//ક્ષીરસાગર//
દરિયો એટલે મહીસાગર જેને પૌરાણિક કથામાં ક્ષીરસાગર પણ કહેવામાં આવે છે. આવા મહાસાગરના તટે એક માણસ બીચ પર ચાલતો હતો. તેણે જોયું કે એક યુવક થોડા અંતરે રેતી પર ઝૂકીને યુવક કંઈક ઉપાડ્યું અને ધીમેથી તેને પાણીમાં ફેંકી દીધું. તેની નજીક પહોંચીને તે વ્યક્તિએ તેને પૂછ્યું - "અરે, ભાઈ, તમે શું કરો છો?"
યુવકે જવાબ આપ્યો - "હું આ માછલીઓને દરિયામાં ફેંકી રહ્યો છું."
"પણ તેમને પાણીમાં ફેંકવાની શું જરૂર છે?" માણસે કહ્યું.
યુવાને કહ્યું – “ભરતીનું પાણી નીચે આવી રહ્યું છે અને સૂર્યનો તાપ વધી રહ્યો છે, જો હું તેમને પાણીમાં પાછી નહીં ફેંકું તો તે મરી જશે”.
માણસે જોયું કે દરિયા કિનારે માછલીઓ તો ઘણે દૂર દૂર સુધી પથરાયેલી હતી. તેણે કહ્યું - "આ માઈલો લાંબા બીચ પર ઘણી માછલીઓ પડી છે. જો તમે આ રીતે પાણીમાં પાછી મૂકી દો તો તમને શું મળશે? તેનાથી શું ફરક પડશે?"
યુવાને શાંતિથી તે માણસની વાત સાંભળી, પછી રેતી પર ઝૂકીને, બીજી માછલી ઉપાડી અને, તેને ધીમે ધીમે પાણીમાં ફેંકી, તેણે કહ્યું:
મુરબ્બી મને તેમાંથી કંઈ મળતું નથી કે,
દુનિયાને આમાંથી કશું મળતું નથી
પરંતુ "આ માછલીને બધું મળશે". મને પોતાને એમ ચોક્કસ લાગે છે કે મારો,
એક નાનકડો પ્રયાસ ઘણા માછલીઓનું ભવિષ્ય કાયમ માટે બદલી શકે છે.
વીર શિવજી, મહારાણા પ્રતાપ અને બંદા બૈરાગી જેવા મહાન ક્ષત્રિયોનું જીવન પણ આવું જ હતું. આપને જો ખ્યાલ હોય તો, શિવાજીએ નાના પહાડી કિલ્લાઓ જીતીને બીજાપુરના રજવાડાને હચમચાવી નાખ્યું. શિવાજીનો મહિમા એટલો વધી ગયો કે બે સદી જૂની મુગલીયા સલ્તનતના શાસક ઔરંગઝેબની નિંદ્રાધીન રાતો પડી ગઈ. ઔરંગઝેબે પોતાની દ્વેષ દૂર કરવા શિવાજીને પહાડી ઉંદર કહ્યા, પરંતુ વીર શિવાજી છત્રપતિ શિવાજી બનીને હિંદુઓના હૃદયના સમ્રાટ બન્યા. જો જોવા જઇએ તો મહારાજ
શિવાજીનો પ્રયાસ શરૂઆતમાં નાનો હતો, પરંતુ સમય જતાં તેમના મહાન પ્રયાસે ભારતીય ઈતિહાસમાં વિશેષ છાપ ઉભી કરી.
જ્યારે આખું રાજપૂતાના અકબરની આધિપત્યનો સ્વીકાર કરી રહ્યું હતું. ત્યારે સ્વાભિમાની અને બહાદુર મહારાણા પ્રતાપથી આ અત્યાચાર સહન ન થયો. તેઓએ સોનાના વાસણોમાં સોપારી થૂંકતા મુઘલોને શરણાગતિ સ્વીકારી અને બાકીના મહેલો સ્વીકાર્યા અને જંગલમાં પથ્થરની પથારી અને ઘાસની રોટલી સ્વીકારી. મહારાણાના પ્રયાસોથી ચિત્તોડગઢ ફરી એકવાર સ્વતંત્ર થયું.
શરૂઆતમાં મહારાણાના પ્રયત્નો ઓછા હતા. પરંતુ સમય જતાં, તેમના મહાન પ્રયાસે ભારતીય ઇતિહાસમાં એક વિશેષ ઓળખ બનાવી.
જ્યારે વીર બંદા બૈરાગીએ ગુરુ ગોવિંદ સિંહના મુખેથી હિંદુઓ પરના અત્યાચાર સાંભળ્યા ત્યારે તેમણે મહંત ચોલાને છોડીને લોખંડનું બખ્તર પહેર્યું. તેમણે પોતાની તલવાર વડે ગુરુના પુત્રોની હત્યાનો બદલો લીધો એટલું જ નહીં, સમગ્ર ઉત્તર ભારતમાં ઇસ્લામિક આતંકની લહેરને પણ અટકાવી દીધી. વીર બૈરાગીના પ્રયાસોથી હિંદુઓએ રાહતનો શ્વાસ લીધો.
વીર બૈરાગીનો પ્રયાસ શરૂઆતમાં નાનો હતો. પરંતુ સમય જતાં, તેમના મહાન પ્રયાસે ભારતીય ઇતિહાસમાં એક વિશેષ ઓળખ બનાવી.
૧૯૩૯માં આર્ય સમાજે હૈદરાબાદના નિઝામ વિરુદ્ધ સત્યાગ્રહનું આયોજન કર્યું હતું. હૈદરાબાદ રજવાડામાં શરિયાના નામે હિંદુઓના ધાર્મિક અધિકારો પર અતિક્રમણ કરવામાં આવી રહ્યું હતું. હિન્દુઓને મંદિરો બાંધવા, સરઘસ કાઢવા, ઉપવાસ કરવા અને લગ્ન કરવા પર પ્રતિબંધ હતો. આવી સ્થિતિમાં આર્ય સમાજ દ્વારા આ અત્યાચાર સામે આંદોલન ચલાવવામાં આવ્યું હતું. બધાએ કહ્યું કે આર્યસમાજીઓનું મન ખરાબ થઈ ગયું છે, જેઓ વિશ્વના સૌથી ધનિક રજવાડાઓ સાથે ટકરાઈ રહ્યા છે. અહિંસાના પૂજારી મહાત્મા ગાંધીએ પણ આર્ય સમાજની ચળવળનો વિરોધ કર્યો હતો. અંતે આર્ય સમાજનો વિજય થયો હતો. આર્ય સમાજના પ્રયાસોને કારણે હૈદરાબાદ પાછળથી ભારતનો ભાગ બન્યું.
ઈતિહાસમાં જો જોવા જઇએ તો આવા અનેક ઉદાહરણો જોવા મળશે. જ્યારે એક નાનકડો પ્રયાસ ઇતિહાસનો માર્ગ બદલી શકે છે.
આજે ઇસ્લામિક આતંકવાદ વિશ્વના તમામ દેશોને પડકારી રહ્યો છે. ભારત પણ તે દેશોમાંનો એક છે. ભારતના કેટલાક યુવાનો ISISમાં જોડાયા છે. એ દિવસ દૂર નથી જ્યારે તેના દૂરગામી પરિણામો આવશે.
આવી સ્થિતિમાં દરેક રાષ્ટ્રવાદી હિન્દુનો પ્રયાસ હોવો જોઈએ કે આ આતંકવાદનો સામનો કરવો જોઈએ. પ્રયાસ ગમે તેટલો નાનો હોય, તેનું પોતાનું મહત્વ હોય છે.
ઈન્ટરનેટ, સોશિયલ મીડિયા, સામાન્ય ચર્ચા, શાળા, કોલેજ, વ્યવસાય સ્થળ, જ્યાં પણ તક મળે ત્યાં મુસાફરી કરીને ઈસ્લામિક આતંકવાદની નિંદા કરવી જ જોઈએ. આનાથી માત્ર લોક ચેતના જ નહીં પરંતુ ઘણા લોકોના જીવનમાં પણ પરિવર્તન આવશે. એવો દિવસ પણ આવશે જ્યારે દેશના મુસ્લિમ ભાઈઓ પણ ISIS વિરુદ્ધ અવાજ ઉઠાવશે.
DIPAKCHITNIS (dchitnis3@gmail.com) DMC
