ભાગ-૪૬
(માલિક સ્વર્ગે સિધાવી જતાં ઘરની હાલત બગડતી જાય છે. એ સુધારવા માલિકન ખેતીકામ રામૂને સોંપી દે છે. ઘરના કે ખેતના કાગળ માલિકન ના આપતા એટલે શ્યામાબાઈ પૈસા ના મળતાં વનરાજને કાઢી મૂકે છે. તે ઘરે પાછા આવે છે, પણ મનમાં એ તકલીફ સાથે. હવે આગળ....)
‘જબ બોયા બબૂલ કા પેડ તો આમ કહાં સે આયે.’ વો ઉક્તિ સમજ કે માલિકન ચૂપ રહ જાતી. પર મન સે યે બાતે નહીં હટા પાતી ઔર ઉન્હોં ને ભી માલિક કી તરહ ખટિયા પકડ લી. માલિકનને ખટિયા ભી ઐસી પકડી કી માલિક કી તરહ વો ભી ઉઠ ના પાયી ઔર ભગવાન કો પ્યારી હો ગઈ.
છોટી બહુરાની પર તો જૈસે આસમાન ફટ પડા ઔર ઉનકે દુઃખ સુખ કા સાથી હી ચલા ગયા. જીસે વો અપને મન કી બાત બોલ ભી પાતી થી. અબ વો તો ઈસ ઘરમેં ગુડિયા કે અલાવા બોલનેવાલા હી ચલા ગયા.
જબ સબ કી સુબહ શામ મરઘે કી બાંગ સે હોતી થી, ઐસે હી જીસકી ડાંટ સે છોટી બહુરાની કી સુબહ શામ હોતી થી. જીસકી વજહ સે વો ઈસ ઘરમેં ટીક પાયી વરના કોઈ ઔર તો ઈસસે સીધે મુઁહ બાત ના કરતા થા. ઉનકે આખરી લફઝ ઉનકે આસપાસ ઘૂમ રહે થે ઔર વો યાદ કર કરકે રોયે જા રહી થી,
“એ કુલટા અબ ખુશ હો જા, અબ હમ તુમકો પરેશાન ના કરેંગે ઔર ના હી તેરે પર હુકમ ચલાયેંગે. બસ ઈતના હી તુમ કો હાથ જોડ કે બોલતે હૈ કી મુજે મેરા યે છોટા બિટવા બહોત લાડલા થા, ઈસ લીએ વો અપની મનમાની કરને લગા. મેરી શેહ કી વજહ સે હી વો ઈતના બિગડ ગયા. પર અબ વો સુધરના ચાહતા હૈ તો ઉસકો એક મૌકા જરૂર દેના. ઔર હો શકે તો મેરી સારી ગલતી કો માફ કર દેના, મેરી છોટી બહુરિયા....”
જૈસે તૈસે ઉનકા અંતિમ ક્રિયા કર્મ કીયા ગયા. તબ બડે શેઠજી આયે ઔર માલિકન કો અગ્નિદાહ દીયા ઔર ઘર આતે હી છોટે ભાઈ પર તંજ કસે ઔર બહોત કુછ સુનાયા કી,
“તુમને હી અમ્મા ઔર બાઉજી કી જાન લી હૈ, અબ સે હમારા તુમ સે કોઈ સરોકાર નહીં. અબ કુછ ભી હો જાયે હમેં મત બુલાના, યે યાદ રખિયો..”
છોટે શેઠજી કો બહોત બુરા લગા પર વો કયા બોલ પાતે, ઈસ લીએ વો ચૂપચાપ સુનતે રહે. બડે ભાઈ કે લીએ ઈતના કહેના હી અપની ફરજ પૂરી હો ગઈ માન કર વો લૌટ ચલે. ઔર છોટે શેઠ દેખતે રહ ગયે.
હમ જાનતે ઉનકા દર્દ, હમને સુના થા કી વો અપને આપ બાત કર રહે થે,
“અબ યહાં ભી કૈસે રહું, જીસસે આજ તક બાત ભી ના કી હૈ, ઉસકે સાથ આગે કૈસે જીવન બીતાઉ. અમ્મા તુમ કાંહે ચલી ગઈ અબ હમે બડે ભૈયા કી ડાંટ સે કૌન બચાએગા, ઔર એક તુમ હી થી જીસસે મેં બાત કર પાતા થા, અબ કૌન હૈ મેરા....”
અબ માલિકન કે જાને કે બાદ પૂરી હવેલી મેં સન્નાટા છા ગયા થા. અબ કોઈ ભી બાત કરનેવાલા ના થા. છોટી બહુરાની કામ મેં ઉલઝી રહેતી પર છોટે શેઠજી કો કુછ સમજ ના આતા ઔર ઉનકી તકલીફ બઢ જાતી, વો મનમે હી કુડતે રહતે. છોટે શેઠજી કી તકલીફ છોટી બહુરાની અચ્છે સે સમજ ગઈ થી ઔર ઉસી વજહ સે ઉનકે પાસ ગુડિયા રાની કો જયાદા ભેજતી. અબ તો ગુડિયા રાની છોટે શેઠજી કે સાથ ધુલમિલ ગઈ થી.
છોટે શેઠજી અબ ઘર મેં નિકમ્મો કી તરહ બેઠે રહેતે. અબ તો ઉનકે યાર દોસ્તો ભી ઉનકો મિલને નહીં આતે થે. વૈસે ભી છોટે શેઠજી દુ:ખી થે હી, અબ જયાદા હોને લગે. ઔર ઉસસે ભી જયાદા છોટી બહુરાની કો નૌકરો કી તરહ કામ કરતા દેખ, ઘર ઘર જા કે કામ કરતી ઔર ઉનકી ફરજ વો નિભાતી હૈ વો દેખ ઔર અપની ઈસી બેચારગી વો ઉનકો દર્દ જયાદા દે રહી થી. ઔર યે દર્દ ઈતના કચોટને લગા કી ધીરે ધીરે ઉસકી વજહ સે વો ભી બિમાર રહને લગે. ઉન પે કોઈ દવાઈ લાગુ ના હો રહી થી તો શહર જા કે જાંચ પડતાલ કરવાઈ ગઈ.
જાંચ પડતાલ કે બાદ પતા ચલા કી ઉનકા લીવર ખરાબ હો ગયા હૈ, જબ ભી વો શ્યામાબાઈ ઔર ઉનકે દોસ્તો કે સાથ રહતે થે તો ઉનકો દારૂ કી લત લગ ગઈ થી. યહાં આ કે સબ કુછ છોડ દીયા, પર કહતે હૈ ‘ના કી દારૂ કભી ના છૂટતા હૈ, ઔર જો કોઈ છોડતા હૈ તો ઉસકા નશા અપને પાસ ખીંચ હી લેતા હૈ. ઉસ નશે કી અસર હંમેશા આગે પીછે રહેતી હૈ.’
ઐસા હી હુઆ છોટે શેઠજી ને અપની સારી બુરી આદતે છોડ દી, પર ઉસ બુરી આદતો કી વજહ સે ઉનકા લીવર ખરાબ હો ગયા. છોટી બહુરાની ને દવા દુવા કુછ ભી બાકી ન રખા થા. ઉનકી સેવા ભી કી પર ના તો છોટે શેઠજી પર ખડે હો પાયે ના તો દવા દારૂ કા અસર હુઆ ઔર ના તો કોઈ ચમત્કાર હુઆ.”
વચ્ચે દાદા ઉંમર ના કારણે હાંફી જતા હતા એટલે થોડો બ્રેક લેવાનું વિચારી મેં તેમને પાણી પીવાનો આગ્રહ કર્યો.
પાણી પીને તે દાદા,
“ ઐસે હી એક રાતમેં જબ બડી ઠંડ થી, તબ ગુડિયા રાની જો મહેજ દસ સાલ કી હી હુુઈ થી વો હમે બુલાને આયી ઔર બોલી કી,
“રામૂ ચાચા જલ્દી ચલિએ... અમ્મા આપ કો બુલા રહી હૈ.”
હમને જા કે દેખા તો છોટે શેઠજી ખટિયા પર લેટે હુએ થે, છોટી બહુરાની ઉનકે પાસ બેઠ કે ઉનકો સમજા રહી થી કી,
“આપ શાંત હો જાઈએ, અભી ડૉક્ટર આ જાયેંગે ઔર આપ ઢીક હો જાયેંગે.”
મુજે દેખકર વો બોલી કી,
“રામૂ જલ્દી ડૉક્ટર કો બુલા લાઓ...”
યે સુન કે છોટે શેઠજી બોલે કી,
“મત બુલાઓ ડૉક્ટર કો, વો અબ મેરા ઈલાજ નહીં કર પાયેંગે. રામૂ મત જા ઔર તુમ ભી મેરે પીછે પૈસે બરબાદ મત કર ઔર સિર્ફ મેરી બાત સુન...”
ઈતના બોલતે હી ઉનકી સાસ ફૂલ ગઈ થી ઔર છોટી બહુરાની ને ઉનકો ડાંટતે કહા કી,
“અમ્માજી હંમેશા કહતી થી કે આપકો હર બાર અપની મનમાની હી કરની હોતી હૈ, મગર ઈસબાર આપકી કુછ ભી નહીં ચલનેવાલી.”
“ઐસા કુછ નહીં, બસ મનમાની કી બાત નહી હૈ. અબ મેરા આખિર સમય આ ગયા હૈ, તો તુમ ઈતની ભાગદોડ મત મચા ઔર એકબાર મેરી બાત સુન લે...”
છોટી બહુરાની કુછ ના બોલ શકી તો વાપિસ,
“પહેલે મુજે માફ કર દો, જીસ ખુશી કી હકદાર તુુમ થી વો તો ના દી, પર તુુમે જિમ્મેદારી હંમેશા કે લીએ દે દી. જો જિમ્મેદારી મુજે નિભાની ચાહીએ વો આજ તક તુમ નિભાતી આયી હો. ઔર બદલે મેં તુુમે હરેક કી નફરત ભરી નિગાહે જરૂર દે દી...”
(વનરાજ સિંહ માનદેવીને શું કહી રહ્યા છે? માનદેવી તેમની વાત માન્યા વગર વનરાજને ડૉક્ટર પાસે લઈ જશે? કે પછી વનરાજનો જીવ નહીં બચે? વનરાજ મર્યા બાદ માનદેવી અને ગુડિયાની હાલત શું થશે?
જાણવા માટે વાંચો આગળનો ભાગ, પ્રેમનો સાથ કયાં સુધી........૪૭)
