સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૧૯ : -
સૌમિત્ર પણ ભૂમિનું ખૂલ્લું આમંત્રણ મળતાં પોતાને રોકી ન શક્યો અને ભૂમિના બંને સ્તનોને જૂદા પાડતા વિસ્તારને આક્રમક બનીને ચૂમવા લાગ્યો. ત્યાંથી તે બ્રેસિયરના કપમાંથી બહાર દેખાઈ રહેલા ભૂમિના સ્તનોના ઉપલા હિસ્સાને જેને ભૂમિએ સૌમિત્ર માટે ખુદ ખૂલ્લો કરી આપ્યો હતો તેના પર ચુંબનોનો વરસાદ વરસાવવા લાગ્યો. સૌમિત્ર આગળ વધીને ભૂમિની આકર્ષક ગરદન પર પોતાની જીભના લસરકા મારીને પ્રેમ વરસાવવા લાગ્યો. ભૂમિ પણ હવે સૌમિત્રમય બની ગઈ હતી. તેની આંખો બંધ હતી અને તે સૌમિત્રના એકએક ચુંબનને માણી રહી હતી. આ જ મદહોશીમાં સૌમિત્રને જેવો તેણે જોરથી પોતાની બાહોંમાં લીધો કે સૌમિત્રએ ભૂમિના અડધા ખુલેલા હોઠ પર પોતાના હોઠ મૂકી દીધા અને તેનું પાન કરવા લાગ્યો. ભૂમિએ પણ મોકો મળતાંજ સૌમિત્રના નીચલા હોઠને પોતાના હોઠમાં સમાવીને તેનો રસ માણવા લાગી. સૌમિત્રએ પોતાનું વજન ભૂમિ પર મૂકી દેતાં ભૂમિ આપોઆપ બેડ પર સુઈ ગઈ અને સૌમિત્ર ભૂમિ પર છવાઈ ગયો.
બંને પ્રેમીઓ જાણેકે તેમના પ્રથમ અને છેલ્લા શારીરિક મિલનને યાદગાર બનાવવા માંગતા હતા. ખાસ કરીને ભૂમિને સૌમિત્રને તેમની આ છેલ્લી મૂલાકાત દરમિયાન સંપૂર્ણ સંતોષ પણ આપવો હતો અને પોતાનો બદલો પણ પૂરો કરવો હતો, આથી ભૂમિ સૌમિત્રને લગાતાર ઉશ્કેરી રહી હતી. સૌમિત્ર જે વખતે ભૂમિના શરીરના જે પ્રદેશો તેની સામે ખૂલ્લા નજરે પડ્યા હતા તેના પર પોતાનો પ્રેમ વરસાવી રહ્યો હતો તે દરમિયાન ભૂમિએ સૌમિત્રના શર્ટના બટન એક પછી એક ખોલીને શર્ટને કાઢીને પાછળ ક્યાંક ફેંકી દીધું હતું. હવે ભૂમિને એવી ઈચ્છા થઇ ગઈ હતી કે એ પોતાના શરીરને સૌમિત્રના શરીર સાથે સ્પર્શ કરાવે અને પોતાના ‘મિત્ર’ ના શરીરને પૂરેપૂરું અનુભવે. તે પોતાનું બ્લાઉઝના બાકીના હૂક તો કાઢી શકી પરંતુ સૌમિત્ર પોતાનું વહાલ વરસાવવામાં એટલો તો વ્યસ્ત હતો કે ભૂમિના લાખ ઈશારા છતાં તે એની બ્રેસિયર કાઢી રહ્યો ન હતો. ભૂમિ મનોમન સૌમિત્રની આ ‘નિર્દોષતા’ પ્રત્યે હસી રહી હતી અને સાથે સાથે તેને પોતાની બ્રેસિયર હટાવવા માટે ઈશારાઓ પણ કરી રહી હતી.
ત્યાં અચાનક જ સૌમિત્ર રોકાઈ ગયો. અસ્તવ્યસ્ત માથાના વાળ અને આંખોમાં ભૂમિ પ્રત્યેની વાસના સાથે ભૂમિની આંખમાં આંખ નાખીને જોઈ રહ્યો હતો. થોડો સમય તે આમને આમ ભૂમિ સામે જોઈ રહ્યો, તો ભૂમિ સૌમિત્રને સતત સ્મિત આપતી રહી અને તેના છાતીના વાળમાં પોતાની આંગળીઓ ફેરવતી રહી. બે-ત્રણ મિનીટ આ રીતે ભૂમિ સામે જોઈ રહ્યા બાદ સૌમિત્ર બેડ પરથી ઉભો થઇ ગયો અને ભૂમિએ જમીન પર ફેંકી દીધેલા તેના શર્ટને ઉપાડીને ફરીથી પહેરવા લાગ્યો.
‘શું થયું મિત્ર? કેમ કશું બોલતો નથી?’ ભૂમિ માત્ર તેની બ્રેસિયર અને ચણીયામાં જ બેડ ઉપર બેઠી થઇ ગઈ.
‘ના, મારે આમ તને નથી ભોગવવી.’ સૌમિત્ર જમીન તરફ જોવા લાગ્યો, તે જાણીજોઈને ભૂમિ તરફ નહોતો જોઈ રહ્યો.
‘એટલે?’ સૌમિત્રની વાતથી આશ્ચર્ય પામેલી ભૂમિએ તેની બાજુમાં જ પડેલી સાડીથી પોતાની ખુલ્લી છાતી ઢાંકતા બોલી.
‘ભૂમિ મે તને આના માટે પ્રેમ નથી કર્યો.’ સૌમિત્ર હજીપણ ભૂમિ સામે જોયા વગર બોલ્યો.
‘મેં પણ તને આના માટે પ્રેમ નથી કર્યો મિત્ર, પણ હવે આપણે ફરી ક્યારેય નથી મળવાના એટલે છેલ્લી વખત મનભરીને મળી લઈએ, પ્લીઝ.’ ભૂમિના સ્વરમાં આજીજી હતી.
‘પણ એના માટે આ બધું કરવું મને જરૂરી નથી લાગતું. આપણે ત્રણેક કલાક એકબીજાની હુંફમાં ખૂબ વાતો પણ કરી શક્યા હોત. હું તને પ્રેમ કરું છું તારા શરીરને નહીં.’ સૌમિત્ર પહેલીવાર ભૂમિ સામે જોઇને બોલ્યો.
‘તો શું આપણે લગ્ન કર્યા હોત તો તું મને અડકત પણ નહીં?’ ભૂમિએ સૌમિત્રની દલીલ સામે તીર ચલાવ્યુ.
‘એ વાત જૂદી હતી હવે તું મારી નથી એની મને ખબર છે અને અત્યારે જે આપણે કરવા જઈ રહ્યા હતા એ મને એટલેજ બરોબર નથી લાગતું. તું મારી થઇ ગઈ હોત તો હું તને પૂરેપૂરી સ્વિકારી લેત ભૂમિ, પણ હવે નહીં.’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘તું કેમ સમજતો નથી? પ્રેમ એટલે પ્રેમ સૌમિત્ર એમાં બરોબર અને ખરાબ એવું કશુંજ ન હોય. શું આજ પછી તું મને જરાય પ્રેમ નહીં કરે?’ ભૂમિ ઉભી થઇ અને સૌમિત્ર સામે ઉભી રહી.
‘મરીશ ત્યાં સુધી તને પ્રેમ કરીશ.’ સૌમિત્રની આંખ ભીની થઇ.
‘તો પછી આ પણ પ્રેમનો જ એક પ્રકાર છે ને? પ્રેમ ઈમોશનલી, મેન્ટલી અને ફિઝીકલી એમ ત્રણેય રીતે થાય. આપણે પહેલી બે રીતે પ્રેમ કરી ચૂક્યા છે હવે ત્રીજો પ્રકાર જ બાકી છે જેને આપણે નિભાવીને પૂર્ણ પ્રેમી બની જઈશું અને પછીજ છૂટા પડીશું, સૌમિત્ર.’ ભૂમિએ સૌમિત્રના બંને હાથ પોતાના હાથમાં લઈને એની આંગળીઓમાં પોતાની આંગળીઓ ભરાવી.
‘તો પછી તારા બદલાનું અને વરુણને તારી વર્જિનીટી ન આપવાનું શું?’ સૌમિત્રનો અવાજ થોડો કડક બન્યો.
‘એ બદલો આપણે જ્યારે એક થઇ જઈશું ત્યારે એનીમેળે લેવાઈ જશે અને વરુણની તું ચિંતા ન કર એને મારે હવે આખી જિંદગી કેમ નિભાવવાનો છે એની મને ખબર છે.’ ભૂમિના સ્વરમાં મક્કમતા હતી.
‘એટલે તું મારો ઉપયોગ કરીને તારા પપ્પા સાથે બદલો લેવા માંગે છે અને એમની ભૂલને લીધે તું પેલા નિર્દોષ છોકરાને હેરાન કરવા માંગે છે?’ સૌમિત્રનો સૂર અચાનક જ બદલાયો.
‘વ્હોટ નોનસેન્સ સૌમિત્ર? આ...આ તું શું બોલી રહ્યો છે?’ ભૂમિને સૌમિત્ર પાસેથી આ પ્રકારના જવાબની આશા નહોતી.
‘જે તે સાંભળ્યું ભૂમિ એ જ હું બોલી રહ્યો છું. વરુણ તો હજી તારી જિંદગીમાં પૂરેપૂરો આવ્યો નથી. એને હજી ખબર પણ નથી કે ભૂમિ કોણ છે? શું છે? એ બિચારાનો શું વાંક? વર્જિનીટીના ટીસ્યુનો ઈશ્યુ ન બનવો જોઈએ એ તો હું પણ માનું છું, પણ આ મુદ્દો મેં નહીં પણ તે આપણા પ્રેમ સાથે જોડીને મહત્ત્વનો બનાવી દીધો છે એટલે મારે આમ કહેવું પડે છે. જસ્ટ વિચાર કે જો વરુણ ખૂબ સારો વ્યક્તિ નીકળ્યો અને લગ્ન બાદ એ તને ખૂબ પ્રેમ કરવા માંડશે તો શું તને આજના આ દિવસનો તારો ગુનો આખી જિંદગી હેરાન નહીં કરે? તારે અત્યારથી જ વરુણ વિષે ગમે તે વિચારી લેવાની શી જરૂર છે?’ સૌમિત્ર હવે સતત ભૂમિની આંખમાં આંખ નાખીને બોલી રહ્યો હતો.
‘તારી સાથે તનથી પણ એક થઇ જવાને તું ગુનો માને છે? પણ તું શું કરવા વરૂણનું આટલું બધું ખેંચે છે? તું તો એને મળ્યો પણ નથી! તારા માટે ભૂમિનો નિર્ણય મહત્ત્વનો છે કે વરુણ સાથે હું શું વર્તન કરવાની છું એનો? તું મને પ્રેમ કરે છે ને?’ ભૂમિ હવે સહેજ ગુસ્સામાં હતી. એક તો તેને પોતાના પ્લાન પર પાણી ફરી વળતું લાગી રહ્યું હતું અને સૌમિત્રના અચાનક જ તેના પર એ જે પ્રેમની વર્ષા વરસાવી રહ્યો હતો તેને બંધ કરી દેવાથી તેની તરસ અધૂરી રહી ગઈ હતી એણે પણ ભૂમિમાં ગુસ્સો ભરી દીધો હતો.
‘હું તને પ્રેમ કરું છું એટલેજ તને કહું છું કે તું વરુણના સ્વભાવને સમજ, પછીજ કોઈ નિર્ણય લે. જો કે મને ખબર છે કે આજ પછી આપણે ક્યારેય નહીં મળીએ, પરંતુ તેમ છતાં આમ કોઈ નિર્દોષ વ્યક્તિને આડકતરી રીતે હેરાન કરવાના કાવતરામાં હું સામેલ થવા નથી માંગતો.’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘અને મારા પપ્પા? એમણે તો તારું બરોબરનું ઈન્સલ્ટ કર્યું હતું ને? એમની સામે તું બદલો લેવા નથી માંગતો?’ ભૂમિએ સૌમિત્રના બંને કાંડા એકદમ જોરથી પકડી લીધા.
‘મારે કોઈનો બદલો નથી લેવો, ભૂમિ. મને તું જોઈતી હતી... પણ તું મને નહીં મળે, ઠીક છે જેવી ઉપરવાળાની મરજી. આજ પછી હું મારે રસ્તે અને તું તારે રસ્તે. આમાં બદલો, પ્લાન આ બધું મારા માટે બિનજરૂરી ચીજો છે. તારા જવાનું દુઃખ જ મને એટલું લાગવાનું છે કે એમાં હું તારા પપ્પા સાથે લીધેલા બદલાનો ડર અને વરુણને ચીટ કરવાની ગિલ્ટ ઉમેરવા નથી માંગતો.’ સૌમિત્રએ સ્પષ્ટ કહી દીધું.
‘એટલે તું મારી સાથે ફિઝીકલ નથી થવા માંગતો એમ જ ને?’ ભૂમિની આંખોમાં હવે ગુસ્સો સ્પષ્ટ દેખાઈ રહ્યો હતો.
‘ના, આ રીતે તો નહીં જ. જો આ બધું ન થયું હોત અને કોઈક વખત આપણે પ્રેમના આવેશમાં ફિઝીકલ થઇ ગયા હોત તો વાત જૂદી હતી...’ સૌમિત્રએ પરાણે સ્મિત આપ્યું. તેને ખબર હતી કે ભૂમિ ગુસ્સામાં છે અને ભૂમિ ગુસ્સામાં કશું પણ કરી શકે છે. સૌમિત્ર ભૂમિની આગલી પ્રતિક્રિયા માટે તૈયાર હતો.
‘ઠીક છે, તો હવે નીકળ અહીંથી, બે મિનીટ પણ ઉભો ના રહેતો. તું મને પ્રેમ કરતો હતો પણ હવે નહીં. પોતાની પ્રેમિકાની એક ઈચ્છાને પણ પૂરી કરવાની તાકાત નથી તારામાં. તું તે દિવસે ફોનમાં સાચુંજ કહેતો હતો મિત્ર, કે તું બાયલો છે. તારામાં હિંમત હોત તો તું મારા આ પ્લાનમાં તું મને બરોબર મદદ કરી શક્યો હોત, પણ તું ડરી ગયો અને મારે આવા ડરપોક વ્યક્તિનું કોઈજ કામ નથી. ચલ જતો રહે અહીંથી અને ફરી વખત ક્યારેય મને મળતો નહીં.’ ભૂમિએ ચપટી વગાડતા સૌમિત્રને તેની પાછળ રહેલા દરવાજા તરફ આંગળી બતાવીને ત્યાંથી જતા રહેવાનું કહ્યું.
‘ખુબ સરસ ભૂમિ. આટલો બધો પ્રેમ કર્યા પછી અને તને ખોટા રસ્તે જતી રોકવાની કોશિશ કર્યા પછી મારે આ જ સાંભળવાનું હતું એમ ને? ઠીક છે. મને જરાય ખોટું કે ખરાબ નહીં લાગે. અત્યારે તું તારા મનના કંટ્રોલમાં નથી. હું જાઉં છું પણ તું તારી સંભાળ રાખજે અને એટલું જરૂર યાદ રાખજે કે, ભૂમિ પ્રત્યે સૌમિત્રનો પ્રેમ ક્યારેય ઓછો નહીં થાય. અત્યારે તારા મનમાં બદલાની ભાવના એટલીબધી હાવી થઇ ગઈ છે કે મારી આ સિમ્પલ વાત તને નહીં સમજાય. મને બરોબર વિશ્વાસ છે જ્યારે તું શાંતિથી મારી આ વાત વિચારીશ ત્યારે તને સાચાખોટાનો ખ્યાલ આવશે....જરૂર આવશે.’ સૌમિત્ર રૂમનું બારણું ખોલતા બોલ્યો.
‘તું પ્લીઝ જા ને સૌમિત્ર, મને મારા હાલ પર છોડી દે હવે. મેં તારા માટે ખુબ સહન કર્યું, આ દોઢ વર્ષ હું સતત પપ્પાથી ડરતી રહી તે દિવસે તારા માટે મેં એમની કડવી વાતો પણ સાંભળી અને તું હવે... ચલ નીકળ જલ્દી.’ ભૂમિએ હવે સૌમિત્ર સામે પીઠ દેખાડીને ઉભી રહી ગઈ.
‘ઓકે, હું જાઉં છું અને હા, તારું ત્રીજું પ્રોમિસ મે તોડ્યું છે કારણકે મને એ યોગ્ય ન લાગ્યું, પણ તારા બાકીના બંને પ્રોમિસ હું જરૂર પૂરા કરીશ.’ સૌમિત્ર હવે લગભગ બારણાની બહાર આવી ગયો હતો.
‘આઈ ડોન્ટ કેર સૌમિત્ર, જસ્ટ ગેટ લોસ્ટ...’ ભૂમિનો અવાજ સહેજ મોટો થયો.
‘ઓકે આવજે ભૂમિ. ગમે તે હોય બટ આઈ સ્ટીલ લવ યુ, ખુદથી પણ વધારે.’ સૌમિત્ર છેલ્લી વખત ભૂમિને જોઈ લેવા માંગતો હતો એટલે પોતાની તરફ પીઠ ફેરવીને ઉભેલી ભૂમિને એ કોઇપણ રીતે પોતાની તરફ ફેરવવા માંગતો હતો.
‘આઈ સેઇડ ગેટ લોસ્ટ....’ ભૂમિએ સૌમિત્ર તરફ વળીને જોયું એની આંખોમાંથી આંસુ સાથે રીતસર અંગાર વરસી રહ્યા હતા.
સૌમિત્ર બારણું એમને એમ ખૂલ્લું મૂકીને સંગીતાના ઘરના મુખ્ય દરવાજા તરફ જવા લાગ્યો અને એને પાછળથી ભૂમિએ બૂમ પાડીને કહેલું ‘આઈ હેઈટ યુ સૌમિત્ર...આઈ હેઈટ યુ.’ સંભળાયું અને તે દરવાજા બહાર નીકળી ગયો.
ભૂમિની છેલ્લી ચીસ સાંભળીને સંગીતા બીજા રૂમમાંથી દોડતી આવી અને તે પોતાના ઘરમાંથી બહાર જઈ રહેલા સૌમિત્રને અને ભૂમિ જે રૂમમાં હતી તેના અધખુલ્લા બારણાને વારાફરતી જોઈ રહી.
==: :==
‘તને ખરેખર લાગે છે કે ભૂમિ હવે તને નફરત કરવા લાગી હશે?’ લિવિંગરૂમમાંથી પોતાના બેડરૂમ તરફ સૌમિત્રની મદદથી આવી રહેલા વ્રજેશે સૌમિત્રને પૂછ્યું.
‘ના, જરાય નહીં. તે સમયે તેના પર બદલાની ભાવના ઉપરાંત વાસના સવાર હતી અને હું આમ અચાનક જ તેની ઈચ્છા વિરુદ્ધ ગયો એટલે એણે જે કહ્યું એ એનો ગુસ્સો માત્ર હતો. એ જીવશે ત્યાંસુધી મને પ્રેમ કરશે અને એ પણ બિલકુલ મારી જેમ જ, એની મને ગળા સુધી ખાતરી છે.’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘સારું થયું તું અહિયાં આવી ગયો. હું પણ બોર થઇ રહ્યો હતો.’ વ્રજેશ લાકડીને ટેકે અને સૌમિત્રના ખભાનો સહારો લઈને એની બેડ પર બેસતાં બોલ્યો.
‘મારે તો ખાલી આજનો દિવસ જ શાંતિથી પસાર કરવાનો છે અને તારા અને ગઢવી સિવાય બીજું કોણ છે જે મને એમાં મદદ કરે?’ સૌમિત્રની આંખમાં ઝળઝળિયાં આવી ગયા.
આજે શનિવાર હતો. સવારે ભૂમિની વરુણ સાથે સગાઈ હતી અને સાંજે લગ્ન. સૌમિત્રએ પહેલેથી જ નક્કી કરી લીધું હતું કે આ દિવસે તે ઘરમાં નહીં રહે પરંતુ આખો દિવસ પોતાના મિત્રો સાથે જ વિતાવશે. ઘરમાં એને સતત ભૂમિ યાદ આવત અને અંબાબેન એમના કામમાં વ્યસ્ત હોય. જનકભાઈ તો સૌમિત્ર સાથે બોલવાથી રહ્યા, અને જો બોલત તો કોઈને કોઈ મુદ્દે સૌમિત્ર વિષે આડું જ બોલત. એટલે ઘા પર મીઠું ન લાગવું જોઈએ એમ વિચારીને સૌમિત્રને વહેલી સવારે જ બસ પકડીને ગાંધીનગર આવી જવાનું વધારે યોગ્ય લાગ્યું. વ્રજેશ પણ ધીમેધીમે એની શારીરિક તેમજ માનસિક ઇજામાંથી બહાર આવી રહ્યો હતો. લગભગ એકાદ-બે મહિનાના ગાળામાં જ સૌમિત્ર અને વ્રજેશ, બે ખાસ મિત્રોનો પ્રણયભંગ થયો હતો આથી આવનારા દિવસોમાં બંને એકબીજાનો ટેકો બનીને રહેવાના હતા.
‘એક વાત કહું સૌમિત્ર? જરાપણ ખોટું ન લગાડતો.’ વ્રજેશ પોતાની લાકડી બાજુમાં મુકતા અને ટેબલ પર પડેલો પાણીનો ગ્લાસ ઉપાડતાં બોલ્યો.
‘ખોટું લગાડવા જેવી નાની વાતો હવે મને જરાય અસર નહીં કરે વ્રજેશ અને તારી અને ગઢવીની વાતથી મને ક્યારેય ખોટું ન લાગે. બોલ.’ સૌમિત્રએ સ્મિત આપીને વ્રજેશને કહ્યું.
‘તેં બહાર મને પેલી વાત કરી ને? મને લાગે છે કે તેં જો ભૂમિએ કહ્યું એમ કર્યું હોત તો જરાય વાંધો ન હતો. એટલીસ્ટ તને આજે એટલું દુઃખ ન લાગત. મને ખબર છે તું અત્યારે અંદર ને અંદર કેટલો કોચવાઈ રહ્યો છે.’ વ્રજેશે સૌમિત્રના હાથ પર પોતાનો હાથ મૂક્યો.
‘હું તને પણ એમ જ કહીશ વ્રજેશ જે મેં તે દિવસે ભૂમિને કીધું હતું. જો પ્રેમમાં તણાઈને અમે એકમેકમાં ખોવાઈ ગયા હોત તો વાત અલગ હતી. પ્રેમ એ પૂરેપૂરી પોઝિટીવ ઘટના છે વ્રજેશ. એમાં બદલો, ચાલ, ઈર્ષા આવી બધી બાબત ન હોય. એટલીસ્ટ કોઈની સામે ખુદના પ્રેમનો યુઝ ન થાય. ભૂમિ એની જગ્યાએ કદાચ સાચી હશે, હશે શું છે જ. એણે સાચું જ કહ્યું હતું કે મારા ગયા પછી એના પપ્પાએ એને શું નું શું નહીં કીધું હોય? પોતાના ગમતા પાત્રને ફોર્સફૂલી છોડીને અચાનક જ કોઈ અજાણ્યા કે અણગમતા પાત્ર સાથે જિંદગી વિતાવવાની આવે તો ચીડ તો ચડે જ, પણ ભૂમિનો ઉપાય એ મારી દ્રષ્ટીએ યોગ્ય ઉપાય નહોતો.’ સૌમિત્રએ પોતાનો મત વ્યક્ત કર્યો.
‘મતલબ સેક્સ એ ખરાબ વસ્તુ છે અને પ્રેમમાં એનું કોઈજ સ્થાન નથી એવું તું માને છે?’ વ્રજેશે વળતો સવાલ કર્યો.
‘ના, બલ્કે મારા માટે સેક્સ એ પ્રેમ વ્યક્ત કરવાનો સહુથી સુંદર રસ્તો છે. વાત કરીને તમે કદાચ તમારા પ્રિયપાત્રને તમારો પ્રેમ સો ટકા વ્યક્ત ન કરી શકો એવું બને, પરંતુ તમારા પ્રેમભર્યા સ્પર્શથી અને લાગણીના વરસાદથી તમે એને જરૂરથી કન્વીન્સ કરી શકો છો કે તમે એને કેટલો પ્રેમ કરો છો અને આ કામ સેક્સ સિવાય કોણ સરળ બનાવી શકવાનું? જો હું મારા પ્રિય પાત્રના શરીરને પ્રેમ ન કરી શકું તો એના આત્માને કેવી રીતે પ્રેમ કરીશ? પણ ફરીથી, એનો ઉપયોગ કોઈની સાથે બદલો લેવા તો ન જ થાય ને? પ્રેમ, લાગણી, સેક્સ આ બધું ઈશ્વરે આપેલી ભેટ છે. કોઈ તમને સોનાની કટારી ભેટમાં આપે તો એનો ઉપયોગ કોઈનું ખૂન કરવા તો ન જ થાય ને?’ સૌમિત્રએ સ્પષ્ટતા કરી.
‘વાહ મારા દોસ્ત! માન ગયે!! તું જ્યારે ફર્સ્ટ યરની એડમીશનની લાઈનમાં મને અને ગઢવીને મળ્યોને ત્યારે મને જરાય નહોતું લાગતું કે તું આટલું ગૂઢ અને આવું ઉંચાઈવાળું વિચારી શકતો હોઈશ. હું ફક્ત તારા દિલને એકવાર જોવા માંગતો હતો કે એ ઘટનાને બે-ત્રણ દિવસ વીતી ગયા બાદ શું તારા વિચારમાં કોઈ ફેરફાર આવ્યો છે? શું તને હવે એવું લાગે છે કે તારો તે દિવસનો એ નિર્ણય ખોટો હતો? પણ ના, તું તારા એ નિર્ણય પર અફર રહ્યો. આઈ એમ પ્રાઉડ ઓફ યુ! હું તારી એકેએક વાત સાથે સો ટકા સહમત છું મિત્ર!’ વ્રજેશે બાજુમાં બેઠેલા સૌમિત્રનો ખભો થાબડ્યો.
‘તું મિત્ર કહીને ના બોલાય યાર...મને ભૂમિ પણ મિત્ર કહીને ....’ આટલું બોલતાં જ સૌમિત્ર વ્રજેશને વળગી પડ્યો અને ખૂબ જોરથી રડવા લાગ્યો.
સૌમિત્રના રડવાનો અવાજ સાંભળીને બાજુના રૂમમાંથી વ્રજેશના માતાપિતા પણ દોડી આવ્યા. વ્રજેશે એમને ઈશારો કરીને ચિંતા ન કરવાનું કહ્યું એટલે તેઓ જતા રહ્યા. ઘણા સમય સુધી રડ્યા બાદ સૌમિત્ર શાંત થયો. વ્રજેશે તેને પાણી આપ્યું.
‘તો હવે? હવે શું પ્લાન છે દોસ્ત?’ સૌમિત્રના સ્વસ્થ થતાંજ વ્રજેશે સવાલ કર્યો.
‘હવે ભૂમિના બાકીના બે પ્રોમિસ પૂરા કરવા છે.’ સૌમિત્ર ઉભો થઈને સામે મૂકેલી પ્લાસ્ટિકની ખુરશી પર બેઠો.
‘કયા બે પ્રોમિસ?’ વ્રજેશને સમજાયું નહીં.
‘એક તો એની અને મારી લવસ્ટોરી પર એક નોવેલ લખવાનું પ્રોમિસ. હું કાલથી જ એ લખવાની શરુ કરી દઈશ.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર સ્મિત હતું.
‘વાહ, અને બીજું?’ વ્રજેશનો બીજો સવાલ.
‘એમાં હજી ઘણી વાર લાગે એમ છે. નોકરી કરીશ, બે પૈસા કમાઈશ પછી...એટલેકે લગ્ન. ભૂમિએ આ બીજું પ્રોમિસ મારી પાસેથી લીધું છે.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર હવે સ્મિત ટકી રહ્યું હતું.
‘તું પૂરેપૂરો બદલાઈ ગયો છે સૌમિત્ર. ખરેખર, મને તારા પર ખૂબ ગર્વ થઇ રહ્યો છે.’ વ્રજેશે પણ હસીને કહ્યું.
‘પ્રેમ બધુંજ શીખવાડી દે છે અને એ સત્ય તારા અને મારા સિવાય બીજું કોણ જાણી શકે વ્રજેશ?’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘સાવ સાચી વાત. પ્રેમ બધું શીખવાડી તો દે જ છે, પણ પ્રેમ એક સાવ બેફીકર વ્યક્તિને એકદમ મેચ્યોર પણ બનાવી શકે છે, તારા ઉદાહરણ પરથી એ પણ આજે જાણવા મળ્યું.’ વ્રજેશે સૌમિત્ર સામે પોતાનો હાથ લંબાવ્યો જેને સૌમિત્રએ ઉભા થઈને પકડી લીધો.
‘લેખક અને નવલકથાકાર સૌમિત્ર પંડ્યા, તમે મને વેલકમ કરવા તૈયાર રહો હું આવી રહ્યો છું તમને મળવા!’ ખુરશી પરથી ઉભા થઈને સૌમિત્ર તેના રૂમની બારી પાસે જઈને ઉભો રહ્યો અને ચહેરા પર એક લાંબા સ્મિત સાથે બહાર જોતજોતા બોલ્યો.
-: પ્રકરણ ઓગણીસ સમાપ્ત :-
