સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૨૪ : -
છેલ્લી પંદર મિનીટથી ભૂમિ શોમિત્રોને શોધી રહી હતી. ભૂમિને શોમિત્રોને પોતાની ગઈકાલની હરકતથી ખોટું તો નથી લાગ્યું એ કન્ફર્મ કરવું હતું, પણ શોમિત્રો ક્યાંય દેખાઈ રહ્યો ન હતો. એક રીતે ભૂમિ અત્યારસુધી ડીપાર્ટમેન્ટમાં શોમિત્રો સિવાય બીજા કોઈ સ્ટુડન્ટને ખાસ ઓળખતી પણ ન હતી. એના ડીપાર્ટમેન્ટની એની સાથી ફીમેલ સ્ટુડન્ટ્સ થોડી રીઝર્વ હોય એવું ભૂમિને લાગ્યું એટલે એ એમની સાથે વાત કરતાં પણ અચકાતી હતી. શોમિત્રોનું ઘણી મીનીટો સુધી ભૂમિને ન દેખાવું અને ભૂમિને તેને સતત શોધતા રહેવું, ભૂમિ સમક્ષ શોમિત્રોનું મહત્ત્વ સાબિત કરી રહ્યું હતું.
‘અમાકે તોલાશ કોર રોહી હો?’ ભૂમિ છેલ્લા ઉપાય તરીકે કેન્ટીન તરફ જઈ જ રહી હતી ત્યાં જ પાછળથી શોમિત્રોનો અવાજ આવ્યો.
‘હાઈ.. કેમોન આછો?’ આટલા દિવસમાં ભૂમિ આટલું બંગાળીતો શીખી ગઈ હતી.
‘ખુબ ભાલો.. આપ બેંગોલીમે કોથા કિયા? ક્યા બાત હૈ!’ શોમિત્રોનો ચહેરો એની ખુશીની ચાડી ખાઈ રહ્યો હતો. લગભગ એક-દોઢ મહિના પછી પહેલી વખત ભૂમિએ એનીસાથે વ્યવસ્થિત અને લાગણી સહીત વાત કરી હતી અને એ પણ એની ભાષામાં.
‘મૈ આપ હી કો ઢૂંઢ રહી થી.’ ભૂમિએ શોમિત્રોથી કારણ છુપાવ્યું નહીં.
‘આમી જાની... મતલોબ મુજે માલુમ હૈ. ઉધોર શે આપકો મેં દોશ પોન્દ્રા મીનીટ શે દેખ રોહા થા, બટ યુનીયોન લીડોર્સ શોંગમેં થા તો મિટિંગ છોર કે નીકોલ નેહી શોકા.’ શોમિત્રોએ પણ ભૂમિને સત્ય કહી દીધું.
‘કોઈ બાત નહીં, મુજે આપસે કુછ ઝરૂરી બાત કરની હૈ.’ ભૂમિ સીધી મુદ્દા પર જ આવી.
‘તો ચોલીયે કેન્ટીન મેં..’ શોમિત્રોએ કેન્ટીન તરફ હાથ લંબાવ્યો.
ભૂમિ અને શોમિત્રો એકસાથે કેન્ટીન તરફ ચાલવા લાગ્યા.
==::==
‘ચલો નીચે જઈએ?’ સૌમિત્રની નજીક પહોંચતા જ ધરા બોલી.
‘શું થયું?’ સૌમિત્રએ જે ઈચ્છા રાખી હતી એ પ્રકારનો એને કોઈજ જવાબ ન મળતા એને આશ્ચર્ય થયું.
‘આપણે નીચે જઈને વાત કરીએ તો? હું બે મીનીટમાં આવું મારી બેગ લઈને.’ આટલું બોલીને ધરા એના ટેબલ તરફ વળી અને પોતાની બેગ લઈને ફરીથી રિસેપ્શન પર આવી અને સૌમિત્ર તરફ જોઇને ઓફીસના દરવાજા તરફ ચાલવા લાગી.
સૌમિત્ર પણ બીજો કોઈ વિકલ્પ ન હોવાને કારણે ધરાની પાછળ જ દોરાયો. લીફ્ટમાં પણ સૌમિત્રએ એક વખત ધરા પાસેથી જગદીશચંદ્રનો નિર્ણય જાણવાની કોશિશ કરી પરંતુ ધરાએ એની સામે હાથ ધરીને બે મિનીટ રાહ જોવાનું કહ્યું. ધરા અને સૌમિત્ર નીચે આવ્યા અને ગઈકાલે જે સિક્યોરીટી ઓફીસ પાસે બંનેની પહેલી મૂલાકાત થઇ હતી ત્યાં ધરા રોકાઈ.
‘જગ્ગુડાએ ના પાડી દીધી.’ ધરાના ચહેરા પર રીતસર નિરાશા મિશ્રિત ગુસ્સો દેખાઈ રહ્યો હતો.
‘ઓહ..’ આઘાત લાગતા સૌમિત્ર આટલું જ બોલી શક્યો.
‘મેં એમને સમજાવવાની કેટલી ટ્રાય કરી. મેં કીધું પણ ખરું કે મેં ગઈકાલે રાત્રે આખી નોવેલ વાંચી, મને એક સેકન્ડ પણ ફાઈલ નીચે મુકવાનું મન ન થઇ એવું સ્ટુપેન્ડસ રાઈટીંગ છે સૌમિત્રનું પણ....’ ધરાનો ગુસ્સો હજી બરકરાર હતો.
‘એમને વાંધો ક્યાં આવ્યો?’ સૌમિત્રએ કારણ જાણવાની કોશિશ કરી.
‘એમને આ એકદમ ટીપિકલ ઇન્ડીયન સ્ટોરી લાગી. ઈંગ્લીશમાં એટલીસ્ટ અમે પબ્લીશ કરેલી નોવેલ્સમાં બધું આમ ગ્લોસી, ચમકતું અને પોશ બેકગ્રાઉન્ડ આવતું હતું. તમારી નોવેલમાં એક મિડલકલાસ ફીલિંગ આવે છે જે કદાચ એમની માટે નોર્મલ નથી, પણ ડિફરન્ટ તો છે જ. મને તો એ જ ફીલિંગ ગમી પણ જગદીશચંદ્ર અગ્રવાલ એમ માને છે કે મિડલકલાસ બેકગ્રાઉન્ડ આપણે ત્યાં ન ચાલે કારણકે ઈંગ્લીશ નોવેલ વાંચનારાને આવું બધું ન ગમે. માય ફૂટ!’ ધરાએ જમીન પર પોતાનો પગ પછાડ્યો. એનો ગુસ્સો ચરમસીમાએ હતો.
‘ચાલો કોઈ વાંધો નહીં. ઉપરવાળાની મરજી એ જ છે કે હું લેખક નહીં પણ કોઈ નાનીમોટી નોકરી કરું. કાલે અમદાવાદ પહોંચીને જ મારે નોકરી શોધવા લાગવી પડશે.’ સૌમિત્ર ગળગળો થઇ ગયો, એની આંખ ભીની થઇ ગઈ.
સૌમિત્રને તો મન થતું હતું કે એ આજે સવારથી એના હ્રદય પર ટેન્શનનો જે પહાડ હતો તે રડીને હળવો કરી નાખે, પરંતુ હજી ગઈકાલે જ મળેલી ધરા સામે રડવું એને યોગ્ય ન લાગ્યું. અત્યારે એને વ્રજેશ અને હિતુદાનની જરૂર હતી.
‘આઈ એમ રીયલી સોરી, સૌમિત્ર. મને આવો ડાઉટ જ નહોતો કે બોસને તમારી નોવેલ નહીં ગમે. એમાં ન ગમવા જેવું કશું છે જ નહીં. કાશ! આ ડીસીઝન મારા હાથમાં હોત....’ સૌમિત્રને ઢીલો પડેલો જોઇને ધરાએ એના ખભા પર પોતાનો હાથ મૂક્યો.
==::==
‘આપ શોમોશા ઔર રોશોગોલ્લા લોગી?’ શોમિત્રોએ ભૂમિને ઓફર કરી.
‘અરે નહીં બહોત હેવી હો જાયેગા.’ ભૂમિએ સ્મિત સાથે ના પાડી.
‘દોનો ઓર્ડર કોરતે હેં. દોનો થોરાથોરા ટેશ્ટ કોરતે હૈ. પૂરા ભારતબોર્ષમેં એશા શોમોશા નેહી મિલેગા.’ શોમિત્રોએ આટલું કહીને ભૂમિની હા કે ના ની રાહ જોયા વગર જ ઓર્ડર આપી દીધો.
‘મુજે આપસે કુછ પૂછના હૈ.’ ભૂમિને પોતાના દિલનો ભાર હળવો કરવો હતો જે એ ગઈકાલે સાંજથી સહન કરી રહી હતી.
‘હાં, હાં, બોલુન.’ શોમિત્રોએ પોતાના હાથના ઈશારા વડે ભૂમિને બોલવાનું કહ્યું.
‘કલ મૈને જો કિયા ઉસસે આપ હર્ટ હુએ ના?’ ભૂમિએ શબ્દો ચોર્યા વગર કે કોઇપણ પૂર્વભૂમિકા ઉભી કર્યા વગર પોતાની આદત પ્રમાણે શોમિત્રોને સીધો જ સવાલ કરી દીધો.
‘ના ભૂમિ જી. હાર્ટ તો આમી ઉશ દિન ભી નેહી હુઆ થા જોબ વોશુ, માય ભાઈફ વોશુન્ધોરા કા લાશ હોમને ઓપની દ્રોષ્ટિ શે શિયાલદા શ્ટેશોન થાકે દેખા થા. હાર્ટ હમ ઉશ દિન હુઆ થા જાબ હોમકો પોતા ચોલા કી વોશુન્ધોરા કો અમાર બાબાને શુપારી દેકોર મોરવાયા હૈ.’ શોમિત્રોની આંખ ભીની થઇ.
‘મતલબ? મૈ સમજી નહીં.’ ભૂમિને આંચકો લાગ્યો.
‘વોશુન્ધોરા ઔર આમી એક દુશરે કો ભીશોન ભાલોબાશા... પ્યાર કોરતા થા. આમાર બાબા કોલકાતાર ટેક્શટાઈલ કિંગ. વોશુન્ધોરા શોરકારી એમ્પ્લોયી કી મિડલકલાશ લોરકી. હોમને ઓપને બાબા કો બોહુત શોમજાયા પર વો નેહી માના. કોલેજેર શેકોંડ યોર મેં હી હોમારે લીયે માં બાબા લોરકી ઢૂંઢને લોગા. કિન્તુ હોમ તોઈયાર નેહી થા.’ શોમિત્રોએ તેની અને વસુંધરાની વાત શરુ કરી.
‘મતલબ ઇધર ભી પૈસાવાલા ઔર મિડલકલાસ કી જંગ.’ ભૂમિને શોમિત્રોની વાતમાં પોતાની સ્ટોરી દેખાવા લાગી.
‘હેં, એકદોમ ફિલ્મો જેશા, પોર યે રીયોલ થા.’ શોમિત્રો એ ભૂમિની હા માં હા મેળવી.
‘ફિર?’ ભૂમિને શોમિત્રોની આખી વાત સાંભળવી હતી.
‘ફિર આમી ઔર વોશુન્ધોરાભી ડેશપોરેટ હો ગોયે. બોહુત પ્લાન બોનાને કે બાદ હોમલોગને ડીશીઝોન લીયા કી વોશુન્ધોરા માં બોનને વાલી હૈ ઐશા ખોબોર જોબ આમાર માં બાબા શુનેંગે તો વો ઈમોશનોલી અગ્રી કોર દેંગે. પોર હમ ગોલોત થે. જોબ હોમને વોશુન્ધોરા થ્રી મોન્થ્સ પ્રેગનેન્ટ હૈ એશી બાત બાબા કો બોતાઈ તો નેક્શટ ડે આર્લી મોર્નિંગ પોલીશ કા ફોન આયા કી વોશુન્ધોરાકી લાશ શિયાલદા શ્ટેશોન કે પાશ મિલી હૈ. ઉશ્કે માં ઔર બાબા શાદીમે ગુજરાટ ગોયે થે તો પોલીશને નેક્શટ નોમ્બોર મેરા ઘોર કા હી લોગાયા.’ શોમિત્રોની આંખો આટલું કહેતા વધારે ભીની થઇ, પણ એ આંખો ખબર નહીં કેમ પણ છલકાઈ નહીં.
‘પર આપને તો કહા થા આપ દોનોકી શાદી હો ગઈ થી?’ ભૂમિએ પૂછ્યું.
‘દુઈઠો દેહો એક હો ગોયે થે... ઉ બીબાહ હી હોતા હૈ ના ભૂમિ જી?’ શોમિત્રોએ ફિક્કું સ્મિત કર્યું.
‘આપને કહા આપકે ફાધરને વસુંધરા કો...’ ભૂમિએ આગલો સવાલ કર્યો.
‘કેનો મોતલોબ નેહી ઉ કોથા ફિર શે યાદ કોરકે. કાલ આપ વોશુન્ધોરા કા છોબી ઠીક શે દેખા નેહી, આજ દેખો.’ શોમિત્રોએ પોતાનું પર્સ કાઢ્યું અને ભૂમિ સામે વસુંધરાનો ફોટો મૂકી દીધો.
ભૂમિ વસુંધરાનો ફોટો ધ્યાનથી જોઇને આભી જ બની ગઈ. ભૂમિની આંખો પહોળી થઇ ગઈ કારણકે માત્ર હેરસ્ટાઈલના નજીવા ફેરફાર ને બાદ કરતા વસુંધરા ભૂમિ જેવી જ દેખાઈ રહી હતી. ભૂમિને તરતજ ખ્યાલ આવી ગયો કે શોમિત્રો કેમ પહેલા દિવસથી જ એની આસપાસ ફરતો રહેતો હતો અને કાયમ એની મદદ કરવા માટે તૈયાર રહેતો કારણકે એને ભૂમિમાં એની વસુંધરા દેખાતી હતી.
==::==
‘થેન્ક્સ!’ મુંબઈ સેન્ટ્રલના પ્લેટફોર્મ પર પોતાના કંપાર્ટમેન્ટ ની બહાર ઉભા ઉભા સૌમિત્ર બોલ્યો. ટ્રેનના એન્જીને બે વખત પોતાનું હોર્ન મારી દીધું હતું એટલે હવે ગમે ત્યારે ટ્રેન ઉપડવાની હતી.
‘સાંજે જુહુ બીચ પર આપણે નક્કી કર્યું હતું કે હવે આપણે બંને એકબીજાના બેસ્ટ ફ્રેન્ડસ છીએ. વ્રજેશ, ગઢવી અને સૌમિત્રની જેમજ ધરા. તમે વ્રજેશ કે હિતુદાનને થેન્ક્સ કીધું છે ક્યારેય?’ ધરા હસીને બોલી.
‘વ્રજેશની તો ખબર નથી પણ ગઢવી મને આટલી લાંબી સરસ્વતી ચોક્કસ સંભળાવત એ પાક્કું છે. પણ મારો મતલબ એટલો જ હતો કે મને જરાય આશા નથી કે નિશાની ફ્રેન્ડ મને આટલીબધી મદદ કરશે.’ સૌમિત્ર એ ધરાને જવાબ આપ્યો.
‘હવે હું ડાયરેક્ટ તમારી જ ફ્રેન્ડ છું. વચ્ચે નો નિશા વિશા.’ ધરા હસતાંહસતાં બોલી.
‘તો હવે તમે પણ એક વાત ભૂલી ગયા.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર પણ તોફાની સ્મિત હતું.
‘કઈ?’ ધરાના ચહેરા પર આશ્ચર્ય હતું.
‘એ જ કે તમે નહીં પણ હવે આપણે એકબીજાને તું કહીશું? આ પણ આપણે જુહુ બીચ પર ભેળ ખાતાં જ નક્કી કર્યું હતું ને?’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘અરે હા! જીભ વળતા થોડી વાર લાગશે પણ પછી ટેવ પડી જશે.’ ધરાએ પણ હસીને જવાબ આપ્યો.
‘ટેવ ક્યાં પડશે? આપણે હવે ક્યારે મળવાના?’ સૌમિત્ર ફરીથી નિરાશ થઇ ગયો.
‘કેમ નહીં મળીએ? હું બીજા પબ્લીશર પાસે તમારી...સોરી તારી નોવેલ પબ્લીશ કરવાની ટ્રાય કરીશ અને જો એમાં સક્સેસ ગઈ તો તારે ફરીથી મુંબઈ આવવું જ પડશે ને? અને દિવાળીમાં હું રાજકોટ આવવાની છું. તું ત્યાં આવી જજે ને બે-ત્રણ દિવસ?’ ધરા બોલી.
‘ત્યારે તો નોકરી કરતો હોઈશ એટલે રજા મળશે તો શ્યોર આવીશ. અને હા, તમારી નોકરીને તકલીફ થાય એ રીતે બીજા પબ્લીશરને મારી નોવેલ વિષે વાત ન કરતા. આ મારી, એક ફ્રેન્ડની રિક્વેસ્ટ છે.’ સૌમિત્ર એ ધરાને વિનંતી કરી.
ત્યાંજ ટ્રેન ચાલવા લાગી.
‘વાઉ સૌમિત્ર તારું હાર્ટ કેટલું પ્યોર છે? પ્રોમિસ, હું બધું ધ્યાન રાખીશ અને પછીજ કોઈ બીજા પબ્લીશરને વાત કરીશ. ફીલિંગ સો લકી કે મને તારા જેવો ફ્રેન્ડ મળ્યો. કેન આઈ હગ યુ?’ ધરાએ પોતાના બંને હાથ ફેલાવીને કીધું.
સૌમિત્રએ હસીને પોતાના હાથ પણ ફેલાવ્યા અને એ અને ધરા બંને એકબીજાને અમુક સેકન્ડ્સ ભેટી પડ્યા. ટ્રેન ચાલવા માંડી હતી એટલે સૌમિત્ર થોડું આગળ ઝડપથી ચાલીને દરવાજામાં ઘુસી ગયો.
‘કાલે સવારે પહોંચીને તરત જ હું ઘેરે કોલ કરું છું. શાંતિથી પહોંચી જજો.’ સૌમિત્રએ ધરાને કીધું.
ધરાએ પોતાનું માથું હલાવીને હા પાડી. સૌમિત્ર જ્યાંસુધી દેખાયો ત્યાંસુધી ધરાએ હાથ હલાવી હલાવીને તેને આવજો કર્યું. જેવી ટ્રેન ધરાની આંખેથી ઓઝલ થઇ કે ધરા એની પાછળ રહેલી બેંચ પર બેસી ગઈ અને પોતાની બંને હથેળીમાં પોતાનો ચહેરો છુપાવીને રડવા લાગી.
==::==
‘સવારના પો’રમાં સાહેબ ક્યાં ઉપડ્યા ટાઈ પે’રી ને?’ રૂમમાંથી બહાર નીકળેલા સૌમિત્રને જનકભાઈએ એક સેકન્ડ પણ બગાડ્યા વગર પોંખ્યો.
મુંબઈથી અમદાવાદ આવ્યાના બીજેજ દિવસે સૌમિત્ર સવારે વહેલો ઉઠી ગયો હતો અને છાપાની કલાસીફાઈડ્સમાંથી પોતે કરી શકે એવી બે-ત્રણ નોકરીઓની જાહેરાત કાપીને ઇન્ટરવ્યુ આપવા માટે તૈયાર થઇ ગયો હતો અને અંબાબેનની સૂચના મુજબ થોડો ચ્હા-નાસ્તો કરીને નીકળવાનો જ હતો અને ત્યાં જનકભાઈએ એમની આદત મૂજબજ સૌમિત્રને ટોક્યા વગર ન રહી શક્યા.
‘ઇન્ટરવ્યુ માટે જાઉં છું. તમે આ પકડો.’ સૌમિત્રએ ટેબલ પર એક કવર મુક્યું.
‘પાંચ હજાર પૂરા? કેમ વાપર્યા નહીં?’ કવર ખોલીને પોતે સૌમિત્રને મુંબઈ જતી વખતે આપેલી તમામ નોટો એમની એમ જોતા જનકભાઈને નવાઈ લાગી.
‘ના, જરૂર ન પડી.’ સૌમિત્રનું ધ્યાન રસોડા તરફ હતું. એને જલ્દીથી અંબાબેન ચ્હા નાસ્તો લાવે અને એ જનકભાઈ સામેથી નીકળી જાય એની ચિંતા હતી.
‘એક રાત ક્યાં રોકાયા હતા? હોટલનું ભાડું ન ચુકવ્યું?’ જનકભાઈની પ્રશ્નોત્તરી જારી રહી.
‘એમના ગેસ્ટ હાઉસમાં વ્યવસ્થા હતી.’ સૌમિત્રએ કાયમની જેમ જરૂર પુરતો જ જવાબ આપ્યો. એણે જાણીજોઈને પોતે ધરા સાથે એને ઘેર રહ્યો હતો એમ ન કહ્યું નહીં તો જનકભાઈની જીભને કાબુમાં લેવાનું અશક્ય બની જાત એની સૌમિત્રને ખબર હતી. આ વાત તો એણે જોકે અંબાબેનને પણ નહોતી કરી.
‘તો ખાવા-પીવાનું?’ જનકભાઈએ ફરીથી સવાલ કર્યો.
‘એટલા તો મારી પાસે હતા.’ સૌમિત્રએ ફરીથી મુદ્દાસર જવાબ આપ્યો.
‘ઇન્ટરવ્યુ ક્યાં છે?’ જનકભાઈનો આગલો સવાલ.
‘એક વેક્યુમ ક્લીનરની કંપની છે આશ્રમ રોડ, બીજી સેન્ટ અને અગરબત્તી બનાવે છે એ વટવામાં છે અને ત્રીજી સ્ટેશનરીની સીજી રોડ પર છે. ત્રણેય માર્કેટિંગની નોકરીઓ છે.’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘એક ક્લાસ વન ઓફિસરનો દીકરો હવે આવી સેલ્સમેનની નોકરીઓ કરશે એમને? ભણવામાં સરખું ધ્યાન રાખ્યું હોત તો?’ જનકભાઈએ ફરીથી સૌમિત્રને ટોણો માર્યો.
‘મમ્મી નાસ્તો તૈયાર છે કે હું જાઉં?’ સૌમિત્રની સહનશક્તિની હદ હવે નજીક આવી રહી હતી. એ જનકભાઈ સામે કશું બોલી જાય એ પહેલા એને ઘરમાંથી બહાર નીકળી જવું હતું પરંતુ અંબાબેનની આજ્ઞાનું પાલન એના માટે વધારે મહત્ત્વનું હતું.
‘તું ટેબલે બેસ હું લઇ આવી બેટા. અને તમે જરાક છોકરાને શાંતિથી ચ્હા નાસ્તો કરવા દેશો? બચારો આખો દિવસ બહાર રહેવાનો છે આજે.’ અંબાબેન રસોડામાંથી બોલ્યા.
‘એમએ કરી લીધું હોત તો પણ હું માથું ઊંચું રાખી શક્યો હોત. આ તો સેલ્સમેનની નોકરી, કેટલું શોષણ થાય છે એમનું એની ખબર છે? ભીખ માંગવી સારી આના કરતા તો.’ જનકભાઈ આટલું બોલતાં બોલતાં ઉપર પોતાના રૂમના દાદરા ચડવા લાગ્યા.
સૌમિત્રને જનકભાઈનો આ છેલ્લો ટોણો ગુસ્સો અપાવી ગયો. એ સોફા પરથી ટેબલ તરફ જતાં જતાં દાદરો ચડી રહેલા જનકભાઈ તરફ ગુસ્સાભરી નજરે જોવા લાગ્યો.
નાસ્તો પતાવીને સૌમિત્ર ઇન્ટરવ્યુ માટે ઉપડી ગયો. આમ તો એના ત્રણેય ઇન્ટરવ્યુ સારા ગયા પરંતુ સ્ટેશનરી વેંચતી કંપનીને સૌમિત્રમાં સૌથી વધુ વિશ્વાસ પડ્યો એટલે એમણે સૌમિત્રને મહીને બે હજાર રૂપિયા, પેટ્રોલ અલાઉંસ અને વેચાણ ઉપર કમીશન આપવાની શરતે નોકરી ઓફર કરી. સૌમિત્ર પાસે હવે બીજો કોઈજ ઉપાય હતો નહીં. એ હવે પોતાનું લેખન કાયમ ભૂલી જઈને નોકરી જ કરવા માંગતો હતો. સૌમિત્રનું એવું માનવું હતું કે અનુભવે એને વધારે પગારવાળી નોકરી એક-બે વર્ષમાં જરૂરથી મળી જશે એટલે એણે માત્ર નોકરી પર જ ધ્યાન આપવાનું નક્કી કરી લીધું હતું. સૌમિત્રને એક વાતનો સંતોષ હતો કે વ્રજેશ અને હિતુદાનની સલાહ કે હજી એક-બે પબ્લીશર્સ સાથે વાત કરે અને ડિસેમ્બરની એણે જનકભાઈને આપેલી ડેડલાઇનની રાહ જોઇને જ નોકરી શોધે, એને ન માનીને વહેલી નોકરી લઇ લીધી. આમ થવાથી એ શાંતિથી નોકરી કરી શકશે કારણકે એ મહીને દિવસે એકાદ હજાર જનકભાઈને આપીને એમનું મોઢું બંધ રાખી શક્શે.
સૌમિત્રએ સ્ટેશનરીવાળાની નોકરી સ્વિકારી લીધી અને આગલા સોમવારથી તેણે નોકરી શરુ કરવી એમ નક્કી કરી લીધું. નોકરી શરુ થવાના બે-ત્રણ દિવસ અગાઉ મિત્રો સાથે સૌમિત્રએ અમદાવાદ અને ગાંધીનગરમાં ખૂબ સમય ગાળ્યો કારણકે હવે આવો સમય ફરી ક્યારે આવશે એની એને જરાય ખબર ન હતી.
નોકરીએ જવાના આગલા દિવસે એટલેકે રવિવારે સૌમિત્ર સવારે લગભગ નવ વાગ્યે છાપું વાંચતો હતો ત્યાંજ એની બાજુમાં પડેલો ફોન રણક્યો.
‘હલ્લો?’ સૌમિત્રએ ફોન ઉપાડ્યો.
‘હાઈ, ધરા બોલું છું.’ સામેથી ધરાનો અતિઉત્સાહમાં અવાજ આવ્યો.
‘અરે બોલો બોલો, ગૂડ મોર્નિંગ, કેમ છો? આજે સવાર સવારમાં?’ ધરાનો અવાજ સાંભળીને સૌમિત્ર પણ ખૂશ થઇ ગયો. જનકભાઈ ઘરની બહાર હોવાથી પણ સૌમિત્રને શાંતિ થઇ કે એ ધરા સાથે નિશ્ચિંત થઈને વાત કરી શકશે.
‘એ બધું બાજુમાં મુક સૌમિત્ર અને આજે રાત્રે જ મુંબઈ આવવા નીકળી જા! ભલે ઉભા ઉભા આવવું પડે.’ ધરાએ રીતસર હુકમ કર્યો.
‘હેં? શું? અચાનક? કેમ?’ ધરાના હુકમમાં જવાબમાં સૌમિત્ર માત્ર સવાલો જ કરી શક્યો.
-: પ્રકરણ ચોવીસ સમાપ્ત :-
