ઈદી*
ભંગારવાળો જુનુસ હતો તો ખોજા મુસલામ
તે બોલવામાં પણ ખૂબ મીઠડો હતો. જ્યારે નીચેથી બૂમ પાડે કે મેહરુનીશા બહાર દોડતી આવે. બન્ને એકબીજાને
જોઈ મુશ્કુરાય અને પછી પાછા પોતપોતાના રસ્તે પડી
જાય. મેહરુનિશા વિચારતી ખુદાનાખાસ્તા જો કોઈવાર અબ્બુ જોઈ ગયા તો!
એ વાતને પાંચ સાલ વીતી ગયાં. હવે જુનુસ પાસે
મોટી દુકાન હતી, ખાસો નામનો મોટો ધંધો હતો અને મેહરુનિશા પણ ઓગણીશમાંથી પચ્ચીસની થઈ ગઈ હતી. પ્રેમમાં બન્ને પડી જચૂક્યા હતાં.જુનુસને પરિવારમાં
કોઈ જ નહોતું અબ્બુ કે અમ્મી જે ગણો તે રહીમચાચા જ હતા જેમણે તેને મોટો કર્યો હતો. તેઓ ને જુનુસે બધી વાત કરી. ખુદાના માણસરહીમચાચા નિકાહની વાત લઈ
પહોંચ્યા મેહરુનિશાનાં અબ્બુ રિયાઝ પાસે. જાણતાં હતા કે રિયાઝ થોડો માથાભારે છે , પણ તેઓને તેમની જુબા
પર ખૂબ જ ભરોસો હતો.
રિયાઝ સાથે વાત કરવા આવેલા રહીમચાચાને
જ્યારે વાત વાતમાં ખબર પડી કે મેહરુનિશા તો મા બની
શકે તેમ નથી, આ વાત કહેતાં કહેતાં રિયાઝની આંખો ભરાય આવી અને તે જુનુસને છેતરવા નહોતો માંગતો. આ વાત જણાવી દેવામાં જભલમનસાઈ ગણી હતી.
રહીમચાચા હવે જુનુસને શું કહે? સત્ય જણાવવું જ રહ્યું.
નમાઝી જુનુસનું હૃદય તૂટી જશે ? શું રસ્તો કાઢવો? આ
વિચારોમાં ને વિચારોમાં રહીમચાચા મસ્જિદ આગળ જઈ
બેસી ગયાં. જુનુસ મસ્જિદમાંથી બહાર આવ્યો અને તેણે
જોયું કે ઉદાસ રહીમચાચાની આંખો ભીની અને ચહેરો દુ:ખી છે ત્યારે..કારણ જાણવા પ્રયત્ન કર્યો.
કારણ જાણતાં , તે ફિક્કું હસ્યો ને બોલ્યો ચાચા
મારે ક્યાં ખાનદાન પરિવાર કે આગળ પાછળ નામ છે કે
હું આશા રાખું કે મારો વારસ મારા ખાનદાનનું નામ રોશન
કરે! જાઓ રિયાઝ ચાચા ને કહો હું મેહરુનિશા સાથે નિકાહ પઢવા તૈયાર છું. રિયાઝ અને મેહરુનિશા તો મોટા
વિશાળ હૃદયી જુનુસનો ઉત્તર સાંભળી ગદ્ગદ થઈ ગયા. રિયાઝે જુનુસને કહ્યું,” તુમ સચમુચ ખુદા કે બંદે હો.”
ખુદાની સચ્ચી ઈબાદત કરનાર અને સાચા હૃદયથી
પ્રેમ કરનાર ખરેખર શારિરીક ખોડ કે ખાંપણ જોતા નથી.
નિકાહને પાંચ વર્ષ બાદ જુનુસ ખૂબ મોટો વ્યાપારી બની
ગયો હતો. તે કોના માટે કમાતો હતો તે મેહરુનિશા જાણતી નહોતી. એક દિવસ તેણીએ જાણ્યું કે તેની સહેલી કોઈ મહારોગમાં સપડાયછે. તેણીની એક બાળકીની સંભાળ રાખનાર કોઈ જ નથી , ત્યારે મેહરુનિશા તે બાળકીને પોતાને ત્યાં લઈ આવી. પોતાની સહેલીનેઅસ્પતાલમાં મૂકી.. પણ આ જુનુસને ન ગમ્યું.
તે ક્યારેય પેલી બાળકી સામે જોતો જ નહિ. સામે પણ
ન આવતો. થોડા દિવસમાં મેહરુનિશાની સહેલી દુનિયાને
અલવિદા કહી ચાલી ગઈ , પણ તેને હવે દીકરીની ચિંતા
નહોતી રહી. રહીમચાચાએ કબ્રસ્તાન વિધિ પતાવી.
દીકરીનું નામ રશિદાબાનુ રાખવામાં આવ્યું. જુનુસ
એની સામે પણ નહોતો જોતો. મેહરુનિશા તેને પોતાના પ્યારનો વાસ્તો આપ્યો તો પણ તેના હૃદયનાં દ્વાર તેણે
જડબેસલાક બંધ કરી દીધાં હતાં.અચાનક એક દિવસ
તે ગાડીમાં બેસવા જતો હતો અને એક સુંદર બાળકી
તેનો સુટ ખેંચી રહી ..અને તેની કાલીઘેલી ભાષામાં હાથ લંબાવી બોલી,” અબ્બુ ! ઈદી..” જુનુસ જે મસ્જિદમાં ઈદી
આપવા જઈ રહ્યો હતો..તે એકદમ જ સડક થઈ ગયો.. તેણે બંધ કરેલા હૃદયનાં દ્વાર પર જાણે કોઈએ હથોડો માર્યો હોય ને તેના ચૂરેચૂરાથઈ ગયા હોય તેમ બે ઘડી
તેના કાને ફરી ફરી *અબ્બુ ઈદી* *અબ્બુ ઈદી* ના
પ્રતિસાદનાં પડઘા અથડાયા કર્યા.
જુનુસે બાળકીને ઉપાડી વહાલ ચુંબનો થી પ્રેમની
વર્ષા કરી ... દૂર ઉભેલી મેહરુનિશાનું હૃદય માતૃવાત્સલ્યથી છલકાય ઉઠ્યું.. રશિદાને અબ્બુ રૂપી ઈદીની ભેટ મળી ગઈ.
જયશ્રી પટેલ
૧૮/૫/૨૧
