક્ષયનાં ખભે હાથ મુકતાં બોલ્યો..
‘ઓક્કે તો હું પણ સિરુ ને તમે જ્યારે અનુભાભી ને પ્રપોઝ કરશો એ જ દિવસે કરીશ તમારે મને પણ ફોર્સ નહી કરવાનો, કારણકે હું સિરતદીપને પ્રપોઝ પણ તમારાં પછી કરીશ, અને સાથે લગ્ન પણ તમારાં પછી જ કરીશ અને અમારે ત્યાં છોકરું પણ તમારી અને ભાભી ને ત્યાં છોકરું થયાં પછી જ આવશે, ઓકે, નાઉ પ્રોમિસ મી.’ અક્ષયે બહુ જબરી શરત શાંતનુ સમક્ષ મૂકી.
‘તું તો બહુ લાંબુ વિચારે છે યાર...’ શાંતનુ હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘હું વિશ્વાસપૂર્વક બોલું છું. તમે યાદ રાખજો બહુ જલ્દીથી અનુભાભી તમારાં જીવનનો એક ઇન્ટર્નલ ભાગ બની જશે. અક્ષયે શાંતનુ ને કહ્યું.
‘આમીન...’ શાંતનુએ ટૂંકમાં જ જવાબ આપ્યો અને બન્ને ચા અને મસ્કાબન પતાવીને પોતાની ઓફિસે ગયાં.
ઓફીસ પહોંચતા જ શાંતનુએ પોતાનું ઇ-મેઇલ ખોલ્યું અનુશ્રીનો ગઇકાલ રાત વાળો મેઇલ જોયો અને એનાં આનંદનો પાર ન રહ્યો. અચાનક એને પોતાનું પ્રોમિસ યાદ આવ્યું અને એણે પોતાનાં લેપટોપમાં પડેલા પોતાનાં ગીતો માંથી એને ગમતાં પાંચ રોમેન્ટિક ગીતો પસંદ કરીને અનુશ્રીને મેઇલ કરી દીધાં.
આજે અને રવિવાર વચ્ચે હજી બીજાં ત્રણ દિવસો હતાં. આ દરમ્યાન શાંતનુ અને અનુશ્રી ઓફિસે પણ રોજ મળ્યાં અને વ્હોટ્સ એપ્પ થી પણ રોજ મોડી રાત સુધી એકબીજા સાથે પોતાની રોજિંદી ઘટમાળની ચર્ચા આ ત્રણેય દિવસોમાં કરતાં રહ્યાં. અંતે રવિવાર આવી ગયો શાંતનુ સવારથી જ સાંજ પડવાની રાહ જોઇ રહ્યો હતો. ધીમેધીમે સાંજ પણ પડી. એ અને જ્વલંતભાઇ આગલે દિવસે નક્કી કરેલાં સમયે અનુશ્રીને ઘેરે પહોંચી ગયાં.
અનુશ્રીનાં મમ્મા અને સુવાસે જ્વલંતભાઇ અને શાંતનુ નો અનુશ્રીની તે દિવસે સંભાળ લેવાં બદલ દિલથી આભાર માન્યો અને જ્વલંતભાઇ અને શાંતનુએ પણ પોતાની ફરજ કહી ને વિવેક કર્યો. અનુશ્રી તો જાણે જ્વલંતભાઇને વર્ષોથી ઓળખતી હોય એમ એની બાાજુમાં જ બેસી ગઇ અને એમનાં વિષે અને એમનાં ઘર વિષે એનાં મમ્મા અને સુવાસને બધી માહિતી આપવા લાગી. વચ્ચે વચ્ચે અનુશ્રી અને જ્વલંતભાઇ શાંતનુની મશ્કરી પણ કરી લેતાં હતાં. શાંતનુને આ મશ્કરીથી જરાપણ ગુસ્સો નહોતો આવતો બલકે એને તો આ ગમતું હતું. એને લાગતું હતું કે અનુશ્રી અને જ્વલંતભાઇ બન્ને એકબીજાનાં જેટલાં નજીક આવશે એટલો પોતાને અનુશ્રીને પ્રપોઝ કરવાની અને જો અનુશ્રી હા પાડે તો જ્વલંતભાઇની લગ્ન માટે મંજુરી લેવાની સરળતા રહેશે.
શાંતનુને સરપ્રાઇઝ ત્યારે મળ્યું જ્યારે નાસ્તામાં અનુશ્રીએ ગરમાગરમ સેવ-ઉસળ પીરસ્યુ. આટલાં દિવસની મુલાકાતો થી અનુશ્રીને શાંતનુની ચોઇસ નો ખ્યાલ આવી ગયો હતો. પણ શાંતનુ માટે આ ખરેખર એક સરપ્રાઇઝ હતું. એને એ બાબત ખુબ ગમી કે અનુશ્રીએ એની ચોઇસનું ધ્યાન રાખ્યું હતું અને એણે પોતે આ સેવ-ઉસળ બનાવ્યું હતું.
‘યુ નો શાંતનુ? નાસ્તામાં ભીંડાનું શાક સુટ ન થાય નહીં તો એ
જ બનાવત.’ અનુશ્રી શાંતનુને સેવ-ઉસળ ની ડીશ આપતાં બોલી. જવાબમાં
શાંતનુ ફક્ત હસ્યો.
‘કેમ? શાંતનુને ભીંડા નું શાક નથી ભાવતું?’ અનુશ્રીના મમ્મા બોલ્યાં.
‘ના હજી થોડાં દિવસો પહેલાં સુધી તો નહોતું ભાવતું પણ અનુશ્રીએ તે દિવસે શું જાદુ કર્યો કે હવે એને ભાવવા માંડ્યું છે કેમ બરોબર ને શાંતનુ?’ જ્વલંતભાઇ અનુશ્રી સામે હસતાંહસતાં બોલ્યાં અને અનુશ્રી પણ ખડખડાટ હસી પડી. શાંતનુની હાલત એકદમ પાતળી હતી પણ એણે મૂંગા રહીને સ્મીત આપવાનું જ પસંદ કર્યું.
‘તમે બિચારાને એમ ન ચીડવો અને અનુશ્રી તું પણ શું? તારે શાંતનુને પૂછીને શાક બનાવવું હતું ને? અનુશ્રીના મમ્માએ શાંતનુ નો પક્ષ લીધો અને શાંતનુને તરત જ ધરિત્રીબેન યાદ આવી ગયાં.
‘અરે પણ મમ્મા ઘરમાં બીજું કોઇ શાક જ ન હતું. પૂછો અંકલને, હેં ને અંકલ?’ અનુશ્રી પોતાનો બચાવ કરતાં બોલી અને જ્વલંતભાઇએ પણ ડોકું ધુણાવીને હા પાડી.
‘ના ના આંટી શાક ખરેખર સારું હતું. અનુશ્રીએ બહુ સારી રસોઇ કરી હતી.’ અંતે શાંતનુ બોલ્યો.
‘ત્યારે!!?’ અનુશ્રી પોતાનાં કોલર વીનાના ડ્રેસનાં જાણે કોલર ઊંચા કરી રહી હોય એમ બોલી અને બધાં નાં ચહેરા પર સ્મીત આવી ગયું.
નાસ્તો કરી થોડીવાર વધુ વાતોકરી ને જ્વલંતભાઇને અનુશ્રીના મમ્મા અને સુવાસ ની રજા માંગી અને કોઇવાર પોતાનાં ઘેરે આવવાનું પણ આમંત્રણ આપ્યું જે અનુશ્રીએ તરત જ સ્વીકારી લીધું. આ તમામ ઘટના દરમ્યાન શાંતનુનાં ચહેરા પર સ્મીત હતું અને એને આ બધું બનવું ખુબ ગમી રહ્યું હતું. શાંતનુ અને જ્વલંતભાઇ ‘આવજો’ કહીને છુટા પડ્યાં.
અનુશ્રીનો ઘેરેથી પોતાનાં ઘેરે જવા માટે બાઇક ચલાવતાં શાંતનુ એમ જ વિચારી રહ્યો હતો કે એનો વિચાર તો અનુશ્રી સાથે દોસ્તી કરવાથી પણ આગળ વધવાનો છે. પણ યોગ્ય સમયે જ એ બધાં નિર્ણયો કરશે અને એને ગળા સુધી ખાત્રી હતી કે જ્વલંતભાઇ પણ શાંતનુને જ્યારે એ અનુશ્રીને પોતાની ભાવી પત્ની તરીકે પ્રસ્તુત કરશે ત્યારે એ તરત માની જશે.
‘અનુશ્રી બહુ સારી છોકરી છે નહી?’ બાઇક ઉપર શાંતનુની પાછળ બેઠેલાં જ્વલંતભાઇ એ શાંતનુનું ધ્યાનભંગ કરતાં કહ્યું.
‘હા પપ્પા’ શાંતનુ બીજું તો શું કહે?
‘તમે કાયમ એનો ખ્યાલ રાખજો શાંતનુ. દોસ્તી થવા માટે બહુ વાંધો નથી આવતો પણ એનેે ટકાવવી બહુ અઘરી છે અને વળી અનુશ્રી એક છોકરી છે એટલે એને દોસ્તીની દરેક ફરજો સાથે એની સુરક્ષાનું પણ તમારે કાયમ ધ્યાન રાખવું પડશે. જ્વલંતભાઇ બોલ્યાં.
‘હા પપ્પા હું એમ જ કરીશ, તમે ચિંતા ન કરો. શાંતનુએ બાઇક ચલાવતાં પોતાનો ડાબો હાથ પાછળ કરી જ્વલંતભાઇ નો હાથ દબાવ્યો.
-ઃ પ્રકરણ ૬ સમાપ્ત :
