તેઓ કારમાંથી બહાર આવ્યા ત્યારે, સામાન બહાર કાઢતી વખતે તેઓએ કારના ટાયર પર અને નીચેની બાજુએ લોહીના નિશાન જોયા...બધાં થોડીવાર એકબીજા સામે જોઈ રહ્યાં...અને...
મોહનભાઈએ મૌન તોડ્યું અને કહ્યું: ચાલો બધા, અંદર જઈએ...
મોહનભાઈએ ફી ચૂકવી દીધા બાદ ડ્રાઈવરે કાર પલટી નાખી અને થોડી જ સેકન્ડોમાં અદૃશ્ય થઈ ગયો.
બધા ઘર તરફ ચાલવા લાગ્યા...
બાળકોએ પહેલીવાર ગામ જોયું તેથી તેઓ ઉત્સાહિત થઈ ગયા અને તેઓ આજુબાજુ જોવા લાગ્યા..તેમણે જમીનની મધ્યમાં એક મોટું ઘર જોયું જેમાં આજુબાજુ બે વૃક્ષો હતા, બગીચો, ફૂલો, અને તેઓએ સંધ્યાબેનને ઉભેલા જોયા; તેમના સ્વાગત માટે બહાર.
સંધ્યાબેન અને સાવિત્રીબેને એકબીજાને ગળે લગાવ્યા જેમ બે બહેનો ઘણા સમય પછી મળ્યા..સંધ્યાબેને વિપુલભાઈના આશીર્વાદ લીધા અને તેઓ અંદર ગયા..તેઓ રસોડામાં નાસ્તો અને ચા બનાવી રહ્યા હતા જ્યારે બધા હોલમાં બેઠા હતા .સવિતીબેન ચા બનાવવા લાગ્યા કે તરત જ દૂધ ખરાબ થઈ ગયું અને તેણે બૂમ પાડી " ફરી નહિ..ભગવાન!"સંધ્યાબેન : દીદી, ઠીક છે! આ હવામાનમાં તે સામાન્ય છે...કૃપા કરીને અસ્વસ્થ થશો નહીં.સાવિત્રીબેન: તે સામાન્ય નથી ....સંધ્યા, અમે ભારતની ટિકિટો ખરીદી ત્યારથી મને ખૂબ જ વિચિત્ર લાગણીઓ છે. એવું લાગે છે કે કંઈક ખોટું છે, હું પણ આ ચિહ્નોમાં વિશ્વાસ નથી કરતો પણ મારા પર વિશ્વાસ કરો ..મને લાગે છે કે આ આપણને ચેતવણી આપવા માટેના સંકેતો છે ..મને એવું પણ લાગે છે કે આજુબાજુમાં કોઈ હંમેશા લાલ આંખોથી અમને જોઈ રહ્યું છે .. અમને નુકસાન કરવા માંગે છે!
સંધ્યાબેન: ઠીક છે! દેવી અંબા કંઈ થવા નહીં દે! તમે તેને હળવાશથી લો.. અને તેના બદલે જ્યુસ બનાવીએ...
સાવિત્રીબેન : ઓકે..ઓકે..એ ભૂલી જઈએ..મને મારી ખોવાયેલી બેગ જલ્દી મળી જાય એવી આશા છે..
સંધ્યાબેન : ઓહ! એરપોર્ટ પર દસમાંથી દર ત્રણ વ્યક્તિ સાથે આવું થાય છે.
સાવિત્રીબેન : હા, પણ મારો સામાન એમાં હતો ..તો પણ થોડા કલાકોમાં એમના ફોનની આશા રાખીએ.
અને તેઓ નાસ્તો અને જ્યુસ લઈને હોલમાં ગયા..
તેઓ સાથે વિતાવેલા સમય વિશે વાત કરી રહ્યા હતા..બાળકો બગીચામાં બોલ સાથે રમતા હતા અને તેઓએ જોયું કે કોઈ બેગ લઈને આવે છે..એક મહિલા મેકઅપ અને જ્વેલરી પહેરેલી સાડી સાથે ઘર તરફ જતી હતી..તેણી તેમની સામે જોઈને હસતી હતી તેથી તેઓ તે કોણ છે તે જોવા માટે રોકાઈ ગયા..નજીક આવતાં જ તેણે બેગ બાજુ પર મૂકી અને મધુર સ્વરમાં કહ્યું, "તમે મને ઓળખ્યા નહીં?"બાળકોએ ના માં માથું હલાવ્યું..તેથી તેણે આગળ કહ્યું.. "હું આંટી છું.. તારા રસિક કાકાની પત્ની છું.. બેટા""ઓહ માફ કરશો.. અમે તમારા વિશે સાંભળ્યું છે પણ અમે તમને ફોટામાં કે ક્યાંય જોયા નથી.." દર્શનાએ જવાબ આપ્યો.તેઓએ જોયું કે તેણીના હાથમાં તેની ખોવાયેલી બેગ છે ..તેથી તેઓએ પૂછ્યું "તમારી પાસે આ બેગ કેવી રીતે છે?"અને તેણીએ જવાબ આપ્યો .." ઓહ આ બેગ ? હું અહીં આવી રહી હતી અને મુખ્ય દ્વાર પર શેરીમાં .. એક મહિલાએ મને આ આપ્યું તેણે કહ્યું કે તે એરપોર્ટથી સુરક્ષા વિભાગમાંથી છે."ઓહ તે સરસ છે..મમ્મી હવે આ પછી ખુશ હોવી જોઈએ!" દર્શનાએ આશ્ચર્યજનક સ્વરમાં કહ્યું.તેઓ અંદર ગયા...
નંદિતાને બેગ સાથે જોઈને બધા આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા ..સંધ્યાબેનને તેની વાર્તા પર વિશ્વાસ ન થયો પણ તેણે બેગ ખોલવાનું શરૂ કર્યું અને બધુ ઠીક લાગ્યું તેથી તેણે મેઈન ગેટ પરથી બેગ લઈ જવા બદલ તેમનો આભાર માન્યો.
(થોડા કલાકો પહેલા...એરપોર્ટ પર જ્યારે તેઓ બેગ ભેગી કરી રહ્યા હતા ત્યારે .. ગુમ થયેલ બેગ રોલર પર હતી ..પરંતુ અચાનક સંધ્યાબેનને કંઈક થયું અને તેણીએ બેગ લઈને બાજુમાં ખૂણામાં મૂકી દીધી જ્યાં કોઈ ન હતું. નોંધ કરો...તે કંઈક એવું હતું કે તેના શરીરમાં કોઈ અજાણી શક્તિ પ્રવેશી ગઈ હતી ..અને પછી શરીર છોડી દીધું હતું ..તેને લાગ્યું પણ કંઈ યાદ નહોતું ..તેને કારમાં તેના વિશે અસ્પષ્ટ સ્વપ્ન હતું પણ હવે બેગ અહીં હતી .. કેવી રીતે?)
નંદિતા બધા સાથે સરસ રીતે વાત કરી રહી હતી અને તેણે કહ્યું કે તે ઘરેથી આવી છે અને રસિકભાઈ હજુ ખેતરમાં છે તેથી બધા વાતમાં જોડાયા.
(તે દરમિયાન નંદિતાને ખબર હતી કે બેગનું શું થયું છે .. તે એરપોર્ટ પર તે જ હતી જેણે સાવિત્રીએ તેને બાજુ પર મૂકી દીધા પછી બેગ ચોરી લીધી હતી .. અને વસ્તુઓ પર જાદુ કર્યો ..)
નંદિતાએ આવું કેમ કર્યું? તે આ રીતે એરપોર્ટ કેમ ગઈ? શા માટે તે બધો સામાન - બેગ લઈને આવી અને તેમાંથી કંઈ ચોરી ન કરી?
વધુ જાણવા માટે...
આગળનો ભાગ વાંચો..
