અધૂરું સ્વપ્ન
Part – 3
Ravi D. Yadav
“ઉર્વીલ તું મારી વાત કેમ નથી સમજતો ? હું કંઇક કહું અને તું કશુક બીજું જ સમજે છે કાયમ. તારી તકલીફ શું છે ?”, અંબર આજ સવારની ઉર્વીલ જોડે ફોન પર ઝઘડો કરી રહી હતી.
“તું નથી સમજતી કે હું શું કહું છું. નાની નાની વાતને આટલો મોટો ઈશ્યુ કેમ બનાવે છે ?”, ઉર્વીલ પણ ગુસ્સે થઈને બોલી રહ્યો હતો.
બે લોકો સાથે રહેતા હોય ત્યાં આવી લડાઈઓ સામાન્ય હોય છે. ખાસ કરીને પતિ-પત્ની વચ્ચેની તકરારો ચાલતી રહેતી હોય છે. રિસામણા મનામણા થયા કરે અને સબંધ આગળ ચાલ્યા કરે. અંબરની જોડે સગાઇ થયા પછી ઉર્વીલ ખુશ રહેવા લાગ્યો હતો. કોઈ એની લાઈફમાં હતું કે જે તેની સંભાળ લેતું હતું, કોઈ હતું જે તેને સાચવી રહ્યું હતું. પરંતુ ઉર્વીલ સગાઇ પછી જાણે દિવસે ને દિવસે સીરીયસ થતો જતો હતો. જાણે કે કોઈ મોટી જવાબદારી તેના માથે આવી ગઈ હોય. રોજે કોઈને કોઈ બાબતમાં બંને વચ્ચેના વિચારોનો મેળ નહોતો. એક ઉત્તર અને બીજો દક્ષીણ. કોઈ એવી સિંગલ વાત નહોતી કે જેમાં બંનેની પસંદ કે વિચાર મળતો હોય. કોઈ એવો સામાન્ય ટોપિક નહોતો કે જેના વિષે બંને લોકો વાત કરી શકે. બંને વચ્ચે ફોન અને મેસેજથી વાતો તો રોજે ચાલ્યા કરતી પરંતુ ફક્ત ફોર્માલીટી પુરતી જ. કશું એવું ખાસ ક્યારેય બન્યું નહોતું. કોણ જાણે કેમ બંને વચ્ચેનું બોન્ડીંગ બની નહોતું શકતું. કદાચ એટલે કે બંને એકબીજા માટે સર્જાયા નહોતા. ઉર્વીલ ખુબ જ મહેનત કરતો આ સબંધને એક સારું રૂપ આપવાની, તેને સાચવવાની અને પ્રેમથી આ સબંધને જાળવવાની પરંતુ ઉર્વીલના ગમે તેટલા કરેલા એફર્ટ્સનો રિસ્પોન્સ સાવ ઠંડો જ આવતો. અંબર જાણે કે ઉર્વીલને ઇગ્નોર કરતી હોય એવું સતત ઉર્વીલ મહેસુસ કરતો. અંબરને જાણે કશી પડી જ નહોતી કે ઉર્વીલ શું કરે છે તેના માટે, આથી ઉર્વીલને સતત એવું મહેસુસ થયા કરતુ કે અંબર તેની પત્ની તરીકે યોગ્ય નથી. તેનો સ્વભાવ અને મારા સ્વભાવ પ્રમાણે તો અમે ક્યારેય ખુશ નહિ જ રહી શકીએ. હમેશા કશુકને કશુક ખૂટતું હોય એવી લાગણી ઉર્વીલ અનુભવતો, પરંતુ કોઈને ક્યારેય કશું કહેતો નહિ. બીજી તરફ, અંબરના મનમાં કશુક બીજું જ રમતું હતું. પોતાના પિતાએ નક્કી કર્યા મુજબ તેણે હા પાડી તો દીધી હતી પરંતુ હવે આગળ શું કરશે અને શું થશે તેની જાણ તો ખુદ અંબરને પણ નહોતી. તે બસ ભગવાન પર બધું છોડી રહી હતી.
આ ગોઠવાયેલા લગ્નોમાં હમેશા બે પાત્રો વચ્ચે એક બોન્ડીંગ બની જવું જરૂરી હોય છે જે ખુબ ઓછા લોકોમાં બનતું જોવા મળે છે. બે લોકો વચ્ચેનું કોમ્યુનીકેશન સૌથી મહત્વનો ભાગ ભજવે છે. જો એ કોમ્યુનીકેશનમાં ક્યારેય કોઈ ખામી રહી જાય તો એ સબંધ એટલો મજબુત નથી રહી શકતો જેટલો મજબુત બનવો જોવે કે હોવો જોઈએ. સામેવાળા પાત્રની ખૂબીઓ અને ખામીઓ જાણીને તેને આસાનીથી અપનાવીને નાં રહી શકે તે સબંધ ક્યારેય માણસને સુખી બનાવી શકતો નથી. તે ખામીઓ ખૂબીઓ ઉપરાંત પણ જે વ્યક્તિ જોડે રહેવાનું મન થાય તો એ માણસનો પ્રેમ બની શકે. બાકી તો સગાઇ બાદના થયેલા પ્રેમમાં હમેશા કશુક ને કશુક ખૂટતું જ મહેસુસ થતું હોય છે જે અત્યારે ઉર્વીલ મહેસુસ કરી રહ્યો હતો. તે તો સાવ ખાલી જ હતો. અંબર જાણે બસ એક હાડમાસનું બનેલું પુતળું હોય એમ સવાલોના જવાબ આપ્યા કરતી. એ સિવાય બીજું કશુય તે સામેથી નાં બોલતી.
***
એક બીઝનેસ મીટીંગ માટે આજે ઉર્વીલને બેંગ્લોરથી મુંબઈ આવવું પડ્યું હતું. ફક્ત એક દિવસની ટ્રીપ હતી જે સવારે આવવાનું હતું અને બીજા દિવસે સવારે પાછુ બેંગ્લોર જવા નીકળી જવાનું હતું એટલે ઉર્વીલે અંબરને જાણ નહોતી કરી કારણ કે તે પોતે નહોતો જાણતો કે તેની પાસે અંબરને મળવાનો સમય રહેશે કે નહિ રહે અને જો કદાચ તે અંબરને મળવા નહિ જઈ શકે તો ફરીથી બંને વચ્ચે ઝઘડો થશે એ ડરથી ઉર્વીલે અંબરને જાણકારી નહોતી આપી.
૧૦ માળની ઉંચી બિલ્ડીંગની લીફ્ટની રાહે ઉર્વીલ ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પર ઉભો હતો અને લીફ્ટ નીચે ઉતરી અને અચાનક લીફ્ટનો દરવાજો ખુલતાની સાથે જ એક યુવતી હાથમાં કોફીનો મગ લઈને ઝડપથી ચાલવા જતી હતી એટલામાં જ ઉર્વીલ અંદર દાખલ થવા ગયો અને બંનેનું ધ્યાન હટ્યું અને બંને અથડાયા. તે યુવતીના હાથમાં રહેલો કોફીનો મગ ઉર્વીલના શર્ટ પર ઢોળાયો અને ઉર્વીલના કપડાએ કોફીનો સ્વાદ લિજ્જતથી માણ્યો. તે યુવતીના બીજા હાથમાં રહેલા ડોક્યુમેન્ટની ફાઈલ પણ નીચે પડી ગઈ હતી તેથી તે યુવતી નીચે જોઇને તે ડોક્યુમેન્ટ્સ ભેગા કરી રહી હતી પરંતુ તેનું ધ્યાન નહોતું કે તેના હાથમાં રહેલી કોફીના કારણે તે જેની સાથે અથડાઈ છે તેનો શર્ટ ખરાબ થયો છે. અચાનક ઉભી થતાની સાથે જ તેની નજર ગઈ અને ગીલ્ટ મહેસુસ કરવા લાગી.
“આઈ એમ સો સોરી, વેરી વેરી સોરી, મારું ધ્યાન નહોતું, હું થોડી ઉતાવળમાં હતી.”, તે યુવતી આજીજીના સુરમાં ઉર્વીલને કહી રહી હતી.
એકદમ પાતળી અને અંદાજે ૬ ફૂટ જેટલી ઉંચી યુવતી, એકદમ સિલ્કી વાળ, બ્લેક કલરનું ફોર્મલ પેન્ટ અને વ્હાઈટ કલરનો શર્ટ અને તેના પર પહેરેલું બ્લેઝર એક પ્રોફેશનાલિઝમની ઝાંખી કરાવતું હતું. જમણા કાંડા પર બાંધેલી ઘડિયાળ અને હાથની પહેલી આંગળીમાં એક સાવ સામાન્ય લાગે એવી વીટી, સિવાય બીજી કોઈ પણ વધારાની એસેસરીઝ એના શરીર પર દેખાતી નહોતી. દેખાવમાં તે યુવતી એકદમ એવરેજ હતી, કશું ખાસ વખાણવા લાયક સૌન્દર્ય નહોતું પરંતુ તો પણ તેની ડ્રેસિંગ સેન્સના કારણે તે એકદમ સ્વીટ લાગી રહી હતી.
“ઇટ્સ ઓકે. નો પ્રોબ્લેમ. ભૂલ તમારી નહિ, ભૂલ કિસ્મતની હતી કે જેણે બંનેને એટલા જલ્દીવાળા કામ સોપ્યા જેના ધ્યાનમાં આપણી આંખોનું ધ્યાન ભટક્યું અને અથડાઈ ગયા.”, ઉર્વીલ તેને એકદમ શાંતિથી જવાબ આપી રહ્યો હતો.
“લુક મિસ્ટર, મારી ભૂલ છે એટલે તમને સોરી કહ્યું એટલે તમે વાતોને ગોળ ગોળ ઘુમાવીને વાતો વધારવાની કોશિશ નાં કરો.”, પેલી યુવતી થોડા ગુસ્સામાં આવીને બોલી.
“ચીલ્લ, વ્હાય આર યુ સો એન્ગ્રી ?”, ઉર્વીલ હજુ પણ શાંતીથી વાત કરી રહ્યો હતો.
“ઉફ્ફ ! બધા સવાલનો જવાબ દેવો હું જરૂરી નથી સમજતી. બાય એન્ડ સોરી”, તે યુવતી ત્યાંથી ગુસ્સો કરતી નીકળી ગઈ અને ઉર્વીલ લીફ્ટના બદલે વોશરૂમ તરફ ગયો.
ઉર્વીલને પોતાનું કામ પતાવતા ઓલમોસ્ટ સાંજ પડી જ ગઈ હતી એટલે ત્યાં ફ્રેન્ડની બાઈક લઈને ઉતાવળે ઘરે જઈ રહ્યો હતો. ઘરથી થોડે જ દુર હશે ત્યાં એક ટર્નીંગ પોઈન્ટ પર તેની બાઈક એક એકટીવા જોડે અથડાઈ અને ઉર્વીલ નીચે પડ્યો. ઉભા થઈને જોયું તો તેને ઓળખતા વાર નાં લાગી. આ એ જ યુવતી હતી જેની જોડે સવારે અથડાયો હતો. તે તરત જ બાઈક ઉભી કરીને પોતે ઉભો થયો અને તે યુવતીને મદદ કરવા માટે એકટીવા ઉંચી કરીને હાથ લંબાવ્યો.
તે યુવતી ઉર્વીલના હાથના ટેકાને બદલે પોતે જાતે ઉભા થવા ગઈ અને એકાએક તેના મોઢામાંથી ચીસ નીકળી ગઈ. તેની કોણી છોલાઈ ગઈ હતી અને ત્યાંથી લોહી નીકળી રહ્યું હતું અને કદાચ તેને પગમાં મુઢમાર વાગ્યો હતો તેથી તે ઉભી નહોતી થઇ શકતી. આખરે ઉર્વીલે તેની વાતોને ધ્યાનમાં લીધા વગર જ બાવડામાંથી પકડી અને બંને હાથ ઉભી કરી પરંતુ તે હવે ઉભી નહોતી રહી શકતી અને કોણી પરથી લોહી બંધ નહોતું થતું. ઉર્વીલે તરત જ પોતાના ખિસ્સામાંથી રૂમાલ કાઢીને હાથ પર બાંધી દીધો અને કહ્યું કે “મેડમ ! તમને ચાલવામાં તકલીફ થઇ રહી છે અને હાથનું લોહી બંધ નથી થતું તો ચાલો મારા ઘરે ત્યાં મારી માં તમને પાટો બાંધી આપશે. ડેટોલથી સાફ કરીને પાટો બાંધી દેશો એટલે સારું થઇ જશે”
“નાં હું જાતે જતી રહીશ ઘરે, તમારે ખોટી તકલીફ લેવાની જરૂર નથી.”, થોડા એટીટ્યુડ સાથે તે યુવતી બોલી.
“અરે સમજો તમે, અહિયાં નજીકમાં કોઈ નાની કલીનીક પણ નથી અને તમે સરખું ચાલી પણ નથી શકતા તો ઘરે કઈ રીતે જશો ? મારી વાત માનો. હું તમને ખાઈ નહિ જાવ, આઈ એમ પ્યોર વેજીટેરીયન”, ઉર્વીલને આવા સમયે પણ મજાક સુજતી હતી.
તે યુવતી પાસે ઉર્વીલની વાત માની લેવા સિવાય બીજો કોઈ ઓપ્શન નહોતો આથી તેણે ડોકું ધુણાવીને હા પાડી. તે યુવતીની એકટીવા ત્યાં બીજી દુકાન સામેના પાર્કિંગમાં પાર્ક કરીને પોતાની બાઈક પર તે યુવતીને બેસાડીને ઘરે લઇ ગયો.
ઘરે પહોચતાની સાથે જ ઉર્વીલે તેની મા ને બધી જ વાત કરી અને ઉર્વીલની માએ તે યુવતીને કોણી પર ઘા સાફ કરીને પાટો બાંધી દીધો. પગમાં મુઢમાર વાગ્યો હોવાના કારણે એક કપડું થોડું ગરમ કરીને ત્યાં શેક કરી દીધો, હળદર અને ગોળની ગોટી કરીને તે યુવતીને પરાણે ખવડાવી દીધી જેથી તેને વાગેલા મુઢમારનો દુખાવો મટી જાય, અને માથા પર હાથ ફેરવીને કહ્યું, “આવતી કાલ સુધીમાં તો તું સાજી થઇ જઈશ દીકરી. ચિંતા નહિ કર. અને હવે જમીને જ જજે. ઉર્વીલ તને મૂકી જશે.”
તે યુવતીની આંખોમાં આંસુ હતા. જે રીતે ઉર્વીલની મા તેને સાચવી રહી હતી તે જોઇને તેનું હૃદય ભરાઈ આવ્યું. ત્યાં ઉર્વીલ તેને રડતા જોઈ ગયો અને બોલ્યો, “હાયલા !! નાક પર ગુસ્સો લઈને ફરતી લેડી ગબ્બરને રડતા પહેલીવાર જોઈ.” અચાનક આવું બોલેલા ઉર્વીલના શબ્દો સાંભળીને તે યુવતી રડતા રડતા હસી પડી અને ત્યારબાદ બધાય જમવા બેઠા.
“અચ્છા ! લેડી ગબ્બર તમારું નામ શું છે એ તો કહો ?”, ઉર્વીલ રાત્રે તે યુવતીને બાઈક પર બેસાડીને તેને ઘરે મુકવા જઈ રહ્યો હતો અને ત્યારે તેણે આવો સવાલ કર્યો.
“લેડી ગબ્બર !”, તે યુવતીએ એની જ ભાષામાં જવાબ આપ્યો અને હસી પડી.
“એ તો મેં પાડેલું નામ છે. તમારું સાચું નામ શું છે એમ પૂછું છું.”, ઉર્વીલે ફરી પૂછ્યું.
“તમે તો સવારે કહેતા હતા ને કે કિસ્મતએ ભેગા કર્યા એન્ડ ઓલ બુલશીટ્ટ થિંગ્સ. તો એ કિસ્મતના સહારે નામ શોધી લેજો.”, તે યુવતી હવે ઉર્વીલની પુરેપુરી ખેંચી રહી હતી.
“સારું. એઝ યુ વિશ. પણ તમે આજે આટલી ઉતાવળમાં કેમ હતા ?”, ઉર્વીલે વાત બદલતા પૂછ્યું.
“નોકરીના ઈન્ટરવ્યું માટે, આગળથી જમણી બાજુવાળી લેજો ત્યાં મારું ઘર આવી ગયું.”, તે યુવતીએ કહ્યું.
“ઓકે ! આવજો. અને માફ કરજો મારા કારણે તમને આટલી તકલીફ થઇ અને તમારી એકટીવા કાલ સવારે તમે ત્યાંથી લઇ લેજો. મારે તો આવતી કાલ સવારની બેંગ્લોરની ફ્લાઈટ છે. તમને મળીને આનંદ થયો.”, ઉર્વીલ એકદમ વિનમ્ર બનીને વાત કરી રહ્યો હતો.
“ઓકે ! થેંક્યું ફોર એવરીથીંગ. બાય”, અને તે યુવતી પોતાના ઘરમાં ચાલી ગઈ.
પાછા ફરતી વખતે જ બીચ પાસેથી પસાર થતી વખતે જ અચાનક ઉર્વીલનું ધ્યાન ગયું અને અંબર ત્યાં કોઈક છોકરાને હગ કરીને કિસ કરી રહી હતી. ઉર્વીલની બાઈકને જાણે એની જાતે જ બ્રેક લાગી ગઈ હોય એમ બાઈક ત્યાં જ ઉભી રહી ગઈ.
ઉર્વીલે સીધું ત્યાં જવાના બદલે અંબરને ફોન કર્યો, “હાય અંબર ! ક્યા છે તું ?”
“હું મમ્મી જોડે શોપિંગ કરવા આવી છું.”
વધુ આવતા અંકે...
