જ્યારે સિનિયર વિદ્યાર્થીઓએ તેને આઈ લવ યુ કહેવા કહ્યું ત્યારે તેણે ના પાડી દીધી. છોકરાઓએ તેને ઘેરી લીધી અને બીયર પીવા કહ્યું. તેણે ના પાડી. છોકરાઓએ તેને સલવાર કે કમીઝ ઉતારવા કહ્યું. તેણે ઇનકાર કર્યો. વરિષ્ઠ વિદ્યાર્થીઓએ તેને અપમાનીત કરવામાં કોઇ કસર બાકી નહોતી રાખી. તેણે તેના ગાલ પર થપ્પડ મારવાનું શરૂ કર્યું. પછી થપ્પડની ઈજાને કારણે તે બૂમો પાડવા લાગી. (ક્રમશ:૧ પછી આગળ)
જીવન એક સંઘર્ષ-૨
બધા સિનિયર છોકરાઓ વારાફરતી આવતા અને જોરથી થપ્પડ માર્યા પછી હસતા હસતા ચાલ્યા ગયા હતા. તેની આંખમાંથી આંસુ વહેવા લાગ્યા. મારો નંબર પણ આવ્યો. હું તેની સામે જ હતો. તે ભય, ગુસ્સો, અપમાનથી થરથરી રહી હતી. હું તેને થપ્પડ માર્યા વિના તેની પાસેથી દૂર થઈ ગયો. ત્યારબાદ સિનિયર વિદ્યાર્થીઓએ તેને બળજબરીથી બીયર પીવડાવી હતી. તેના કપડાં ફાડવાનો પ્રયાસ કર્યો. અપમાન અને વેદનાથી રડતી રડતી તે ત્યાં જ બેસીને રડવા લાગી. પછી બીયરથી તેનું માથું ભારે થવા લાગ્યું. તેનો ચહેરો મારી નજર સામે ફરી ગયો. હું પાછો પહોંચ્યો જ્યાં તેને ચીંથરેહાલ કરવામાં આવી રહ્યો હતો. ત્યાં કોઈ નહોતું. તે બેભાન અવસ્થામાં પડી હતી. હું તેને હોસ્પિટલ લઈ ગયો. તેના મોબાઈલમાંથી તેના ઘરનો નંબર લીધો અને તેમને જાણ કરી.
તેના પિતા શહેરના મોટા ઉદ્યોગપતિ હતા. પરિસ્થિતિની જાણ થતાં તેમણે પોલીસને જાણ કરી હતી. છોકરીના પિતા પાસે પૈસાની શક્તિ, રાજકીય શક્તિ હતી. તે કોલેજની હકીકતથી પુરેપુરા વાકેફ હતા. છોકરાઓ સામે કોઈ કાયદેસરની કાર્યવાહી થાય તે પહેલા તેઓ હોસ્પિટલમાં પહોંચી ગયા અને છોકરીની માફી માંગી. અને વાત પર પૂર્ણવિરામ મુકવામાં આવ્યું.
તેના પિતાએ મારો આભાર માન્યો. જ્યારે નાના દરજ્જાના વ્યક્તિનો આભાર માનવામાં આવે છે, ત્યારે તેને આભાર તરીકે થોડા રૂપિયા આપવામાં આવે છે, કહે છે કે તે રાખો, હું તે પ્રેમથી આપું છું. મને ના પાડવાની હિંમત નહોતી. મારી મરજી વિરુદ્ધ પણ મારે તે લેવા પડ્યા. એક કરોડપતિ માણસ, વૈભવી હવેલી. દ્વાર પર દ્વારપાલ. લાઈનમાં ઉભી મોંઘી ચમકદાર કાર. તેમના વ્યક્તિત્વની ધાક હતી. જો કોલેજના છોકરાઓને તેના પિતાના સ્ટેટસ વિશે ખબર હોત તો તેઓ ભૂલથી પણ આ ભૂલ ન કરતા. હવે બધા તેની સાથે સંબંધ બાંધવાની કોશિશ કરવા લાગ્યા. પરંતુ તેણે મારી સામે એવી આંખોથી જોયું જે આ ઉંમરે દરેક વ્યક્તિ જોવા માંગે છે. તે મને કોલેજની કેન્ટીનમાં લઈ જતી. જો હું પહેલેથી જ કોઈ મિત્ર સાથે બેઠો હતો, તો તે આવીને કહેશે મને માફ કરો, હું બેસી શકું ? શું તમે અમને એકલા છોડી શકો છો મારા મિત્રો શરમ અને ગુસ્સાથી ઉભા થઈ જતા.
"હેલ્લો, હું શીખા," તેણે હાથ લંબાવ્યો.
"હું, શતાયુ," મેં હાથ લંબાવ્યો.
બે હાથ મળ્યા. આંખો ચાર થઈ ગઈ. અંતરના ધબકારાની ઝડપ વધી. થોડી વધુ નિકટતા વધી અને નજીકતા આવી. જ્યારે અમે હગ કરવાનું શરૂ કર્યું, ત્યારે ધમનીઓમાં લોહીનું પરિભ્રમણ વધવા લાગ્યું. કોલેજ દ્વારા પીકનીક ટુરનું આયોજન કરવામાં આવ્યું હતું. મારી આર્થિક સ્થિતિને કારણે હું જવા તૈયાર નહોતો. તેણીએ તેની તરફથી મારી ફી ચૂકવી અને મને પિકનિકનું બહાનું કહીને લઈ ગઈ. અમને એકબીજા સાથે સમય પસાર કરવાનો મોકો મળ્યો.
તમામ વિદ્યાર્થીઓ હિલ સ્ટેશનની મજા લઇ રહ્યા હતાં. પરંતુ અમે બંને એકબીજાની બાહોમાં દુનિયામાં કાંઇ અલગ જગ્યાએ ખોવાઈ ગયા હતા. પ્રેમ અને પ્રેમના વચનો આપતા રહ્યા હતાં. અમે બંને એકબીજાના હૃદયના ઊંડાણમાં ગરકાવ થઈ ગયા હતા.
તેણીએ કહ્યું, "હું તને પ્રેમ કરું છું. તારા વગર જીવી નહિ શકું."
"હું પણ તને પ્રેમ કરું છું, પણ આ પ્રેમનું પરિણામ શું આવશે ?" મેં કહ્યું.
"દરેક પ્રેમ સાથે આવું જ થાય છે."
"હું ગરીબ છું."
''તો શું?''
"તારા પિતાને પહેલાં પુછી જો."
"યાર, મેં પ્રેમ કર્યો. મારે લગ્ન કરવા છે. જીવન મારું છે મારે જીવવું છે મારા પિતાને આની સાથે શું લેવાદેવા છે ?
"તો પણ તારા પપ્પાને પૂછીને જુઓ કે વધુ સારું."
તેણી ચિડાઈ ગઈ. મેં તેને મનાવવાના તમામ પ્રયાસ કર્યા. તેને ફિલ્મી ગીતો સંભળાવ્યા. પ્રેમ ગીતો ગાયા. તેની સાથે તેનો હાથ પકડ્યો. તેના ગાલ પર ચુંબન કર્યું. તેની માફી માંગી. તેણી હસ્યો. વહેતી નદીની જેમ સ્વચ્છ, નિર્મળ. ખરેખર તારું નામ અને તું મને અતિ પસંદ છે.
અમારી મુલાતો વધતી રહી. અમારો પ્રેમ પણ વધતો જ ગયો. કોલેજમાં બધાને અમારા પ્રેમ વિશે ખબર હતી. બધાને અમારા પ્રેમની ઈર્ષ્યા થતી હતી.
