ધ લાસ્ટ યર
સ્ટોરી ઓફ એન્જીનીયરીંગ
~ હિરેન કવાડ ~
અર્પણ
મારા એન્જીનીયરીંગના મીત્રોને, જેમની લાઇફ જોઇને આ સ્ટોરી લખવાની ઇન્સ્પીરેશન મળી છે. મારા વાંચકોને જેમણે હંમેશા મારી સ્ટોરીઝને એપ્રીશીએટ કરી છે અને પ્રેમ આપ્યો છે.
પ્રસ્તાવના
ઘણીવાર સ્ટોરીઝ વાંચ્યા પછી રીડર્સ પુછતા હોય છે કે આ સ્ટોરી તમારી લાઇફની છે? એટલે પહેલા જ કહી દવ. ના આ સ્ટોરી મારી લાઇફની નથી. આ સ્ટોરી કમ્પ્લીટલી ફીક્શન છે.
બીજું મારે એક રીક્વેસ્ટ કરવી છે. આ સ્ટોરીમાં ઘણી એવી વસ્તુઓ છે ઘણાને ગમે ઘણાને ન પણ ગમે, એ તો રહેવાનુ જ. સ્ટોરીનો પ્લોટ પણ એવો જ બોલ્ડ છે. વિનંતી એ કે આ સ્ટોરી વાંચ્યા પછી, સ્ટોરી પરથી બસ મને જજ ન કરવો. દરેક લેખકને સ્ટોરી લખતી વખતે એને જીવવાની પણ હોય છે, એનો મતલબ એવો નથી કે પાત્રોના વિચારો એ જ લેખકના વિચારો છે. સો માય હમ્બલ રીક્વેસ્ટ ઇઝ ટુ નોટ ટુ જજ મી આફ્ટર રીડીંગ ધીઝ સ્ટોરી. કારણ કે સ્ટોરી ઘણી બોલ્ડ અને ઇરોટીક પણ હશે.
મારી લગભગ બધી સ્ટોરીઝ એન્જીનીયરીંગની હોય છે. એનુ એક જ કારણ છે, મેં એન્જીનીયરીંગને ખુબ એક્સપ્લોર કર્યુ છે. આ એન્જીનીયરીંગ સ્ટુડન્ટ્સની રીઆલીટી, ઇમેજીનેશન અને ફેન્ટાસીની વચ્ચે હીલોળા લેતી સ્ટોરી છે. આશા રાખુ છુ તમને ગમશે.
ચેપ્ટર-૨૨
ચીયર્સ
આગળ આપણે જોયુ,
નીલ, નીતુ અને હર્ષ વચ્ચે જગડો થાય છે. નીલ ફાયનલી બધી બાબતે ગીવ અપ કરી દેય છે. એ બધુ ક્લિઅર કરવા માટે સ્મિતામેમના ઘરે જાય છે. સ્મિતામેમ અને હર્ષ વચ્ચે જપાજપી થાય છે. સ્મિતામેમ પાછળથી હર્ષના માથા પર મારે છે, સંગિત હર્ષને ગોળી મારી દેય છે. ત્યારે જ સંગિતને પણ પાછળથી ગોળી વાગે છે. સ્મિતામેમ એમની સ્યુસાઇડ નોટ દ્વારા બધા જ ખૂન પરથી પરદો ઉઠાવે છે… હવે આગળ….
***
જ્યારે મારી આંખ ઉઘડી ત્યારે હું ડોક્ટોરોના ખુશ ચહેરા જોઇ શકતો હતો. મને યાદ નહોતુ કે હું કેટલા દિવસોથી બેહોશ હતો. હું હલી શકુ એવી સ્થિતીમાં પણ નહોતો. હું થોડુ થોડુ પેઇન ફીલ કરી શકતો હતો. જે રીતે ડોક્ટોરો મારી સારસંભાળ કરી રહ્યા હતા એના પરથી લાગી રહ્યુ હતુ કે મારી કન્ડીશન કેટલી સીરીયસ હશે. સૌથી પહેલા માસી અને દ્રષ્ટિ મળવા આવ્યા. મારાથી બોલી શકાય એમ નહોતુ. એટલે હું માત્ર એ લોકોને જોતો જ રહ્યો. માસીએ મારા માથા પર હાથ ફેરવ્યો. એમની આંખો ભીની હતી. એ ગયા પછી જયદિપ અને માસા આવ્યા. બધા આવી રહ્યા હતા બટ હું કોઇ ચહેરાને શોધી રહ્યો હતો. રોહન અને શીના પણ આવ્યા. શીના ચહેરા પર સ્માઇલ રાખીને એનર્જેટીક થઇને કહી રહી હતી કે ‘એવરીથીંગ વીલ બી ઓલરાઇટ. ડોન્ટ વરી.’ હું પૂછવા માંગતો હતો કે નીલ અને નીતુ ક્યાં છે, ખુબ એફોર્ટ લગાવીને હું ‘નીલ’ બોલ્યો. એ લોકો સમજી ગયા.
‘હી વીલ ઓલ્સો કમ. હી ઇઝ સ્ટક સમવેર.’, મને ખબર હતી શીના મને સમજાવવા ખાતર બોલી રહી હતી.
‘યુ ગોના બી ઓલરાઇટ. ચાલ જલદી સાજો થઇ જા…!’, રોહને પણ કહ્યુ. એની આંખ પણ ભીની થઇ ગઇ. મારી આંખોમાંથી પણ દડ દડ આંસુઓ વહેવા લાગ્યા.
‘અમે અહિં જ છીએ ડોન્ટ વરી….!’, શીનાએ કહ્યુ.
ત્યાર બાદ રિકેતા અને કેવલ આવ્યા. એમણે પણ મને એ જ સાંત્વના આપી. છેલ્લે પ્રિયા આવી.
હું એને નીલ અને નીતુ વિશે જ પૂછવા માંગતો હતો. એટલે મેં ફરી એફોર્ટ લગાવ્યો. ‘ની…’, હું બોલવા ગયો એવો જ મારા પેટ પાસે દુખાવાનો સણકો ઉપડ્યો. હું બોલી ના શક્યો. મેં હાથ હલાવીને ઇશારો કરવા પ્રયત્ન કર્યો બટ એ પણ ના હલાવી શક્યો.
‘હેય રીલેક્સ…!’, પ્રિયા બોલી.
‘નીલ અને નીતુ. ધે આર ગુડ.’, હું પ્રિયાની આંખોમાં જોઇ રહ્યો. એ પણ મારી આંખોમાં જોઇ રહી. જ્યારે જીભ કામ ન લાગે ત્યારે આંખો બોલતી હોય છે.
‘નીલ ઇઝ સ્ટીલ અપસેટ. આઇ ટ્રાય્ડ ટુ એક્સપ્લેઇન, બટ એ ન માન્યો.’,
‘આપડે એને મનાવી લઇશુ…!’, પ્રિયાએ કહ્યુ. હું જસ્ટ સાંભળતો રહ્યો. હું એની સામે જોતો રહ્યો. હું નીતુ વિશે પણ જાણવા માંગતો હતો.
‘આઇ ડોન્ટ નો મચ અબાઉટ હર…. એણે ઘરથી બહાર નીકળવાનુ જ બંધ કરી દીધુ છે.’, પ્રિયા બોલી. મારી અને પ્રિયા બન્નેની આંખોમાં આંસુ હતા. રોહન અને શીના બન્ને રાત દિવસ હોસ્પીટલમાં રહેતા હતા. માસા માસી પણ મારી કંડીશન થોડી સારી થઇ ત્યાં સુધી રોકાણા. એ કહી રહ્યા હતા કે થોડા દિવસ હું સુરત આવી જાવ. મારા સગા સંબંધીમાં એ એક જ હતા. બટ હું નહોતો ઇચ્છતો કે હું કોઇનો ભાર બનુ. આઇ હેડ લોટ ઓફ મની, હું પ્રાઇવેટ સર્વિસ પણ અફોર્ડ કરી શકુ એમ હતો. મારા સિવાય એ પૈસા વાપરવા વાળુ કોઇ જ નહોતુ. આખરે હું એકલો આટલા રૂપિયાનું શું કરવાનો હતો.? બટ મને એમ પણ લાગતુ હતુ કે જો હું રહીશ તો નીતુને વારંવાર યાદ કરતો રહીશ. એની રાહ જોતો રહીશ. આખરે મેં નક્કિ કર્યુ કે રીકવરી ના થાય ત્યાં સુધી હું સુરત ચાલ્યો જાવ…!
સ્પેશીયલ કેર એમ્બ્યુલન્સમાં મારે સુરત જવાનુ હતુ. હું છેલ્લી ઘડી સુધી રાહ જોતો રહ્યો કે નીલ-નીતુ આવશે બટ એ લોકો ના આવ્યા. મેં આશા છોડી દીધી હતી બટ નીતુ મારા મગજમાંથી નીકળે એમ નહોતી. ઇન્ટેન્સીવ કેરના બે મહિના મારી લાઇફના સૌથી લાંબાં દિવસો હતા.
***
એ દિવસે પ્રિયા ઘરે આવી હતી. અમે ત્રણેય મારા રૂમમાં બેઠા. એ હર્ષને મળીને આવી હતી. હું પણ ચાહતી હતી કે નીલ માની જાય. નીલ પણ અંદર અંદરથી બળી રહ્યો હતો બટ એ એક્સેપ્ટ નહોતો કરી રહ્યો.
‘હાવ ઇઝ હી…?’, મેં તરત જ પૂછ્યુ.
‘એ સુરત જઇ રહ્યો છે…!’, પ્રિયાએ કહ્યુ.
‘કેમ…?’, મને આંચકો લાગ્યો.
‘એની કેર કરી શકે એવુ કોઇ અહિં નથી.’, પ્રિયાના આ શબ્દો મને બહુ જ ખૂંચ્યા હતા.
‘ધેટ્સ ગ્રેટ. હી વીલ બી ગુડ સુન.’, નીલે બીજી તરફ ચહેરો ફેરવીને કહ્યુ.
‘નીલ, એ હજુ તમારી રાહ જુએ છે. એ હજુ તમને લોકોને પોતાના સમજે છે.’
‘ડીડ યુ રીડ સ્યુસાઇડ નોટ…?’, નીલ થોડો તણાયો.
‘યસ આઇ ડીડ. એટલે જ કહુ છુ. એણે એની ભુલ સ્વિકારી છે.’
‘એણે જે કર્યુ એનાથી કંઇ બદલી નથી જવાનુ નીલ.’, પ્રિયા સમજાવતા બોલી. હું નીલ સાથે કોઇ જ આર્ગ્યુમેન્ટ નહોતી કરવા માંગતી.
‘નીલ નથી સ્મિતામેમ આ દુનિયામાં કે નથી શ્રુતિ. નથી સંગિત કે જેણે આ બધા મર્ડર કર્યા. આ બધામાં હર્ષતો એક નાની ભુલને કારણે ફસાયો છે.’
‘એણે ઘણુ બધુ છુપાવ્યુ છે.’
‘જે હવે આખી દૂનિયા જાણે છે.’
‘મમ્મી પપ્પા પણ એને એક્સેપ્ટ નહિં જ કરે.’
‘ઇટ્સ લાઇક યુ આર એક્સપ્લેઇનીંગ યોર સેલ્ફ.’
‘પ્રિયા, હું એના વિશે ડીસ્કસ કરવા નથી માંગતો.’
‘યુ આર બીઇંગ સેલ્ફીશ. નીતુની હાલત તો જો. રડી રડીને એની આંખો સોજી ગઇ છે.’, નીલે મારી સામે જોયુ.
‘શી કેન ડુ વોટેવર શી વોન્ટ્સ. આઇ એમ નોટ ગોઇંગ ટુ હીમ.’, એણે મારી સામે જોઇને કહ્યુ.
‘નીલ થ્રો યોર ઇગો પ્લીઝ. ધીઝ ઇઝ અબાઉટ યોર ફ્રેન્ડશીપ.’
‘આઇ કાન્ટ ડુ ધીઝ. આઇ ડોન્ટ વોન્ટ ટુ ટોક એનીમોર અબાઉટ હીમ.’, હું રડી પડી. પ્રિયાએ મને એની બાહોંમાં જકડી લીધી. એ પછીના બે મહિના માટે હું તડપી તડપીને જીવવાની હતી.
***
હું આખો દિવસ બેડમાં પડ્યો પડ્યો અમે જે દિવસો વિતાવ્યા હતા એને યાદ કર્યા કરતો. નીતુને યાદ કર્યા કરતો. નીતુની સ્માઇલને જોઇને હસી પડતો અને ક્યારેક નીતુ મને રડાવી પણ દેતી. ક્યારેક મારી દરેક પ્રોબ્લેમમાં પડખે રહેવાવાળો મારો બેસ્ટ ફ્રેન્ડ નીલ યાદ આવી જતો. એન્જીનીયરીંગના રીઝલ્ટ્સ આવી ગયા હતા. મારે અનએક્સપેક્ટેડ ગ્રેડ્સ આવ્યા હતા. મેં નીલ અને રોહનનુ રીઝલ્ટ પણ જોયુ હતુ એમને પણ 8.5 આસપાસ GPA થતો હતો. થોડા વીક્સ પછી જુનીયર્સના રીઝલ્ટ આવ્યા. મેં નીતુનુ રીઝલ્ટ ચેક કર્યુ, એને એક સબજેક્ટમાં કે.ટી આવી હતી. કદાચ એ માટે હું જ રીસ્પોન્સીબલ હતો. મેં પણ સ્મિતામેમની સ્યુસાઇડ નોટ વાંચી હતી. એમણે એક સેન્ટસેન્સ ખુબ સાચુ લખ્યુ હતુ. ‘હું પળે પળે મરીને જીવવા નથી માંગતી’ આના કરતા તો હું મરી ગયો હોત તો સારૂ હતુ, એવુ હું ફીલ કરી રહ્યો હતો. હું પળે પળે મરી જ રહ્યો હતો. મારી પાસે જીવવાનું એક પણ કારણ નહોતુ. ક્યારેક સ્યુસાઇડના વિચારો પણ આવતા. બટ મરીને પોતાને સારા સાબીત કરવાનો કોઇ જ અર્થ નથી. હું નીતુને યાદ કર્યા વિના ના રહી શકતો. દોઢ મહિનામાં ઘણી રીકવરી આવી ગઇ હતી. હું વધારે માસીના ઘરે રહેવા નહોતો માંગતો. એ છતા હું થોડા દિવસો ત્યાંજ રહ્યો. મારી ફીઝીકલ કંડીશન ઓલમોસ્ટ નોર્મલ થઇ ચુકી હતી. એમણે મને બહુ જ સમજાવ્યો બટ મેં કોઇનુ ના માન્યુ. મેં રોહનને કોલ કરીને કહ્યુ કે આવતા વીકે હું આવી રહ્યો છુ. પણ એક બે દિવસ માટે જ. મેં ડોક્ટર સાથે મારી હેલ્થ બાબતે બધી વાતો કરી લીધી હતી. ટ્રાવેલીંગ વખતે ક્યા પ્રીકોશન્સ લેવા? ઇમરજન્સીમાં શું કરવુ? એ બધુ જ મેં જાણી લીધુ હતુ. મેં નક્કિ કર્યુ હતુ કે હું બધાથી દુર ચાલ્યો જાવ. મારી પાસે કોઇ પર્પઝ નહોતો, એટલે મેં ઇન્ડીયા ટ્રાવેલ કરવાનુ વિચાર્યુ હતુ. હું બધુ એક્સપ્લોર કરવા માંગતો હતો. મારી પાસે પૈસાની કમી નહોતી. મારે જસ્ટ બેગ પેક કરવાનુ હતુ અને ઉપડી જવાનુ હતુ. સૌથી પહેલા મારો વિચારો તીબેટ સાઇડ જવાનો હતો. હું બૌધ મઠમાં થોડો ટાઇમ સ્પેન્ડ કરવા માંગતો હતો. બટ એ પહેલા હું એકવાર મારા બધા ફ્રેન્ડ્સને મળવા માંગતો હતો. મેં બધી જ આશાઓ મુકી દીધી હતી. હવે તો મને મૃત્યુનો પણ ડર નહોતો. કારણ કે હું મૃત્યુને ટચ કરીને આવ્યો હતો. મને કંઇ નહોતુ થવાનુ. તમારી અસફળતા જ તમને મજબુત બનાવતી હોય છે. હું તો અસફળતાનો આદતી બની ચુક્યો હતો. એટલે હું એક નવો સફર ખેડવા નીકળી પડવાનો હતો. એની શરૂઆત અમદાવાદથી થવાની હતી.
***
એ દિવસે સાંજે હું અમદાવાદ જવા નીકળ્યો. સવારથી કાળા ડીબાંગ વાદળા ઘેરાયેલા હતા. વાતાવરણ ગઇ કાલના ઝાંપટાને લીધે ઠંડુ થઇ ગયુ હતુ. હું ટ્રેઇનમાં હતો, મોબાઇલમાં મેઇલ્સ ચેક કરી રહ્યો હતો. એક મેઇલ મેં વાંચ્યો જે વાંચ્યા પછી જો સૌથી પહેલુ કોઇ યાદ આવ્યુ હતુ તો એ નીતુ અને નીલ હતા. મેઇલ મીશન લવ વિશે હતો. ભલે અમે બહુ મોટો ચેન્જ નહોતો લાવી શક્યા બટ એટલીસ્ટ એક વ્યક્તિની લાઇફમાં તો અમે હેલ્પફુલ થયા હતા. મેં તરત જ એ ઇમેઇલ બધાને ફોર્વડ કરી દીધો, નીલ અને નીતુને પણ. મેઇલ ફોર્વડ કર્યા પછી થોડીવાર મગજ વિચારે ચડ્યુ પણ હતુ, મેઇલ કરવો જોઇતો હતો કે નહિં? બટ મેઇલ તો સેન્ડ થઇ ગયો હતો. હવે વિચારવાનો કોઇ ફાયદો નહોતો. આ નાની સક્સેસના હકદાર બધા હતા, હું એકલો નહિં. હું ખુશ હતો કે મીશન લવના કારણે એક વ્યક્તિને તો ફાયદો થયો હતો. હું જતા જતા નીલ અને નીતુ બન્નેને એકવાર મળવા માંગતો હતો. કારણ કે મને ખબર છે નફરતથી ક્યારેય કંઇજ નથી મેળવી શકાતુ.
***
મમ્મી પપ્પાને ખબર પડી ચુકી હતી કે નીલ અને હર્ષ વચ્ચે કંઇક બબાલ થઇ છે. મારી હાલત પરથી એમને અંદાજો આવી જ ચુક્યો હતો અમારા વચ્ચે પણ કોઇ રીલેશન નથી રહ્યો. મને મારા પેરેન્ટ્સ માટે પ્રાઉડ ફીલ થાય છે કે એ અમને સમજી શકે છે. હર્ષ આવવાનો છે એ ન્યુઝ અમને બધાને મળ્યા હતા. મમ્મી પપ્પાએ નીલને ખુબ જ પ્રેમથી સમજાવ્યો હતો. નીલ થોડો ઇમોશનલ પણ થઇ ગયો હતો. એને કદાચ હર્ષ પર ગુસ્સો હતો બટ એનો હર્ષ પ્રત્યેનો પ્રેમ તો હજુ હતો જ. હું પણ કંઇ ઇમોશનલેસ તો નહોતી જ. મારોતો એકેય દિવસ એવો નહોતો, દિવસ શું એકેય કલાક એવી નહોતી કે જેમાં મેં હર્ષને યાદ ન કર્યો હોય. નીલની હાલત પરથી અમને ખબર હતી કે એના મનની અંદર ઘુસી ચુકેલી ગીલ્ટ એને ખાઇ રહી હતી, ઇગોએ એની ગીલ્ટને જકડી રાખી હતી. મારા ઇગો અને મારા ભાઇના ઇગોએ જાણે ફ્રેન્ડશીપ કરી લીધી હોય એવુ લાગી રહ્યુ હતુ. જ્યાં સુધી નીલ અને હર્ષ એકબીજાને ગળે ના મળે ત્યાં સુધી મારા અને હર્ષનુ મળવુ અશક્ય હતુ. બે મહિના ઘણો લાંબો સમય હોય છે. સમય એકબીજા વચ્ચેનુ અંતર હંમેશા વધારતો જ હોય છે. હવે તો મારા મને માની લીધુ હતુ કે અત્યાર સુધી હર્ષે ક્યારેય કોન્ટેક્ટ કરવાની ટ્રાય પણ નથી કરી, એણે મુવ ઓન કરી લીધુ હશે. મનના વિચારોના ઓસીલેશન્સ બહુ જ કન્ફ્યુઝીંગ હોય છે. ક્યારેક આશા આપે અને ક્યારે આશા છીનવી લે. આટલા સમયમાં ડીસ્ટન્સ એટલુ બધુ વધી જતુ હોય છે કે આપણે એકબીજાને ન જાણતા હોઇએ એવો જ બીહેવીઅર કરીએ. બધુ જ નીલ પર ડીપેન્ડ હતુ.
***
રાત પડી ચુકી હતી હું ફ્લેટમાં એન્ટર થયો. રોહન, શીના અને પ્રિયા ત્રણ જ હતા. એ લોકો હસતા હસતા મને વેલકમ કરી રહ્યા હતા.
‘વેલકમ બેક મીસ્ટર હર્ષ…!’, શીનાએ ખુબ જ ઉત્સાહથી કહ્યુ. હું પહેલા રોહનને ભેટ્યો.
‘ગ્રેટ ટુ હેવ યુ હીઅર અગેઇન.’, રોહને મળીને કહ્યુ.
‘નાઇસ ટુ સી યુ બ્રો…!’, મેં પણ કસીને મળતા કહ્યુ. એ પછી હું શીનાને ભેટ્યો.
‘યુ આર ઓલરાઇટ નાવ…!’, એણે એ જ એનર્જીથી કહ્યુ. છેલ્લે પ્રિયા પાસે ગયો. અને એને પણ મેં હગ કરી.
‘આઇ એમ હેપ્પી ધેટ યુ આર હીઅર..!’, એ પણ બોલી.
‘કેવલ અને રિકેતા…?’, મેં પુછ્યુ.
‘એ લોકોએ રૂમ ચેન્જ કરી નાખ્યો. અત્યારે તો એ પોતપોતાના ઘરે છે.’,
‘કેમ…?’, મેં ક્યુરીઅસ થઇને પુછ્યુ.
‘એમને અહિં રહેવાની નહોતી મજા આવતી આઇ ગેસ.’, શીના બોલી.
‘ઓહ્હ…! તો શું કરો છો હમણા…?’, મેં હસતા હસતા જ પુછ્યુ.
‘અમારી તો કોલેજ ચાલે છે.’, શીનાએ કહ્યુ.
‘અને તુ શું કરે છે હમણા…?’, મેં રોહનને પુછ્યુ.
‘કોલ લેટરની રાહ…!’, અમે બધા જ હસ્યા.
‘T.C.S નુ એવુ જ છે, ટેમ્પરરી કંઇક શોધી લેને.’, મેં રોહનને કહ્યુ.
‘ફ્રીલાન્સ કરૂ છુ ને…. કંઇક તો કરવુને યાર.’, રોહને કહ્યુ. આટલી ફોર્મલ વાતો અમારા વચ્ચે ક્યારેય નહોતી થઇ. એકબીજાની ખેંચવા વાળા અમે લોકો આટલા બધા મેચ્યોર ક્યારે થઇ ગયા…? મનમાં તો હું એ જ વિચારી રહ્યો હતો. ત્યારેજ દરવાજો ખુલ્યો. બધાની નજર ત્યાં ગઇ. નીલ અંદર આવ્યો. પ્રિયા ઉભી થઇ.
‘હાઇ…’, શીનાએ કહ્યુ. આઇ વોઝ રીઅલી નર્વસ. છેલ્લે હું એને આ જ ઘરમાં મળ્યો હતો. એણે મારા પેટમાં એક લાત મારી હતી. એ હજુ મને યાદ હતુ. દરેક પ્લેસને પણ પોતાની મેમરી હોય છે. એ પ્રિયા પાસે આવીને ઉભો રહ્યો.
‘કેમ છે હવે તને…?’, એણે ખુબ જ ફોર્મલ બનીને કહ્યુ. હું ઉભો થયો. મારી અંદર અચાનક કેટલીય એનર્જી આવી ગઇ. મારો હાથ સીધો જ એના ગાલ પર પહોંચી ગયો. ‘સટાક..!’, રૂમમાં બધા જ ચોંકી ગયા. હું રડવા લાગ્યો.
‘બે નથી સારૂ તારા વિના….!’, હું રડતો રડતો એના ગળે વળગી ગયો. નીલે પણ મને જકડી લીધો. એ પણ ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગ્યો. બન્નેની આંખોમાં આંસુઓની ધાર હતી.
‘એટલો બધો બીઝી થઇ ગયો કે એક ફોન પણ કરવાનો ટાઇમ ના મળ્યો…!’, મેં એને ચોંટી રહીને જ કહ્યુ.
‘સાલા તને નથી આવડતુ..? બેલેન્સ ના હોય તો મને કહેવુ તુ ને, હું રીચાર્જ કરાવી દેત.’, એ પણ બોલ્યો. અમે બન્ને છુટ્ટા પડ્યા.
‘આઇ મીસ્ડ યુ બ્રો…! આઇ એમ સોરી..!’, ફરી નીલ મને ભેટી પડ્યો અને એણે કહ્યુ.
‘આઇ મીસ્ડ યુ ટુ યાર, મીસ્ડ યુ અ લોટ…!’, મેં પણ કહ્યુ. બન્ને છુટ્ટા પડ્યા. મેં પ્રિયા સામે જોયુ. એ પણ સ્માઇલ કરતી કરતી રડી રહી હતી. રોહનની પણ એ જ હાલત હતી. પહેલીવાર શીનાની આંખોમાં મેં આંસુ જોયા હતા. બધાના ચહેરા પર સ્માઇલ અને આંસુઓનુ કોમ્બીનેશન હતુ. ખરેખર એ ખુશીની ફીલીંગ્સ અદભૂત હોય છે. અમે પાંચેય એકસાથે ભેટી પડ્યા…..! બધાના ચહેરા પર ફરી એકવાર વિશાળ સ્માઇલ હતી.
‘સાલા મને લાફો કેમ માર્યો કેતો…!’, નીલે હસતા હસતા કહ્યુ અને મારી ગરદન પકડી.
‘એતો તને ભાનમાં લાવવા….!’, હું પણ હસતા હસતા બોલ્યો.
‘હવે કરીશ ક્યારેય…? બોલ..!’
‘નહિં કરૂ, કોઇ દિવસ નહિં..’, મેં ડરવાનુ નાટક કરીને હસતા હસતા જ કહ્યુ. ફરી અમે બન્ને ગળે વળગી ગયા.
‘લવ યુ બ્રો…!’
‘લવ યુ ટુ…!’, મેં પણ કહ્યુ.
‘બસ યાર હવે કેટલુ રડાવશો…? આટલુ તો હું ક્યારેય નથી રડી.’, શીના સ્માઇલ કરતા બોલી. અમે બધા જ હસ્યા.
‘વ્હેર ઇઝ નીતુ…?’, મેં નીલને ખુબ જ પ્રેમથી પુછ્યુ.
‘ઘરે છે…!’,
‘ઇઝ શી ફાઇન…?’
‘શી ઇઝ ડેસ્પરેટલી વેઇટીંગ ફોર યુ…! શી નીડ્સ યુ હર્ષ.’,
‘હા હર્ષ, એને તારી અત્યારે સૌથી વધારે જરૂર છે…’, પ્રિયાએ પણ મારા ખભા પર હાથ મુકીને કહ્યુ.
‘એટલી જ મારે પણ એની જરૂર છે…!’, મેં પણ કહ્યુ.
‘ડોન્ટ વેઇટ, ગો ફોર હર…!’, નીલે કહ્યુ.
‘યુ ગાય્ઝ ઓલ્સો કમ…!’, મેં કહ્યુ.
‘અમારે કબાબમાં હડ્ડી નથી બનવુ..!’, શીના બોલી
‘યસ વી ડોન્ટ વોન્ટ ટુ ઇન્ટરપ્ટ યુ…!’, નીલ બોલ્યો.
‘શી નીડ્સ યુ અલોન એટ ધીઝ ટાઇમ…!’, પ્રિયા બોલી. નીલે મને એની બાઇકની ચાવી આપી.
‘ગો…!’, એણે કહ્યુ.
‘લવ યુ ગાય્ઝ…!’, મેં જતા જતા સ્માઇલ કરીને કહ્યુ.
‘લવ યુ ટુ…! નાવ ગો.’, બધાએ કહ્યુ.
***
એ દિવસે નીલને મમ્મી પપ્પાએ ખુબ જ સમજાવ્યો. આખરે નીલ હર્ષને મળવા માટે તૈયાર થઇ ગયો. હર્ષ આવવાનો હતો એના એક કલાક પહેલા જ પ્રિયાનો કોલ આવી ગયો હતો. બટ નીલ હજુ વિચાર જ કરી રહ્યો હતો. અત્યાર સુધી હું કંઇ નહોતી બોલી. બટ હવે મારાથી ના રહેવાણુ.
‘ડોન્ટ બી સેલ્ફીશ બ્રધર…!’, હું નીલ પાસે ગઇ અને કહ્યુ. એ મારી સામે જોઇ રહ્યો. હું વધુ ના બોલી શકી. એ મને ભેટી પડ્યો. મેં એના ડૂસકાને શાંત કર્યા. એ પછી એ કંઇજ બોલ્યા વિના નીકળી ગયો. મને ખબર હતી હજુ એ હર્ષ સાથે શું વાત કરશે એ બાબતે એ કોન્ફીડન્ટ નહોતો. એટલે જ એણે મને સાથે આવવા નહોતુ કહ્યુ. મને ડર હતો કે ફરી હર્ષ અને નીલ વચ્ચે કંઇ ના થાય. હું મારા ફોનનો લોક ચાલુ બંધ ચાલુ બંધ કરી રહી હતી. હું હર્ષના કોલની વાટે હતી. મને વિશ્વાસ હતો કે જો નીલ અને હર્ષ વચ્ચે બધુ સોલ્વ થઇ જશે તો હર્ષનો કોલ આવશે જ. બટ મને એ સ્હેજેંય આઇડીયા નહોતો કે હું શું વાત કરીશ. આટલા મહિના પછી અચાનક, આટલુ બધુ થયા પછી કંઇપણ વાત કરવી, થોડુ ટફ હતુ. હું અકળાઇ રહી હતી. કેમ હજુ નીલનો કે હર્ષનો કોલ ન આવ્યો. મારાથી મારા રૂમમાં ન રહેવાયુ. હું ટેરેસ પર ગઇ. આમથી તેમ આંટા મારતા મારતા મારી નજર મોબાઇલ પર જ ચાલી જતી. ક્યારેક થતુ કે નીલને પૂછુ શું થયુ? તો ક્યારેક મન ચિંતા કરતુ બન્ને વચ્ચે કંઇ થયુ તો નહિં હોય ને? એ દિવસે હું મારા ઇમોશન્સના ટોચ પર હતી…
ત્યાંજ ટેરેસના દરવાજાનો ખુલવાનો અવાજ આવ્યો. મારી નજરે તરત જ ટર્ન લીધો. ટેરેસની ઓછા પ્રકાશવાળી લાઇટમાં જીન્સ અને ટી-શર્ટમાં હર્ષ ઉભો હતો. હું એને જોઇ રહી.
***
મેં ઘરનો બેલ માર્યો. આ વખતે પણ મારો હાથ ધ્રુજતો હતો. નીતુ દરવાજો ખોલશે તો? હું શું વાત કરીશ? એ શું કહેશે? અંકલ-આંટી શું વિચારશે? એ મને કંઇ કહેશે તો નહિં? આવા કેટલાય વિચારો મારા મનમાં ચાલી રહ્યા હતા. મારી ધડકનો તેજ હતી. પેટમાં વંટોળ ચાલી રહ્યુ હતુ. ત્યાંજ અંકલે દરવાજો ખોલ્યો.
‘હેય હર્ષ, વેલકમ.’,
‘હેલો અંકલ, કેમ છો….?’
‘આઇ એમ ફાઇન. તને કેમ છે હવે…? અંદર આવ.’, હું અંદર એન્ટર થયો. આંટી કિચનમાંથી બહાર આવ્યા. અમે બન્નેએ એકબીજાને સ્માઇલ આપી. હું આટી તરફ ગયો અને એમને પગે લાગ્યો.
‘ગોડ બ્લેસ યુ, કેમ છે હવે તને…?’, એણે મારા માથા પર હાથ ફેરવ્યો. મને મારી મમ્મી યાદ આવી ગઇ. આવો મમતા ભર્યો સ્પર્શ ઘણા સમયે મળ્યો હતો.
‘હવે સારૂ છે.’, અંકલે મને બેસાડ્યો. આંટી પાણી લઇ આવ્યા.
‘હાઉ ઇઝ હેલ્થ નાવ? એની પેઇન..?’
‘હવે એકદમ બરાબર છે.’,
‘નીલ મળ્યો…?’, આંટી બોલ્યા.
‘હા હમણાં જ અમે ફ્લેટ પર મળ્યા.’
‘થોડો જીદ્દી છે.’, અંકલે થોડુ હસીને બોલ્યા.
‘અંકલ આઇ એમ સોરી, ધેટ વોઝ માય બીગ મીસ્ટેક.’, મારાથી રહેવાયુ નહિં અને હું ગળગળો થઇને બોલી ગયો.
‘અરે અરે, ઇટ્સ ફાઇન. વી નો ધેટ વોઝ મીસ્ટેક.’, એમણે મને એમની છાતીએ લગાવી લીધો. આંટી પણ મારા માથામાં હાથ ફેરવવા લાગ્યા.
‘વી કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ.’, આંટી બોલ્યા.
‘એટલે જ તો અમે નીલને સમજાવ્યો છે.’, અંકલે કહ્યુ.
‘થેંક્સ અંકલ’, મેં કહ્યુ અને મારા આંસુ પોંછ્યા.
‘વી આર હીઅર ફોર યુ…!’, એમણે સ્માઇલ કરીને કહ્યુ.
‘હાઉ ઇઝ નીતુ.’, મેં હિમ્મત કરીને પૂછ્યુ.
‘ઇન હર રૂમ…’, એમણે મને ઉપર તરફ ઇશારો કરતા કહ્યુ.
‘ગો…!’, આટીએ કહ્યુ. હું ઉપર એના રૂમમાં ગયો. રૂમનો દરવાજો ખુલ્લો હતો. હું તેજ ધડકનો સાથે એન્ટર થયો. બટ મેં નીતુને જોઇ નહિં. હું ગેલેરીમાં ગયો. બટ નિતુ ત્યાં નહોતી. હું રૂમની બહાર નીકળ્યો. મારૂ ધ્યાન ટેરેસની લાઇટ તરફ ગયુ. હું ઉપર ગયો. મેં ધીમેંથી ટેરેસનો દરવાજો ખોલ્યો છતા દરવાજાએ અવાજ કર્યો. નીતુ મારી સામે જ હતી. એણે એનો ચહેરો મારા તરફ ફેરવ્યો. લાઇટનો પ્રકાશના લીધે એના અડધા ચહેરા પર પ્રકાશ હતો. મારી અંદર સતત મૂંજવણ હતી, ગભરામણ હતી, અકળામણ હતી, થોડોક ડર પણ હતો.
***
એણે સાદો સ્લીવલેસ ડ્રેસ પહેર્યો હતો. કોઇ જ દુપ્પટો નહિં. એની આંખોમાં રહેલુ પેઇન હું જોઇ શકતો હતો. સ્ટ્રેસના લીધે એણે એના હાથથી વારંવાર વ્યવસ્થિત કરેલા વાળને હું જોઇ શકતો હતો. હોઠો પર કોઇ જ લીપસ્ટીક નહિં, કાનમાં કોઇ જ ઇયરીંગ્સ નહિં. હાથ પણ કોઇ જ બ્રેસલેટ વિનાના. પોતાના શરીરને છુટ્ટુ મુકીને એ ઉભી હતી. મેં એક પગલુ આગળ ભર્યુ. હું એની આંખોમાં જોઇ રહ્યો હતો. એ પણ એકટીસે મારી સામે જોઇ રહી હતી. એના ચહેરાની મસલ્સ ખેંચાવા લાગી. એની આંખો ધીરે ધીરે વધારે ચમક પકડવા લાગી હતી. અંદર ભરેલા બધા ઇમોશન્સ બહાર આવવા ઉભરાઇ રહ્યા હતા. તરત જ એની આંખોમાંથી એક આંસુ ગાલ પર સરકી આવ્યુ. હું હવે નહોતો ચાહતો કે એની આંખમાંથી એક પણ બુંદ આંસુ નીકળે. મેં નીતુને બહુ રડાવી હતી, બસ હવે નહિ. મેં તરત જ દોટ મુકી. મેં એને મારી બાહોંમાં જકડી લીધી. એ ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી રહી હતી.
‘હર્ષ….! હર્ષ…!’, એ બોલતી બોલતી મને વળગી રહી. હું એને રડતી રોકવા માટે ‘ડોન્ટ ક્રાય’ એમ પણ ન કહી શક્યો. એ જસ્ટ મને જકડીને રડતી રહી. હું એના માથા પર હાથ ફેરવતો રહ્યો. મારી આંખો પણ ભરાઇ આવી હતી. ભલે નીતુ અને હું બન્ને રડી રહ્યા હતા બટ મારા માટે આ જોયફુલ મોમેન્ટ હતી. ક્યારેક એક હગ તમારી બધી જ પ્રોબ્લેમ્સનુ સોલ્યુશન બની જતી હોય છે. આ એજ હગ હતી. કેટલીય મિનિટો સુધી અમે બન્ને એકબીજામાં જ રહ્યા. અમે બન્ને ટેરેસની દિવાલના ટેકે નીચે બેસ્યા. મેં એનુ માથુ મારા ખોળામાં રાખ્યુ. હું મારા હાથ એના ચહેરા પર લઇ ગયો અને એના આંસુ પોંછ્યા. મારા હાથ હું એના ચહેરા પર ફેરવતો રહ્યો.
‘કંઇ બોલીશ નહિ…?’, એણે મારી આંખોમાં ઉતરીને કહ્યુ. ખબર નહિં કેમ મને કંઇ બોલવાનુ મન પણ નહોતુ થઇ રહ્યુ. એનો ઇનોસન્ટ ચહેરો જોઇને હું ધરાતો નહોતો. બોલ્યા વિના એને જોયા કરવાનુ જ મન થઇ રહ્યુ હતુ. એણે મારા હાથની આંગળીઓ વચ્ચેની જગ્યાને ભરી. એણે મારો હાથ એની છાંતીએ ભીંસીને રાખ્યો હતો. એ કંઇ પણ બોલ્યા વિના મારા હાથને ચુમી રહી હતી. એની આંખોમાં જોતા જોતા મારી આંખમાંથી પણ આંસુ સરી પડ્યા.
‘હેય….’, એ તરત જ બેઠી થઇ ગઇ અને મારો ચહેરો એણે એના હાથમાં લઇ લીધો. હું રડી પડ્યો.
‘નીતુ, આઇ એમ સોરી….’, મેં રડતા રડતા જ કહ્યુ. નીતુને મળ્યા પછી આ મારૂ પહેલુ સેન્ટેન્સ હતુ. એણે મારો ચહેરો પોતાના હાથમાં કોમળતાથી ભીંસ્યો અને મારી આંખોમાં જોતા પોતાનો ચહેરો નકારમાં હલાવ્યો.
‘સ્માઇલ…’, એણે કહ્યુ. એણે મારો ચહેરો એની છાતીએ ભીંસી દીધો. એ મારા માથામાં હાથ ફેરવતી રહી અને મને ચુમતી રહી. અચાનક એણે મારા કાન પર બચકુ ભર્યુ. એ હસી. સ્માઇલ કરતા કરતા એણે મારી સામે જોયુ. મેં પણ સ્માઇલ કરી.
‘હેય બેબી, એવરીથીંગ ઇઝ ફાઇન નાવ…’, એણે મને પપ્પી ભરતા કહ્યુ.
‘આઇ ડોન્ટ નો વોટ ટુ સ્પીક. જો હું બોલીશ તો પણ સોરી સિવાય કંઇજ નહિં બોલાય.’, મેં મારી મુંજવણ કહી.
‘ધેન ડોન્ટ સ્પીક… જસ્ટ સ્માઇલ’, એણે સ્માઇલ કરીને કહ્યુ.
‘વ્હાય ડૂ યુ લવ મી ધીઝ મચ નીતુ…?’,
‘આઇ હેવ નો રીઝન, આઇ જસ્ટ ડુ.’, એણે મારી આંખોમાં જોઇને કહ્યુ.
‘વોન્ટ યુ આસ્ક હાવ મચ આઇ લવ યુ..?’, મેં સ્માઇલ કરીને પૂછ્યુ.
‘માય સ્ટુપીડ બેબી….!’, કહીને નીતુએ એના હોઠ વડે મારા હોઠને જકડી લીધા. મારી આંખો બંધ થઇ ગઇ. મેં ધીમેંથી એનો નીચેનો હોઠ ચાખ્યો. અગેઇન આ ટેસ્ટ હર લોવર લીપ. ધેન આઇ સ્લોલી વેન્ટ ટુ હર અપર લીપ….! શી વોઝ ઓન મી. મારા હાથ એના એની પીઠને ભીંસેલા હતા. એના હાથ મારા વાળમાં હતા. હું એના હોઠોને ચાખતો રહ્યો. નીતુના સોફ્ટ લીપ્સથી હું ક્યારેય ધરાતો નથી. આટલા મહિના પછીની મારી તરસ જેમતેમ છીપાઇ એમ નહોતી. અમે બન્ને એકબીજાના હોઠોની પાછળ પડી ગયા હતા. ગુલાબી હોઠો લાલ થઇ ગયા હતા. વી કીસ્ડ ફોર લોંગ.
મેં એના કાન પર બચકું ભર્યુ. એને ગલી પચી થઇ એટલે એ હસી પડી. હું પણ હસ્યો. અગેઇન આઇ ટુક અ બાઇટ. એન્ડ ધેન ઇટ વોઝ હર બ્યુટીફુલ નેક….! આઇ સ્લોલી કીસ્ડ ઓન હર નેક.
‘ઓહ્હ્હ હર્ષ…!’, મેં ફરી એની ગરદનની પાછળ કીસ કરી. એણે મારા હાથ પકડી રાખ્યા હતા. મેં એની ગરદન પર ફરી કીસ કરી. અમે બન્નેએ એકબીજા સામે જોયુ.
‘ઇટ ફીલ્સ લવલી ટુ હેવ યુ માય બેબી’, એણે સ્માઇલ કરીને કહ્યુ. હું કંઇ ના બોલ્યો. આઇ જસ્ટ ગ્રેબ હર લીપ્સ. એણે પણ પોતાની બધી જ તાકાત લગાવી દીધી. ધીઝ વોઝ સુપર એગ્રેસીવ કીસ. ખબર નહિં એના હોઠ પર મેં કેટલા બચકા ભર્યા હશે. અગેઇન વી કીસ્ડ ફોર લોંગ ટાઇમ….! જ્યારે અમે એકબીજામાંથી બહાર નીકળ્યા ત્યારે ખબર પડી કે બન્નેના કપડા ટેરેસના ફ્લોરને કારણે ધૂળ ધૂળ થઇ ગયા હતા. અમે બન્ને એકબીજાને જોઇને હસી પડ્યા. એણે મારા કપડા પરથી ધૂળ ખંખેરી. અમે બન્ને એકબીજાનો હાથ પકડીને ઉભા થયા. મારો હાથ એની કમરમાં રાખીને અમે બન્ને નીતુની રૂમમાં ગયા. એણે મને પાણી આપ્યુ. ખબર નહિં એને મારી દરેક જરૂરીયાતની ખબર કહ્યા વિના કેવી રીતે પડી જતી. શી વોઝ રીઅલી પાર્ટ ઓફ મી. એણે કપડા ચેન્જ કર્યા.
‘હાઉ એમ આઇ લુકીંગ…?’, એ મારી સામે જોઇને બોલી.
‘એઝ ઓલવેઝ, બ્યુટીફુલ..!’, મેં એની પાસે જઇને પાછળથી એની ગરદન પર કીસ કરી.
‘લેટ્સ કોલ એવરીવન…!’, એણે કહ્યુ.
‘યા લેટ મી કોલ…!’, હું બેડ પર બેઠો અને કોલ લગાવ્યો. એ પણ મારી બાજુમાં બેસી ગઇ.
‘ભાઇ, તારા ઘરે છુ, બધા અહિં આવો….!’, નીલે કોલ રીસીવ કર્યો એટલે તરત જ મેં કહ્યુ.
‘કેમ…?’, નીલે પુછ્યુ. મેં મારી ગરદન પાછળ કંઇજ ફીલ કર્યુ. નીતુ ધીમેં ધીમેં મને ચુમી રહી હતી. મને ખુબ જ પ્લેઝરસ ફીલ થઇ રહ્યુ હતુ.
‘બેસીએ અહિંયા…!’,
‘અહિં આવોને યાર, મમ્મી પપ્પા હશે…!’
‘એ લોકો બહાર જવાના છે….!’, મારો ગાલ ચુમી રહેલી નીતુ બોલી. મેં એનો ચહેરો ધીરેથી મારા ખોળામાં લઇ લીધો.
‘નીતુ કહે છે, એ લોકો બહાર જવાના છે…!’,
‘જુઠ્ઠી… ચલ આવીએ છીએ.’, નીલે કહ્યુ.
‘યો….!’, મેં કહ્યુ.
‘કંઇ લાવવુ છે…?’
‘સોફ્ટ ડ્રીંક્સ….?’, મેં કહ્યુ.
‘ફ્રીજમાં હશે જ…!’, નીતુ ફરી બોલી.
‘નથીંગ યુ જસ્ટ કમ…!’, મેં કહ્યુ અને કોલ કટ કર્યો. નીતુએ મને બટકુ ભરતી હોય એવા એક્સપ્રેશન્સ આપ્યા. હું હસી પડ્યો.
***
‘આઇ એમ મેડ ફોર યુ, હર્ષ…!’, અમે મારા બેડ પર બન્ને એકબીજાની બાજુમાં હતા. મેં એની આંખોમાં જોઇને કહ્યુ.
‘હું પણ. આઇ લવ યુ માય ડીઅર.’, એણે કહ્યુ. બે મહિના પછી આઇ વોન્ટેડ હીમ બેડલી. મારૂ આખુ શરીર એને ચાહતુ હતુ. ધીઝ વોઝ નોટ લસ્ટ, ધીઝ વોઝ લવ. વ્હાય ડૂ વી ઓલવેઝ કનેક્ટ બોડી પ્લેઝર વીઝ લસ્ટ? એ દિવસે મને સેક્સ્યુઅલ પ્લેઝરની જરાંય ઇચ્છા નહોતી થઇ. આઇ જસ્ટ વોન્ટેડ ટુ હગ હીમ, કડલીંગ ગીમ, પેમ્પર હીમ, ઇટ કીસ હીમ, ઇટ હીમ.
‘લવ યુ ટુ માય બેબી…!’, મેં હર્ષના નાક સાથે મારૂ નાક ટકરાવતા કહ્યુ. અગેઇન વી કીસ્ડ. હીઝ લીપ્સ એન્ડ માય લીપ્સ. વી વેર કીસીંગ એન્ડ કડલીંગ, કીસીંગ એન્ડ કડલીંગ. એ મારી લાઇફની સૌથી બ્યુટીફુલ મોમેન્ટ હતી….!
***
જે જગ્યાએ આ બધાની શરૂઆત થઇ હતી, એ જગ્યાએ અમે હતા. નીલના ટેરેસ પર. ફરક બસ એટલો હતો કે એ દિવસે અમે બધા બુઝ લઇને બેઠા હતા અને આજે અમે સોફ્ટ ડ્રીંક્સ લઇને. બધા જ હળવા મૂડમાં હતા.
‘તમે લોકોએ મેઇલ વાંચ્યો…?’, મેં કહ્યુ.
‘ક્યો મેઇલ…?’, રોહન બોલ્યો.
‘થોડા દિવસ પહેલા એક મેઇલ આવ્યો હતો, મીશન લવ બાબતે.’
‘શું…?’, બધાના ચહેરા પર સ્માઇલ સાથે આશ્ચર્ય હતુ.
‘આપણે જે કર્યુ એ સાવ નકામુ નહોતુ. કોઇકની લાઇફમાં તો પોઝીટીવ ચેન્જ આવ્યો છે…!’,
‘શું લખ્યુ હતુ…?’
‘લેટ મી રીડ….!’, મેં કહ્યુ અને મારો મોબાઇલમાં કાઢ્યો.
“હેય બડીઝ,
વિશ્વા હીઅર, પહેલા તો હું તમારી આંખી ટીમને થેંક્સ કહેવા માંગુ છુ. યોર વીઝન હેલ્પ્ડ મી અ લોટ. યોર વીઝન પોલીશ્ડ માય થોટ્સ. મેડ માય કન્વીક્શન મોર સ્ટ્રોંગર. થોડા મહિનાઓ પહેલા હું એક છોકરાના લવમાં હતી. વી બોથ સેઇડ એટ ઓવર હોમ. બટ મારા ઘરે મમ્મી પપ્પા રાજી નહોતા. અમે બહુ સમજાવવાની ટ્રાય કરી. બટ કાસ્ટ વોઝ અ પ્રોબ્લેમ. અમારા બન્નેના પેરેન્ટ્સ એજ્યુકેટેડ છે. અમે મીશન લવની એપ ડાઉન લોડ કરી હતી. અમે અમારી પ્રોબ્લેમ એપ પર પોસ્ટ કરી. પીપલ ગેવ અસ વેરીઅસ વે ટુ સોલ્વ આવર પ્રોબ્લેમ્સ. એમાંથી એક રસ્તો કામ કરી ગયો. અત્યાર સુધી હું જીદ કરીને પપ્પાને સમજાવી રહી હતી. આફ્ટર વી ટ્રાય્ડ ટુ એક્સપ્લેઇન ઇટ સોફ્ટલી, વીથ લવ. એક દિવસ મેં એમને તમારી વેબસાઇટ બતાવી. આઇ એક્સપ્લેઇન્ડ ધેમ યોર મીશન. પછી એક દિવસ અમે બન્નેએ મમ્મી પપ્પાને પ્રેમથી સમજાવ્યા. ધીઝ ઇઝ નોટ અ સ્પેસ ટુ ટેલ અ હોલ સ્ટોરી બટ ધીરે ધીરે એમનુ બીહેવીઅર ચેન્જ થયુ. આખરે એ માની ગયા. યુ ગાય્ઝ મોટીવેટેડ અસ અ લોટ. કીપ અપ અ ગુડ વર્ક. થેંક્સ થેંક્સ થેંક્સ અ લોટ…!’,
‘વોઓઓઓ…..’, બધાએ ચીઅર કર્યુ. અમે બધાએ એકબીજાને કોન્ગ્રેચ્યુલેટ કર્યુ. હું રોહન અને નીલ ત્રણેય ગળે મળ્યા. ભલે અમે લાર્જ સ્કેલ પર સક્સેસ નહોતા થયા. બટ વી વેર હેપ્પી.
‘હેય ગાય્ઝ, વી શુડ રીમેમ્બર હુ ડાઇડ.’, મેં બધા સામે જોઇને કહ્યુ.
‘ઇન્ક્લુડીંગ સ્મિતામેમ…!’, નીતુએ પણ સાથે આપ્યો. બધાએ પોતાનો સોફ્ટ ડ્રીંક્સનો ગ્લાસ ઉંચો કર્યો.
‘ડેવીડ’, હું બોલ્યો.
‘શ્રુતિ’, નીતુ બોલી.
‘H.O.D’, નીલ બોલ્યો.
‘સ્મિતામેમ’, પ્રિયા બોલી
‘વિશેષ’, રોહન બોલ્યો.
‘કોણ બચ્યુ…?’, શીનાએ પુછ્યુ.
‘પ્રિત…!’, મેં કહ્યુ.
‘પ્રિત….!’, શીનાએ કહ્યુ.
‘એ લોકોને નામ જે લોકો આપડી લાઇફનો પાર્ટ હતા.’, મેં કહ્યુ.
‘રેસ્ટ ઇન પીસ…!’, નીલ બોલ્યો.
‘રેસ્ટ ઇન પીસ…!’, અમે બધાએ ગ્લાસ ટકરાવતા કહ્યુ. અમે બધાએ ખુબ જ સારૂ ફીલ કર્યુ.
***
મેં નીતુ સામે સ્માઇલ કરી અને પત્તા ફેંક્યા. રાણી, બાદશાહ અને એક્કો. રોહનની આંખો ફાટી રહી. મેં વચ્ચે પડેલા બધા જ પૈસા પોતાના તરફ કર્યા.
‘ક્યા હૈ ના, અપુન કી લાઇફ મેં ક્વીન હૈ, ઇસલીયે પત્તો મેં ભી આતી હૈ..!’, મેં હસતા હસતા ડાયલોગ માર્યો. નીતુ મારી સામે જોઇને હસી પડી. અમે બધા હસ્યા. નીલનુ ફેમીલી એમના નવા બંગલો પર શીફ્ટ થઇ ચુક્યુ હતુ. એ દિવસે અમે લોકોએ તીન પત્તીનો ટાઇમ પાસ કરવાનુ નક્કિ કર્યુ હતુ.
‘હવે….?’, નીલે મને પૂછ્યુ.
‘વોટ…?’, મેં નીલને સામે પુછ્યુ.
‘આગળ શું પ્લાન છે….?’, નીલે ક્લિઅર કર્યુ.
‘આઇ ડોન્ટ નો…! સ્ટીલ બ્લેંક.’, મેં કહ્યુ.
‘ડુ સમથીંગ.’
‘થીંકીંગ ઓફ સમ સ્ટાર્ટપ…!’,
‘ઓનલાઇન સ્ટાર્ટપ….?’, પ્રિયાએ પુછ્યુ.
‘આઇ ડોન્ટ નો… કંઇક તો કરવુ જ પડશે ને..?’
‘યપ..’, પ્રિયા બોલી.
‘હાઉ ઇઝ યોર જોબ ગોઇંગ રોહન…?’, મેં પુછ્યુ.
‘નોટ ગુડ, બટ ચાલેબલ…!’, રોહનને સાંભળીને બધા હસ્યા. શીનાએ રોહનની વાત પર એક પપ્પી આપી.
‘આઇ હેવ વન આઇડીયા…!’, નીતુએ કહ્યુ. નીતુના આઇડીયાઝ કોલેજ ટાઇમ પર પણ વર્ક કરતા હતા.
‘એન્ડ વોટ ઇટ ઇઝ..?’, નીલે નીતુની ખેંચતા કહ્યુ.
‘લેટ્સ સ્ટાર્ટ કાફે….!’, નીતુ બોલી.
‘વોટ? ફાફે…? યક..!’, નીલે કહ્યુ.
‘ઓય્ય પહેલા સાંભળતો ખરો.’, નીતુએ કહ્યુ.
‘જો આ બંગલો હવે રેન્ટ પર જ આપવાનો છે…! વી હેવ અ ગુડ ટેરેસ હીઅર. પ્રિયા અને શીના પાસે ગુડ આર્ટીસ્ટીક ડીઝાઇનર માઇન્ડ છે. લેટ્સ ડુ સમથીંગ એક્ઝોટીક એન્ડ આર્ટીસ્ટીક.’, નીતુ એક્સાઇટમેન્ટમાં બોલી ગઇ.
‘આઇ ડોન્ટ ગેટ ઇટ..!’, મેં કહ્યુ.
‘જો આપણે એવો કાફે બનાવીએ જ્યાં સીટીના આર્ટીસ્ટ આવી શકે. જ્યાં શાંતીથી વાત થઇ શકે, પોતાની આર્ટ પર્ફોર્મ કરી શકે. પોતાનુ આર્ટ વર્ક કરી શકે. કેન ગેટ ગુડ એમ્બીઅન્સ એન્ડ કેન ફીલ ગુડ….! લોકોને એક એવા સારા પ્લેસની જરૂર હોય છે જ્યાં એ લોકો સેલ્ફી ખેંચી શકે અને ફેસબુક પર પોસ્ટ કરી શકે. અમદાવાદમાં આવા કાફે ખુબ ઓછા છે. અને આપડી પાસે એક સારૂ પ્લેસ અને ગુડ આઇડીયા છે…! વોટ ડૂ યુ સે…?’, નીતુએ સમજાવ્યુ.
‘નોટ અ બેડ આઇડીયા…!’, મેં નીલની સામે જોયુ.
‘વી કેન ડૂ ઇન્ટીરીઅર…!’, શીના બોલી.
‘યા…’, પ્રિયાએ પણ કહ્યુ.
‘મેં તો નામ પણ વિચારી રાખ્યુ છે…!’, નીતુ બોલી.
‘વોટ….?’, મેં કહ્યુ.
‘આર્ટીસ્ટો.’, નીતુએ કહ્યુ.
‘ગુડ નેમ…!’, નીલે કહ્યુ.
‘ધેન લેટ્સ ડૂ ઇટ..!’, મેં કહ્યુ.
‘લેટ્સ રોક…!’, અમે બધાએ કહ્યુ.
ફરી બધાએ સોફ્ટડ્રીંકના ગ્લાસનો ઉંચો કર્યો. અમે બધાએ ચીયર્સ કર્યુ….! હું અને નીતુ પોતપોતાનો ગ્લાસ લઇને ટેરેસના બીજા કોર્નર તરફ ગયા.
‘ધીઝ વીલ બી અવર પ્લેસ…!’, એણે કહ્યુ.
‘યા, આપણે અહિં જ રહેશું.’, મેં કહ્યુ.
‘તને ખબર છે હર્ષ…! ધીઝ વોઝ માય ડ્રીમ…! મારૂ એક કાફે હોય, બ્યુટીફુલ અને એક્ઝોટીક. હું અને મારો હઝબન્ડ એને ચલાવતા હોઇએ.’, એની વાતમાં હઝબન્ડ સાંભળીને મારા ચહેરા પર સ્માઇલ હું રોકી ન શક્યો. એ પણ મારી સ્માઇલ જોઇને હસવા લાગી.
‘વોટ…?’, મારી સ્માઇલ જોઇને એ હસતા હસતા બોલી.
‘આઇ નો ધીઝ ઇઝ ધ ટાઇમ.’, કહીને હું નીતુ સામે ગોઠણભર બેસી ગયો. મેં નીતુનો હાથ પકડ્યો. મેં મારા ખીસ્સામાંથી રીંગ બોક્સ કાઢ્યુ.
‘વુડ યુ લાઇક ટુ મેક મી પાર્ટનર ઓફ યોર ડ્રીમ્સ…? પાર્ટનર ઓફ યોર હેપ્પીનેસ એન્ડ પાર્ટનર ઓફ યોર સેડનેસ. પાર્ટનર ઓફ યોર હેલ્પ એન્ડ પાર્ટનર ઓફ યોર ક્રાઇમ. પાર્ટનર ઓફ યોર લવ…? વીલ યુ મેરી મી…?’, મેં અંગુઠી એની સામે ધરીને કહ્યુ.
‘યસ આઇ વુડ લવ ટુ….!’, એના ચહેરા પર મેં ક્યારેય ન જોયેલી ખુશી ભરેલી સ્માઇલ હતી. મેં પાછળથી બધાની ચીચીયારી સાંભળી.
તરત જ મેં નીતુને રીંગ પહેરાવી. વી સ્ટાર્ટેડ કીસીંગ ઇઝ અધર…..! એ દિવસે હું અને નીતુ બે માંથી એક થઇ ગયા…! બધાએ અમને બન્નેને કોન્ગ્રેચ્યુલેશન્સ કહ્યુ. આ વખતે નીલ ઘરમાંથી વોડકાની બોટલ લઇ આવ્યો અને બધા માટે એક એક પેગ બનાવ્યા…!
‘નીતુ અને હર્ષના પ્રેમને નામ….!’, નીલે પોતાનો ગ્લાસ ઉંચો કર્યો.
‘નીતુ અને હર્ષના પ્રેમને નામ….!’, બધા બોલ્યા અને પોતાપોતાનો ગ્લાસ ગટકી ગયા…!
***
હર્ષે આખી બુક વાંચીને બુકને બંધ કરી. ચારેતરફથી લોકોની તાળીઓનો અવાજ આવી રહ્યો હતો. હર્ષ અને નીતુ એકબીજાનો હાથ પકડીને સ્માઇલ કરી રહ્યા હતા.
‘ઇફ યુ હેવ જસ્ટ ટુ મિનિટ્સ ઓફ ટાઇમ, આઇ વુડ લાઇક ટુ સે સમથીંગ એન્ડ ઇન્ટ્રોડ્યુસ સમ પીપલ..!’, હર્ષે કહ્યુ. બધા શાંત થઇ ગયા.
‘અત્યારે તમે જે પ્લેસ પર છો. એ એક સમયે નીલનુ ઘર હતુ. આ ટેરેસ પર જ્યાં આપણે છીએ, અમે ઘણી બધી પાર્ટીઓ કરી છે અને હવે અહિં રોજ પાર્ટી હોય છે. આર્ટીસ્ટો બીકેમ અ પરફેક્ટ કાફે ફોર આર્ટ લવર્સ. બટ આ કાફે બનાવવા પાછળ મેં અને નીતુએ જ નહિં બીજા ઘણા લોકોએ પોતાની બધી જ એનર્જી ખર્ચી નાખી છે. સો લેટ અસ ઇન્ટ્રોડ્યુસ ધેમ…!’
‘નીલ મેહતા…!’, હર્ષે કહ્યુ અને પાછળથી એક બ્લેઝર પહેરેલ યંગ ડેશીંગ મેન આવ્યો.
‘મને ખબર છે તમે બધા નીલને જાણો છો. નીલ ઇઝ અન એન્ટ્રેપ્રેયોર. હી ઓન્સ નાવ અન આઇ.ટી ફર્મ. અને તમે જાણો છો એમ હી ઇઝ નીતુ’ઝ બ્રધર ઓલ્સો.’, હર્ષે ઇન્ટ્રો આપ્યુ અને બન્ને ગળે મળ્યા.
‘પ્રિયા નીલ મેહતા….!’, નીતુ નામ બોલી. બધાએ ચીચીયારીઓ કરી. ડીઝાઇનર સારી પહેરેલ, અદભૂત જ્વેલરીથી તૈયાર થયેલ યંગ સ્ટનીંગ બ્યુટીફુલ લેડી આવી.
‘આ કાફેમાં જે જે આર્ટીસ્ટીક વસ્તુઓ છે, એક લેંમ્પથી માંડીને એ લેમ્પના પાછળનુ કલર કોમ્બીનેશન. એના પાછળ પ્રિયાનુ આર્ટીસ્ટીક માઇન્ડ જવાબદાર છે. સો હ્યુઝ ચીઅર્સ ફોર પ્રિયા…! એન્ડ નાઉ નીલ એન્ડ પ્રિયા આર હઝબન્ડ વાઇફ..!’, બધાએ ખુબ જ જોરદાર ચીચીયારીઓ કરી.
‘હવે હું જેને ઇન્ટ્રોડ્યુસ કરવાનો છું, એ મારા બેસ્ટ ફ્રેન્ડ્સમાંનો એક છે. જે દરેક ગુડ એન્ડ બેડ મોમેન્ટ્સમાં મારી સાથે રહ્યો છે, પ્લીઝ વેલકમ રોહન પટેલ…!’, સ્ટાઇલીશ ગોગલ્સ, બ્લેઝર અને જીન્સ પહેરેલ એક યંગ મેન આવ્યો. એ હર્ષ અને રોહનને ગળે મળ્યો.
‘રોહને આ કાફેની વાત તમારા સુધી પહોંચાડવા અમને ખુબ જ હેલ્પ કરી છે. એ ચાહે અમારી વેબસાઇટ્ હોય, ફેસબુક હોય કે ટ્વીટ્ટર. એના સિવાય અહિંના મેનુની કેટલીક સ્પેશીયલ અને ફેમસ આઇટમ્સ પણ રોહનના મનની જ પ્રોડક્ટ છે…! સો ગીવ હીમ હ્યુજ રાઉન્ડ ઓફ એપ્લોડ્સ.’, બધા તાળીઓ પાડવા લાગ્યા.
‘એન્ડ લાસ્ટ બટ નોટ લીસ્ટ….! શીના રોહન ડીસોઝા પટેલ…!’, બધાને નામ સાંભળીને જ ઘણુ આશ્ચર્ય થયુ. બ્લેક જમ્પ્સ પહેરેલ બ્યુટીફુલ હોટ લેડી આવી. આવીને એણે નીતુ, હર્ષ, પ્રિયા, નીલ અને રોહનને ચીક કીસ આપી.
‘લેટ મી ગીવ આન્સર ઓફ યોર અનઆસ્ક્ડ ક્વેશ્ચન. શીનાના લાંબા નામ પાછળ એના લીબરલ થોટ્સ રીસ્પોન્સીબલ છે. શીના ઇઝ ઓલ્સો અ ગ્રેટ ફેશન ડીઝાઇનર. અહિંના દરેક બ્યુટીફુલ સ્કલ્પચર શીનાએ ડીઝાઇન કર્યા છે. આ ફાફેને બ્યુટીફુલ લાઇટ્સ અને એમ્બીયન્સ આપવા પાછળ શીના અને પ્રિયાનુ ઇક્વલ કન્ટ્રીબ્યુશન છે. અહિં તમારી પાસે રોજ જે પણ આર્ટીસ્ટ પર્ફોમ કરે છે એની પાછળ શીના જ જવાબદાર છે. સો ચીઅર્સ ફોર શીના….!’, બધાએ ફરી ચીયર્સ કર્યુ…!
‘વન મિનિટ…!’, શીનાએ હર્ષ પાસેથી માઇક લીધુ.
‘એન્ડ લાસ્ટ, જેને તમે ખુબ સારી રીતે જાણો છો. હર્ષ શાહ એન્ડ નીતુ હર્ષ શાહ. જેના કારણે આ કાફે છે, જેના કારણે આજે તમે અહિં છો…! હ્યુઝ રાઉન્ડ ઓફ એપ્લોડ્સ ફોર ધેમ…!’, શીનાએ ચીલ્લાઇને કહ્યુ. ચારેબાજુ લોકો ચીલ્લાયા અને તાળીઓ પાડવા લાગ્યા. હર્ષે નીતુના ખભા પર હાથ મુકીને પોતાની છાતીએ લગાવી. બધાના ચહેરા પર એક અદભુત ખુશી હતી…!
છએ છ ફ્રેન્ડ્સ ફાફેની એક સાઇડ પર જઇને ઉભા રહ્યા. ભૂતકાળનુ ટેરેસ આજે એક આર્ટ કાફે બની ગયુ હતુ. હર્ષે વેઇટરને ઇશારો કરીને ડ્રીંક લાવવા કહ્યુ.
‘વી ડીડ ઇટ….!’, નીલે કહ્યુ.
‘યસ વી ડીડ ઇટ…!’, હર્ષ પણ બોલ્યો…!
‘લુક એટ ધીઝ હેપ્પી ફેસીસ, આઇ જસ્ટ લવ ઇટ…!’, નીતુ બોલી. હર્ષે નીતુના કમરમાં હાથ નાખ્યો. બન્ને વચ્ચેના પ્રેમમાં તણખા ભર પણ કમી નહોતી આવી. બન્નેનો પ્રેમ ઉંમર સાથે વધુને વધુ મેચ્યોર થઇ રહ્યો હતો.
‘પ્લેસ બીકેમ રીઅલી…! વન્ડરફુલ…!’, હર્ષે કહ્યુ.
‘થેંક્સ ટુ શીના એન્ડ પ્રિયા..!’, નીતુએ કહ્યુ.
‘હેય નો ફોર્માલીટીઝ…!’, શીના બોલી.
‘યા રાઇટ…! ધીઝ ઇઝ આવર પ્લેસ..!’, પ્રિયા બોલી. નીતુ પ્રિયા અને શીનાને ફરી ગળે મળી.
‘લવ યુ બીચીસ…!’, નીતુએ કહ્યુ. વેઇટર સ્ટ્રોબેરી મોકટેઇલ્સ લઇને આવ્યો.
‘લેટ્સ ચીઅર અપ….!’, હર્ષ બોલ્યો…!
‘આ આર્ટીસ્ટોને નામ…!’, નીતુએ મોકટેઇલ ઉંચુ કરીને કહ્યુ.
‘બધા જ આર્ટીસ્ટને નામ…!’, શીનાએ કહ્યુ.
‘છ પાગલ ને નામ….!’, રોહન બોલ્યો.
‘ત્રણ લવલી કપલને નામ….!’, પ્રિયાએ કહ્યુ.
‘આપડા બધા જ ફ્રેન્ડ્સને નામ….!’, નીલે કહ્યુ.
‘ટુ આવ ફ્રેન્ડશીપ એન્ડ લવ…!’, હર્ષે મોટેથી કહ્યુ.
‘ટુ આવર ફ્રેન્ડશીપ એન્ડ લવ…! ચીયર્સ…!’, બધા મોંટેથી બોલ્યા અને ફ્રેન્ડશીપની એક એક સીપ ભરી. ત્રણેય કપલે એકસાથે મોકટેઇલના ટેસ્ટ સાથે એકબીજાના હોઠ મેળવ્યા.
***
ધ લાસ્ટ યર અહિં પૂરી થાય છે. આઇ હોપ તમને મજા આવી હશે. મારા માટે લાસ્ટ યરની જર્ની ખુબ જ જોયફુલ હતી. આઇ વુડ લાઇક ટુ થેંક્સ ટુ મહેન્દ્રભાઇ એન્ડ માતૃભારતી ટીમ. જેના વિના આ નોવેલ તમારા સૂધી પહોંચી જ ના હોત. ટુડે આઇ થેંક્સ ટુ માય એવરી ફ્રેન્ડ, જેણે મને કોઇને કોઇ રીતે આ બુક માટે હેલ્પ કરી છે. અને છેલ્લે, દરેક પુસ્તક એના વાંચકો માટે બન્યુ હોય છે. જેટલો લવ તમે રીડર્સે આપ્યો છે, એના માટે આઇ એમ રીઅલી ગ્રેટફુલ એન્ડ થેંકફુલ ટુવર્ડ્સ યુ. કદાચ થેંક્યુ આના માટે ઓછુ જ છે. તમારા વિના આ જર્ની પુરી થઇ જ ના હોત. જેટલો પ્રેમ તમે મને આપ્યો એની સાથે મારા કેરેક્ટર્સને પણ આપ્યો છે. આઇ લવ યુ ઓલ…! ક્યારેક લાસ્ટ યરની સ્ટોરી પાછળની સ્ટોરી પણ કહીશ….! કારણ કે લાસ્ટ યરની જર્ની સાથેની મારી જર્ની પણ ખુબ ઓસીલેશન વાળી રહી છે. તો ક્યારેક ફરી વાત…. સાથે બેસીશું અને શેર કરીશું….! બી ઇન ટચ…! લવ યુ માય ડીઅર્સ..!
Be in touch with me on facebook.com/iHirenKavad and facebook.com/TheLastYearBook ….. ધ લાસ્ટ યરની પેપર બેક કોપી પ્રીબુક કરવા માટે 8000501652 વોટ્સએપ નંબર પર પીંગ કરો. થેંક્સ અગેઇન.
લેખક વિશે
હિરેન કવાડ એન્જીનીયર, ફીલોસોફર, રાઇટર, એક્ટર, ફીલ્મ એન્ડ પ્લે સ્ક્રીપ્ટ રાઇટર છે. પણ એમના મતે તે એક એન્ટરટેઇનરથી વધુ કંઇ જ નથી. હાલ એ ફુલ ટાઇમ આર્ટ્સ એન્ડ લીટરેચર સાથે સંકળાયેલ છે. એમને નાટકો જોવા ખુબ જ ગમે છે. એક્ટીંગ અને રાઇટીંગ પ્રત્યે એ ખુબ જ પેશનેટ છે. શોર્ટ સ્ટોરીઝ એ એમની પહેલી ગર્લફ્રેન્ડ છે. એ સિવાય એ મ્યુઝીક પણ જાણે છે. ક્લાસીકલ મ્યુઝીકના એ જબરા શૌખીન છે.
એમણે એમનુ એન્જીનીયરીંગ અમદાવાદની એક પ્રતિષ્ઠીત કોલેજમાંથી કર્યુ અને એન્જીનીયરીંગ પુરૂ કર્યાના બે વર્ષ પછી પોતાનો બધો જ સમય લીટરેચર અને આર્ટસમાં આપવાનુ નક્કિ કર્યુ. હાલ એ ‘એન્જીનીયરીંગ ગર્લ’ નામની એક નોવેલ, શોર્ટ સ્ટોરીઝ અને નાટકો પર કામ કરી રહ્યા છે.
આ સ્ટોરીઝના રીવ્યુઝ અને ફીડબેક આપવાનુ ભુલતા નહિ.
Facebook : www.facebook.com/Ihirenkavad
Google Plus : www.google.com/+hirenkavad
Twitter : www.twitter.com/hirenkavad
