जसं प्रणव नै प्रिया चा चेहरा ओंजळीत घेऊन तिच्या कपाळा च व ओठांचे चुंबन घेतले तसे एखादा करंट लगावा तशी प्रिया तिच्या विचारांच्या मायाजाळ तुन बाहेर आली .प्रणव चा गरम स्पर्श प्रिया च्या चेहऱ्या वरून हळू हळू पुढे सरकत होता.जे प्रणव च चल होत ते कह्रौखर्च अघोरी आणी मानवी शक्ती च्या पलीकडे ल असे होते. आणी यामुळे प्रिया ला ऐक क्षण कसे व्यक्त व्हावे हे कळेना आता प्रिया ळा खरोखर वेड लागायची पाळी आली होती.पण जणू काही प्रिया च्या आंतरिक शक्ती ने तिच्या नकळत चा पुढे काय होणार अही हे ओळखून अगोदरच प्रिया च्या मनाची तयारी केली होती.प्रणव चा हात प्रिया च्या गाऊन च्या बटनला लागला होता आणी पुढे काय होणार तोच एट्क्याट सर्व बळ एकवटून स्वताच्या अपंग अवस्थेत असताना देखील प्रिया नै प्रणव ला दूर केले आणी त्यच्या अंगावर जणू काही खेकसलीच आणी प्रिया प्रणव वर चिडून वैतागून बोलू लागली तु शुद्धी त आहेस का प्रणव? हे काय चालवल आहेस तु? माजी अवस्था तरि बघ या माज्या अशा अव्थेत ही तुला तुज्या तुज्या वासने चा गलिच्छ खेळ रँगवस वाटतो आहे.मला अजून माज्या पाया वरती उभा रहता येत नाही आहे.माजी तहान भूक हरपली आहे असं मेल्या सारखं पडून राहूं न आणी तुला तुज्या अविचारी वासने ची भूक भगवँयात कमालीचा रस दिसत आहे.तुजी हिमत कशी जाली माज्या शी अशी वागायची?
प्रेम अजिबात दिसत नाही तेव्हा प्रिया त्याला विचारते जेव्हा मला तुज्या शाब्दिक आणी मानसिक आधाराची तु माज्या जवळ आहेस ही अँररिक भवाने ची मला गरज होती तेव्हा तु कुठे होतास .?मी तुज्या वर जीव ओतून प्रेम केले.माज सर्वस्व तुला दीले जगत सर्वात प्रिय तूच होतास माज्या साठी रे?आणी बदल्यात तु मला काय दिलेस रे? हे घाणेरडे क्रूत्य आज्' मजीच मला लाज वाटत आहे.तु माजा पूर्वीचा प्रणव नाही राहिलास खुप बड्लस रे तु ? माणुसकी हरवलेला वासना पिच्छा स जाला आहेस तु अगदी मला कहरच पचतप होतोय तुज्या वर जिवापाड प्रेम केल्याच खरं तर माज्या या अपघाताला काळात ण कळत तूच जबाबदार आहे स तुज्या सारख्या खोतर्ड्य व्यक्ती साठी मी माजी निश कारण शररीक आणी मानसिक हानी करून घेतली आहे याच मला खुप वाईट वाटत आहे आणी तुज्या सारख्या माणसावर मी विश्वास ठेऊन माज्या अयुषत्ले सर्वात दुर्मिळ क्षन वाया घालवले.म्हनून मजाच मला राग येतोय. मला तुज्या शी काही ही बोलायची इच्छा नाही आता.प्रिया चा तो क्रोध अवतार पाहू ण उतारा दखल काही हे बोलायची प्रणव छा धीर जाला नाही.सनतपणे पाय अप्तीत स्वताच्या सम्र्ठनत काहीही ण बोलता प्रणव निघून गेला .प्रिया चे उपचार फीसो ट्रप्य वव्स्तीत सुरू होत.आता प्रिया वॉकर च्या सहाय्याने थोड थोड चालू लागली होती.आणी उपचारांनाला पण सकारात्मक प्रतिसाद देत होती.योग्य व्यायाम व आहार या मुळे प्रिया ची तब्येत लवकर सुधरत होती.या दरम्यान प्रणव नै मान धरणी करण्या साठी प्रिया ला खुप फोन केले.पण आता प्रिया प्रणव च्या भूल थप्याण फासणारी नव्हती. प्रिया नै प्रणव चे फोन घेतले चा नाहीत या सगळ्या ला प्रिया घम्बीर पणे समोरी गेली .आणी ऐक दिवस स्वताच्या पायावर प्रिया च तिच्या जिम मधे पुन्हा एकदा आगमन जाले होतें. तीच जिम जेथे प्रणव व प्रिया ची ओळख जाली होती.पण जेव्हा प्रिया तिच्या पायावर जिम मधे परत गेली आता तिकडे प्रणव नव्हता.मनाच्या बागेतल्या रौप्त्यवर्च प्रेमाचा गुलाब आता गळून पडला असला तरि त्याने मागे सोडलेल्या रौप्त्यचे काटे कुठे तरि मनला सलत होते. रक्त बम्बल करत होते.मन उडिमन होत होत विचार करून की असं का व्हावे.गुस्मट व्हायला लागली जीवाची आण ह्या भावनां नाच्या कोडं मर्यात तिच्या सख्या कडे सागरा कडे रीत करावं असं वाटलं आणी तडक उठून प्रिया निघाली सुध्दा तिन्ही सजेणे आपलं काम निशेकडे सोपवून कधीची पळ वाट काढली होती आणी नीशेने ही आपलं अनभिषक साम्राज्य जैव सप्देवर कधीच पसरवल होत प्रिया मात्र आठवणींच्या अंधारात चचपड्तन विचारांच्या पसा र्यषी अजून ठेचकळत होती.निसर्गा कडे तरि आपल्या प्रश्न ची उतरे मिळतील का? हे पाहत आपण कधीकधी ऐतके दुर्बल हतबल का होतो कोणत्या ही गोष्टी पुढे .?मग ती कोणती व्यक्ती असो परिस्थीती असो वा वेळ हे कल्यूग वासना युग बनत चले आहे एव्हडि का वरच ढ होत आहे ही भावना प्रेम भावना वर. लग्न जाळ्यावर ही हे असेच चालू राहणार असेल.तर सकानू तूतललेय जहाजा सारखे आपण भरकटत जाऊ.जीवनाच्या प्रलय कारी सागरात काळा चा प्रवाह घेऊन जाईल तिकडे शररीक आणी मानसिक अपंगत्व आल्या सारखे केव्हा बसू त्या वस्णेच्य बाजारात रोज सर्वस्व लुटून घेत जेथे आपल्या भावनांनां आवडीना माफक आपेक्षा न काडीची किमत नसेल याची कल्पना करून प्रिया च्या अंगावर सरकन भीती नै कटाच आला .प्रिया ला त्या पांढऱ्या पलंगावर आपलं ओर्बड्लेले शरीर आणी रक्तातलेले मन दिसायला लागलं .प्रिया नै सुरवाती पासून चा सगळा आलेख नजरे समोर आणला .आपल्या या विचारांचा तेणें वेळोवेळी केलेला पाठ पूरा वा आणी त्यच्या या चुकीच्या वागण्याचा प्रिया नै केलेला ठाम नकार आणी तो अपघाताच्या वेळेचा प्रसंग तोही आठवला आणी प्रिया चा ह्रुदय परत नैराश्य व डोळे आस्वनी भरूं न आले.पण ते पण क्षँन भरच आता पर्यन्त खूप रडलो लड्लो आणी हरलो पण आता ही वेळ रडायची नाही तर मन कठोर करून नवीनच उदयाला आलेल्या ऐका विचारा बाबत ठाम निर्णय घेण्याची आहे.बंद दरवाज्या वर सतत धडका मारून सत तत रक्त बम्बल होण्या पेक्षा तो दरवाजा कायमचा बंद करवा या निर्णय वर प्रिया आली होती.प्रिया नै प्रणव ला मेसेज करण्या साठी फोन हातात घेतला तेव्हा प्रणव चा आलेला फोन दिसला .अतिशय थंड डोक ठेऊन प्रिया नै मेसेज केला प्रणव ला या पुढे मला तुज्या शी कोणत्या ही प्रकारचा सम्भंद ठेवायचा नाही.माजी जरा सुध्दा ईक्च नाही तुज्या शी बोलायचा आता.तु आजवर निरपेक्ष निखळ निरागस केलेल्या प्रेमाच्या नावाखाली भरवले ल्या वासने च्या बाजाराला मी आज आता कायमच उधळून लावत आहे.माज्या मनाच्या दरवाज्याला सतत ठोठवत राहूं न परत स्वताच्या निर्जीव मनला विनाकारण घायाळ करून घेऊ नकोस आण हे सगळ बोल्या नंतर अचानक प्रिया ला हलके वाटायला लागले.हातातून निसट नाऱ्या या काळाच्या तल्लम वाळू ळा हातात घेऊन तेणें त्या सगळ्या कटू आठवणी च मनावर विचारा वर सच्लेल्य जळ मटां च तसाच आज वर रडून चेहऱ्या वर सचलेल्य अश्रूंचा चिल खत त्या विशाल सागरला अर्ड्य अर्पण आणी जरा ही मागे वळून न पाहता प्रिया तिकडून निघून गेली .नव्याने उगवत्या तिला हव्या अस्लेलेय राम्या पहाटेच्या शोधात पण ती प्रणव ची कायम आठवण राहिली पुढे प्रिया ला खुप जननी प्रपौसे केल पण ते प्रणव ळा विसरू शकली नाही पुढे अशातच कळ की प्रणव नै लग्न केल ऐक सुखी संवसार आहे मग प्रिया वेडी जाली आणी मग खुप उपचार केले पण प्रिया वृ जाली नाही आणी लोकानी मग तिचा फ़ायदा घेतला .
