The Author Xiaoba sagar Follow Current Read माझ्या गोष्टी By Xiaoba sagar Marathi Children Stories Share Facebook Twitter Whatsapp Featured Books વિશ્વની સૌથી ડરામણી શ્રાપિત વસ્તુઓ વર્ષોથી આપણે શ્રાપિત વસ્તુઓ અંગે સાંભળતા - વાંચતા આવ્યા છીએ... નિતુ - પ્રકરણ 65 નિતુ : ૬૫(નવીન)નિતુને કોઈ ફરક નહોતો પડતો, એ રોજની જેમ આવતી અ... Dear Love - 1 પ્રેમ એટલે શું?યાદ કર્યા વગર કોઈ યાદ આવી જાય એ પ્રેમ.સામે ન... યાદગાર દિવસ વત્સલ અને અર્પિતા પોતાના બેડરૂમમાં સુતા હતા. અને સવારે 8... ઈન્ટીરીયર ડિઝાઈનીંગ વિશે થોડી સમજ ઈન્ટીરીયર ડિઝાઈનીંગ વિશે થોડી સમજ આજના જમાનામાં ટેકનિકલ અને... Categories Short Stories Spiritual Stories Fiction Stories Motivational Stories Classic Stories Children Stories Comedy stories Magazine Poems Travel stories Women Focused Drama Love Stories Detective stories Moral Stories Adventure Stories Human Science Philosophy Health Biography Cooking Recipe Letter Horror Stories Film Reviews Mythological Stories Book Reviews Thriller Science-Fiction Business Sports Animals Astrology Science Anything Crime Stories Share माझ्या गोष्टी (5) 1.6k 4.6k 1 १) सकाळ मनाला स्पर्श करणारी रवी आणि शर्वरी हे एक सुखी जोडपं होतं. दोघंही आपापल्या नोकऱ्यांमध्ये व्यस्त असत, पण एकमेकांसाठी वेळ काढणं त्यांना फार महत्वाचं वाटायचं. रवीला रोज सकाळी उठून शर्वरीसाठी चहा बनवायची सवय होती. त्याच चहात त्याच्या प्रेमाची गोडी आणि आपुलकी असायची.एके दिवशी सकाळी, रवी शर्वरीसाठी चहा बनवत असताना त्याच्या मनात एक विचार आला. त्याने ठरवलं की आजच्या दिवसाला एक वेगळी सुरुवात करायची. शर्वरीला गोड सरप्राइज द्यायचं. त्याने तिच्या आवडीचा चहाचं कप किचनच्या खिडकीतून घेतला आणि बागेत गेलं. बागेतल्या सुंदर फुलांनी भरलेला ताज्या हवेचा सुगंध त्याच्या मनाला शांतता देत होता.शर्वरीला उठून तिने घरभर रवीला शोधलं, पण तो कुठेच दिसला नाही. ती थोडी चिंताग्रस्त झाली. तेवढ्यात तिला बागेतून रवीचा आवाज ऐकू आला. "शर्वरी, इथे ये," त्याने हाक मारली. शर्वरी बागेत आली आणि रवीला तिथे फुलांच्या मधोमध उभा पाहून तिच्या चेहऱ्यावर हसू आलं. रवीने तिच्यासाठी खास बागेतल्या फुलांनी सजवलेल्या खुर्चीवर बसायला सांगितलं. तिने त्याच्या हातातल्या चहाचा कप घेतला आणि त्या प्रेमाने बनवलेल्या चहाचा पहिला घोट घेतला. त्या चहाच्या उबदारपणात तिला रवीच्या मनाचा स्पर्श जाणवला."रवी, हे सगळं कशासाठी?" तिने विचारलं."शर्वरी, रोजचं आयुष्य कितीही व्यस्त असलं तरी आपण आपला प्रेम आणि आपुलकी कधीच विसरू नयेत. ही छोटीशी गोष्ट मला तुझ्याबरोबर घालवायच्या वेळेला महत्व देण्यासाठी आहे," रवीने उत्तर दिलं.शर्वरीला त्याच्या या वाक्यांनी हृदयाला स्पर्श झाला. तिने रवीच्या डोळ्यांत बघितलं आणि तिला त्याच्या मनाचा गोडवा आणि प्रामाणिकपणा दिसला. त्या क्षणी तिला कळलं की खरं प्रेम म्हणजे रोजच्या लहान-लहान गोष्टींमध्ये असतं, जे मनाला स्पर्श करतं.त्या दिवसापासून त्यांच्या नात्यातली गोडी अधिकच वाढली. प्रत्येक सकाळ त्यांच्या प्रेमाच्या एका नवीन अध्यायाची सुरुवात बनली. त्यांच्या बागेतल्या त्या खास जागेत बसून ते दोघंही रोजच्या ताण-तणावांपासून दूर जातात आणि त्यांच्या मनातील स्पर्श एकमेकांशी जोडतात.या सकाळी मनाला स्पर्श करणाऱ्या गोष्टीने रवी आणि शर्वरीचं नातं अधिक मजबूत आणि गोड झालं. हे त्यांचं एकत्र आयुष्य म्हणजेच प्रेम, आपुलकी आणि छोट्या-छोट्या सुखांमध्ये शोधलेलं समाधान होतं. २) गावाकडची जत्रा साधारण एक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. भारतातील एक छोटेसे गाव, नाव असलेला, खेडेगाव. गावातली सर्व मंडळी एकत्रित येऊन वर्षातून एकदा मोठी जत्रा भरवतात. ती जत्रा म्हणजे गावाच्या लोकांसाठी उत्सव असतो.जत्रेच्या दिवशी सकाळी लवकरच गावकऱ्यांनी सजावट सुरू केली. साऱ्या रस्त्यांवर तोरणं आणि फुलांचे हार बांधले गेले. चौकात मोठी रांगोळी काढली होती. हळुहळु लोकांची गर्दी वाढू लागली. सर्वत्र हसरे चेहरे, आनंदाचे वातावरण होते.जत्रेत विविध दुकानं लागली होती. कुणी मिठाईचं दुकान थाटलं, तर कुणी खेळणी आणि फुलांची. मुलांसाठी फिरत्या चक्री, घोडेसवारी आणि मिकी माऊसची सवारी होती. भाऊजींच्या दुकानात गरम गरम भजी आणि वडा पावची लांब रांग लागली होती. गावातील प्रमुख कार्यक्रम म्हणजे कुस्तीस्पर्धा. त्यासाठी आसपासच्या गावांमधून कुस्तीगीर येतात. यावेळी आपल्या गावाचा गणू कुस्ती स्पर्धेत उतरला. गणू रोज सकाळी आणि संध्याकाळी कठोर व्यायाम करायचा. त्याची मेहनत फळाला आली आणि त्याने स्पर्धेत विजय मिळवला. संध्याकाळी भव्य मिरवणुकीसह ग्रामदेवतेची पालखी गावभर फिरवली गेली. ढोल ताशांच्या गजरात, फटाक्यांच्या रोषणाईत सारा गाव न्हालला. ग्रामदेवतेची पूजा करून सर्वांनी तिचा आशीर्वाद घेतला.रात्रीच्या कार्यक्रमात नाटकाचं आयोजन केलं होतं. स्थानिक कलाकारांनी सादर केलेलं नाटक पाहण्यासाठी मोठी गर्दी जमली होती. नाटक संपल्यानंतर गावकऱ्यांनी एकत्र येऊन जेवणाचा आनंद लुटला.या जत्रेमुळे गावकऱ्यांमध्ये एकत्रता आणि आपुलकी वाढली. सर्वांनी मिळून हा उत्सव यशस्वी केला. वर्षानुवर्षे या जत्रेची आठवण सर्वांच्या मनात कायम राहील.अशी ही "गावाकडची जत्रा" सर्वांसाठी आनंदाची, उत्साहवर्धक आणि अविस्मरणीय ठरली. Download Our App
