షోడశ కళలకు ప్రతిరూపం గా పదహారు ఆకృతులలో , తన సంకల్పమునకు తగిన గుణ రూప .విశేషాదులతో వెలసిన కుమార స్వామి పరిపూర్ణ అవతార పురుషుడు . ఈ రూప వైవిధ్యం కాదు ఆసక్తికరం . జ్ఞాన మోక్ష దాయకం .
నిప్పు రవ్వ కైనా, నిటలాక్షుని జ్వాలకైనా దహనగుణం ఒక్కటే . ధర్మం లో ఏమాత్రం తేడా ఉండదు . ఇదే పోలిక సుబ్రహ్మణ్యుని విషయం లోనూ , సదాశివుని విషయం లోనూ వర్తిస్తుంది . బాలుడైనా, కార్తికేయుడు పరిపూర్ణ అవతార పురుషుడు . పరాత్పరునకు ఏమాత్రం తీసిపోడు . కానీ, మాయామోహితులైన దేవతలు ఈ సత్యం గ్రహించక షణ్ముఖుని శక్తి యుక్తుల విషయం లో సందేహాలు వ్యక్తం చేస్తారు .
శివకుమారుని బాల్య క్రీడలు వినోద , విస్మయ భరితములై తల్లిదండ్రులనే కాక కైలాసవాసులందరినీ ముగ్ధులను చేస్తున్నాయి . ముద్దులొలికే రూపం తో , కాలి అందె ల సవ్వడితో నయనానందకరం గా సంచరించు కుమారుడు కైలాసవాసుల కంటి వెలుగైనాడు .
ఈ అనంత విశ్వమే స్కందుని విహార స్థలం . విభిన్న రూపాలతో చిత్ర విచిత్ర గతులలో దర్శనమిచ్చే కుమారుడు త్రిలోకాలలో ఒక ఆకర్షణ ! సమాధానం లేని చిక్కు ప్రశ్న .
శివకుమారుని లీలలు రాక్షసులకు అంతు చిక్కడం లేదు . అవి వారి మేధస్సుకు అందని జటిల సమస్యలా మారాయి . ఇవి త్రిమూర్తులకు అంతు చిక్కని లీలలని భ్రమించారు రాక్షసులు . మర్త్యలోకం లో ప్రజలు ఇందుకు భిన్నం గా ఈ లీలలు చూసినప్పుడు రాక్షస బాధ నుండి రక్షించే ‘ శక్తి’ ఉద్భవించిందని మురిసిపోయారు .
రాక్షస భయం తో అనుక్షణం తల్లడిల్లిపోయే దేవతలు అజ్ఞానవశులై ఆ చిత్ర విచిత్ర మూర్తిని ప్రతిఘటించి భంగపడ్డారు . అదృశ్యుడైన సుబ్రహ్మణ్యుని ఎదిరించి చాలామంది మరణించారు . మిగిలినవారు ప్రాణభీతితో తలో దిక్కుకు పారిపోయారు .
ఈ విషయం నారద మహర్షి ద్వారా తెలుసుకున్న బృహస్పతి తల్లడిల్లిపోయాడు . కార్తికేయుని స్మరించాడు . శివకుమారుడు ప్రత్యక్షమైనాడు . దేవ గురువు బృహస్పతి అభీష్టం మేరకు మరణించిన దేవతలకు ప్రాణదానం చేశాడు .
ఇదంతా కేవలం కుమారస్వామి లీలే . తాను పసివాడని సందేహాలు వ్యక్తపరచిన దేవతలకు కనువిప్పు కలిగించాలని శివకుమారుని సంకల్పం . గుణపాఠం నేర్చుకున్న దేవతలు సుబ్రహ్మణ్యునికి శరణాగతులైయ్యారు . వారిని కనికరించిన కుమారుడు తన విశ్వ రూపం చూపి విస్మయం కలిగించాడు . తన రూపాన్ని పరిపూర్ణం గా అవలోకించుటకు శివకుమారుడు దేవతలకు దివ్య చక్షువులు అనుగ్రహించాడు .
సుబ్రహ్మణ్యుడు తన విశ్వ రూపం లో త్రిమూర్తులను , శక్తి త్రయమును , అష్ట దిక్కులను , పదునాలుగు లోకాలను , సప్త సముద్రాలను , సమస్త ప్రాణులను , దేవతలను చూపాడు . జగదీశ్వరుడు తన ప్రాణం గాను , జగదీశ్వరి తన ఆత్మగాను వారికి కనిపింప జేశాడు . వారికి నీతి , ధర్మ, భక్తి, జ్ఞాన, వైరాగ్య బోధ కూడా చేశాడు .
సుబ్రహ్మణ్యుని విశ్వరూప సందర్శనం తో దేవతల భ్రాంతి , భయాదులు తొలగి పోయాయి . శూర పద్మాది రాక్షసులను కుమారుడు అవలీలగా సంహరించగలడన్న నమ్మకం వారికి కలిగింది .
కైలాసగిరి లోనే కుమారస్వామికి అందమైన, అనువైన నివాసం ఏర్పాటు చేయాలని దేవతలు సంకల్పిస్తారు . స్థల నిర్ణయం జరుగుతుంది . విశ్వకర్మ పట్టాన నిర్మాణానికి పూనుకుంటాడు . ఆ దేవశిల్పి అసమాన కల్పనా చాతుర్యమునకు మారుపేరుగా ‘ స్కందగిరి’ పట్టణ నిర్మాణం జరిగింది .
ఓ శుభ ముహూర్తాన త్రిమూర్తుల సమక్షం లో దేవ భూత గణాలు మంత్రోక్తం గా , దేవ సమ్మతం గా షణ్ముఖుని దేవ సేనాధిపతిగా అభిషిక్తుని చేశారు .
ఒకనాడు పరమ శివుని ప్రీత్యర్థం నారద మహర్షి ఓ యాగం నిర్వహించాడు . ఆ మహాక్రతువుకు ముని శ్రేష్ఠులు , దేవతలు వచ్చేశారు . ఉన్నట్లుండి యాగ గుండం లో అద్భుతం గా ఒక మేక ఆవిర్భవించింది , దాని భయానక రూపం చూసి అక్కడి వారందరూ భీతితో పరుగులు దీశారు . అది పెను శబ్దం తో వారిని వెంటాడింది . లోకమంతా చుట్టి అనేకమందిని సంహరించింది .
నారదాది మునివర్యులు కైలాసానికి పరుగులు దీశారు . దారిలో శ్రీ స్కందగిరి లోని సుబ్రహ్మణ్యుని చూసి జరిగింది చెప్పారు . శివకుమారుడు వారికి అభయమిచ్చారు . తన అనుచరుడైన వీరబాహుని పంపి సత్యలోకం లో ఉన్న ఆ మేషమును తన చెంతకు తెప్పించుకున్నాడు షణ్ముఖుడు . ఈ అవాంతరం తప్పినందున యజ్ఞం నిర్విఘ్నం గా సాగింది . దేవతల అభీష్టం మేరకు శివకుమారుడు మేషమును తన వాహనం చేసుకున్నాడు .
రాశి చక్రం లో మొదటి రాశి మేషము. మేషరాశికి అధిదేవత సుబ్రహ్మణ్యుడు . కనుక పై ఉదంతం ఈ సృష్టి నియమమునకు ఉపయుక్తంగా ఉంది .
ఎంతటి వారికైనా వినయం ఉండాలి . వినయం నిండైన విజ్ఞానానికి సంకేతం . వినయ రాహిత్యం అహంకారానికి మూలం . అహం అతిశయించిన నాడు మనిషి అజ్ఞానం పాలవుతాడు . ఈ సూత్రం మర్త్యులకే కాదు , దేవతలకూ వర్తిస్తుంది .
శివ కుమారుని పరిపూర్ణత్వమును దేవతలే కాదు , సాక్షాత్ బ్రహ్మ కూడా గుర్తించలేక పోయాడు . షణ్ముఖుడు బాలుడన్న భ్రమ బ్రహ్మను కూడా ఆవరించింది .
ఒకనాడు దేవతా సమూహం వెంట రాగా పరమేష్ఠి పరమేశ్వరుని దర్శించ కైలాసం చేరాడు . దారిలో స్కందగిరిని చూసి కూడా షణ్ముఖుని దర్శించక ముందుకు సాగిపోయాడు . ఈ నిర్లక్ష్యమును నిటాలాక్ష సుతుడు భరింపలేకపోయాడు . బ్రహ్మకు జ్ఞానోదయం చేయదలచాడు . పరమేష్ఠిని పిలిపించి కొంత సంభాషణ సాగిన పిమ్మట ప్రణవార్థమును వివరించమని బ్రహ్మను ప్రశ్నిస్తాడు . అజ్ఞానం, వివేకమును తెరలా కమ్మిన కారణం గా సత్య లోకాధిపతి ప్రణవార్థమును వివరించలేక తటపటాయిస్తాడు . సృష్టి రచన చేయువానికి సృష్టికి మూలమైన ప్రణవ రహస్యం తెలియక పోవటం చాల శోచనీయమని షణ్ముఖుడు బ్రహ్మను బంధిస్తాడు . ఆ క్షణం నుండీ సృష్టి కార్యం తానే , దీక్షాధరుడై నిర్వహిస్తాడు . ఇలా కొంత కలం సాగుతుంది .
********************************************************************************************************************* కొనసాగించండి 09 లో
