Part 15
કાર સુમસાન રસ્તા પર સાઈડ માં પાર્ક કરેલી છે.. દૂર દૂર સુધી ના કોઈ નો અવાજ સંભળાય છે ના કોઈ વાહન એ રસ્તા થી પસાર થાય છે.. ગાડી માંથી સેહેર નો " બચાઓ... બચાઓ.... નો અવાજ ક્યાંક ને ક્યાંક કાર અને એના કવર સુધી જ સીમિત રહી ગયો છે..
ત્યાં સેહેર કાર માં બચાઓ બચાઓ ની બૂમો પડ્યા શિવાય કાઈ કરી શકતી નથી કાર ના દરવાજા લોક કરેલા છે ત્યાં બહાર રાઘવ અને ચિરાગ બન્ને સેહેર ની આ હાલત જોઈને હસે છે...
ચિરાગ :- બઉ time પછી મારા શરીર ની આગ બુઝાવી શકીશ.. આજ તો જબ્બર શિકાર કરીશ.. હાહાહાહાહાહાહાહાહાહા
રાઘવ :- હા ભાઈ તમારા માટે જ તો આ તાજો, નાજુક માલ તૈયાર કર્યો છે.. શાંતિ થી શિકાર કરજો..
ચિરાગહા ભાઈ મને ખબર છે એ તો કે કેવી રીતે શિકાર કરવો... તું બહાર ઉભો રે.. હું અંદર જાઉં છું....
રાઘવ :- પણ ......
ચિરાગ:- શુ થયું..?
રાઘવ :- તમે એકલા એકલા અંદર ..................... મારે પણ.....................
ચિરાગ : શાંતિ રાખ.. પહેલા હું અંદર જઈ ને ટેસ્ટ કરી લઉ... પછી તું પણ આવી જજે... તને પણ મોકો આપીશ....
રાઘવ :- તો ઠીક.. જલ્દી જાઓ તમે... I can't wait.... જલ્દી જાઓ તમે..
ચિરાગ :- બહાર જોતો રહેજે કોઈ આવે તો...
રાઘવ :- ચિંતા ના કરો, કોઈ નથી આવતું.. મજા કરો તમે તાર...
કાર ની અંદર સેજ બૂમો પાડી રહી છે કે કોઈ બચાવવા વાળું મળી જાય પણ એ અંદર થી આશા ખોઈ બેઢી છે કે એને કોઈ બચાવશે... ત્યાં આગળ નું કવર ઊંચું થાય છે અને મોબાઈલ ની flashlight થી કોઈ અંદર પ્રવેશે છે.. સેહેર એને જોઈને ડરી જાય છે.. કારણ કે એની સામે ચિરાગ છે......
" ચિરાગ પ્લીઝ મને જવા દો... હું તમારી આગળ હાથ જોડું છું... પ્લીઝ ચિરાગ ... "
સેહેર બંને હાથ જોડી ને ચિરાગ ને વિનંતી કરે છે
" જવા તો દઈશ જ ને.... પણ એના પહેલા તારા આ કોમળ શરીર ને મારી સાથે વહેંચ તો ખરા... "
ચિરાગ તેની સાથે ગંદી નજરે જોતા બોલ્યો..
સેહેર :- પ્લીઝ આવું ના બોલો....
ચિરાગ :- સાચું જ તો કહું છું... આવું કોમળ શરીર કોઈ એક માટે બાકી રાખી ને શુ ફાયદો!! કોઈ દિવસ અમારા જેવા મર્દ દોસ્તો ને તો મોકો આપ પોતાની મર્દાનગી બતાવવાનો!! ચલ હવે ફટાફટ તારા કપડાં ઉતાર અને મારી બહો માં આવી જા... વધારે સમય નથી બગાડવાનો આપડે...
સેહર :- ચિરાગ પ્લીઝ હું એવી છોકરી નથી જેવી તમે સમજો છો... પ્લીઝ મને જવા દો...
ચિરાગ :- તો તું નહિ ઉતારે એમ!! અરે મારો જાન... તું નહિ ઉતારે તો ચલ હું તારી મદદ કરી દઉં ...
(( ચિરાગ ને પાછળ ની સીટ માં જોઈને સેહેરc વધારે ડરી જાય છે અને સાઈડ માં ખૂણા માં દબાઈ ને બેસી જાય છે.))
ચિરાગ: જાન થોડી નજીક તો આવ.. નજીક આવે નહીં તો હું તારા માખણ જેવા શરીર ને ન્યાય કેવી રીતે આપી શકીશ!!
સેહેર :- તને ભગવાન પણ માફ નહિ કરે ચિરાગ..
ચિરાગ :- અત્યારે કાર ક્યાં કોઈને ખબર પડવાની!! અહીંયા કોઈ નથી... ઉપરથી બહાર કવર લગાવેલું છે તો તારા કોઈ ભગવાન સાહેબ ને પણ કાઈ ખબર નથી પડવાની.. હાહાહાહાહાહાહા
સેહેર :- પ્લીઝ જવા દે મને.. તારા પગ પકડું છું યાર... પ્લીઝ
ચિરાગ :- પકડવું જ છે તો બીજું કાંઈક પકડ ને જાન... આજ ની રાત બાહો માં આવી જા... આજ ની રાત ને તારી જિંદગી ની સહુથી હસીન રાત ના બનાવી દઉં તો લાલત છે મારી મર્દાનગી પર..
સેહેર :- એક એકલી છોકરી ને એની મરજી વિરુદ્ધ અડવું પણ પાપ છે ચિરાગ આપણા ત્યાં છોકરીઓ ની ઈજ્જત માટે મહાભારત લડી લેવાની પરંપરા છે... યાદ રાખ... હજુ પણ સમય છે.. છોડી દે મને... જવા દે અહીંયા થી...
ચિરાગ:- આમ થોડી જવા દઉં હું તને!! હજુ તો બહુ બધું થશે મારી જાન...
- ચિરાગ સેહેર ના બંને હાથ પકડી ને એના હોઠ પર પોતાના હોઠ મૂકી દઈ ચુંબન આપે છે પછી સેહેર ને જોર થી પકડી ને તેના ગાળા અને ખભા પર કોઈ જંગલી જાનવર હમલો કરતું હોય એમ બટકું ભરે છે જાણે એના શરીર ને પ્રેમ ની નહીં પણ માસ ખાવાનીની જરૂર હોય... સેહેર પોતાની જાત ને બચાવવા માટે ઘણા પ્રયત્નો કરે છે પણ તેને સફળતા મળતી નથી.. હજુ સેહેર બૂમો પડી રહી હોય છે પણ ચિરાગ એની જ મસ્તી માં ગુમ હોય છે.. એના હાથ હવે સેહેર ના શરીર ના અલગ અલગ ભાગો પર ફરવા લાગ્યા છે.. તે હવે સેહેર ના ઉપરના ભાગે થી કપડાં ઉતારવાનો પ્રયત્ન કરે છે અને જલ્દી થી કપડાં ના ઉતર્યા તો એણે એકદમ ઝાટકા સાથે ખેંચે છે ત્યાં સેહેર ની ચીખ નીકળી જાય છે.. પણ હેવન થઈ ગયેલો ચિરાગ અલગ જ મૂડ માં છે.. એના માં દયા ભાવના સંપૂર્ણ રીતે મરી પરવારી છે. એક એક કરીને પહેલા ઉપર ના ભાગ ના બધા કપડાં ઉતારી નાખે છે.. અને અલગ અલગ જગ્યા એ ચુંબન આપવાનું તથા બટાકા ભરવાનું શરૂ કરે છે.. એનો હાથ સેહેર ના આખા શરીર પર ફરી રહ્યો છે.. સેહેર પોતાની બધી તાકાત વડે ચિરાગ ને દૂર કરવાની કોશિશ કરી રહી છે પણ ચિરાગ એ એને એવી રીતે જકડી રાખી છે કે એના માટે છૂટવું હવે અશક્ય બની ગયું છે.એટલામાં ફરીથી કાર નો દરવાજો ખુલે છે અને એમાંથી રાઘવ અંદર આવે છે
-
ચિરાગ :- આટલું જલ્દી કેમ આવી ગયો લા તું!?
રાઘવ :- ભાઈ મારે પણ કરવું છે... બહુ ઈચ્છા છે મને....
ચિરાગ :- હજુ હું શાંત નથી થયો... રાહ જો બહાર.. થોડી વાર
રાઘવ :- પણ....
ચિરાગ :- મેં કહ્યું ત્યાં જ રે બસ... ( થોડું વિચારી ને ) સારું ચાલ એક કામ કર.. મારી જાન જોડે વીડિયો બનાવ મારો..
સેહેર :- ભગવાન માટે પ્લીઝ આવું ના કરશો..
ચિરાગ :- જાન આજે રાતે તું મારા જોડે છે... કાલે યાદ આવી તો વીડિયો જોઈને મન માનવી લઈશ..
સેહેર :- ના કરશો આવું પ્લીઝ..
રાઘવ :- હા ભાઈ.. વીડિયો ની તો અલગ જ મજા છે..
ચિરાગ સેહેર ને હેવન બનીને નોચિ નોચિ ને ખાઈ રહ્યો છે સેહેર ના અલગ અલગ ભાગ પર બટાકા ભર્યા ના નિશાન છે જાણે કોઈ જંગલી પ્રાણી એ હમલો કર્યો હોય.. ચિરાગ સેહેર ના વાળ ખેંચી ને તેને પોતાની બાહો માં લઇ લે છે અને જોર જોર થી બોલે છે
" હું છું મર્દ.. હા હું છું મર્દ... હું છું મર્દ... આજ મારી જવાની બતાવીશ જો તને... ",
અને આ બધું રાઘવ વીડિયો માં રેકોર્ડ કરી રહ્યો છે.. સેહેર કાઈ બોલવા જાય તો ચિરાગ તેને જોર જોરથી લાફા મારી મારી ને ચૂપ કરવી દેતો..
ચિરાગ હવે ધીમે ધીમે હેવાનીયત ની હદ વટાવી રહ્યો છે.. તે ધીમે ધીમે સેહેર ના શરીર ને ખાઈ રહ્યો છે અને સેહેર બેબસ થઈ ને આ બધું સહન કરી રહી છે.. એના જોડે આનાથી બચવા માટે કોઈ રસ્તો છે નહીં.. એનો અવાજ અંદર ના અંદર જ દબાઈ રહ્યો છે.. હવે ઓછામાં પૂરતું રાઘવ પણ પાછળ ની સીટ પર આવી ગયો છે અને હવે સેહેર ને બે જંગલી કૂતરા એક માસૂમ શિકાર ને નોચિ ખાતા હોય એ રીતે એમની હવસ નો શિકાર બનાવી રહ્યા છે.. સેહેર હવે બોલવાની હાલતમાં નથી.. એ બસ મહેસુસ કરી શકે છે કે એના જોડે કંઈક થયું છે પણ કાઈ બોલવાની હાલતમાં જ નથી.. એના આખા શરીર પર બટકા ભરવાના નિશાન છે... કદાચ એના અમુક હાડકા પણ તૂટી ગયા છે.. એના કપડાં ફાટી ગયા છે એનું શરીર છુપાવવા માટે એની પાસે પૂરતા કપડાં પણ નથી... એની હાલત દરેક સેકન્ડે વધુ ને વધુ ખરાબ થતી જાય છે.. અને હવે તેઓ તેમની હેવાનીયત નું અંતિમ ચરણ આવે છે... બન્ને કાર ની બહાર નીકળી ને ઉભા રહ્યા છે..
રાઘવ :- મજા આવી ગઈ ભાઈ આજ તો...
ચિરાગ :- એકદમ કડક માલ હતો હો આજે તો.. આવું નાજુક શરીર મળે તો પછી શુ જોઈએ!!
રાઘવ :- હવે આ વીડિયો નું શુ કરવું છે? વાઇરલ કરી દઉં?
ચિરાગ :- ના ભાઈ ના.. મરવું નથી હો આપડે.. ખાલી બીક બતાવવાની આપડે કે કોઈની સામે કાઈ બોલી તો વાઈરલ કરી દઈશું..
રાઘવ :- સમજી ગયો ભાઈ સમજી ગયો...
ચિરાગ :- પેન્ટ તો સરખું બંધ કર સાલા પહેલી વાર કર્યું છે કે શું?
રાઘવ :- sorry sorry ભાઈ ખુશી ના માર્યા ભૂલ થઈ જાય અમુક વાર... આગળ નો શુ પ્લાન છે? એના ઘરે જઈ ને નાખી આવવી છે આને? એકલી જ રે છે.. વીડિયો ના લીધે ડરી પણ ગઈ હશે..
ચિરાગ :- કાઈ નઇ લા એટલે બધે કોણ જાય!! રસ્તા માં કોઈ જોઇલેશે તોય લાગી પડશે... અહીંયા ફેંકી દે એને ખેતરો માં કીચડ માં આખી રાત પાણી ના ખાબીચિયા માં પડી રહેશે તો ઠંડી ને લીધે જાતે જ મરી જશે.. અથવા જંગલી જાનવરો આવીને ખાઈ જશે..
રાઘવ :- પણ ભાઈ safe છે?
ચિરાગ :- સાલા હમણાં કાર માં બધું કરતા તા એટલે તને વિચાર ના આવ્યો કે safe છે કે નઈ...!! હવે આવું બધું યાદ આવે છે તને!! જે કહ્યું એ કર ને
રાઘવ :- OK ભાઈ
બન્ને જણ કાર નું કવર કાર પર થી લઈ લે છે સેહેર ના બેજાન શરીરમાં હવે આંખ ખોલવાની પણ તાકાત નથી પણ એને કાર નું અંધારું થોડું દૂર થતું જણાય છે.. ચિરાગ અને રાઘવ કાર ના દરવાજા ખોલે છે અને સેહેર ના હાથ પકડી ને કાર ની બહાર ઘસેડે છે.. સેહેર કારમાંથી સીધી જમીન પર એમ પડે છે જાણે હાથમાંથી કોઈ વસ્તુ નીચે જમીન પર પડી જાય અને પગ પકડી ને એને ખાબોચિયા માં નાખી દે છે.. સેહેર કાઈ બોલવાના હોશમાં નથી..
બન્ને જણા કાર માં બેસે છે અને કાર સ્ટાર્ટ થાય છે.. કાર માં સેહેર ના મોબાઈલ પર ચિરાગ ની નજર જાય છે એટલે ચિરાગ ફટાફટ સેહેર ના મોબાઈલ માંથી કાર્ડ તોડી ને ફેંકી દે છે તથા રાઘવ ને કાર જલ્દી ચલાવવા કહે છે..
અહિયાં સેહેર એકલી આખી રાત પાણી ના ઠંડા ખાબોચિયામાં ઠંડી ના સુસવાટા માં ઝઝુમી રહી છે ...
તે સાવ લાચાર છે..
बड़ा है देश मेरा , मिली मुझे आजादी है
घर घर में मां शक्ति और भगवती पूजी जाती है
यूं बातें होती है नारी के सम्मान की ...।
पर पराई औरतें गंदी नजर से देखी जाती है
शक्ति है हम तो क्यूं नज़र बंधी की जाती है
औरतों को छेड़ने वालो को खुली छूट दी जाती है...।
आज हुआ कल नहि होगा, कहेकर मोमबत्ती जलाई जाती है
पढ़े लिखे लोगों की यही बात हमारी खुदगर्जी को दिखाती है...।
स्त्री शक्ति के आगे खुद रावण की ना चली
अरे !! राम राज में सोने की लंका जली..।
रात सुमसाम थी , ऊपर खुला आसमान था
रास्ते पर कुत्ते और ना कोई आसपास था
चल रही थी वो खुद के रास्ते पर
अरे ! रात को भी उसको अपना फर्ज निभाना था ...।
यूं तो लड़की वो भी किसी के दिल की जान थी
बाबुल की मुस्कान और घर का गुलाब थी...।
घेरा निकम्मों ने उसको अकेले
जैसे वो मख्खी और लड़की शहद की जार थी
खुद को अकेला देख खुद वो भी चिल्लाई थी..।
आसान नहीं है ऐसे किस्सों को आसानी से भूल जाना
अपने को इस तरह खोना और वापस कभी ना पाना...।
मांगा हमने इंसाफ है ना मांगी हमने भीख है
फ़िर भी क्यूं इंसाफ को नहि सुनाई देती वो अबला की चीख है..।
सोया है इंसाफ खोई इंसानियत
सोया है ईमान अपना, खो गई उसकी मासूमियत...।
वैसे मोमबत्ती लेके निकल ना कहां की समजदारी है ?
जिंदा जला दो उन हैवानों को ये जिम्मेदारी हमारी है..।
मोमबत्ती जलके कुछ देर में बुज जाएगी
फिर हमें उस अबला की याद आएगी...।
इंसाफ मांग के आज तक किसीको मिला है ?
नारी के सम्मान में खुद पहिया हिला है...।
चलो उठो तैयारी करो उन्हें इंसाफ दिला ने कि
अबला को न्याय और रेपिस्ट को जिंदा जलाने की.....।
