ચોર જેવું કશુ પાછળથી પ્રવેશે તેવી કોઇ જ છટકબારી ઘરમાં હતી નહીં. વળી ચોર હોય તો પણ તે પેલી ભૂતાવળ થી ઓછું ડરામણું હોવાનું......
ચોક્કસ તેની સાથે એટલું બધું જોખમ વિજયને લાગતું ન હતું તેણે તો એનાથી કેટલુંય ઘણું અનુભવી લીધું હતું.વળી તેની શંકા પણ અજુગતુ બનવાનો અણસાર કરી રહી હતી . વિજય ને લાગતું હતું કે અંદરના રસોડામાં કોઇક તેની રાહ જોઈ રહ્યું હતું.
"વિજય ઉભો થયો."
પોતાના બંને પગ પર સીધો ઉભો રહ્યું બધું જ તેને યાદ આવવા લાગ્યું એક પછી એક બધું જ તેની આંખો સામે તરવા લાગ્યું. તેનું મન અલૌકિક અનુભવ કરવા લાગ્યું, તે જાણે સુન્ન થઇ ને કશું જોઈ રહ્યો હતો.
એ તો પેલો દરવાજો હતો.
તે પોતે તો જઈને તે દરવાજો ખોલીને બહાર જ નાસી જવાનું માગતો હતો પણ તેનો આત્મા જાણે તેની પાસે બેસી રહેવું ના હોય....
એ તો જાણતો હતો કે તેનાથી છૂટવું શક્ય ન હતું.
આટલું બધું તે કેવી રીતે જાણી શકતો હતો,તે પણ તેને ખબર ન હતી.
આ બધા ભૂત ના અનુભવ અનાયાસે જ થતાં હતા. જ્યારે કોઈ માણસ બસ આ અનુભવમાંથી પસાર થાય છે ત્યારે તેને ઘણું બધું ગુમાવ્યા નું ભાન થાય છે અને સમજવા લાગે છે.
એક પછી એક ઘણું બધું તે ધીરે-ધીરે તેના મનનો કિસ્સો બનતું જાય છે.અંતરનો આત્મા બહાર ઠલવાય અને તે દરેક બાબત તેના નિશ્ચિત સમયે બહાર આવતી જાય છે.
"એ બધું જ એક ચક્રની જેમ હતું."
તમે કેમિકલ કહી શકો છો કે પછી માનસિક લુચ્ચું માણસ તરીકે એ બધામાંથી છૂટું શક્ય ન હતું એ ઘડતર.....
એમનું ઘર આવું જ હતું.
"એક અઘરી બાબત હતી આ બધું માણસને થયેલો અનુભવ માણસ ને માણસ બનાવે છે."
વિજય પણ ત્યારે જ એક એવા ભયંકર સમય માંથી પસાર થઈ રહ્યો હતો. એક વાત તો સ્પષ્ટ ન હતી. તે નો તો જાણતું કે કેવી રીતે ભૂતાવળ સાથે તેનો પનારો પડેલો.
"શું તે સારી હતી કે ખરાબ."
વિજય દરવાજા તરફ ફર્યા અને રસોડામાં જવાનું તૈયારી કરી. તે દરવાજા થી સીધો જ રસોડાના અંધારામાં ખોવાઈ ગયો. તેને જૂનું મકાન યાદ આવે છે.
તે કર્મો જ તેને સહેલાઈથી ત્યાં સુધી ખેંચી લાવ્યા હતા. હિંમત સાથે તે પ્રવેશ્યો હતો.
કહો કે ના કહો મજબૂરી સાથે એવી જ લાગણી તેને આવી જે રસોડામાં લઈ જઈ રહી હતી, રસોડાના દરવાજામાંથી પાછળનો દરવાજો દેખાતો હતો. તે દરવાજો પાછળના પ્રવેશનો માર્ગ હતો ,તે મોટાભાગે બંધ જ રહેતો,સવારે અને ક્યારેક બપોરે તે બોલવામાં આવતો પણ રસોડામાં કોઈ પ્રવેશી ન જાય તેથી તે દરવાજો બંધ રાખવામાં આવતો.
દરવાજાની જમણી બાજુએ વળવાથી જ રસોડું શરૂ થવાનું હતું.
વિજય ખૂબ ધીમેથી હૃદય એક ધબકારોનો મૂકતો અને ડગલે....ડગલે..... આગળ વધી રહ્યો હતો તેના પગ સંઘર્ષ કરી રહ્યા હતા. મનમાં તો એવું જ હતું કે કોઇ બિલાડી કે કશુંક પ્રાણી જતું હશે અને હોવું જોઈએ એ આશાએ તે આગળ વધતો હતો પણ અંદરથી તે ખૂબ જ ડરેલો અને ગભરાયેલો હતો.
"ઘણા દિવસો પછી એ અનુભવ ફરી તેના ઉપર ઉતરી આવ્યા."
અંધારું હતું એકદમ જાણે કશું જ ન દેખાય.......
વિજય હવે રસોડાની અંદર પહોંચી ગયો, તેના પગ રોકાઈ ગયા, રસોડા માં કોઈ સામગ્રી દેખાઈ રહી ન હતી.
શું પડ્યું હતું?
તેણે શું પકડ્યું હતું એ પણ તે જોઈ શકતો ન હતો.લાચારી એ પણ હતી કે લાઈટની સ્વીચ છેક છેલ્લે હતી. દીવાલના ટેકે ટેકે રહી ને ત્યાં સુધી અંધારામાં થઈને જવાનું હતું.તેના છેડા સુધી જવું એટલે જાણે મોતને ભેટવું.....
વધુ આવતા અંકે.....
