మహా పరివర్తనమునకు సమయం సమీపించింది . ఓంకార స్వరూపుడైన కుమారుడు ప్రభవించే శుభ తరుణం అతి చేరువలోనే ఉంది .
సమున్నత హిమాలయ గిరి శృంగములు , మానస సరోవర ప్రాంతం ,. ప్రశాంత ప్రకృతి లో , పరమ రమణీయ ప్రదేశము లో ..... హిమవంతుడు , మేనక ….
హిమవంతుడు అచంచల తపోదీక్షలో ఉన్నాడు . ఆయన సంకల్పం మహోత్కృష్టం . శుభకరం. విశ్వ కల్యాణ కారకం . పరాత్పరుని పుత్రికగా పొందాలన్నది హిమవంతుని అభిమతం . అందులకే సాగుచున్నది నిశ్చల తపం .
హిమవంతుని ధర్మపత్ని మేనక తపో దీక్షలో సర్వం మరచిన పతికి శుశ్రూషలు చేస్తూ సతిగా తన కర్తవ్యం నిర్వహిస్తూంది .
తరుణమాసన్నమైంది . వినీల ‘ప్రభలు’ వెదజల్లే ఓ ‘దివ్య జ్యోతి’ సాకారమయ్యే క్షణం రానే వచ్చింది . అందుకు సంకేతంగా ప్రకృతి లో ఆణువణువూ పులకించి పోయింది . నిలువునా కదిలి పోయింది .
హిమవంతునికి అభిముఖం గా, ముకుళితమైన నీలోత్పలం మెల్లమెల్లగా వికశించింది . అందులో పరాత్పరి , శుద్ధ చైతన్య రూపిణి , విశుద్ధ జ్ఞానదాయిని అయిన ‘అంబ’ పసిపాపలా దర్శనమిచ్చింది . హిమవంతుడు పరమానందభరితుడయ్యాడు , ఆ పసిపాపను మేనకకు అందించాడు . ఆ దివ్య స్పర్శ తో మేనక నిలువెల్ల పులకించి పోయింది . మాతృ భావన తో ఆమె మనసు కది లి పోయింది . ఆమె వక్షోజములు పొంగి క్షీరధారలు స్రవించినవి . పరాత్పరికే పాలిడిన పుణ్య భాగిని మేనక .
పార్వతి బాల్యం ఓ కమ్మని కలలా సాగింది . హిమవంతుని , మేనక ప్రేమాభిమానాలు ఆ పసిపాపపై అమృత వృష్టిలా కురిసినవి .
పార్వతి లో పిల్లలకుండే సహజ బాల్య చాపల్యం చాలా తక్కువ . అరవిందములవంటి ఆమె స్లోగ కన్నులు ఏ పూర్వజన్మ అనుభూతి నో , అనుభవాన్నో ప్రతిఫలిస్తూంటాయి . నిజ మందిరము లో ఏ మూల శివ రూపం కనిపించినా అలాగే చిత్తరువులా నిలిచి పోయేది . నటరాజమూర్తిని అనుకరిస్తూ ఆ భంగిమ లోనే చాల సేపు గడిపేది . ఆమె పరాకు , తదేక ధ్యానం గమనించిన తండ్రి ఆమెను ‘ ఉమ’ అని హెచ్చరించే వాడు .
ఐదేళ్లు నిండిన పార్వతి తపమాచరించి తండ్రి అనుమతి కోరుతుంది . బాల్య క్రీడలలో మునిగి
తేవలసిన పసి బాల ప్రాజ్ఞురాలివలె శివధ్యానం చేస్తాననడం తల్లిని అయోమయం లో పడవేస్తుంది . ఆమెను వారింప శతవిధాలా ప్రయత్నిస్తుంది . కానీ, ఆమె సంకల్పం వజ్ర సదృశం .
ఉపయుక్త ప్రదేశం లో పార్వతి తపసు ప్రారంభమయింది . తండ్రి హిమవంతుడు ఆమెకు తపో భంగం కలుగ కుండా అన్ని ఏర్పాట్లు చేస్తాడు . జయ, విజయ, అనే ఇరువురు చెలికత్తెలు ‘ఉమ ‘ కు తోడయ్యారు . కాలం యధావిధి గా ముందుకు సాగుతూంది . కౌమార దశ ముగిసి యవ్వన ప్రాంగణం లోకి అడుగిడింది పార్వతి . కానీ, తపో దీక్షలో ఇసుమంతైనా మార్పు లేదు .
లేత యవ్వనం మొగ్గ తొడిగిన సుందర సుమధుర ఆకృతి . అర్థ నిమీలితములైన నేత్రములు అరవిందాల వలె సోగదేలి కాంతులీనుతున్నాయి . పల్లవ సదృశములైన పెదవులపై పంచాక్షరి అవిరామంగా , లయబద్దం గా నర్తిస్తూంది .
ఒకనాడు మేనకా సమేతుడైన హిమవంతుడు , వెంట రాగా నారద మహర్షి ఆ దివ్య తపోభూమిని పావనం చేస్తాడు . ‘ అభీష్ట ఫల సిద్ధి రస్తు ‘ అని పార్వతి ని సందర్భోచితంగా ఆశీర్వదిస్తాడు . ఆమె దీక్ష లోకోత్తరమని , ఆమె కళ్యాణం లోకకల్యాణ కారకమని సూచన ప్రాయం గా తెలియజేస్తాడు . దేవర్షి ఆగమనం హైమావతి కి కొండంత బలం చేకూర్చుతుంది . .
వర బల సంపన్నుడై , వెయ్యిన్ని ఎనిమిది అండ ములకు ప్రభువై వెలిగి పోతున్న శూర పద్ముని , అతడి సోదర ద్వయాన్ని తల్లి మాయాదేవి దీవించి , కలిసి మెలజీవించమని , దేవతలకే ఆదర్శం గా మెలగమని హితవు చెప్పి అంతర్ధానమవుతుంది . కానీ జన్మ వైరులైన దేవతలను ఉపేక్షించుట క్షేమకరం కాదని శూర పద్ముని ఆలోచన.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
కొనసాగించండి 4 లో
