એકવાર જંગલમાં હાથી અને સિંહ વચ્ચે ઝઘડો થઈ ગયો. સિંહ ઘરડો હતો ને હાથી હતો જુવાન. તેથી આ લડાઈમાં હાથીની જીત થઈ. પોતાની જીત થઈ તેથી હાથી અભિમાની થઈ ગયો હતો. તેને થયું આજે તો મેં જંગલના રાજા સિંહને હરાવ્યો. આ જંગલમાં મારા જેવો બળિયો તો કોઈ જ નથી.
હાથી જંગલમાં ફરતો જાય ને ગાતો જાય સૌથી બળિયો હાથી હું આ જંગલનો દાદા હું, રાજા હું. સિંહ ના નોકર શિયાળ ને ઈર્ષા થઇ, ને સિંહની હાર થઈ તે તેને ન ગમ્યું. આ જોઈ શિયાળને ઈર્ષ્યા થઈ. શિયાળ સિંહનો શિયાળે સિંહ પાસે જઈ નમન કરી કહ્યું, વનરાજ, તમે હુકમ કરો તો હાથીનું ગુમાન ઉતારી દઉં. સિંહે પૂછયું, “એ કઈ રીતે?” “એ તમે જોયા કરો.” સિંહ એ શિયાળ ને મજૂરી આપી આ વાત છુપાઈને બેઠેલું સસલો સાંભળી ગયો. સસલો હાથી નો મિત્ર. શિયાળ શું તરકીબ કરે છે તે જોવા તે શિયાળ પાછળ પાછળ ગયો.
શિયાળે હાથીને ફસાવવાની યોજના કરી હતી. તે જંગલમાં આવેલા કેટલાક શિકારીઓને મળ્યું. આ યોજના મુજબ શિકારીઓએ જંગલમાં તળાવ પાસે એક ઊંડો ખાડો ખોદ્યો. તેના પર ઘાસ-પાંદડાં પાથરી રસ્તા જેવું બનાવી દીધું.
સસલો હાથીને શોધવા જંગલમાં ગયો. સસલાને હાથી મળે તે પહેલાં શિયાળને હાથી મળી ગયો. તે હાથી ને ફોસલાવી તે રસ્તે લઇ ગયો, તે ખાડા માં જઈ પડ્યો. શિકારીઓ રાજી થયા. તેઓ પાંજરુ લેવા શહેર તરફ રવાના થયા.
શિયાળ મલકાતું મલકાતું સિંહ પાસે ગયું ને બોલ્યું મહારાજ, કામ થઈ ગયું.” સિંહ રાજી થયો. જંગલમાં ધીરેધીરે આ વાત ફેલાઈ ગઈ. બધાં પ્રાણીઓ સિંહ પાસે આવવા લાગ્યાં. સસલાને પણ આ વાતની જાણ થતાં તે પણ આવી પહોંચ્યો. પ્રાણીઓ અંદરોઅંદર ચર્ચા કરતાં હતાં.
સસલાએ નમ્ર ભાવે કહ્યું, “મહારાજ, નાના મોઢા એક કહે, “વનરાજ હાથી એ જ લાગનો હતો” બીજો કહે, “એનું અભિમાન એને જ નડ્યું.” શિયાળ રોફ કરતાં કહે, “આવતી કાલે શિકારીઓ આવી એને પકડી જવાના છે.” કેટલાક પ્રાણીઓ આ સાંભળી રાજી થયાં. કેટલાંક પ્રાણીઓને આ ન ગમ્યું. સસલાને પણ શિયાળની ચાપસૂલીભરી વાતો ન ગમી. સસલાને થયું કે જો તે ચૂપ રહેશે તો હાથીને શિકારીઓ લઈ જશે. સસેલો આગળ આવ્યો.
સિંહને વંદન કરી બોલ્યો, “મહારાજ, રજા આપો તો એક વાત કરવી છે.” સિંહ બોલે તે પહેલાં શિયાળ વચ્ચે ટપકી પડ્યું મહારાજ એની વાત ન સાંભળશો.” સિંહને આ ન ગમ્યું. તે બોલ્યો, “બોલ, સસલા, શી વાત છે?” મહારાજ નાના મોઢે એક વાત કહું “મહારાજ આપ જંગલના રાજા છો. અમારા સૌના પાલનહાર ને રક્ષણહાર છો. હાથી પણ આપની પ્રજા છે.’ એ પણ આપણા જંગલનો છે, તેથી આપણો જ ભાઈ છે.
એને શિકારીઓ પકડી લઈ જાય એ સારું ન કહેવાય, ખોટી વાત થાય તો માફ કરશો પણ…” સિંહ બોલ્યો, “કેમ અટકી ગયો? કહે…” કદાચ કાલે એવું પણ બને કે શિકારીઓ તમને પણ ફસાવે ને લઈ જાય તો?” સિંહને લાગ્યું કે સસલાની વાત વિચારવા જેવી છે. સસલાએ આગળ કહ્યું, “મહારાજ, આપણો દુશમન માણસ છે, હાથી નહીં. તમે રાજા છો. મોટા મનના છો. હાથીને માફ કરી દો. હાથીને હવે એવું અભિમાન રહ્યું નથી. હું એને મળીને આવ્યો છું.
આપણે એને બચાવવો જોઈએ. હવે એ શક્ય નથી. સિંહ બોલ્યો. સસલાએ કહ્યું શક્ય છે, મહારાજ. સિહે પૂછ્યું “એ કઈ રીતે?”. “મહારાજ એનો ઉપાય હું બતાવું” સસલો બોલ્યો, “ખાડાની આસપાસ માટી છે. આપ જો હુકમ કરો તો બધાં પ્રાણીઓ પગ વડે માટી નાખી ખાડો પૂરી દેશે. માટી ખાડામાં જશે ને હાથી ઊંચે આવતો જશે.”
“ઉપાય ઉત્તમ છે.” સિંહ બોલ્યો. પરંતુ શિકારીઓ આવે તે પહેલાં આ કામ કરવું, વનરાજે બધાં પ્રાણીઓને હુકમ કર્યો. બધાં ખાડા ધોડીવારમાં ખાડો પુરાઈ ગયો. ને હાથી ધીમે ધીમે બહાર આવ્યો. બધા પગ વડે માટી ઝડપથી ખાડામાં નાખવાં માંડ્યા. હાથી ખાડા માંથી બહાર આવ્યો. પ્રાણીઓ આનંદમાં આવી નાચવા-કૂદવા મંડ્યા. હાથીએ સિંહની માફી માંગી. બધા પ્રાણી સિંહ ની જય બોલાવી અને બધાએ માન્યું “સિંહ જંગલ નો સાચો રાજા.
