૧૬.વિજેતા
સવારે નવ વાગ્યે બધાં હોલમાં બેઠાં હતાં. માત્ર રાહી જ દેખાતી ન હતી. રાત્રે મોડી ઉંઘ આવવાથી એ હજું પણ સૂતી હતી. શિવાંશની નજર સીડીઓ પર જ મંડાયેલી હતી. તન્વી અને રાધિકા શિવાંશની એવી હાલત જોઈને મનોમન ખુશ થઈ રહી હતી.
"હવે દીદુને જગાડું. આપણે કોમ્પિટિશનમાં ક્યારે પહોંચવાનું છે. એ પણ આપણને ખબર નથી." રાધિકાએ અચાનક જ ઉભાં થતાં કહ્યું.
"થોડીવાર સૂવા દે ને. આમ પણ આજે તેને બહું કામ કરવાનું થાશે. મોડાં સુધી જાગવાનું પણ થાશે." દામિનીબેને રાધિકાને રોકતાં કહ્યું. ત્યાં જ સીડીઓ ઉતરી રહેલી રાહી પર શ્યામની નજર પડી.
"લ્યો, રાહી દીદી પણ આવી ગયાં. હવે તેમને જ પૂછી લઈએ. આપણે બધાંએ કેટલાં વાગ્યે કોમ્પિટિશનમાં હાજર થવાનું છે." શ્યામે રાહી તરફ જોતાં કહ્યું.
"પહેલાં તેને નાસ્તો તો કરી લેવાં દે." દામિનીબેને રાહી માટે નાસ્તાની પ્લેટ તૈયાર કરતાં કહ્યું. ત્યાં સુધીમાં તન્વી રાહી માટે ગ્રીન ટી લઈને આવી.
"દીદુ, આજે ચા નથી પીવી??" રાધિકાએ સ્માઈલ કરતાં પૂછ્યું. તો તન્વી પણ શિવાંશ સામે જોઈને હસવા લાગી. હવે તો રાહીને પણ એવું લાગવા લાગ્યું કે બધાં કંઈક વધારે પડતું જ અજીબ વર્તન કરે છે. રાહી રાધિકાને આંખો બતાવીને ચૂપચાપ ગ્રીન ટી પીવા લાગી.
"તો હવે કહો દીદુ અમે બધાં ક્યારે કોમ્પિટિશનમાં સામેલ થઈ શકીએ??" રાધિકાએ રાહીનાં બંને ખંભા પર હાથ રાખીને પૂછ્યું.
"આઠ વાગ્યે કોમ્પિટિશન શરૂ થઈ જાશે. તો તમે બધાં એ પહેલાં જ આવી જાજો. મારે તો પાંચ વાગ્યે જ નીકળી જવાનું છે. ત્યાં જઈને બધી તૈયારી પણ કરવી પડશે." રાહીએ કહ્યું.
"તો અમે બધાં સાત વાગ્યે પહોંચી જાશું. આમ પણ અત્યારે ભાઈનો ચેક અપ કરાવવા જવાનું છે. આ પાટો કેટલાં દિવસ રહેશે એ પણ પૂછવાનું છે." તન્વીએ શિવાંશનાં હાથનાં પાટા તરફ જોઈને કહ્યું.
"એ પાટો છે એટલે તે શાંતિથી બેઠો છે. બાકી કામ જ કર્યા કરશે. એ કરતાં પાટો ભલે થોડાં દિવસ એમ જ રહ્યો." અચાનક જ રાહી બોલી પડી. તો બધાં તેની સામે જોવાં લાગ્યાં. એ રીતે બધાંને પોતાની તરફ જોતાં જોઈને રાહી હેબતાઈ ગઈ. તો તેનો ગંભીર ચહેરો જોઈને બધાં હસવા લાગ્યાં.
"ભાઈ, હવે ડોક્ટર પાસે જવું છે કે પછી રાહીએ કહ્યું એમ જ કરવું છે." તન્વીએ હસતાં હસતાં જ પૂછ્યું.
"ચૂપ કર, તારી મસ્તી હવે બહું વધતી જાય છે. દશ વાગ્યે તમારી અપોઈન્ટમેન્ટ છે. તો જલ્દી નિકળો." રાજુભાઈએ કહ્યું. તો શિવાંશ, તન્વી અને શ્યામ હોસ્પિટલે જવાં નીકળ્યાં.
"તમારે સાથે આવવું છે??" અચાનક જ શ્યામને કંઈક સૂઝતાં તેણે રાહીને પુછ્યું.
"નાં, દીદુને રાતની તૈયારી કરવી છે. તમે લોકો જાવ." રાધિકાએ રાહીને પરેશાન કરવાં માટે નાં પાડી દીધી. જ્યારે રાહીનું પણ તેમની સાથે જવાનું મન હતું. પણ રાધિકાએ નાં પાડી દીધી. તો એ કંઈ બોલી નાં શકી.
તન્વી, શિવાંશ અને શ્યામનાં જતાં જ રાધિકા રાહીનો હાથ પકડીને તેને તેનાં રૂમમાં લઈ જવાં લાગી. ત્યાં જ તેને કોઈકનો કોલ આવ્યો. સ્ક્રીન પર 'ગૌરીબેન' નામ જોતાં જ રાધિકાનો ચહેરો ગંભીર થઈ ગયો.
"મમ્મી, અત્યારે દીદુનાં કોમ્પિટિશનની તૈયારી ચાલી રહી છે. બહું કામ છે. આમ પણ કાલે અમે ઘરે આવવાં નીકળી જાશું. તો ત્યાં આવીને વાત કરું. બાય.." રાધિકા એટલું કહીને કોલ કટ કરવાં ગઈ. ત્યાં જ ગૌરીબેન બોલ્યાં, "હાં.. હાં..મને બધી ખબર છે. મેં રાહીને કોમ્પિટિશન માટે બેસ્ટ ઓફ લક કહેવા જ કોલ કર્યો છે. મેં પહેલાં તેને જ કોલ કર્યો હતો. પણ તેણે ઉપાડ્યો નહીં. તો તને કર્યો. હવે જલ્દી મારી તેની સાથે વાત કરાવ."
"મમ્મીને તમારી સાથે વાત કરવી છે. એ કોમ્પિટિશન માટે બેસ્ટ ઓફ લક કહેવા માંગે છે." રાધિકાએ મોબાઈલ આડે હાથ રાખીને એટલું કહીને રાહીનાં હાથમાં મોબાઈલ પકડાવી દીધો. રાહીએ એક ઉંડો શ્વાસ લઈને મોબાઈલ કાને રાખ્યો. રાધિકા તો ઉતાવળા પગલે પોતાનાં રૂમમાં જતી રહી.
"હાં મમ્મી, બોલ." રાહીએ ધીરેથી કહ્યું.
"જો કોઈ ટેન્શન લેવાની જરૂર નથી. તારાં પપ્પાએ તને જીતવા માટે કહ્યું છે. તો એ વાતને ધ્યાનમાં રાખીને પરેશાન થવાનું નથી. બસ દિલથી મહેનત કરજે પછી પરિણામ ભલે ગમે તે આવે." ગૌરીબેને પ્રેમ ભાવથી કહ્યું.
"હાં મમ્મી, મને કોઈ ટેન્શન નથી. પણ હું ટેન્શન નાં લઉં એ માટે તમે ટેન્શન નાં લેતાં." રાહીએ એકદમ શાંતિથી કહ્યું.
"ઓકે, તારું અને રાધિકાનું ધ્યાન રાખજે. કોમ્પિટિશન માટે મારાં બહું બધાં આશીર્વાદ અને બેસ્ટ ઓફ લક." ગૌરીબેન ચિંતા મિશ્રિત અવાજે બોલ્યાં.
"જરાં તેને પૂછો તો ખરા કે એ બંને ક્યાં રોકાઈ છે?? જગ્યા સારી તો છે ને??" અચાનક જ રાહીનાં કાને મહાદેવભાઈનો અવાજ પડ્યો. જે ગૌરીબેનની પાસે ઉભાં રહીને કહી રહ્યાં હતાં.
"ઓકે મમ્મી બાયયય...હવે બહું કામ છે." રાહીએ ગૌરીબેન કંઈ કહે એ પહેલાં અચાનક જ કોલ કટ કરી નાખ્યો.
"તું તારાં મમ્મીનો કોલ આવતાં જ પરેશાન કેમ થઈ જાય છે?? રાધિકા સાથે જે બન્યું. એ પણ તે ઘરે નાં જણાવ્યું. એવું કેમ??" રાહી પોતાનાં રૂમમાં જવાં લાગી. ત્યાં જ દામિનીબેને પૂછ્યું. તો રાહીનાં પગ અચાનક જ થંભી ગયાં. તેનું દિલ જોરજોરથી ધડકવા લાગ્યું. ગૌરીબેનનાં સવાલોથી તો એ બચી ગઈ હતી. પણ હવે દામિનીબેનનાં સવાલોથી કેમ બચશે? એ રાહીને સમજાઈ રહ્યું ન હતું.
"બોલ ને. કોઈ પ્રોબ્લેમ છે?? તું તારાં મમ્મી-પપ્પાથી બધી વાતો શાં માટે છુપાવે છે??" રાહીને ચૂપ અને પરેશાન જોઈને ફરી દામિનીબેને પૂછ્યું.
"આન્ટી, વાત એમ છે કે મેં અને રાધિકાએ ઘરેથી માત્ર કોમ્પિટિશનમાં આવવાનું કહીને જ બનારસ આવવાનું નક્કી કર્યું હતું. તો ઘરે કોઈને એ નથી ખબર કે અમે અંકિતાનાં લગ્ન પણ અટેન્ડ કર્યા છે અને અમે તમારી સાથે તમારી ઘરે રહીએ છીએ." રાહીએ હકીકત જણાવતાં કહ્યું. તો દામિનીબેનને એક આઘાત લાગ્યો. રાહી ઘરેથી આટલું મોટું ખોટું બોલીને આવી હતી. એ વાતની તેમને આજે છેક જાણ થઈ હતી.
"અંકિતાને પણ આ વાતની ખબર હતી??" દામિનીબેને કંઈક વિચારીને પૂછ્યું.
"હાં." રાહીએ એકાક્ષરી જવાબ આપ્યો.
"હેં ભગવાન, આ તમે શું કર્યું?? અમને તો જાણ કરાય ને. જો તારાં મમ્મી-પપ્પા તને અહીં આવવાં દેવાં માંગતા ન હતાં. તો અમે તેમને મનાવી લેતાં. પણ આ રીતે ખોટું બોલીને અહીં આવવું. એ યોગ્ય નાં કહેવાય." દામિનીબેને પરેશાન અવાજે કહ્યું.
"સોરી આન્ટી, પણ અહીંથી જઈને અમે તેમને બધું જણાવી દેશું. પણ અત્યારે ફોન પર જણાવવું યોગ્ય નથી. એમાં બહું ગેરસમજ ઉભી થાશે." રાહીએ દામિનીબેનને સમજાવતાં કહ્યું.
"ઓકે, પણ મને પ્રોમિસ કર. તું અહીંથી જતાં જ તેમને બધી હકીકત જણાવી દઈશ. તમે બંને તેમની દીકરીઓ છો. તમારાં જીવનમાં શું થાય છે. એ બધું જાણવાનો તેમને પૂરો હક છે. ક્યારેક એક વાતને છુપાવવા હજારો વખત ખોટું બોલવું પડે છે. અને તું એવું કરે એ મને મંજૂર નથી." દામિનીબેને અત્યંત પ્રેમાળ અવાજે કહ્યું.
"ચોક્કસ આન્ટી." રાહીએ દામિનીબેનનાં હાથમાં હાથ મૂકીને કહ્યું. તો તેમને થોડી શાંતિ થઈ. પછી રાહી પોતાનાં રૂમમાં જતી રહી.
"શું થયું?? મમ્મીએ કંઈ કહ્યું?? તમે તેને કંઈ જણાવી તો નથી દીધું ને??" રાહી જેવી રૂમમાં પહોંચી. ત્યાં પરેશાન થઈને બેઠેલી રાધિકા એક પછી એક સવાલ કરવાં લાગી.
"નહીં, અત્યારે કંઈ જણાવ્યું નથી. પણ ઘરે જતાંની સાથે જ બધું જણાવી દેવાનું છે." રાહીએ કંઈક વિચારતાં કહ્યું.
"પણ દીદુ..."
"પણ બણ કંઈ નહીં. આપણે મમ્મી-પપ્પા સાથે અહીં આવવાં માટે ખોટું બોલ્યું. એ સારી વાત નથી. આમ પણ તારી સાથે અહીં જે દુર્ઘટના ઘટી. એ વિશે પણ મમ્મી-પપ્પાને જણાવવું પડશે. તો એ વાતની સાથે આપણે ખોટું બોલ્યું એ પણ જણાવી દેવામાં જ આપણી ભલાઈ છે." રાહીએ રાધિકાની વાત વચ્ચે જ કાંપીને કહ્યું.
"ઓકે." રાધિકાએ એકાક્ષરી જવાબ આપતાં રાહી સામે પોતાનાં હથિયાર નીચે મૂકી દીધાં.
રાહી તેનાં કામે વળગી. ત્યાં જ તન્વી તેનાં રૂમમાં આવી. રાહી પેઇન્ટિંગનો ફોટો આવ્યો કે નહીં. એ જાણવાં ઉતાવળી થતી હતી. પણ રાધિકા અને તન્વી એવી વાતોએ વળગી કે રાહી તન્વીને કંઈ પૂછી જ નાં શકી. આમ પણ ફોટો સાંજ સિવાય આવવાનો ન હતો. એ વાત રાહી જાણતી હતી. પણ છતાંય એ એકવાર તન્વી સાથે એ બાબતે વાત કરવાં માંગતી હતી.
"માસી બધાંને નીચે જમવા બોલાવે છે." અચાનક જ શ્યામે આવીને કહ્યું. તો રાધિકા ખાવાનું નામ પડતાં જ અને શ્યામને જોઈને તેની પાછળ પાછળ ચાલતી થઈ ગઈ. તન્વી તેની પાછળ ચાલતી થઈ. ત્યાં જ રાહીએ તેનો હાથ પકડીને તેને રોકી લીધી.
"અંકલ આન્ટી મુંબઈ આવી ગયાં?? તેમણે ફોટો મોકલ્યો કે નહીં??" રાહીએ સીધો જ મનમાં ચાલતો સવાલ પૂછી લીધો.
"નહીં, મમ્મી જેવાં મુંબઈ પહોંચશે. મને ફોટો મોકલી દેશે. મેં તેમની સાથે એ બાબતે વાત કરી લીધી છે." તન્વીએ રાહીનાં બંને હાથ પકડીને તેને શાંત કરતાં કહ્યું. રાહી તન્વીની વાત સાંભળીને શાંત થઈ ગઈ. પણ હવે સવાલ તન્વીનાં મનમાં ઉઠ્યો હતો.
"હું એક વાત જાણી શકું?? તમે ભાઈ માટે આ બધું શાં માટે કરી રહ્યાં છો??" તન્વીએ અચાનક જ પૂછ્યું.
"આ બધાંની પાછળ મારો પણ એક ફાયદો છુપાયેલો છે. હાલ પૂરતું એવું જ કંઈક સમજી લે. એ છોકરી કોણ છે? એ મને ખબર પડી જાશે. પછી ઘણાં બધાં પ્રશ્નોનાં જવાબો મળી જાશે." રાહીએ કંઈક વિચારતાં કહ્યું.
તન્વીની સમજમાં કંઈ ખાસ નાં આવ્યું. તો એ નીચે જતી રહી. રાહી પણ તેની પાછળ ગઈ. બધાં ડાઇનિંગ ટેબલ પર જમવા ગોઠવાઈ ગયાં હતાં. રાહી આજે રાધિકાની બાજુમાં બેસી ગઈ. તેને તેનાં પ્રશ્નોનાં જવાબ નાં મળે. ત્યાં સુધી એ શિવાંશને કોઈ ખોટી ઉમ્મીદ આપવા માંગતી ન હતી. કારણ કે ઉમ્મીદ તૂટવાથી કેવી હાલત થાય. એ વાત રાહીથી વધું સારી રીતે કોણ જાણી શકવાનું!?
રાહીનાં મનમાં અત્યારે સેંકડો સવાલ ચાલી રહ્યાં હતાં. કોમ્પિટિશન પછી તેને એક બીજી લડાઈની શરૂઆત કરવાની હતી. જેનું પરિણામ પણ તેને ખબર ન હતી. તે જે વિચારી રહી હતી. એવું હકીકતમાં હશે કે નહીં. એ પણ રાહી જાણતી ન હતી.
રાહી જમીને પોતાનાં રૂમમાં જતી રહી. હવે પાંચ વાગ્યે તેને કબીર નગરનાં હોલમાં પહોંચવાનું હતું. ત્યાં સુધી તેને કોઈ કામ નાં હતું. રાહી બેડ પર બેસીને કંઈક વિચારવા લાગી. મંઝિલ કેવી હશે? ક્યારે મળશે? એ વિચાર્યા વગર જ રાહીએ સફરની શરૂઆત કરી હતી. અત્યાર સુધીનું સફર પણ ઘણું દિલચસ્પ રહ્યું હતું. ક્યારેક દુઃખોનાં વાદળ છવાયા હતાં. પણ સમય રહેતાં એ પણ દૂર થઈ ગયાં હતાં. એક તેજ તૂફાની વરસાદ પછી વાતાવરણ જેમ હળવુંફૂલ અને શાંત બની જાય. મોસમનાં પહેલાં વરસાદ પછી ચારેકોર ભીની માટીની સુગંધ પ્રસરી જાય. એમ જ રાહીનાં સફરની શરૂઆતમાં ઘણી મુશ્કેલીઓ આવી હતી આવવાની હતી. જેનો સામનો કરવા ફરી એક વખત રાહી તૈયાર હતી.
રાહી વિચારતી બેઠી હતી. ત્યાં જ તેનાં મોબાઈલની રિંગ વાગી. રાહીએ સ્ક્રીન પર ફ્લેશ થતું નામ જોઈને તરત જ કોલ રિસીવ કરીને કાને લગાવીને કહ્યું, "બોલ રચુ, ત્યાં બધું કેવું ચાલે છે??"
"બધું બરાબર ચાલે છે. પણ તું તો બનારસ જઈને મને ભૂલી જ ગઈ. તને શિવ મળી ગયો લાગે છે." સામેનાં છેડેથી રચનાએ કહ્યું.
"કોઈ મળ્યું નથી. અને તને ભૂલી જાવ એ તો શક્ય જ નથી. આ તો લગ્ન પછી કોમ્પિટિશનની તૈયારી કરી અને બનારસનાં ઘાટ જોયાં તો સમય જ નાં રહ્યો." રાહીએ કહ્યું.
"તારે કોઈ સફાઈ આપવાની જરૂર નથી. મને બધી ખબર છે. ત્યાં થોડાં દિવસ રહેવા મળ્યું છે. તો આરામથી મજા કર. મેં તો તને કોમ્પિટિશન માટે બેસ્ટ ઓફ લક કહેવા કોલ કર્યો હતો." રચનાએ કોલ કરવાં પાછળનું સાચું કારણ જણાવ્યું.
"બપોરે મમ્મીએ પણ એ જ કહેવા કોલ કર્યો હતો. બાય ધ વે, થેંક્યું, તમારી બધાંની શુભકામનાઓ સાથે રહેશે. તો મને પણ હિંમત મળશે." રાહીએ થોડાં શાંત અવાજે કહ્યું.
"આન્ટી પરથી યાદ આવ્યું. કાર્તિક અહીં બુટિક પર આવ્યો હતો. એ અંકલ વિશે કંઈક કહેવા માંગતો હતો. પણ અચાનક જ અંકલ આવી ગયાં. તો કંઈ કહ્યું નહીં. તું એકવાર તેની સાથે વાત કરી લેજે." રચનાએ ગંભીર અવાજે કહ્યું.
"ઓકે." કહેતાં રાહીએ કોલ કટ કર્યો.
કાર્તિક આમ તો ક્યારેય રાહીનાં બુટિક પર નથી આવતો. તો આજ એવું શું જરૂરી કામ આવી ગયું હશે? એમ વિચારતાં રાહીએ કાર્તિકનો નંબર ડાયલ કર્યો. ત્યાં જ તેને કોમ્પિટિશનનાં ઓર્ગેનાઈઝર મિસ્ટર પરિમલ દેસાઈનો કોલ આવ્યો. તેમની સાથે વાત કરતાં જ રાહી તેનો બધો સામાન લઈને નીચે ગઈ.
"અરે, હજું તો ત્રણ જ થયાં છે. તારે તો પાંચ વાગ્યે જવાનું હતું ને??" અચાનક જ હોલમાં બેઠેલાં શિવાંશે રાહીનાં હાથમાં બેગ જોઈને પૂછ્યું.
"ઓર્ગેનાઈઝરનો કોલ આવ્યો હતો. અત્યારે જ જવું પડે એમ છે. અમુક સુચનો અને નિયમો જણાવવા અંગે બોલાવ્યાં છે. આ આખું કોમ્પિટિશન તેઓ જ સંભાળી રહ્યાં છે. તો એ કહે ત્યારે જવું જરૂરી છે." રાહીએ કહ્યું.
"ચાલ હું તને મૂકી જાવ." શિવાંશે ઉભાં થતાં કહ્યું. ત્યાં જ તેની નજર તેનાં હાથનાં પાટા પર પડી. એ જોતાં જ આજે પહેલીવાર તેને લાચારીનો અહેસાસ થયો.
"શુભમ મૂકી જાશે. તેણે અહીં બધું જોયું છે." રાહીએ કહ્યું. અને અંકિતા પાસેથી શુભમનાં નંબર લઈને રાહીએ શુભમને બોલાવી લીધો. થોડીવારમાં જ શુભમ આવી ગયો. શુભમનાં આવતાંની સાથે જ તે અને રાહી કબીર નગર તરફ જતાં રસ્તે નીકળી પડ્યાં. જ્યાં એક મોટાં હોલમાં રાહીનું કોમ્પિટિશન હતું. શુભમે ત્યાં પહોંચીને કાર ઉભી રાખી. કાર રાજુભાઈની હતી અને રાતે બધાંએ અહીં આવવાનું હતું. તો શુભમ રાહીને મૂકીને જતો રહ્યો. રાહી પોતાનાં સામાન સાથે અંદર ગઈ.
"હેલ્લો મિસ રાહી સિનોજા. અચ્છા હુઆ આપ જલ્દી આ ગઈ. સબ આપકા અંદર વેઈટ કર રહે હૈ. જલ્દી અંદર ચલિયે." પરિમલ દેસાઈ.. જે આ કોમ્પિટિશનનાં ઓર્ગેનાઈઝર હતાં. તેમણે આવીને કહ્યું. રાહી તેમની સાથે અંદર ગઈ. જ્યાં કોમ્પિટિશનમાં પાર્ટીસિપેટ કરનારાં બધાં વ્યક્તિઓ મોજુદ હતાં. જેમાં દશેક છોકરીઓ અને ત્રણ છોકરાં હતાં. અમેરિકા, લંડન, ફ્રાન્સ, જર્મની જેવી કેટલીયે અલગ અલગ જગ્યાએથી લોકો અહીં આવ્યાં હતાં.
"There are certain rules of this competition that everyone needs to follow. I know everyone is here to win. But if one's win, you all know. So no one has to compete by hurting someone inside. All work hard in your own way. Put your design in front of the public and judges. Our judges Ashutosh Gupta, Rakhi Ahuja and David Johnson will then decide who will be the winner." પરિમલ દેસાઈએ બધાંને સુચિત કરતાં કહ્યું. તેમણે બધાંને અમુક સુચનો આપ્યાં. પછી બધાંને બેસ્ટ ઓફ લક કહીને જતાં રહ્યાં.
પરિમલ દેસાઈનાં જતાંની સાથે જ રાહીએ તેની મોડેલ્સને બોલાવી લીધી. રાહી તેની તૈયારીમાં જ વ્યસ્ત હતી. તેણે કોઈ ઉપર ધ્યાન નાં આપ્યું. તેને કોમ્પિટિશન જીતવું જરૂર હતું. પણ બેઈમાની કરીને નહીં. તો તેણે તેનાં કામ પર જ ફોકસ કરવાનું વિચાર્યું.
રાહીની મોડેલ્સ આવી ગઈ. એટલે તે તેમને તૈયાર કરવામાં લાગી ગઈ. રાહીને આજે પહેલીવાર બધાં લોકો વચ્ચે કંઈક અજીબ જ ફીલ થતું હતું. એ બધાં પાછળનું કારણ તે જાણતી ન હતી. પણ આ સમયે એ બધાં પર ધ્યાન આપવાનો સમય નાં હોવાથી રાહીએ તેનાં કામ પર ધ્યાન આપ્યું.
"Are these your models? Looking at this, it does not seem at all that these are professional models. How can you win with such typical models?" એક અમેરિકાની ફેશન ડિઝાઈનર રૂબિના હતી. તેણે રાહીની મોડેલ્સ જોઈને તેમની મજાક ઉડાવતાં કહ્યું.
"Don't worry about my victory. The importance here is not on the model but on the design. However, this is the town of Mahadev. One of the girls here is the abode of Goddess Parvati. What you call typical models. Goddess Parvati resides in all the girls. Now where Goddess Parvati herself is with you. No one can beat you there. So you people don't worry about us. Good luck for the competition Let's meet directly on stage." રાહીએ એવો સણસણતો જવાબ આપ્યો, કે રૂબિનાની બોલતી જ બંધ થઈ ગઈ. તે મોઢું બગાડીને પોતાનું કામ કરવાં લાગી. રાહીનાં એ જવાબથી તેની મોડેલ્સ પણ ખુશ થઈ.
રાતનાં આઠ વાગતાં જ બહાર બધાં લોકો આવવાં લાગ્યાં. ત્રણેય જજ પણ આવી ગયાં હતાં. પરિમલ દેસાઈ બધાંને તૈયાર રહેવા જાણ કરી ગયાં. રાહી બંને હાથની આંગળીઓ ક્રોસ કરીને આંખો બંધ કરીને મનોમન પ્રાર્થના કરવાં લાગી. રાહી અંધશ્રદ્ધામાં માનતી ન હતી. પણ તેને પોતાની મહેનત અને પ્રાર્થનાઓમાં વિશ્વાસ હતો. રાહીએ મહેનત તો પૂરી કરી હતી. બાકી કસર તે પ્રાર્થના દ્વારા પૂરી કરી રહી હતી.
એક મેકઅપ આર્ટિસ્ટ રાહીની મોડેલ્સને મેકઅપ કરી રહી હતી. ત્યારે જ રાધિકા, તન્વી અને અંકિતા ત્યાં આવી પહોંચી. દામિનીબેન અને રાજુભાઈ બહાર તેમને તેમનાં બિઝનેસ ફ્રેન્ડ મળી ગયાં. તો તેમની સાથે વાતોમાં લાગી ગયાં.
"તો દીદુ, કેવું ચાલે છે બધું?? કોઈ પ્રોબ્લેમ તો નથી ને??" રાધિકાએ આવતાની સાથે જ પૂછ્યું.
"કોઈ પ્રોબ્લેમ નથી. હવે તમે લોકો આવી ગયાં. તો કોઈ જાતનો ડર પણ નથી." રાહીએ સ્માઈલ કરતાં કહ્યું.
"યે હુઈ ના બાત..અમે બધાં તો તારી સાથે જ છીએ. ઓલ ધ બેસ્ટ, આજ કી ટ્રોફી તુમ્હે હી જીતની હૈ." અંકિતાએ અંગૂઠો બતાવી રાહીને ગળે લગાવીને કહ્યું.
"હું મારું બેસ્ટ આપીશ. બાકી ટ્રોફી તેનો હકદાર શોધી જ લેશે." રાહીએ કહ્યું.
"હાં, પણ એ તો તમારાં જ હકની છે. તમને જ મળશે." તન્વીએ કહ્યું. તો રાહીના ચહેરાં પર સ્માઈલ આવી ગઈ.
"Now the judges and the invited people's have arrived. So today's competition will start with the arrival of our special guest Akhilesh Chaturvidi." અંકિતાના કાને અવાજ પડતાં જ તેણે કહ્યું, "હવે અમે બહાર જઈએ."
રાહીએ ડોક હલાવીને હાં પાડી તો તન્વી અને અંકિતા બહાર જતી રહી. રાધિકા પણ રાહીને બેસ્ટ ઓફ લક કહીને જતી હતી. ત્યાં જ તે દરવાજા પાસે કોઈ સાથે અથડાઈ ગઈ.
"સોરી..સોરી..."કહેતાં રાધિકા દોડીને જતી રહી.
"વોટ અ બ્યૂટી..." રાધિકાને જતી જોઈને તેની સાથે અથડાયેલા વ્યક્તિએ રાધિકાને અજીબ નજરોથી જોઈને કહ્યું.
"હેલ્લો સર, આઈ એમ રાહી સિનોજા. વો મેરી બહન હૈં. રાધિકા સિનોજા...હમ લોગ અહમદાબાદ સે આયે હૈ. આપકા બહુત નામ સુના હૈ. આપકે જૈસી ડિઝાઈન્સ પૂરે ઈન્ડિયા મેં કોઈ નહીં બના સકતા. આપસે મિલને કા મૌકા મિલા. યહી મેરે લિયે બહુત બડી બાત હૈ." રાહીએ પોતાનો ઈન્ટ્રો આપતાં કહ્યું. એ વ્યક્તિ બીજું કોઈ નહીં પણ આજનાં કોમ્પિટિશનનાં મુખ્ય અતિથિ અખિલેશ ચતુર્વેદી જ હતાં.
"ઓહ...નાઈસ ટુ મીટ યુ. વો આપકી બહન થી. યે જાન કર અચ્છા લગા. મૈં અખિલેશ ચતુર્વેદી... મુંબઈ મેં ફેશન ડિઝાઈનિંગ કા સબસે બડા કોલેજ મેરા હી હૈં. વૈસે આપ યહાં ક્યાં કર રહી હૈ??" પચાસેક વર્ષથી વધુની ઉંમરનાં અખિલેશ ચતુર્વેદીએ પોતાનો ઈન્ટ્રો આપતાં રાહીને પગથી માથાં સુધી નિહાળીને પૂછ્યું.
"અરે સર, આપકો કૌન નહીં જાનતા. મૈંને ઈસ કોમ્પિટિશન મેં પાર્ટિસિપેટ કિયા હૈ. અબ આપકા આશીર્વાદ મિલ ગયા. તો અબ તો યે કોમ્પિટિશન મૈં હી જીતુંગી." રાહીએ અલગ જ કોન્ફિડેન્સ સાથે કહ્યું.
"સ્યોર, આપ હી જીતેગી. લેકિન ક્યાં જજીસ ઔર લોગો સે પહલે મૈં આપકે ડિઝાઈન્સ દેખ સકતા હૂં??" અખિલેશ ચતુર્વેદીએ કંઈક વિચારીને પૂછ્યું.
"સ્યોર સર." કહેતાં રાહી અખિલેશ ચતુર્વેદી સાથે એ રૂમમાં આવી. જ્યાં તેની મોડેલ્સ તૈયાર થઈ રહી હતી. રાહીએ એ બધી મોડેલ્સને કંઈક સમજાવીને અખિલેશ ચતુર્વેદી સામે ઉભી રાખી.
"વૈસે તો સબ અચ્છા હૈ. લેકિન શાયદ તુમ ઈન સબ કે સાથ યે કોમ્પિટિશન નહીં જીત પાઓગી. ઈસ કે લિયે તુમ્હે કુછ ઔર કરના પડેગા." અખિલેશ ચતુર્વેદીએ રાહીની ડિઝાઈન્સ પર એક ઉડતી નજર કરીને કહ્યું.
"ક્યાં સર??" રાહીએ અસમજની સ્થિતિમાં પૂછ્યું.
"બાહર આઓ વહી બતાતા હૂં." કહીને રાહીને બહાર આવવાનો ઈશારો કરીને અખિલેશ ચતુર્વેદી બહાર જતાં રહ્યાં.
રાહીને હવે આ બધું થોડું અજીબ લાગી રહ્યું હતું. છતાંય અખિલેશ ચતુર્વેદી એક મોટી હસ્તી હતાં. એટલે રાહી બીજાં વિચાર એક તરફ મૂકીને બહાર જતી રહી. હવે તો તેની મોડેલ્સને પણ ચિંતા થવા લાગી હતી. અખિલેશ ચતુર્વેદીએ જે રીતે કહ્યું કે રાહી કોમ્પિટિશન નહીં જીતી શકે. એ સાંભળ્યાં પછી તેમની ચિંતા પણ વ્યાજબી હતી.
"તો સર ક્યાં કરના હોગા મુજે??" રાહીએ બહાર આવીને પૂછ્યું.
"તુમને કહા રાધિકા તુમ્હારી બહન હૈ. ઔર તુમ્હારે ડિઝાઈન્સ ભી કાફી બઢિયા હૈ. તો તુમ્હે મેરા એક છોટા સા કામ કરના હોગા. અગર તુમ હાં કહો તો મૈં તુમ્હે આજકા કોમ્પિટિશન જીતા શકતાં હૂં." અખિલેશ ચતુર્વેદીએ કંઈક અજીબ જ રીતે કહ્યું. જે રાહીને કંઈ ખાસ ઠીક નાં લાગ્યું.
"ઘબરાઓ મત, બસ તુમ્હારી બહન સે કહો. મેરે લિયે કુછ ઐસા કરે. જો મુજે ખુશ કર દે. ફિર આજકે કોમ્પિટિશન કી વિનર તુમ હી હોગી." અખિલેશ ચતુર્વેદીએ ગંદી રીતે હસીને કહ્યું. તો રાહીએ કંઈ પણ વિચાર્યા વગર તેનાં ગાલ પર એક થપ્પડ લગાવી દીધી.
"મૈં આપકો એક અચ્છા ઈંસાન સમજતી થી. લેકિન આપકા તો નામ બડા ઔર દર્શન છોટે હૈ. મુજે ઈસ કોમ્પિટિશન કો જીતને કે લિયે આપ જૈસે લોગો કી બાત માનને કી કોઈ જરૂરત નહીં હૈ. મેરે લિયે મેરા કામ હી મુજે જીતવાને કે લિયે કાફી હૈ. બાકી આપકી ઔકાત તો મૈં અચ્છે સે જાન ચુકી હૂં." રાહીએ જીંદગીમાં ક્યારેય નાં કર્યો હોય. એટલો ગુસ્સો કરીને અખિલેશ ચતુર્વેદીને તેનાં ગંદા વિચારોનો જવાબ આપ્યો.
"તો મૈં ભી દેખતાં હૂં. તુમ યે કોમ્પિટિશન કૈસે જીતતી હો. આજ તુમ યહાં સે ટ્રોફી લેકર તો નહીં જાઓગી. લેકિન બેઇજ્જત હોકર જરૂર જાઓગી. જો મેરી તુમ પર આખરી મહેરબાની હોગી." અખિલેશ ચતુર્વેદીએ પોતાનાં દાંત પીસીને લાલ આંખો કરતાં કહ્યું.
"યે યહાં સે ટ્રોફી લેકર ભી જાયેંગી. ઔર તુમ્હારા અસલી ચહેરાં સબકો દિખાકાર ભી જાયેંગી. તો અબ અપની ઉલ્ટી ગિનતી શુરુ કર દો." અચાનક જ કોઈએ આવીને કહ્યું. રાહીએ અવાજની દિશામાં જોયું. તો સામે શિવાંશ ઉભો હતો.
"મિસ્ટર અખિલેશ ચતુર્વેદી પ્લીઝ કમ ટુ ધ સ્ટેજ." અચાનક જ સ્ટેજ પરથી અવાજ આવ્યો. તો અખિલેશ ચતુર્વેદી રાહીને ગુસ્સાની નજરથી જોતાં સ્ટેજ તરફ આગળ વધી ગયાં. ત્યાં અચાનક જ શિવાંશ પાસે ઉભાં રહીને તેમણે કહ્યું, "તું યહાં ભી કબાબ મેં હડ્ડી બનને આ ગયાં. ખેર, તુજે તો મૈં દેખ લૂગા."
"તું ક્યાં મુજે દેખેગા. અગલી બાર રાહી કા નામ ભી તેરે મુંહ સે નિકલા. તો મૈં તેરા મુંહ તોડ દૂંગા. તુમ્હારી જાન લે લૂંગા." શિવાંશ ગુસ્સામાં કહ્યું. તો અખિલેશ ચતુર્વેદી તેની સામે આંખો ઝીણી કરીને જતાં રહ્યાં.
અખિલેશનાં જતાં જ શિવાંશ રાહીની પાસે આવ્યો. શિવાંશ પૂરી વાત જાણતો ન હતો. છતાંય તેણે રાહીનો સાથ આપ્યો. એ જાણીને રાહીને ખુશી થઈ. તો સાથે જ રાહી થોડી ડરેલી પણ હતી. હજું થોડાં દિવસો પહેલાં જ રાધિકા ઉપરથી એક મોટી મુસીબત પસાર થઈ હતી. જ્યારે આજે ફરી એવું જ થયું. દર વખતે રાધિકા સાથે જ એવું કેમ થાય છે? એમ વિચારીને રાહી ખુદને અહીં કોમ્પિટિશનમાં આવવાં માટે કોસી રહી હતી.
"ખુદને દોષ દેવાનો મતલબ નથી. એ અખિલેશ ચતુર્વેદીને તો હું સારી રીતે ઓળખું છું. એ તો છે જ એક નંબરનો ઘટિયા માણસ... તેનું નામ પહેલીવાર સ્ટેજ પર સાંભળ્યું. ત્યારે જ મને કંઈક ખરાબ થવાનો સંકેત મળી ગયો હતો. એટલે જ જ્યારે બધી પાર્ટિસેપેટ્સ સ્ટેજ પાસે આવી ગઈ. પણ તું નાં આવી. તો હું અહીં આવ્યો." શિવાંશે બધી હકીકત જણાવતાં કહ્યું.
"થેંક્યું, પણ હવે મારાથી આ કોમ્પિટિશનમાં...."
"તું પાર્ટિસિપેટ પણ કરીશ અને ટ્રોફી પણ જીતીશ. તેનાં જેવાં ઘટિયા માણસનાં લીધે તું આમ કદમ પાછળ નાં લઈ શકે. આપણે તેનો અસલી ચહેરો પણ બધાંની સામે લાવવાનો છે. જો બધી છોકરીઓ એવાં માણસોથી ડરીને પોતાનાં કદમ પાછળ ખેંચવા લાગી. તો એનાં જેવાં લોકો આમ જ બધી છોકરીઓને પરેશાન કરતાં રહેશે. શું તું એવું ઈચ્છે છે?" રાહીની વાત વચ્ચે જ કાપતાં શિવાંશે કહ્યું.
"ઓકે, આઈ એમ રેડી. હું કોમ્પિટિશનમાંથી પોતાનાં કદમ પાછળ નહીં ખેંચું." રાહીએ કહ્યું. તો શિવાંશનાં ચહેરાં પર સ્માઈલ આવી ગઈ.
રાહી તેની બધી મોડેલ્સ પાસે ગઈ. તે બધી તૈયાર હતી. રાહી પણ એક ઉંડો શ્વાસ લઈને તૈયાર થઈ ગઈ. શિવાંશ પણ બધાંની પાસે હોલમાં જતો રહ્યો.
"Now designer Miss Rahi Sinoja's models are coming which include bridal lehengas and clothes that give a touch of Indian art. Miss Rahi Sinoja is from Ahmedabad and I am very happy to tell you that Miss Rahi Sinoja is Ahmedabad's Top Famous Fashion Designer. Rahi Sinoja has brightened the name of our country India by participating in this competition held today in Mahadev's city Benaras and with various participants from abroad. So please welcome Rahi Sinoja's models on stage with a round of applause." આ કોમ્પિટિશનને હોસ્ટ કરનારી ખ્યાતિ દવેએ એક અનાઉન્સમેન્ટ કરી. એ સાથે જ રાહીની મોડેલ્સ સ્ટેજ પર આવી પહોંચી.
રાહીની મોડેલ્સે જેવું રેમ્પ વોક શરૂ કર્યું. બધાં રાહીની ડિઝાઈન્સ જોઈને હેરાન હતાં. જેમાં કોમ્પિટિશનનાં જજ રાખી આહુજા તો બ્રાઈડલ લહેંગો જોઈને જ હેરાન હતાં. તે લહેંગાના એક એક તાર દિલથી જોડવામાં આવ્યાં હોય અને ડિઝાઈન બનાવતી વખતે પોતાનાં સપનાં એ લહેંગામાં ઉતાર્યા હોય. એવું લાગી રહ્યું હતું. બીજાં બધાં ડિઝાઈન પણ ઈન્ડિયન લૂક સાથે આજની જનરેશનને પસંદ આવે એવી રીતે બનાવવામાં આવ્યાં હતાં. રાહીની ડિઝાઈન્સ બધાંથી અલગ તરી આવતી હતી. બધાંને તેની ડિઝાઈન્સનાં વખાણ કરતાં જોઈને અખિલેશ ચતુર્વેદી પણ હેરાન હતાં.
આખરે બધી મોડેલ્સનું રેમ્પ વોક થઈ ગયાં બાદ રાહી પોતાની બધી મોડેલ્સ સાથે સ્ટેજ પર આવી. રાહીએ ગુજરાતી સ્ટાઈલમાં બનારસી સાડી પહેરી હતી. જેમાં તે ખૂબ જ સુંદર લાગી રહી હતી. અત્યાર સુધી રાહીની ડિઝાઈન્સનાં વખાણ કરી રહેલાં લોકો હવે રાહીની સુંદરતાનાં વખાણ કરી રહ્યાં હતાં.
"કૌન કમબખ્ત કહેતાં હૈ ખુબસુરતી ઢંકને સે નહીં દિખતી. આજ કોઈ ઈસે દેખ કર યે નહીં કહ સકતા કી ઈસે યે ખુબસુરત હૈ ઐસા દિખાને કે લિયે છોટે કપડે પહનને કી જરૂરત હૈ." બધાંની વચ્ચે બેઠેલો શિવાંશ રાહીને જોઈને મનોમન બોલી ઉઠ્યો.
"So now all the participants go on stage with their respective models. The judges of this competition have declared the result of today's competition in a few minutes." ખ્યાતિ દવેએ ઘોષણા કરી. તો બધાં પ્રતિસ્પર્ધી પોતપોતાની મોડેલ્સ સાથે સ્ટેજ પર આવી ગયાં.
રૂબિના સ્ટેજ પર આવતાં જ રાહી સામે જોવાં લાગી. પબ્લિક અને જજીસનાં મોંઢે બસ એ બે નામ જ સંભળાતાં હતાં. બધાંને આજની મોર્ડન સ્ટાઈલનાં રૂબિનાનાં ડિઝાઈન્સ અને અત્યારની જનરેશનને પસંદ આવે એ રીતે બનાવવામાં આવેલ ઈન્ડિયન લૂકનાં રાહીનાં ડિઝાઈન્સ ખૂબ જ પસંદ આવ્યાં હતાં. રાહી અને રૂબિના વચ્ચે બરાબરીની ટક્કર હતી. જજીસ માટે પણ બે માંથી કોઈ એકને વિજેતા ઘોષિત કરવું બહું અઘરું હતું.
રાહી અને રૂબિના સહિત બધાં પ્રતિસ્પર્ધીનાં ચહેરાં ગંભીર હતાં. બધાં મનોમન પોતાનાં ભગવાનને પ્રાર્થના કરી રહ્યાં હતાં. એકાએક જ રાહીની નજર બધાંની વચ્ચે બેઠેલાં અખિલેશ ચતુર્વેદી પર પડી. જે કોમ્પિટિશનનાં જજ ડેવિડ જ્હોન્સનને ઈશારા દ્વારા કંઈક કહી રહ્યાં હતાં. એવામાં રાહીની નજર એમનાં પર પડતાં જ એ આજુબાજુ નજર ફેરવવા લાગ્યાં.
નિર્ણાયકોએ નિર્ણય કરી લીધો. એટલે ખ્યાતિ તેમની પાસે ગઈ. બધાં નિર્ણાયકો સાથે થોડીવાર વાતચીત કરીને ખ્યાતિ ફરી સ્ટેજ પર આવી. આ વખતે તેનાં હાથમાં એક કાર્ડ હતું. જેમાં વિજેતાનું નામ હતું.
"So the result of today's competition is in my hands. Want to know who you think will be today's winner?" ખ્યાતિએ પોતાનાં હાથમાં રહેલ કાર્ડ બધાં સામે ઉંચુ કરીને કહ્યું.
"રાહી...રાહી...રૂબિના...રૂબિના..." ખ્યાતિનાં પૂછતાની સાથે જ પબ્લિક વચ્ચેથી એ બે નામ આખાં હોલમાં ગુંજવા લાગ્યાં. જે નામ આ કોમ્પિટિશનની આગવી ઓળખ બની ચૂક્યાં હતાં.
"So the runner up of today's competition is Miss Rubina Martin." ખ્યાતિએ બીજાં નંબરે આવેલી રૂબિનાનું નામ ઘોષિત કરતાં કહ્યું. બધાંએ તાળીઓના ગડગડાટથી રૂબિનાની ખુશીને વધાવી લીધી. હવે પહેલો વિજેતા કોણ છે. એ જાણવાની તાલાવેલી સૌ કોઈમાં જણાતી હતી.
"Now any guesses who will be the first winner??" ખ્યાતિએ સસ્પેન્સ વધારવા પૂછ્યું. તો બધાં વિચારમાં પડી ગયાં.
"OK OK and relax, I'll just tell you. So I'm glad to announce that the first winner of today's competition is Miss Rahi Sinoja." ખ્યાતિએ રાહીનું નામ બની શકે એટલાં ઉંચા અવાજે બોલવાની કોશિશ કરતાં તેનું નામ જાહેર કર્યું. એ સાથે જ અખિલેશ ચતુર્વેદીને એક ઝટકો લાગ્યો.
"So Miss Rahi Sinoja you will want to say something to our public?" ખ્યાતિએ માઈક રાહીની તરફ લંબાવીને પૂછ્યું.
"I never thought I would take part in such a competition and become a winner. I am very happy to be the winner today. But to be honest, today I became the winner. My dad must have been happier about that. Because he told me that I have to win this competition. No, it's not that I participated in this competition just to win. But winning this competition was my father’s dream. Which is completed today. Some people even tempted me to win this competition. He told me that if I did what I said I would win this competition. But I was confident in my hard work that I would definitely win this competition if the world still valued true talent. And now the result is in front of everyone. By winning this competition today, I have responded to people whose ideas are very trivial. I want to tell such people that winning any competition requires hard work and faith, not betrayal. Who lure others for their own selfish gain and take advantage of those in need. All I can say to such people today is that there is still time for improvement. Today's woman does not take much time to become Durga. So don’t force anyone to show your power. All I can say at the end is thank you so much for your invaluable support and time for making me the winner of today's competition." રાહીએ બે હાથ જોડીને બધાંને ધન્યવાદ કહેતાં પોતાની સ્પીચ પૂરી કરી. રાહીનો એક એક શબ્દ અખિલેશ ચતુર્વેદીને તીરની માફક ખૂંચ્યો હતો. તેઓ તરત જ ઉભાં થઈને બહાર જતાં રહ્યાં. રાહી તેમને જતાં જોઈ રહી. પછી રાહીએ શિવાંશ સામે જોયું તો તેણે પાંપણો જપકાવીને પોતે રાહીની સાથે છે એવું જણાવ્યું તો રાહીનાં ચહેરાં પર ખુશી આવી ગઈ.
આજનાં કોમ્પિટિશનનાં નિર્ણાયકોએ રાહી અને રૂબિનાને તેમની ટ્રોફી આપી. ટ્રોફી જોઈને રાહીનાં ચહેરાં પર એક અલગ જ સ્માઈલ આવી ગઈ. તેનાં ચહેરાં પર શાંતિ અને સંતોષ સાફ નજર આવી રહ્યાં હતાં.
"Congratulations and forgive me for what I told you. She proved right today that it takes hard work and faith to win any competition. Everything else is secondary." રૂબિનાએ સ્ટેજ પર જ રાહી પાસે આવીને પોતાની ભૂલ કબૂલ કરતાં રાહીને અભિનંદન પાઠવ્યા. રાહીએ પણ બધી વાતો ભૂલીને રૂબિનાને ગળે લગાવી લીધી. આખરે રાહીએ રૂબિનાને માફ કરીને અંત ભલા તો સબ ભલા કહેવતને સાર્થક કરી બતાવી.
(ક્રમશઃ)
_સુજલ બી.પટેલ
