પ્રકરણ - 11
જો તમે જીવનનો પ્રવાસ સંપૂર્ણ આરામ સાથે કરવા માંગો છો,તો આશા અને અપેક્ષાઓના પોટલાં શક્ય તેટલાં ઓછા કરી દો....
પરંતુ, એક દિવસ એક એવી દુર્ઘટના ઘટી, જે ઘટવી ન જોઈતી હતી. એક રીતે, તે કોઈ દુર્ઘટના ન હતી પરંતુ બીજી રીતે તે એવી ઘટના હતી, જે નુપૂરને અનંતના જીવનથી દૂર કરી દેવાની હતી - કદાચ કાયમ માટે.....!!!
ધીમે ધીમે નુપૂર અનંતની નજીક આવી રહી હતી અને અનંત પોતે એ વાતથી પરિચિત હતો - જ્યારે પણ તે પોતાની ડાયરી લખતો, લખ્યા બાદ હંમેશા તેને પોતાના લોકરમાં મૂકતો, પણ એક દિવસ તે પોતાના રૂટિનમાં ગફલત ખાઈ ગયો અને આ દુર્ઘટના ઘટી ગઈ.
અજાણતાં, તે દિવસે નુપૂર ક્લાયન્ટની વિગતો વિશેની માહિતી માટે અમુક જૂની ફાઈલ્સ શોધી રહી હતી, પરંતુ એ ફાઈલ તેને મળી રહી ન હતી.શોધી શક્યા નહીં. તેણે તરત જ અનંતને ફોન લગાવ્યો. તેણે કોલ ઉપાડ્યો અને પછી તેણે નુપૂરને તેને ફોન કરવાનું કારણ પૂછ્યું. નુપૂરએ તમામ વિગતો જણાવી અને અનંતે તેને સોલ્યુશન આપ્યુ પરંતુ, ઉતાવળમાં તે એ ભૂલી ગયો કે તેણે નુપૂરને એ જગ્યા પણ બતાવી દીધી હતી જ્યાં તે પોતાના લોકરની ચાવીઓ મૂકતો હતો. જોકે, કેટલીક ક્ષણો પછી, તેને વાત સમજાઈ ગઈ પણ તેણે એ વાતને એટલી સિરિયસલી ન લીધી. તેણે વિચાર્યું કે નુપૂર તેની ડાયરી વાંચશે નહીં. વાંચવું તો દૂર, તે ડાયરીને શોધી પણ નહિ શકે. ઘણી વાર આપણી ધારણાઓ ખરા સમયે જ ખોટી પડે છે અને આપણે એની બહુ જ મોટી કિંમત ચૂકવવી પડે છે.
નુપૂરએ ફોન કાપ્યો. અનંતના ટેબલના છેલ્લેથી બીજા ડ્રોવરને ખેંચીને તેણે તેમાંથી ચાવીઓનું એક બંચ કાઢ્યું. એ બંચમાંથી તેણે 163 નંબરની ચાવી કાઢી અને એક જ ક્ષણમાં લોકર ખોલી નાખ્યું. હા, આ એ જ લોકર હતું જેમાં અનંત પોતાની અંગત ડાયરી સાચવીને મૂકતો હતો. એક પછી એક, નુપૂર બધી ફાઈલો ચેક કરી હતી જેને અંદરના રૅકમાં વ્યવસ્થિત રીતે ગોઠવવામાં આવી હતી. નુપૂર ફટાફટ એક પછી એક ફાઈલો તપાસી રહી હતી. તે ઉતાવળમાં હતી કારણ કે તે એગ્રીમેન્ટમાં ઉલ્લેખિત વિગતોને તેણે ક્લાઈન્ટના અન્ય કોઈ સિનિયર એક્ઝિક્યુટિવને મોકલવાની હતી. તે પગના પંજા પર ઊભી રહીને રેકના સૌથી ઉપરના ખાનામાં ગોઠવાયેલી ફાઇલોને કાઢવાનો પ્રયાસ કરી રહી હતી અને અચાનક પોતાનું સંતુલન ગુમાવી બેસી.
થોડા સમય પછી તે ફાઇલોના ઢગલા વચ્ચે ઘેરાયેલી હતી. પહેલાં તો તે ઊભી થઈ. એણે પોતાના કપડાં વ્યવસ્થિત કર્યા અને ત્યારબાદ તેણે ફાઇલો ઊપાડવાનું શરૂ કર્યું. જેવી તેણે છેલ્લી ફાઇલ ઉપાડી, તરત જ તેને એ ફાઈલની નીચે એક બીજી વસ્તુ મળી, જે એક ડાયરી હતી. આશ્ચર્યમાં તેણે ફાઇલને એક બાજુ મૂકી અને ધીમે ધીમે ડાયરીના પાના એક પછી એક પલટાવવાનું શરૂ કર્યું.
જેમ જેમ તે એક પછી એક પછી એક પછી એક પાના પલટાવી રહી હતી, તેના ચહેરાના હાવભાવ બદલાતા જતા હતા. અચાનક તેણે કેબિનની બહાર કઈંક અવાજ સાંભળ્યો અને તેણે ફાઇલની અંદર ડાયરી છુપાવી દીધી. જ્યારે તેણી કેબિનમાંથી બહાર નીકળી, ત્યારે તેણે અનંતને ઓફિસમાં દાખલ થતા જોયો.
અચાનક હેબતાઈ ગયેલી નુપૂર ઉતાવળમાં એક જ મિનિટમાં પોતાના ડેસ્ક પર આવી ગઈ અને જલદી જલદીમાં તેણે ડાયરીને લોકરની જગ્યાએ પોતાના પર્સમાં મૂકી દીધી.
બરાબર એ જ સમયે, અનંત કેબિનમાં દાખલ થયો અને તેને કંઈક ગૂંચવણભર્યું લાગ્યું. જોકે ટૂંક સમયમાં જ તેણે તમામ પરિસ્થિતિનો તાગ મેળવી લીધો. તેણે તમામ કબાટ અને અસ્તવ્યસ્ત પડેલી ફાઈલ જોઈ. જ્યારે તેનું ધ્યાન એના ખુલ્લા લોકર તરફ ગયું ત્યારે તેને એવો આંચકો લાગ્યો કે જાણે અચાનક જ તેના પર કોઈ બોથડ વસ્તુનો હુમલો થયો હોય. ધીમે રહીને તેણે બધી ફાઈલોને સમેટવાનું શરૂ કર્યુ. તેનો શર્ટ મેલો થઈ ગયો હતો. તેનું આખુ શરીર ધૂળ અને કરોળિયાના જાળાઓથી ખરડાઈ ગયું હતું. તેણે તમામ ફાઇલોને ઝડપથી ગોઠવી દીધી અને તેને રેકમાં મૂકી લોકર બંધ કરી દીધું. જોકે ખીજ અને અકળામણમાં લોકરનો દરવાજો બંધ કરતી વખતે અનંતનીઆંગળી એમાં ફસાઈ ગઈ અને તેને અચાનક મળેલી ઈજાથી તમ્મર ચઢી ગયા.
ફરીથી, ઈજાના કારણે અનંત તરફડી રહ્યો હતો અને તેને ચક્કર આવી રહ્યાં હતા. શક્ય તેટલું જલદી તેણે પોતાની આંગળીને પાછી ખેંચી લીધી હતી અને જેમ દરેક વ્યક્તિ કરે છે બસ એ જ રીતે તેણે પણ ફર્સ્ટ એઈડ તરીકે પોતાની રક્તરંજિત આંગળી મોંમાં મૂકી દીધી. શરૂઆતમાં તેણે પીડાના લીધે થોડી ચીસો પાડી પરંતુ થોડી જ વારમાં પોતાના પર કાબૂ મેળવી લીધો, કારણ કે તે ન હતો ઈચ્છતો કે કોઈને પણ તેની ઈજા વિશે કઈં પણ જાણ થાય. થોડી વાર પછી તેણે લાલજીને બૂમ પાડી અને પળભરમાં જ લાલજી હાથમાં કેપુચીનોના મગ સાથે પ્રગટ થયો.
જેમ જેમ સમય પસાર થઈ રહ્યો હતો એમ એમ ઘડિયાળના કાંટા પણ ચાલી રહ્યા હતા. અનંત, લાલજી અને નુપૂર સિવાય બધા કર્મચારીઓ ઓફિસેથી નીકળી ગયા હતા. દરરોજ ઓફિસેથી નીકળવા માટે નુપૂર અનંતને બોલાવવા માટે વપરાય છે, પરંતુ આજે તે ઘણા લાંબા સમય સુધી તેના કામમાં વ્યસ્ત હતી. કોઈને ખબર ન હતી કે તે ખરેખર વ્યસ્ત હતી કે પછી પોતાની વ્યસ્તતાનો ઢોંગ કરી રહી હતી.
અનંતે તેને ઓફિસેથી નીકળવા માટે બોલાવી. બંને સાથે ઓફિસ બંધ કરી અને સીડી પરથી નીચે ઊતરી, કારમાં બેઠા અને અનંત તેની કારને રોજની જેમ નુપૂરના ઘરે લઈ ગયો. આજે અનંતને નુપૂરને થોડી નર્વસ, ગમગીન અને મૂંઝાયેલી લાગી રહી હતી.
"કઈંક મૂંઝવણ ?", તેણે પૂછ્યું.
"હેં....", નુપૂર ઊંડા વિચારોમાં હતી અને તેણે એવી રીતે જવાબ આપ્યો કે જાણે તેને કોઈએ ઝબકાવી દીધી હોય અને હકીકતમાં તે ચોંકી ગઈ હતી જ્યારે અનંતે તેને સવાલ પૂછ્યો.
"કઈં નહિ...."નુપૂરએ ટૂંકો જવાબ આપ્યો,
"તો આટલી ડિસ્ટર્બ કેમ લાગે છે"
"અરે એવું કઈ નથી બોસ"
"ના... તુ ડિસ્ટર્બ છે."
"ઓહ, બોસ ! મેં તમને કહ્યું તો ખરા કે ચિંતા કરવા જેવું કંઈ જ નથી. હું ઠીક છું..ઓલ ઈઝ વેલ..", તેણીએ જવાબ આપ્યો.
"ના, પણ હું તો તારા પર્સ વિશે વાત કરી રહ્યો છું." આજે તો તે તેને સખત રીતે હગ કરેલું છે, જાણે કે તું તેની અંદર કોઈ સિક્રેટ ડોક્યુમેન્ટ છુપાવીને બેઠી હોય."
"હા.. હા.. હા...! દરેક સ્ત્રીના પર્સમાં કઈંક તો સિક્રેટ વસ્તુ હોય જ છે.", હેબતાઈ ગયેલી નુપૂર જવાબ આપતી વખતે પહેલા તો થોથવાઈ ગઈ અને પછી તેણે બનાવટી સ્મિત વેરી દીધું હતું.
"હમ્મ.... વાતમાં પોઈન્ટ તો છે."
બીજી અન્ય બાબતો અને ચર્ચાઓ સાથે, રસ્તો પસાર થઈ રહ્યો હતો અને મુશ્કેલથી માંડ 20 મિનિટના ડ્રાઇવિંગ બાદ અનંતની કાર એ રેસીડન્સીના ગેટ પર આવીને રોકાઈ જ્યાં, નુપૂરનું પી.જી. હતું. હજુ પણ તેણીએ તેના પર્સને કડક રીતે પકડી રાખ્યું કર્યું હતું અને આજે તે ઊતાવળમાં અનંતને "ગુડ નાઈટ" વિશ કર્યા વગર જ ચાલી ગઈ. તેના આ પગલાં એ અનંતના મનમાં ઊઠી રહેલી શંકાની લહેરોને મોજામાં પરિવર્તિત કરવાનું શરૂ કરી દીધું હતું.
# # #
સમગ્ર માર્ગ પર ડ્રાઇવિંગ દરમિયાન, અનંત માત્ર એક જ વસ્તુની વિચારણા કરી રહ્યો હતો અને તે હતું નુપૂરનું વર્તન. નુપૂરની શંકાસ્પદ વર્તણૂકનું કારણ શોધવા માટે તેના મગજ પર સખત ભાર આપવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો હતો.
અનંતની મહત્વાકાંક્ષા, અનુભવ અને સૌથી મહત્વપૂર્ણ, તેની વ્યક્તિના મનને વાંચી શકવાની ક્ષમતા અને આદતે તેને ખૂબ જ વિચારશીલ બનાવી દીધો હતો. તે ફક્ત ત્યારે જ ચેનથી બેસતો જ્યારે તેને તેના તમામ પ્રશ્નોના જવાબો મળતા.
પોતાના રસોડામાં પ્રવેશતા ફ્રિજનો દરવાજો ખોલ્યો, ઠંડા પાણીની એક બોટલ લીધી અને એક જ ઘૂંટડામાં તેને ખાલી કરી નાખી. પોતાનો ધૂળથી ખરડાયેલો ચહેરો ધોઈ, નેપકીનથી હાથમોઢું લૂછીને, પોતાના ડ્રોઈંગ રૂમમાં ગોઢવેલા કાઉચ પર જઈને બેઠો. ઘણા દિવસો પછી તેણે આજે મ્યુઝિક પ્લેયર પર સ્વિચ ઓન કર્યું અને આશા ભોંસલેના હિટ ગીતોની એક ડીવીડી વગાડવા મૂકી. આંખો બંધ કરીને, તે પોતાની જાતને રિલેક્સ ફીલ કરાવવા માટે પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો અને અચાનક જ તેને તેના સવાલનો જવાબ મળ્યો જ્યારે તેનું ધ્યાન આશાજીના ગીત, " જાઈયે આપ કહાં જાયેંગે, યે નજર લૌટ કે ફિર આયેગી"ના શબ્દો પર ગયું. કદાચ એટલે જ કહેવાયું છે કે સંગીત તમને ગમે તે સમસ્યાનું સોલ્યુશન આપી શકે છે.
તેણે પોતાની આંખો બંધ કરી દીધી હતી અને એ દિવસ પૂરતું ભૂતકાળમાં જવાની કોશિશ કરી. ધીમે ધીમે આખા દિવસની ઘટનાઓ કોઈ એક ફિલ્મ ટેપની રીલની જેમ તેની નજર આગળ તરવરવા લાગી. ઊંડુ મનોમંથન કર્યા પછી ફાઈનલી તે એ નિષ્કર્ષ પર આવ્યો કે તેની ડાયરી મિસિંગ છે. જ્યારે તેણે લોકર ખોલ્યું કે તરત જ અસ્તવ્યસ્ત ગોઠવાયેલી બધી ફાઈલો તેના ઉપર પડી ગઈ. આ બાબતની શંકા તેને ત્યારે જ થઈ ગઈ હતી જ્યારે તે ઓફિસમાં દાખલ થયો હતો, પરંતુ તે શંકાનું સમાધાન એ સમયે તે શોધી શક્યો ન હતો. ત્યારબાદ, જ્યારે ફાઇલો નીચે પડી ગઇ ત્યારે પણ તેને એ બાબતનો અંદાજ ન આવ્યો. ફરી, કારમાં બેસતી વખતે તેને દાળમાં કંઈક કાળું લાગ્યું પણ ત્યારે પણ અનંત તાગ મેલવી શક્યો નહિ પરંતુ અંતે તેને ખ્યાલ આવી જ ગયો કે ડાયરી ગુમ થઈ ન હતી, તેને ગુમ કરવામાં આવી હતી. વાસ્તવમાં, તેની ચોરી કરવામાં આવી હતી પણ એ કોણ ચોરી શકે... કોણ આવી હિંમત કરી શકે ? શાયદ લાલજી ... ના, અનંતની ગેરહાજરીમાં તો તેને પણ કેબિનમાં પ્રવેશવાની મંજૂરી ન હતી. તો પછી ? નુપૂર ? ? ? કદાચ..... !!! ના, પણ નુપૂર એવું કદી નકરે..... આવા જ ઘણા સવાલો અનંતના ખડ્ડૂસ દિમાગમાં જન્મ લઈ રહ્યાં હતા. મનમા ઉપજેલી આ એકમાત્ર લઘુ-શંકાને ધ્યાનમાં રાખીને તેણે નુપૂરને ફોન કર્યો.
# # #
"ટ્રિન ... .ટ્રિન ..." ફોનની રિંગ વાગી અને નુપૂરના ચહેરા પર અચાનક જ એક શરમાળ સ્મિત રેલાઈ ગયું. તે અનંતનો કોલ હતો. મિત્રો હોવા છતાં પણ અનંતે નુપૂરને ક્યારેય આટલું મોડું ફોન કર્યો ન હતો પરંતુ આજે તે કંઈક અલગ જ વિસ્ફોટ કરવા જઈ રહ્યો હતો. નુપૂર સમજી ગઈ કે અનંતને ડાયરી વિશે અંદાજ તો આવી જ ગયો હશે.
"હેલો" .... "હેલો", નુપૂર પોતે એકદમ નોર્મલ થઈને વાત કરી રહી છે તેવો ઢોંગ કરવા ધીમા અવાજે શાંતિથી વાત કરવાની કોશિશ કરી રહી હતી.
"મારી ડાયરી ક્યાં છે?" અનંતે ભગવાન રામના ધનુષ્યમાંથી છૂટતા તીરની જેમ જ સીધો સવાલ પૂછી નાખ્યો હતો.
"ઓ હેલો... કઈ ડાયરી અને કેવી ડાયરી....", નુપૂરએ કોઈ પણ જાતના ખચકાટ વિના સરળ ઉત્તર આપ્યો.
"સાંભળ નુપૂર, આ બાબતને ખેંચવાની હિંમત ના કરીશ. તે મારી અંગત ડાયરી છે અને જો તે તેને લીધી છે, તો મહેરબાની કરીને મને તે પાછી આપી દે. હું તને કઈં જ નહિ કહું'' અનંતે અંતિમ ચેતવણી પણ આપી હતી.
''પરંતુ, તમારી ડાયરીની મારે શુ જરૂર અને મારે તમારી અંગત ડાયરી સાથે શુ કામ હોઈ શકે...?'' નુપૂરએ થોડાંક ગુસ્સા સાથે શબ્દવેધી બાણ પરત છોડ્યું હતું પરંતુ તે પણ જાણતી હતી કે તે શું કરી રહી છે. અને, જો તે ડાયરી એટલી જ મહત્વની છે તો પછી તમે તેને ઓફિસમાં કેમ મૂકી દીધી? તમારે તો તેને બૅન્ક લૉકરમાં રાખવું જોઈએ", તેણીએ થોડા ઊંચા અવાજે બીજું એક બાણ ફેંક્યું જે અનંતને અપમાનજનક લાગ્યું.
"તમારી આવશ્યક સલાહ અને કિંમતી સૂચન માટે આભાર, પરંતુ એ મારી અંગત બાબત છે તેથી હું અંતિમ વાર જાણ કરવા માંગુ છું કે એ ડાયરીથી સો માઇલ દૂર જ રહેજે." અનંતે પણ વળતો શાબ્દિક પ્રહાર કર્યો.
"મેં તને તારા પર્સને રોજ કરતાં અલગ જ રીતે મજબૂતીથી પકડીને રાખેલું હતું અને તેથી જ મેં તને પૂછ્યું હતું." આતયું કહીને તેણે કોલ ડિસ્કનેક્ટ કરી નાખ્યો.
# # #
