સત્ય.....
કરુણા સત્યના શિર્ષક નીચે આ તેનો બીજો ભાગ છે કરુણા : સત્ય...ભાગ-૧ મા આપે માણેલી વાર્તાઓ અને બનાવો-ઘટનાઓ આ મુજબ હતી પહેલા નંબર પર...સારા ને ખરાબનો ભેદ...પુત્રને પિતાનો સાથ...જીવનમા થોડુ પરિવર્તન પણ જરૂરી છે...લાગણી-પ્રેમની હુંફ...આ બધી ઉપરોકત વાર્તાઓ આપ સર્વે કરુણા ...સત્ય...ભાગ-૧ માણી...
હવે આજે આપણે સત્ય...ભાગ ૨ મા કોરોના કાળમા બનેલ એક હ્રદયસ્પર્શી વાત આજે હું તમારા માટે લાવ્યો છું જેનું શિર્ષક છે.....
“માનવતા હજી પણ કયાંક જીવે છે....”
આ વાત છે જયારે આપણા દેશમા સરકાર દ્વારા સંપુણ લોકડાઉન કરવા મા આવ્યુ હતુ. ત્યા તો જાણે આખુ વિશ્વ થમી ગયુ હોય તેવી અનુભુતિ થતિ હતી.ઘણા લોકો ને જીવન નિર્હ્વા માટે ઘણી સમસ્યાઓ નો પણ સામનો કરવો પડયો. શરૂવાતમા તો એમ લાગ્તુ હતુ કે આ બધુ થોડા સમય મા સારૂ થઇ જાશે પણ સમય ના પ્રવાહ સાથે આ કોરોના રૂપી મહામારી દિવસેદિવસે વધવા લાગી ને મુશ્કેલીઓ ને સમસ્યાઓ નો જાણે લોકો પર પહાડ ટુતિઓ હોય તેવી પરિસ્થિતિનુ નિર્માણ થવા લાગ્યુ આખો દેશ બંધ થઇ ગયો ઘણા લોકો ને તો એક સમય ના ખાવા ના પણ ફાફા પડવા લાગ્યા .લોકો ઘર મા પુરાઈ રહ્યા . આમ ને આમ લોકડાઉન રહેવા થી લોકો ની સમસ્યાઓ વધવા લાગી.હજી લોકો આ સમસ્યા માથી બહાર ની ત્યા તો બીજી અનેક નાની નાની સમસ્યાઓ લોકો ના માટે તૈયાર હતી.
રોજના મારા નિયમ પ્રમાણે સવારે હું યોગા કરી રહ્યો હતો ત્યા અચાનક સવારે દિવ્યાની સ્કૂલેથી ફોન આવ્યો કે તમારે સ્કૂલની ફી લોકડાઉન ને કારણે ૨૫% માફ કરવા માં આવે છે સરકારના નિયમ મુજબ અને બાકી નીકળતી ૭૫% રકમ તાત્કાલિક ભરી દેવા વિનંતી. સ્કૂલની એક ઘોરણ વાર્ષિક ફી ૪૦,૦૦૦ રૂપિયા તેના ૨૫% ૧૦,૦૦૦ રૂપિયા ઝડપથી મે ગણતરી કરી આ રકમ મારે સ્કૂલ વારા ને ભરવાની થશે. હું સવારે શાંતિ થી ફરીયામાં બેઠો હતો ત્યાં દિવ્યા એ બુમ મારી પપ્પા નાસ્તો તૈયાર થઈ ગયો છે.હું ઉભો થઇ ડાનિંગ ટેબલ ઉપર આવ્યો ટેબલ ઉપર પડેલ ન્યૂઝ પેપર ઉપર મારી નજર કરી ત્યા તો ન્યૂઝ પેપર કોરોના નો આંતક...મોત ના આંકડા, વિવિધ ટેલિફોનિક બેસણાની જાહેરાત...હકારત્મકતા આપે તેવા કોઈ સમાચાર કોઈ પણ ખૂણા ઉપર દેખાતા ન હતા.
મેં પેપર ને ઉથલાવ્યું તો લખ્યું હતું કોરોના ને કારણે લાખો લોકોની નોકરી જતી રહી . નાના ધંધા રોજગાર કરનાર ની સ્થિતિ દયાજનક મેં મંદિરમા રહેલા ભગવાન શ્રી ક્રિષ્ન ની મૂર્તિ સામે જોયું અને કહ્યું આટલી વિકટ પરિસ્થિતિ માં પણ હજુ મારી નોકરી અને મારો પરિવાર સલામત છે.પ્રભુ તારો આભાર માનું તેટલો ઓછો છે ને મેં છાપું બાજુ ઉપર મૂક્યું ને મારી પત્નિ ખુસાલી પણ મારી સામે ખુરશી ઉપર ગોઠવાઈ ગઈ. ત્યા દિવ્યા ધીરે થી બોલ્યો પપ્પા મને મારા સ્કુલની કાકાની બહુ યાદ આવે છે તે ખુબ જ લાગણીશીલ થઇ ગઇ. મેં પૂછયુ કયા કાકા દિકરા ?
દિવ્યા ભીની આંખે બોલ્યો કે પપ્પા ભૂલી ગયા ને મને સ્કૂલે મુકવા અને ઘરે થી લેવા આવતા એ ગોપાલ કાકા મેં પૂછયુ કેમ બેટા આજે અચાનક ગોપાલ કાકા ની યાદ આવી મારી લડકી દિકરીને તો એ બોલી કે પપ્પા...મહિના માં બે વખત એ અમુલના આઇસ્ક્રિમ પાર્લર ઉપર વેન ઉભી રાખી અમને ચોકલેટ કે આઈસ્ક્રીમ ખવરાવતા. એક વખત તો મેં કીધું કે કાકા બહુ ભૂખ લાગી છે તો તે મને પિઝા ખવરાવ્યો હતો.વેકેશન પડવાનું હોય ત્યારે અમને બધા ને પાર્ટી પણ કરાવતા હું પણ ગોપાલ ભાઈ ને યાદ કરવા લાગ્યો. ત્યારે મારા મનસ પટ પર એક ઘટના તરી આવી..આખા શહેરમા ચોમાસાનુ પાણી પાણી હતુ ને વરસાદ રોકાવા નું નામ લેતો ન હતો. કોઈ જગ્યા એ પાંચ ફૂટ તો કોઈ જગ્યા ત્રણ ફૂટ પાણી ભરાઇ ગયા હતા.
સ્કૂલે ગયેલા બાળકો ને ઘરેથી તેડવા જવાય તેવી સ્થતિ પણ કોઈની ન હતી.લોકો પોતાના બાળકોની ચિતા કરતા હતા.એ દિવસે ગોપાલભાઈ મોબાઈલ પણ ઉપાડતા ન હતા.સ્કૂલે ફોન કર્યો તો કહે બાળકો વેન માં જતા રહ્યા છે. ચિંતાથી અમે ઘર ના દરવાજા પાસે ઉભા હતા ત્યાં જ ગોપાલભાઈ દિવ્યા ને પોતાના ખભા ઉપર બેસાડી..દૂર દૂર થી ખભા સુધી પાણી માં ધીરે ધીરે ચાલતા આવતા મેં જોયા અમારા ચહેરા ઉપર આનંદ દેખાણો ગોપાલભાઈ એ દિવ્યા ને નીચે ઉતારી હાથ જોડી કીધું સાહેબ તમારું બાળક સહી સલામત છે. મેં ગોપાલભાઈ નો હાથ જોડી ખૂબ આભાર માન્યો.ગરમ ચા નાસ્તો કરી જવા મેં આગ્રહ કર્યો.પણ એ બોલ્યા ના સાહેબ હજુ બે બાળકો વેન માં બેઠા છે તેને મારે ઘરે પહોચાડવાના છે.આ અમારી ફરજ ને જવાબદારી માં આવે હું ગોપાલભાઈ ને દૂર સુધી જતા જોતો રહ્યો.પછી દિવ્યાને મે ગડેલગાવી લીધી મારી લડક્વાય દિકરી. ત્યાદિવ્યા બોલી પપ્પા કયા વિચાર માં પડી ગયા ? કંઈ નહિ દિકરી મારો.મોબાઈલ ટેબલ ઉપર થી આપ દિવ્યા ઉભી થઇ અને મોબાઈલ મને આપ્યોમેં મોબાઈલ લગાવ્યો. દિવ્યા અને ખુસાલી બન્ને જોતા રહ્યા. મે ગોપાલભાઇ ને ફોન લાગવ્યો ગોપલભાઈ એ મોબાઈલ ઉઠાવ્યો બોલો સાહેબ ઘણા સમયે હા..તમે દિવ્યા ને ઘણા દિવસ થીં સ્કૂલે લઈ જવા આવતા કેમ નથી ? અરે સાહેબ તમે કા ગરીબ માસણ ની મજાક કરો છો ? મેં કીધું તમે અને તમારો પરિવાર બધા કેમ છે? બધા મજા માં છીએ સાહેબ તમે અત્યારે શુ કરો છો ? મેં પૂછ્યું
સાહેબ..અ રે લોકડાઉન દેશ ને કરાઇ ઘર ને થોડા તાળા મરાઇ છે હું તો પાણીની બોટલો ઘરે ઘરે આપવા જાઉં છું.આજે તમે ઘરે આવી શકશો ? કેમ અચાનક સાહેબ ? બસ દિવ્યા ને તમારી યાદ આવે છે.સાહેબ અમને પણ બાળકોના કલબલાટ વગર ગમતું નથી.આજે મળવા આવું છું મોબાઈલ બંધ કરી મેં દિવ્યા સામે જોયું દિવ્યાની આંખો ભીની હતી.ખુસાલી પણ મારી આંખો ની ભાષા સમજી ગઈ હતી.મેં કહ્યુ ખુસાલી ગોપાલભાઈ ને દર મહિને સ્કૂલ વેન ના કેટલા રૂપિયા આપણે આપતા હતા ? ૧૨૦૦ રૂપિયા ખુસાલી બોલી. મેં ખુસાલીને કહ્યુ આજે સવારે દિવ્યા ની સ્કૂલ માંથી ફોન હતો ૨૫%ફી માફ કરી તેનો આપણા આકસ્મિક ૧૦,૦૦૦ રૂપિયા બચી ગયા અને બીજા આ વખતે કોરોના ને કારણે આપણે દ્વારકા પણ નથી ગયા જે આખા વર્ષ ના લાલા ના નામે ભેગી કરેલ રકમ પણ ૧૩,૦૦૦ રૂપિયા જેવી થાય છે આ બધી રકમ ભીગી કરીયે તો ૨૭,૦૦૦રૂપિયા થાય છે.જે હું ગોપાલભાઈ ને આપવા માંગુ છું આ ગોપાલ કે દ્વારકા નો ગોપાલ એક જ કહેવાય ને ?
ખુસાલી અને દિવ્યાના ચહેરા પર પણ આનંદ હતો. ખુસાલી બોલી એ વરસાદ નો દિવસ હું કેમ ભુલી શકું દિવ્યાને ખભે બેસાડી પોતાની જવાબદારી અદા કરી બીજી કોઈ પણ મદદ થતી હોય તો કરો મને આનંદ થશે થોડી વાર પછી ગોપાલભાઈ આવ્યા આંખે કાળા કુંડાળા ને માથા ના વાળ વધી ગયા હતા મેં કહ્યુ ગોપાલભાઈ શું થઈ ગયું તમને ગોપાલભાઈ બોલ્યા સાહેબ...આ કોરોના એ નાના માણસ ના સ્વપ્નાં તોડી નાખ્યા સાવ તેની આંખો ભીની હતી. દિવ્યા પણ દોડી તેમની નજીક બેસી ગઇ. ગોપાલભાઈ કહે દિકરી મારી પાસે નહિ તારા પપ્પા પાસે બેસ અને કોઈ મહેમાન આવે તો તારે માસ્ક પહેરી લેવાનું અને મહેમાન ન પહેરયું હોય તો કહેવાનું…માસ્ક પહેરો
દિવ્યા સામે જોઈ ગોપાલભાઈ બોલ્યા દિકરી સ્કૂલ યાદ આવે છે? આટલું બોલ્યા ત્યાં તો દિવ્યાની આંખો માંથી આસું આવવા લાગ્યા.ગોપાલભાઈ આજ સવારથી જ દિવ્યા તમને ખુબ યાદ કરે છે તમારા આઈસ્ક્રીમ ચોકલેટ યાદ કરતી હતી.ગોપાલભાઈ બાળકો તો લાગણી જોવે ત્યાં દોડે. હું ઉભો થયો અને ગોપાલભાઈ ના હાથ માં બંધ કવર મૂક્યું અને કહ્યુ ગોપાલભાઈ તમારા બે વર્ષ ના સ્કૂલવેન ના ૧૨૦૦ લેખે રૂપિયા ૩૦,૦૦૦ કવર માં મુક્યા છે.અરે સાહેબ...આ માટે મને બોલાવ્યો હતો ? અરે....ભાઇ અમારા ઘરે ગોપાલ ક્યાંથી મેં હસતા હસતા વાત ને સામાન્ય થઇ લોકડાઉન માં કાળીયા ઠાકર ગોપાલના મંદિર બંધ થઈ ગયા.માનવતા ના મંદિર ખોલો એવું ભગવાન કહે છે.
અમારા બધા ની આંખો એક સાથે ભીની હતી.ગોપાલભાઈ બોલ્યા સાહેબ..અણી ના સમયે તમારી મદદ મળી છે આજે સવારે જ હું હિંમત હારી ગયો હતો મધુસુદનભાઈ..ભગવાનને હાથ જોડી પ્રાર્થના કરી હતી હે ભગવાન આ પરિસ્થતિ માંથી બહાર કાઢ હવે લાંબો સમય મારા થી સહન નહિ થાય. મધુસુદનભાઈ ભગવાન પ્રત્યક્ષ મદદ કરવા આવે તેવા નસીબ આપણા હોતા નથી પણ કોઈ ને કોઇ માધ્યમ થી જરૂર મદદ મોકલે છે ભગવાન તમારા દિલ માં બેસી ગયા છે. અરે ગોપાલભાઈ આ કોઈ એવી મોટી મદદ નથી.હવે મારી વાત સાંભળો મારી કાર ચલાવનાર કાળુ કોરોના ને કારણે છ મહિના થી ભાગી ગયો છે નથી ફોન પણ ઉપડતો નથી તો ગોપાલભાઇ તમે સ્કૂલ ખુલે નહિ ત્યાં સુધી તમે મારી કાર ચલાવો. ને પગાર તો તમારો મારી કંપની આપવા ની છે. તમારો ખરાબ સમય હમણાં પસાર થઈ જશે ચિતા ન કરો.ગોપાલભાઈ હાથ જોડી ઉભા થયા અને બોલ્યા બસ આવી થોડી થોડી માનવતા દરેક વ્યક્તિ બતાવે તો આવા કોરોના સામે આપણો દેશ લડી શકે. પણ અત્યારે આફત માં અવસર સમજી નીચ ને હલકી ને કાળાબજારી જેવી પ્રવૃત્તિ કરનારા જોયા પણ આફત માં ટેકો કરનારા પ્રથમ મેં તમને જોયા સાહેબ મારા અંતર થીં આશીર્વાદ આ દિવ્યા દિકરી બહુ ભણીગણીને ખુબ મોટી અધિકારી બને.મેં દિવ્યા સામે જોઈ ને કહ્યુ બસ દિકરી હવે રોજ તને મળવા ગોપાલભાઈ આવશે.ખૂબ ખૂબ આભાર સાહેબ.
મંદિર તો અત્યારે બંધ છે પણ હું મંદિર ના પગથિયાં ચઢ્યો હોય એટલો આનંદ આજે થયો.ગોપાલભાઈ ની વાત સાચી છે મંદિર બંધ છે પણ કાળીયોઠાકર ગોપાલ તો બહાર જ ફરે છે અને દરેક ઉપર નજર રાખે છે.
વાચકમિત્રો.....
કોઈ સંસ્થા ને દાન આપવા કરતા તમારી આજુબાજુ નજર કરો ઘણા તમારા પરિચિત વ્યક્તિઓ આશા ની દ્રષ્ટિ રાખી ને બેઠા છે પ્રત્યક્ષ કોઈ ને મદદ કરવાનો જે આનંદ છે એ કોઈ સંસ્થા ને સરકાર ને દાન કરવા માં નથી આપણે આપેલ ફંડ નો કોઈ હિસાબ પણ આપતું નથી.એટલે જ પ્રત્યક્ષ મદદ કરવા આગળ વધો.બસ એટલું ધ્યાન રાખજો કોઈ ને મદદ કરતી વખતે તેની આંખો માં આંખો મેળવી વાત ન કરતા તેની લાચાર આંખો તમારા આ ભગીરથ કાર્ય ને નકામુ કરી દેશે. ને હાથ જોડી એક વિંનતી છે બધા મિત્રો ને જયારે પણ તમે કોઇ ને મદદ કરો કે સેવાનુ કામ કરો મહેરબાની કરી તેના ફોટા ના પડો ને તેને સોસ્યિલ મિડિયા મા શેર ના કરો.
“ આવી કપરી પિસ્થિતિમાં પણ જે લોકો રાજકરણ રમે છે ને કાળાબજારી કરે છે તે લોકો ની તકલીફોને સમજવા ને બદલે આફત માં અવસર સમજી લોકો ને લૂંટે છે તેમને નમ્ર વિંનતી કે કૃપા કરી ને તમારો કોરોનાનો નહિ પણ માણસાઇ નો ટેસ્ટ જરૂર કરાવી લેજો.”
આવી જ અન્ય પ્રેરણારૂપ વાર્તાઓ અને જીવંત પ્રંસગો સાથે ફરી મળશું.......
“ રાધે રાધે ”
“ જય દ્વારકાધીશ
વધુ હવે આગળના અંક...સત્ય...ભાગ ૨ ....
