આ દરેક ગૃહિણી સ્ત્રીની વાર્તા છે જે અથાક મહેનત કરે છે..પણ બદલામાં કંઈપણ અપેક્ષા રાખતી નથી.
—————————
ધીરુ અને અરુણાના લગ્નને ત્રીસ વર્ષ થઈ ગયા હતા પણ તેઓ હંમેશા ઝઘડા કરતા હતા..ક્યારેક ધીરુ ગુસ્સામાં અરુણાને થપ્પડ પણ મારતા હતા..પણ અરુણાએ ક્યારેય કોઈ વાતની ફરિયાદ કરી ન હતી.
આજે તેમની લગ્નની વર્ષગાંઠ હતી..ધીરુને ગમતું ભોજન તૈયાર કરવા અરુણા વહેલા ઊઠી પણ બાળકોના કારણે તે મોડી દોડી રહી હતી..ધીરુ ખેતરેથી આવવામાં હતો ...તે માત્ર થોડી નર્વસ હતી અને ઉતાવળમાં હતી પણ..
"ઓહ હો..અરુણા તને ખ્યાલ નથી કે હું કેટલો થાકી ગયો છું..રાત્રિનું ભોજન ક્યાં છે?" ધીરુએ ગુસ્સા સાથે પૂછ્યું.
"શાંત રહો..તે લગભગ તૈયાર છે..હું બાળકો સાથે વ્યસ્ત હતી. તેમની કાલે પરીક્ષા છે..જ્યાં સુધી હું રોટી બનાવું નહીં..તમે તેમના પર નજર રાખો" તેણીએ શાંતિથી જવાબ આપ્યો.
“હા ..હા હવે મારી પાસે આટલું જ બાકી છે..હું ખેતી કરું છું..હું તમારા બધા માટે પૈસા કમાઉ છું અને જ્યારે હું ઘરે પહોંચું છું ત્યારે મને આ જ મળે છે..મને કહો કે તમે કેટલું કમાઓ છો? તમે મારા માટે કેટલું કરો છો? તમે કેટલું પાછું આપો છો? ..તમે આખો દિવસ અમારા બાળકો સાથે ખાવાનું બનાવો છો અને રમો છો ..અને બદલામાં હું બધું જ કરીશ એવી અપેક્ષા રાખો છો?" તેણે અહંકાર સાથે જવાબ આપ્યો.
"ઓહ ખરેખર? હું તમને કહી દઉં કે જ્યારે તમે કામ પર જાઓ છો..હું ઘરે જ રહું છું અને સાફ-સફાઈથી લઈને બાળકોની સંભાળ રાખવા સુધીનું બધું જ કરું છું..મને ઊંઘ માટે થોડો સમય મળતો નથી કારણ કે બાળકો હંમેશા જાગતા હોય છે..હું દરરોજ પ્રેમથી ભોજન બનાવું છું- કોઈપણ પ્રશંસાની અપેક્ષા રાખ્યા વગર.. કેમકે હું તમને અને પરિવારને ખરેખર પ્રેમ કરું છું પરંતુ જો પૈસાની વાત હોય તો હું તમને યાદ કરાવી દઉં.. લગ્ન પછી મને નોકરીની ઓફર કરવામાં આવી હતી પરંતુ તમારી માતા ઈચ્છતી હતી કે હું ઘરની સંભાળ રાખું તેથી મારે છોડી દેવી પડી ..મેં હંમેશા શ્રેષ્ઠ બનવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ બદલામાં મને કંઈ મળ્યું નહીં..મેં તમારી સાથે જીવન વિતાવવાનું પસંદ કર્યું કારણ કે મને લાગ્યું કે કોઈ દિવસ તમે બદલાઈ જશો પણ..ના ..તમે હંમેશા મને હળવાશ માં જ લીધી છે.. પૂરતું..હું હવે આ સહન કરી શકતી નથી..” તેણીએ લથડાતી જીભ સાથે જવાબ આપ્યો.
ધીરુ: ઓહ ડિયર..આઈ એમ સોરી!
અરુણા: ના..હવે નહીં..દરેક વખતે..અને મોટે ભાગે બાળકોની સામે ..તમે હંમેશાથી અહંકારી રહ્યા છો..અને હું હંમેશા આઘાત,ઘરેલું હિંસા અને દરેક વસ્તુનો ભોગ બની છું..પણ હવે તમે સહન કરશો.. તમને ખ્યાલ આવશે કે હું તમારા માટે કેટલી મહત્વની હતી..અને તે એક ક્ષણ પણ વિચાર્યા વગર ઘરની બહાર નીકળી ગઈ..
ધીરુ મિશ્ર લાગણીઓમાં હતો..બાળકો પણ આ જોઈને રડતા હતા તેઓ પણ પરિસ્થિતિને કાબૂમાં ન રાખી શક્યા અને તેમની માતાને શોધવા નીકળી ગયા..
ધીરુ તેમની પાછળ ગયો અને અરુણાને પાછી લાવવાના વચન સાથે તેમને ઘરે લઈ ગયો..
ધીરુ પાછા આવ્યા બાદ રસૌડામાં તેની મનપસંદ વસ્તુઓ જોઈને ભાંગી પડ્યો..અને દિવાલ પરના કેલેન્ડરથી તેને અહેસાસ થયો કે તે તેમની લગ્નની વર્ષગાંઠ છે..તેની પુત્રી રીનાએ તેને કહ્યું ”પપ્પા, મમ્મી તમારી વર્ષગાંઠ વિશે ખૂબ ઉત્સાહિત હતી પણ અમારા કારણે તે સમયસર ભોજન તૈયાર ન કરી શકી.”
ધીરુભાઈ રડતા હતા અને રીના પાણી લેવા ગઈ…તે પાણી પી રહ્યા હતા ત્યારે તેમને બ્રેઈન સ્ટ્રોક આવ્યો અને રીના એ એમ્બ્યુલન્સ બોલાવે તે પહેલા જ અવસાન થયું..
અહીં, અરુણા શાંત થયા પછી ઘરે પાછી આવી પણ મોડું થઈ ગયું હતું..
ધીરુ તેણીને અને બાળકોને એકલા છોડીને નવી દુનિયામાં ગયો..પણ તે પહેલા તેણે અરુણા માટે એક કાગળ છોડી દીધું જેમાં કહ્યું હતું કે "જ્યાં સુધી આપણે ફરી મળીએ..અરુણા..મને માફ કરશો!"
અને અરુણા હજી પણ તેના ભૂતકાળ વિશે વિચારે છે કે “શું આ જરૂરી હતું? તેણીએ શા માટે ધીરુને તેની ભૂલોનો અહેસાસ કરાવ્યો? તેણીએ એક ક્ષણ માટે પણ ઘર કેમ છોડ્યું?"
સમાપ્ત!
