నిరుపమ
(కొన్నిరహస్యాలు ఎప్పటికీ రహస్యాలుగానే ఉండిపోతే మంచిది)
శివ రామ కృష్ణ కొట్ర
"వండర్ఫుల్ ఇండీడ్." తలూపి అన్నాడు నిరంజన్.
మరికాసేపు నిరంజన్ తో మాట్లాడక అక్కడినుండి వెళ్లిపోయారు సమీర, మేనక.
&
"నేను లేని నాలుగు రోజులు మా అమ్మాయిని ఇలా ఇక్కడ ఉండనిచ్చినందుకు చాలా థాంక్స్." ప్రతిమ అంది. "తనకి ఇన్నేళ్లు వచ్చినా నేనెప్పుడూ తనని వంటరిగా ఇంట్లో వదలిపెట్టి వెళ్ళలేదు. అందుకనే తనని మీ ఇంట్లో ఉంచాల్సి వచ్చింది."
చెప్పినట్టుగానే ఆ ఆదివారం ఉదయం ఆ ఇంటికి వచ్చింది ప్రతిమ. మేనక ముందే చెప్పి ఉండడం వాళ్ళ ప్రతిమ గురించి ఎదురు చూస్తూనే వున్నరు రంగనాథ్ ఇంకా నిర్మల. నిర్మల గురించి చెప్పిన విషయం గుర్తుండి ఆలా చెప్పింది ప్రతిమ.
"నిజంగా మేమే మీకు థాంక్స్ చెప్పాలి. తనుండడం వాళ్ళ మాకు చాల ఆనందం కలిగింది. ఇప్పుడే కాదు ఎప్పుడు మీరెక్కడికి వెళ్లాల్సివచ్చినా తనని మా ఇంట్లో నిరభ్యంతరంగా ఉంచి వెళ్ళండి." నిర్మల అంది.
"మా ఆవిడ చెప్పింది నిజం. మీరు మీ అమ్మాయిని మా ఇంట్లో ఉంచడానికి ఎప్పుడూ ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేదు. తను మాకు అచ్చం మా అమ్మాయిలాగే అనిపిస్తూ వుంది." రంగనాథ్ అన్నాడు.
"మా అమ్మాయి నిరుపమ ఇంటికి వచ్చిందంటే వాళ్లిద్దరూ మంచి ఫ్రెండ్స్ అయిపోతారు. మా అమ్మాయికి ఆల్రెడీ మేనక గురించి చెప్పాను. తను మేనకని కలుసుకుని మాట్లాడాలని చాలా ఉత్సాహంగా వుంది. కానీ వాళ్ళ మేనత్త ఒకసారి తను వాళ్ళింటికి వెళ్లిందంటే అంత తేలిగ్గా పంపించే రకం కాదు." నిర్మల అంది.
అనుకోకుండానే మేనక మొహంలోకి చూసింది ప్రతిమ. మేనక కళ్ళతోనే సౌంజ్ఞ చేసింది తను ఆల్రెడీ ఆ విషయం చెప్పేనన్నట్టుగా. గుండెలు పిండేసినట్టు అయింది ప్రతిమకి. ఎప్పుడో చనిపోయిన కూతురిని ఆవిడ ఇంకా ఆలా బతికుందన్నట్టుగా ఊహించుకోవడం ఊహకే చాల బాధాకరంగా వుంది. చాలా ఎమోషనల్ గా వుంది ప్రతిమకి.
"మామ్, నువ్వు నా రూంలోకి ఒకసారి వస్తావా? ఎంత బాగా వుందో. నిజంగా ఇక్కడ చాలా ఎంజాయ్ చేస్తూ వున్నాను." కుర్చీలోంచి లేచి అంది మేనక తన తల్లి చాలా ఎమోషనల్ అయిపోతుండడం చూసి. ఇంకా నిర్మల ఏం మాట్లాడుతుందో కూడా బోధపడడం లేదు.
"సరే పద వెళదాం." తనూ కుర్చీలోనుంచి లేచింది ప్రతిమ.
"సరే మీరిద్దరూ ఆ రూంలోకి వెళ్లి వుండండి. నేను మధ్యాహ్నం భోజనాలకి ఏర్పాటు చేస్తాను. ఈరోజు మీరు మా ఇంట్లో భోజనం చేసి వెళ్లాల్సిందే." తనూ కుర్చీలోంచి లేస్తూ అంది నిర్మల.
రంగనాథ్ ని అక్కడే కుర్చీలో అట్టేపెట్టి ముగ్గురూ అక్కడినుండి కదిలారు.
&
"నేను ఆల్రెడీ చెప్పాను కాదమ్మా ఆవిడ పరిస్థితి. అయినా ఎందుకు అంత ఎమోషనల్ అవుతున్నావు?" ఇద్దరూ ఆ గదిలో వున్న బెడ్ మీద సెటిల్ అవ్వగానే మేనక ప్రతిమ ని అడిగింది.
"నేను తట్టుకోలేక పోతున్నానే తను చనిపోయిన కూతురిని ఆలా ఊహించుకుంటూ వుంటే. ఎంత దురదృష్టకరమైన విషయం! పగవాళ్ళకి కూడా ఇటువంటి పరిస్థితి రాకూడదు." ప్రతిమ మొహం ఇంకా విచారంగా మారి పోయింది.
"మామ్, నువ్వు మరీ ఇంత సెన్సిటివ్ అని నేను అనుకోలేదు." తన కుడి చేతిని ప్రతిమ భుజాల చుట్టూ వేసి దగ్గరికి తీసుకుంటూ అంది మేనక. "అయినా ఇప్పుడు వీళ్ళకి కావలసింది మనం బాధపడడం కాదు. మన సపోర్ట్. కుదిరితే అప్పుడపుడు వచ్చి ఇలా పలకరిస్తూ వుండు. నిజంగా చాలా రిలీఫ్ గా ఫీలవుతారు."
"యు అర్ అబ్సోల్యూట్లీ రైట్. అంతకన్నా మనం చెయ్యగలిగింది కూడా ఏమి లేదు." ఒకసారి ఆ గదినంతా పరికించి చూస్తూ అంది ప్రతిమ. "నువ్వు చెప్పినట్టుగా ఈ రూమ్ చాలా బావుంది. ఇందులోనేనా ఆ అమ్మాయి ఉంటూ ఉండేది?"
"ఎస్, మామ్." తలూపింది మేనక. "అంతేకాదు. తను సూసైడ్ చేసుకున్నది కూడా ఈ రూంలోనే." అనాలా వద్దా అనుకుంటూనే అంది మేనక.
షాక్ కొట్టినట్టుగా మేనక మొహంలోకి చూసింది ప్రతిమ. "నిజమా?" భయంతో నిండి పోయి వుంది ప్రతిమ స్వరం.
"ఇదిగో ఈ బెడ్ మీద వున్న సీలింగ్ ఫ్యాన్ కె తన వోణితో ఉరేసుకుంది." తల్లి భయం చాలా అనీజీగా అనిపిస్తూవున్నా, అంతవరకూ వచ్చాక ఆ విషయం చెప్పక పోవడమేమిటని చెప్పేసింది మేనక.
"మై గాడ్!" సీలింగ్ ఫ్యాన్ వైపుకే చూస్తూ బెడ్ మీద నుండి కిందకి దిగి పోయింది ప్రతిమ. "ఎలా వుంటున్నవే ఈ రూంలో నువ్వు? నీకు భయం అనిపించడం లేదా?" చిన్నగా వణుకుతూన్నగొంతుతో అడిగింది.
"రిలాక్స్ మామ్" తను కూడా బెడ్ దిగి, ప్రతిమ దగ్గరగా వెళ్లి, ఆమె భుజాల చుట్టూ మరోసారి చేతులు వేసింది మేనక. "ఇందులో భయపడడానికి ఏముందసలు? చనిపోడానికి ముందు తను కూడా నాలాంటి అమ్మాయే కదా."
"డోంట్ టాక్ లైక్ దట్." మేనక చేతుల్ని తన కుడిచేతితో తీసేసి ఆమె మొహంలోకి కోపంగా చూసింది ప్రతిమ. "నువ్వీ గదిలో ఉండడం నాకు ఇష్టం లేదు. అంతకి కావాలంటే ఇదే ఇంట్లో ఇంకో గది లో వుండు." అంది.
"మామ్, ప్లీజ్. రిలాక్స్ యువర్ సెల్ఫ్." నవ్వుతూ అంది మేనక. "ఇప్పటికి ఫిఫ్టీన్ డేస్ పైన అయింది. నేను వచ్చిన దగ్గరనుండి ఇదే గదిలో ఉంటున్నాను. ఐ మస్ట్ సే, ఫస్ట్ డే నేను చాలా అనీజీ గా ఫీలయ్యాను ఇక్కడ ఉండడానికి. బట్ ఇప్పుడు చాలా రిలాక్స్డ్ గా ఉండగలుగుతున్నాను. ఈ ఇంట్లో ఇంత మంచి రూమ్ ఇన్ని సదుపాయాలతో ఇంకోటి మరి లేదు." తన రియాక్షన్ చూసాక తనకి ఆ రూంలో కలిగిన ఎక్స్పీరియన్స్ చెప్దాము అనుకున్నదే మళ్ళీ వద్దనుకుని డిసైడ్ చేసుకుంది మేనక.
ఏం అనాలో తెలియక మళ్ళీ ఆ రూంని పరికించి చూస్తూ వుంటే, ఫ్రిజ్ పక్కన గోడకి వున్ననిరుపమ ఫోటో కనిపించింది ప్రతిమకి. అనుకోకుండానే ఆ ఫోటోకి దగ్గరగా నడిచింది ప్రతిమ.
"ఈ అమ్మాయేనా ఆ అమ్మాయి?" ఆ ఫోటో వైపే చూస్తూ అడిగింది ప్రతిమ.
"అఫ్ కోర్స్, మామ్. ఈ అమ్మాయే ఆ అమ్మాయి. నిరుపమ." మేనక అంది.
"ఎంత అందంగా వుంది! మోహంలో ఇంటలిజెన్స్ కొట్టొచ్చినట్టుగా కనిపిస్తూ వుంది. ఎవరైనా ఇలాంటి అమ్మాయి కూతురిగా ఉందంటే గర్వపడతారు. ఫోటోలోనే అయినా తనని చూస్తూ వుంటే ఎదో ఒక సిల్లీ రీజన్ కి సూసైడ్ చేసుకుందంటే నమ్మలేక పోతున్నాను. దానికి ఎదో బలమైన కారణం వుండే తీరాలి." ఆ ఫోటోనే తదేకంగా చూస్తూ అంది ప్రతిమ.
"నా అభిప్రాయం కూడా అదే. అది తెలుసుకుని తీరాలనే నా పట్టుదల కూడా."
ఆ స్వరం వింటూనే గతుక్కుమని వెనక్కి తిరిగి చూసారు మేనక, ప్రతిమ. అడుగుల శబ్దం కూడా వినిపించలేదు. రంగనాథ్ ఎప్పుడొచ్చి తమ వెనకాల నిలబడ్డాడో వాళ్ళకి తెలియ లేదు.
"మీరా అంకుల్" గట్టిగ ఊపిరి పీల్చుకుంటూ అంది మేనక.
"ఐ యాం సారీ అమ్మా. మీకు చెప్పకుండా నేను ఈ రూమ్ లోకి ఇలా వచ్చేసాను." గిల్టీ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు రంగనాథ్.
"ఇది మీ ఇల్లు. ఇది మీ అమ్మాయి గది. ఇందులోకి రావడానికి మీకు ఎవరి పర్మిషన్ అవసరం లేదు." నవ్వింది ప్రతిమ.
"థాంక్ యు." నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు రంగనాథ్. "మీరు ఎలా ఫీలవుతారో తెలియదు. కానీ నాకు మీ అమ్మాయి మేనకని చూస్తూ వుంటే నాకు మా అమ్మాయినే చూస్తున్నట్టుగా అనిపించి స్వాంతన గా ఉంటుంది."
"ఆ విషయం నాకు మా అమ్మాయి చెప్పినప్పుడు చాలా ఆనందంగా ఫీలయ్యాను. మీ అమ్మాయిని ఆలా కోల్పోయి ఎంత బాధపడుతూ వున్నారో నేను అర్ధం చేసుకోగలను. మీకు ఏ రకంగానైనా కొంత రిలీఫ్ కలిగితే అది నాకు చాలా ఆనందం కలిగించే విషయం."
"నేను స్మరన్ గారిని కలిసి ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ స్టార్ట్ చేసే వరకు నాకు మేనక ఎవరో తెలియదు. ఈ రోజు వరకు మీతో కూడా పరిచయం లేదు. నేను ఏ రోజూ మీకు ఎటువంటి ఉపకారం చేసింది లేదు. కానీ మేనక, మీరు కూడా మాకు ఎంతో కొంత రిలీఫ్ కలిగించడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉన్నారు. మీవి చాలా గొప్ప మనసులు." ఒక గ్రేట్ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు రంగనాథ్.
"మనమంతా మానవులం, ఒకళ్ళనొకళ్ళం అర్ధం చేసుకోగలిగే వాళ్ళం. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో ఒకళ్ళకొకళ్ళం సాయంగా ఉండకపోతే ఎలా? అయినా ఇక్కడ మేము కష్టపడుతున్నది కూడా ఏమి లేదు. అంతేకాకుండా..."మేనక కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అంది ప్రతిమ. "...తను మీ కూతురులా ఇక్కడ ఉండడం ఎంజాయ్ చేస్తూంది కూడా."
"మామ్ ఈజ్ అబ్సల్యూటెలీ రైట్." నవ్వుతూ అంది మేనక. "నేనిక్కడ నిజంగానే ఎంజాయ్ చేస్తూ వున్నాను."
"చాలా సంతోషం." రంగనాథ్ కూడా నవ్వుతూ అన్నాడు. "మీకో విషయం తెలుసా? తానిక్కడే ఉండిపోతానని మాకు మాట కూడా ఇచ్చింది."
"నాకు ఎలాంటి అభ్యంతరం లేదు దానికి." దృఢస్వరం తో అంది ప్రతిమ. "కానీ నాకు ఒక్కటే కోరిక. మీరిద్దరూ మీ బాధని మర్చి పోవాలి. మామూలు మనుషులుగా మారాలి."
"ఇంక మా జీవితాలు మామూలుగా అయ్యే అవకాశం ఎప్పటికి లేదు. నిరుపమ వున్నప్పుడు వున్నట్టుగా మా ఇద్దరి జీవితాలు ఎప్పటికి వుండవు." దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు రంగనాథ్.
"అంకుల్" మేనక అంది. "నేనెప్పుడూ నిరుపమ స్థానాన్ని కంప్లీట్ గా సబ్స్టిట్యూట్ చెయ్యలేను. కానీ ఆమె ఉన్నట్టుగానే నేను వుంటాను. మీరు ఎంత బాధపడ్డా తనింక రాదన్న విషయం మీకు తెలుసు. మీరు మామూలుగా అవ్వడానికి ప్రయత్నించండి ప్లీజ్."
రంగనాథ్ మేనక దగ్గరగా వచ్చి, ఆమె భుజాల చుట్టూ చెయ్యి వేసి దగ్గరికి తీసుకున్నాడు. "నేను నీకు ఏమీ కాకపోయినా, నీకు చేసిందేమీ లేక పోయిన నువ్వు నా గురించి పడే బాధ చూస్తూ వుంటే నాకు ఆనందంగానూ ఇంక ఆశ్చర్యంగానూ కూడా వుంది. కానీ..." తన చేతిని తీసేసి, దూరంగా జరిగి, సీలింగ్ ఫ్యాన్ వైపు చూసాడు రంగనాథ్. "మామూలుగా తను ఒక ఆక్సిడెంట్ లోనో లేక డిసీజ్ తోనో చనిపోతే నేనింత ఎఫెక్ట్ అయ్యేవాడిని కాదు. కానీ తను సూసైడ్ చేసుకుంది. మాకు ఎవరికీ ఏ విషయం తెలియనివ్వకుండా తను సూసైడ్ చేసుకుంది. ఎదో పెద్ద కారణం లేకుండా తనంత పని చెయ్యదు. ఆ కారణం తెలిస్తే నాకు కొంత రిలీఫ్ గా ఉంటుంది." అన్నాడు.
"ఒకే అంకుల్. అందుకే కదా మేం ఇప్పుడు ప్రయత్నం చేస్తూ ఉన్నది." ఇంక ఏం చెప్పాలో తెలియక చిన్న గొంతుతో అంది మేనక.
"ఇంక మీరంతా కిందకి వస్తారా లేక ఇక్కడే వుంటారా? వంటింట్లో భోజనాలకి అన్ని ఏర్పాట్లు చేశాను." నిర్మల అక్కడికి వచ్చి నవ్వుతూ అంది.
ఆ తర్వాత వంటింట్లో భోజనాలు చేస్తూన్నంతసేపూ కూడా నిర్మల నిరుపమ బ్రతికి ఉన్నట్టుగానే మాట్లాడుతూ ఉంటే గుండెలు పిండుతున్నట్టుగానే అనిపించింది ప్రతిమకి. భోజనం అయ్యాక మరో అరగంట అక్కడే వుండి ఇంటికి వెళ్లిపోయింది ప్రతిమ. వెళ్లే ముందు తను మళ్ళీ అవుట్ అఫ్ స్టేషన్ వెళ్లాల్సిన పని పడిందని అందుకని మరికొన్ని రోజులు మేనక వాళ్లింట్లోనే వుంటుందని నిర్మలతో చెప్పింది. అప్పుడు నిర్మల మోహంలో సంతోషం నిజంగా ఆశ్చర్య పరిచింది ప్రతిమని.
&
"మీరంతా కూడా ఇక్కడే ఉండడం ఆశ్చర్యంగా వుంది."
స్మరన్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళగానే అక్కడ నిరంజన్, సమీర ఇంకా మేనక కూడా ఉండడం చూసి ఆశ్చర్యపడుతూ అన్నాడు రంగనాథ్.
"సమీర అంకుల్ ఆఫీస్ చూడాలని చాల రోజులుగా ఇంటరెస్ట్ చూపిస్తూంది. అందుకనే తనని ఈరోజు ఇక్కడకి తీసుకు వచ్చాను." మేనక నవ్వుతూ అంది.
"అవునంకుల్. స్మరన్ చాల గ్రేట్ డిటెక్టివ్! చాలా ఇంప్రెసివ్ గా వుంటారు. అయన ఆఫీస్ ఎలా ఉంటుందో కూడా చూడాలనిపించింది. అందుకనే వచ్చాను." సమీర అంది.
"వెరీ నైస్ థింగ్ యు డిడ్." తలూపుతూ అన్నాడు రంగనాథ్ చిరునవ్వుతో.
రంగనాథ్ రావడానికి ముందుగానే అక్కడే ఫోల్డ్ చేసివున్న మరో కుర్చీని రంగనాథ్ కోసం సెట్ చేసాడు స్మరన్ - మేనక, సమీర ఇంకా నిరంజన్ ల కుర్చీల పక్కన. ఎక్స్ట్రా చైర్స్ ఎప్పుడూ స్మరన్ రూంలో సిద్ధంగానే ఉంటాయి.
"ఈ రోజు ఈ టైంకి వస్తానని స్మరన్ గారికి ముందుగానే చెప్పాను." అక్కడ ఖాళీగా వున్న కుర్చీలో కూర్చుంటూ అన్నాడు రంగనాథ్.
"అఫ్ కోర్స్, నేను మిమ్మల్ని ఎక్ష్పెక్త్ చేస్తున్నాను. మీరొస్తారని ఈ ముగ్గురికి చెప్పాను కూడా." తన కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అన్నాడు స్మరన్.
"స్మరన్ గారి ఆఫీస్ చూడాలని నాకు కూడా చాలా రోజులుగా అనిపిస్తూ వుంది. అందుకనే ఈరోజు వచ్చేసాను." నిరంజన్ అన్నాడు. "అంతే కాదు రంగా, నీతో మాట్లాడాలని కూడా అనుకుంటున్నాను. నువ్వూ ఇక్కడకి రావడం నాకు అందంగా వుంది. ఆ మాట్లాడ దలుచుకున్నది ఇప్పుడు మాట్లాడతాను."
"నువ్వేం మాట్లాడాలనుకున్నాఇంటికొచ్చి మాట్లాడు. మన మధ్య విషయాలు ఇక్కడ మాట్లాడవలసిన అవసరం లేదుకదా." చిరాగ్గా అన్నాడు రంగనాథ్.
"అవుననుకో, కానీ ఈ విషయం నేను సమీర ఇంకా మేనక రిక్వెస్ట్ మీద మాట్లాడదలుచుకున్నాను. అంతేకాకుండా ఇది స్మరన్ గారి ముందు మాట్లాడడం బాగుంటుంది." నిరంజన్ అన్నాడు.
"నువ్వేం చెప్పదలుచుకున్నావో నాకు అర్ధం కావడం లేదు." అయోమయంగా చూస్తూ అన్నాడు రంగనాథ్.
మేనక తనకి ఇంకా సమీర కి కలిగిన ఎక్స్పీరియన్స్ స్మరన్ కి చెప్పి, తాము ఇద్దరూ కూడా ఆ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఆపేయడమే మంచిది అనుకుంటున్నట్టుగా చెప్పింది. అంతేకాకుండా నిరంజన్ ని అందుగురించి రంగనాథ్ తో మాట్లాడమని రిక్వెస్ట్ చేసినట్టుగా చెప్పింది. స్మరన్ కూడా మేనక చెప్పింది విన్నాక నిరంజన్ లాగే చెప్పాడు కానీ రంగనాథ్ అంగీకరిస్తే ఆ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఆపేయడానికి తనకి అభ్యంతరం లేదన్నాడు. రంగనాథ్ ఆ సమయంలో అక్కడికి వస్తున్నట్టుగా చెప్పడం వల్లే నిరంజన్, మేనక ఇంకా సమీర ఆ సమయంలో అక్కడికి వచ్చారు. స్మరన్ ఆఫీస్ ఆ విషయం డిస్కస్ చేయడానికి బెస్ట్ ప్లేస్ అని వాళ్ళకి అనిపించింది. అంతేకాకుండా సమీర, మేనక ఆ సమయంలో అక్కడ ఉండడం మంచిదని నిరంజన్ అనడంతో వాళ్లిద్దరూ కూడా అక్కడకి వచ్చారు.
"నేనేదైనా మాట్లాడడానికి ముందు మేనక ఇంకా సమీర వాళ్ళ ఎక్స్పీరియన్స్ ని ఇంకా ఒపీనియన్ ని నీకు చెప్పడం మంచిది." వాళ్ళిద్దరి వైపు చూస్తూ అన్నాడు నిరంజన్. "మేనక వై డోంట్ యు స్పీక్ ఫస్ట్?"
"ఆల్రైట్ అంకుల్" మేనక గొంతు సవరించుకుని తనకి నిరుపమ రూంలో కలిగిన ఎక్స్పీరియన్స్ ని పూస గుచ్చినట్టుగా చెప్పింది. "నా దృష్టిలో నిరుపమే ఆలా చెప్పింది. నా హండ్రెడ్ పర్శంట్ అభిప్రాయం నిరుపమకి ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఇష్టం లేదు. సో నా ఒపీనియన్ లో ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఆపేయడం మంచిది. నౌ యువర్ టర్న్ సమీ." సమీర వైపు చూస్తూ అంది మేనక.
"నిజానికి నాదొక డ్రీం. నిరంజన్ అంకుల్ ఒపీనియన్ లో ఏ డ్రీం ఆల్సో ఈజ్ ఆన్ ఎక్సపీరియన్స్. ఎనీహౌ అది నేను మీకు పూర్తిగా చెప్తాను." అంటూ తనకి వచ్చిన డ్రీమ్ ని నిరంజన్ కి ఎంత క్లియర్ గా చెప్పిందో అంత క్లియర్ గా చెప్పింది రంగనాథ్ కి. "దీన్నిబట్టి నాకు పూర్తిగా అర్ధం అయిందేమిటంటే నిరుపమకి మనం ఆ విషయం తెలుసుకోవడం ఎంతమాత్రం ఇష్టంలేదు. తనకి క్లోజ్ ఫ్రెండ్గా తనకి ఇష్టం లేని విషయాన్నీ ఎలా సపోర్ట్ చేస్తాను? ప్లీజ్ అంకుల్, ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఆపేద్దాం." రిక్వెస్టింగా రంగనాథ్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది సమీర.
"సరే ఇప్పుడు నువ్వేం చెప్పబోతున్నావు?" నిరంజన్ మొహంలోకి చూస్తూ అన్నాడు రంగనాథ్.
"ఈ ఇద్దరి ఎక్స్పీరియన్స్ తో చాలా క్లియర్ అయ్యింది కదా నిరుపమ కి మనం ఎంత మాత్రం ఆ విషయం తెలుసుకోవడం ఇష్టం లేదని. తనకి అంత ఇష్టం లేని పని మనం ఎందుకు చెయ్యాలి? మనం ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ ఆపేద్దాం." నిరంజన్ అన్నాడు.
"ఎస్ సర్. వెరీ ఫస్ట్ డే నే మీకు నేను చెప్పాను. ఈ రోజూ చెప్తున్నాను. ఆ విషయం మనం తెలుసుకోకుండా ఉండడమే మంచిది. మోరోవర్ ...." కాస్త ఆగి స్మరన్ అన్నాడు. "...ఇప్పటి వరకు చేసిన ఇన్వెస్టిగేషన్ కి మీరు నాకేం పే చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదు. మేనక కూడా మీకు కావాల్సినంతకాలం ఆ ఇంట్లోనే ఉంటుంది. మై పర్టికులర్ ఒపీనియన్ ఆల్సో ఈజ్ వుయ్ మే బెటర్ స్టాప్ దిస్ ఇన్వెస్టిగేషన్."
(ఇక్కడివరకూ నచ్చిందని భావిస్తా. తరువాత భాగం సాధ్యమైనంత త్వరలోనే అప్లోడ్ చేస్తా. దయచేసి రేటింగ్ ఇచ్చి రివ్యూ రాయడం మర్చిపోవద్దు.)
