આગળ આપણે જોયું કે ડૉ સંજય શાહ પ્રદીપ ને રીમા ને કેન્સર હોવાની વાત જણાવે છે જેથી પ્રદીપ ખૂબ દુખી થઈ જાય છે. આ વાત જ્યારે અંજના ને ખબર પડે છે તો એ સાંભળી ને અંજના ખૂબ જ ભાંગી પડે છે પ્રદીપ અને અંજના રીમા ને કેન્સર ની વધુ તપાસ કરવા હોસ્પિટલ લઈ જાય છે જ્યાં રીમા ના કેન્સર ની તપાસ થાય છે. ઘરે આવી ને પ્રદીપ ખૂબ ઉદાસ હોવાથી પોતાના સ્ટડી રૂમમાં પહોંચી જાય છે. અંજના પણ પ્રદીપ ની પાછળ કોફી લઈને જાય છે.હવે આગળ જોઈશું...
**********************************************
અંજના પ્રદીપ ને કોફી આપતા કહે છે " પ્રદીપ તમે સવાર થી કાંઈજ ખાધું પણ નથી લ્યો આ થોડી કોફી પી લ્યો..
પ્રદીપ:- ના અંજના! તે પણ કંઈ જ નથી ખાધું આ કોફી તું જ પી લે મને અત્યારે જરા પણ મૂડ નથી. તું બસ મારી બાજુ માં બેસ થોડી વાર. (પ્રદીપ થોડી વાર અંજના નો હાથ પકડીને વિચારો માં ખોવાયેલો રહે છે પછી જાણે કઈક યાદ આવતા કહે છે.) "અંજના તને યાદ છે મારી બા એ આપણા સંતાન માટે વૈષ્ણવ દેવી ની માનતા માની હતી. પછી જ્યારે રીમા નો જન્મ થયો ત્યારે મારી બા એ આખા ગામ માં મારી ઘરે લક્ષ્મીજી પધાર્યા છે. એવા હર્ષ ઉલ્લાસ થી આખા ગામ માં પેંડા વેચ્યા હતા. મારી બા ને મન દીકરો કે દીકરી બંને એક જ સમાન હતા. તને યાદ છે જ્યારે તું pregnant હતી ત્યારે તું ઘણી વાર મુંજાઈ ને બા ને એવો પ્રશ્ન પૂછી લેતી કે બા મને દીકરી થશે તો? ત્યારે જ બા કહેતા કે "એમાં શું થઈ ગયું દીકરી આવે તો? દીકરો આવે કે દીકરી હું તો ખુશ છું કે એટલા વારસો પછી તમને બંને ને માં બાપ કહેનારું કોઈ આવી રહ્યું છે. હું તો ખુશ છું કે આ ઘર માં હવે કોઈ ની કિલકારીઓ સંભળાશે. આ ઘર માં પા પા પગલી કરનારું કોઈ આવી રહ્યું છે. એના થી ઉત્તમ વાત કઈ હોય જ ના શકે.પછી એ દીકરો હોય કે દીકરી શું ફેર પડે છે...
અંજના:- હા પ્રદીપ,બા ને રીમા ખૂબ વ્હાલી હતી. રીમા ને પણ બા પ્રત્યે ખૂબ જ લાગણી હતી. રીમા પાંચ વર્ષ ની હતી જ્યારે બા એ આ દુનિયા માંથી વિદાય લીધી. રીમા એ પહેલો શબ્દ પણ બા જ ઉચ્ચાર્યો હતો...
પ્રદીપ:- હા! તને યાદ છે આપડે બાધા પૂરી કરવા રીમા ને લઇ ને વૈષ્ણવ દેવી ગયા હતા. ત્યાં પણ મારી માતા રાણી એ આપડી ખૂબ પરિક્ષા લીધી હતી. રીમા ને આખા રસ્તે તાવ આવ્યો તો..
અંજના:- હા! આપણા બધા ના તો જીવ અધ્ધર થઈ ગયા તા! ને બા એ તો જ્યાં સુધી રીમા ને સારું ના થઈ જાય ત્યાં સુધી અન્ન નો એક દાણો પણ મોઢા માં નઈ મૂકે એવી માનતા લઈ લીધી હતી..
પ્રદીપ:- હા ને આપડે વૈષ્ણવ દેવી પહોંચ્યા પછી જ રીમા નો તાવ ઉતર્યો ને પછી જ બા એ અન્ન ગ્રહણ કર્યું હતું. અંજના મને એક વાત તો ખૂબ ડર લાગે છે..
અંજના:- શું પ્રદીપ?
પ્રદીપ :- તને યાદ છે એક વખત રીમા ની સ્કૂલમાં એક છોકરા એ શરારત માં રીમા ના વાળ માં ચવિંગમ લગાવી દીધી હતી અને એ ચવીંગમ નહિ નીકળતા રીમા ને એટલા વાળ કાપવાનું કહ્યું હતું. ને રીમા એ પોતાના વાળ કાપવાની ના પાડી દીધી હતી. જ્યારે તું એના વાળ કાપવા ગઈ ત્યારે એ બાથરૂમ માં છુપાઈ ને બેસી ગઈ હતી.આખું ઘરે માથે લઈ લીધું હતું..
અંજના:- હા પ્રદીપ! રીમા ને એના વાળ ખુબજ પ્રિય છે, વાળ માં નવી નવી હેર સ્ટાઇલ કરવી એને ખુબજ પસંદ છે.મને યાદ છે રીમા ખૂબ રડીતી એ દિવસે...
પ્રદીપ:- હા! ને ડો સંજય કહે છે કે કેન્સર ની ટ્રીટમેન્ટ માં પેશન્ટ ના વાળ જતા રહે છે. ને એટલે જ મેં નક્કી કર્યું છે કે જો રીમા ના વાળ જતા રહશે તો હું પણ મારા વાળ નો ત્યાગ કરીશ. ને જ્યાં સુધી રીમા ને સારું ના થાય ત્યાં સુધી હું એમ જ રહીશ.
આ સાંભળી ને આંજના પ્રદીપ સામે જોતી જ રહી જાય છે.એની આંખ માં થી આંસુ ની ધારા વહેવા લાગે છે. પ્રદીપ તેના આંસુ લૂછતાં કહે છે કે હા અંજના હું મારી દીકરી માટે જેટલું કરું એટલું ઓછું જ છે. મારી દીકરી જ મારું નસીબ છે. આજે મારી પાસે જે કંઈ છે એ એના નસીબ થી જ મને મળ્યું છે. રીમા ના જન્મ પહેલાં મારી પાસે હતું જ શું? ગામ માં એક નાનું એવું ઘર સિવાય કાઈ જ ન હતું આજે આટલી સંપત્તિ નો હું માલિક છું એ મારી દીકરી ના નસીબ થી જ છે. કોઈ એ સાચું જ કહ્યું છે કે "બાપ ના નસીબ થી દીકરી નથી પણ દીકરી ના નસીબ થી જ બાપ રાજ કરે છે" મારી દીકરી મારા કાળજા નો કટકો નહીં પણ મારું આખે આખું કાળજું છે અંજના.અને એક દીકરી માટે પણ તેનું મનગમતું ઘર તેના પિતા નું હ્રદય જ હોય છે....
આ સાંભળી અંજના પ્રદીપ ને ભેટી ને રડી પડે છે. તેનું આક્રંદ હ્રદય ભિંજીવી નાખે તેવું હતું. બંને આખી પરિસ્થિતિને જાણતા હોવા છતાં એકબીજા નો નિરર્થક સહકાર સાંપડી રહ્યા હતા. બંને ની પરિસ્થિતિ અત્યારે ખૂબ જ ગંભીર હતી. બંને એ અત્યારે બહાર થી મજબૂત દેખાવાનો મુખવટો પહેર્યો છે. પરંતુ અંદર થી સાવ ભાંગી ગયેલા હતા. મનોમન જ બંને ભગવાન ને પ્રાર્થના કરી રહ્યા છે કે રીમાં ને કાંઈ ઉની આંચ ના આવે. ભગવાન પર પૂર્ણ વિશ્વાસ રાખનાર અંજના પણ માથા પર આવી પડેલ પરિસ્થિતિ થી એકદમ વિચલિત થઈ જાય છે. એટલા માં જ રીમા ના રૂમ માંથી રીમાની ચીસ સંભળાય છે.રીમા ના ચિલ્લવા નો અવાજ સાંભળી ને જ અંજના ને પ્રદીપ એક દમ ચોંકી જાય છે ને બંને જણા રીમા ની રૂમ તરફ દોડી જાય છે....વધુ જોઈશું આવતા અંક માં..
ક્રમશ...
મારી વાર્તા વાંચવા બદલ અને આપના કિંમતી પ્રતિભાવ આપવા બદલ આપનો ખૂબ-ખૂબ આભાર 🙏🙏
