“मॅडम, त्या व्यक्तीचे नाव ’जोसेफ’ असे आहे. ’हेल्पलाईन’ मध्ये तो एक महीन्यापुर्वीच स्वयंसेवकाच्या पदासाठी भरती झाला. लहानपणापासुन तो अनाथच आहे. सिंधुताईंच्या.. हेल्पलाईनच्या प्रमुख, म्हणण्यानुसार जोसेफ आपल्या कामात चोख आणि प्रामाणिक आहे. संस्थेमध्ये काही दिवसांतच तो अनेक विद्यार्थ्यांचा लाडका झाला आहे. कुठल्याही प्रकारचे काम करण्यात तो मागे-पुढे पहात नाही.
ह्या पुर्वी त्याचे स्वतःचे गॅरेज होते, पण परीस्थीतीमुळे त्याला ते विकावे लागले. काही ठिकाणी त्याने ड्रायव्हरचेही काम केले आहे.
यापुर्वी करत असलेल्या कामाच्या ठिकाणांचे हे काही रेफरंन्सेस आणि रेकमंडेशन लेटर्स..”, असे म्हणुन नैनाने काही कागदपत्रांच्या प्रती रोशनीच्या समोर ठेवल्या.
रोशनीने सर्व कागदपत्रं कागळीपुर्वक वाचली आणि मग ती नैनाला म्हणाली, “हे बघ नैना, मला वाटते मला एका चांगल्या ड्रायव्हरची आवश्यकता आहे. आपले देव काका आता थकले आहेत. लांबचे प्रवास त्यांना झेपत नाहीत. आय नीड सम फ्रेश लेग्ज टु ड्राईव्ह मी प्लेसेस.. तु त्या जोसेफशी संपर्क करुन आपल्यासाठी काम करायला आवडेल का विचार आणि तो तयार असल्यास त्याला कामावर रुजु करुन घे. ह्या जगात चांगल्या लोकांची फार कमतरता आहे आणि अशी चांगली लोकं हातची जाऊन देणे योग्य ठरणार नाही..”
जोसेफचा ’चांगली व्यक्ती’ उल्लेख ऐकुन नैनाला मनोमन हसु फुटले, पण ते चेहर्‍यावर न दाखवता, ’येस मॅम’ म्हणुन ती तेथुन बाहेर पडली.
****************************************
फिक्कट निळ्या रंगाचा शर्ट आणि काळ्या रंगाची ट्राउझर घालुन जोसेफ रोशनीच्या ऑफीसच्या बाहेर नर्व्हस होऊन बसला होता. समोरच्या डेस्कवर नैना बसली होती, पण मधुनच घडणारी नजरानजर सोडली तर त्या दोघांमध्ये कसलाही संबंध नव्हता.
सोनेरी रंगाचा चष्मा, क्लिप्स लावुन व्यवस्थीत बसवलेले केस, चेहर्‍यावर गंभीर भाव, शरीराला घट्ट चिकटुन बसलेला पांढरा शर्ट आणि तितकाच घट्ट करड्या रंगाचा गुडघ्यापर्यंतचा स्कर्ट अश्या पेहरावात नैना खुपच इमॅक्युलेट दिसत होती.
टेबलावरचा फोन वाजला तशी जोसेफची तंद्री भंग पावली.
नैनाने फोन खाली ठेवला आणि जोसेफला बरोबर चलायची खुण केली. समोरचे दार उघडुन नैना आणि तिच्यापाठोपाठ जोसेफ आतमध्ये गेले. समोरच भावनाशुन्य चेहर्‍याने रोशनी बसली होती. अडगळीतील वस्तु काढण्यासाठी हात घालावा आणि हाताला गिळगीळीत घाणेरड्या पालीचा स्पर्श व्हावा तेंव्हा जसा अंगावर शहारा येईल तस्साच शहारा जोसेफच्या अंगावर येऊन गेला.
जोसेफला आतमध्ये सोडुन नैना बाहेर निघुन गेली.
रोशनीने हातानेच जोसेफला बसायची खुण केली.
“हॅलो जोसेफ”, फार लांबुन कुणाचातरी हळुवार आवाज यावा तसा रोशनीचा आवाज आला. ती खरंच काही बोलली का आपण ऐकले तो भास होता हे क्षणभर जोसेफला कळेना. परंतु उत्तराच्या अपेक्षेत असलेले क्षणभर तिच्या चेहर्‍यावर आलेले भाव पाहुन ती खरंच तसं काही म्हणाली होती असं वाटुन जोसेफ उत्तरला “हॅलो..मॅम”
“सो!, तुम्हाला रोशनी एन्टरप्रायझेस साठी काम करण्यात उत्सुकता आहे आणि तुम्ही माझे ड्रायव्हर म्हणुन काम करण्यास उत्सुक आहात असे मी समजु?”, रोशनी
“हो आणि नाही मॅम..”,जोसेफ
“म्हणजे, मला कळाले नाही”, खुर्चीवरुन किंचीतसे पुढे सरकत रोशनी म्हणाली.
“म्हणजे मॅम, मला रोशनी एन्टरप्रायझेससाठी काम करायला आवडेल, पण ड्रायव्हर म्हणुन नाही. मला ऑटोमोबाईल इंडस्ट्रीमध्ये चांगले ज्ञान आहे आणि त्याचा उपयोग रोशनी एन्टरप्रायझेसच्या नविन येऊ घातलेल्या प्रोजेक्टच्या कामात मी योग्य रीतीने करु शकतो असे मला वाटते. ते शक्य नसेल तर मला ’हेल्पलाईन’ मध्ये स्वयंसेवक म्हणुन काम करणे जास्त पसंद आहे..” जोसेफने आपले फासे टाकले होते..
“पण तसे असेल तर तुम्ही इथे आलातच कश्याला? मी तुम्हाला ड्रायव्हरच्या जागेसाठी बोलावले होते..”, रोशनी
“मॅम, तुम्हाला भेटायची संधी कोण सोडेल? आणि मी तुम्हाला खात्री पटवुन देऊ शकतो की ऑटोमोबाईल प्रोजेक्टसाठी मी तुम्हाला जास्ती उपयोगी पडु शकतो.”, जोसेफ
रोशनीने क्षणभर विचार केला आणि म्हणाली, “ठिक आहे जोसेफ, मी तुला फक्त पाचच मिनीट देऊ शकते. ह्या पाच मिनीटात तु मला इंम्प्रेस करु शकलास, तर तुझा जॉब नक्की. नाही तर तु जाऊ शकतोस”
जोसेफने एक दीर्घ श्वास घेतला आणि आपले ऑटोमोबाईल क्षेत्रातील ज्ञान पाजळायला सुरुवात केली. सुरुवातीला आपण काहीही फेकले तरी ह्या बेगड ’बेबी एलीफंट’ ला काय समजणार? असा असणारा समज क्षणार्धात गळुन पडला. रोशनीला ही त्या क्षेत्रातील बरीचशी माहीती होती आणि तिने त्याचे काही मुद्दे खोडुन काढले होते.
इंजिन पॉवर, हॉर्स पॉवर, पिस्टन अश्या बारीक सारीक गोष्टींपासुन सुरु झालेली चर्चा रेसींग कार्स आणि त्यातील सुक्ष्म सर्कीट्स, संगणकीय कॉम्पोनंट्स वगैरेंसारख्या किचकट गोष्टींवर येऊन पोहोचली होती.
पाचच मिनीटांच्या चर्चेचे रुपांतर चांगल्या तासभराच्या चर्चेत झाले होते. बाहेर नैनाचा जिव वर खाली होत होता. ड्रायव्हरच्या जागेसाठी इतका वेळ रोशनी जोसेफशी काय बोलत असेल ह्याचा तिला काहीच थांगपत्ता नव्हता. जोसेफने नैनाच्या नकळत प्लॅनमध्ये नसलेला आपला डाव आखला होता.
“नैना, आत मध्ये ये…”, नेहमीप्रमाणे उत्तराची अपेक्षा न करता रोशनीने इंटरकॉम ठेवुन दिला
नैना आत मध्ये आली तशी रोशनी तिला म्हणाली, “नैना, मिट मी.जोसेफ.. आवर न्यु सुपरवायझर फॉर रोशनी ऑटोमोबाईल्स..”
“अ व्हॉट??”.. नैना दचकुन म्हणाली.
“अ सुपरव्हायझर”, रोशनी पुन्हा त्याच टोन मध्ये म्हणाली.
“पण मॅडम, सध्या आपल्याकडे एक सुपरव्हायझर आहे त्या फ्लोअर साठी..” नैना
“.. फायर हिम..”, नैनाचे वाक्य पुर्ण व्हायच्या आधीच रोशनी म्हणाली..”आणि मि.जोसेफ साठी अपॉईंटमेंट लेटर बनव.”
“मि. जोसेफ, आपली पगाराची काही अपेक्षा?”, रोशनी जोसेफकडे वळुन म्हणाली.
“फिफ्टी थाऊसंड पर मंथ”, क्षणाचाही विलंब न करता जोसेफ म्हणाला
“इझंट इट बिट मोअर??”, नैना
“ट्रस्ट मी, यु वोंट बी डिसअपॉईंटेड!!”, नैनाकडे न बघता रोशनीकडे बघत जोसेफ म्हणाला..
“ऑलराईट.. नैना मिस्टर जोसेफना त्यांच्या अपेक्षीत पगारासहीत अपॉईंटमेंट लेटर दे!”, रोशनी
************************************************
“हे बघ जोसेफ, माझ्या प्लॅन मध्ये मला नं विचारता फेरफार केलेले मला चालणार नाही”, वैतागुन नैना म्हणत होती.
“तुझा प्लॅन? मला वाटतं नैना हा आता आपला प्लॅन आहे..”, जोसेफ
“हो! आहे!! आपलाच आहे, पण तो कसा, कुठुन, कुणी सुरु करायचा आणि त्याचा शेवट कसा करायचा हे माझ्या डोक्यात पक्क आहे. उद्या प्रत्येक जण वेगवेगळा, आपल्या मताने वागायला लागला तर त्या प्लॅनचे बारा वाजल्याशिवाय रहाणार नाही”, नैना
“मला वाटत नैना, तु उगाच हायपर होते आहेस. एका ड्रायव्हरच्या नोकरी ऐवजी मी फक्त सुपरवायझर म्हणुन रोशनी एन्टरप्रायझेस मध्ये घुसलो. ह्याने असा कितीसा फरक पडणार आहे?.. का जळती आहेस तु माझ्यावर?”, जोसेफ
“…… …..”
“चल, जाऊ देत यार.. लेट्स सेलेब्रेट!.. कमॉन.. गिव्ह मी ए लॉंग किस्स…”, नैनाला जवळ ओढत जोसेफ म्हणाला
परंतु नैनाने त्याला बाजुला ढकलले आणि पर्स उचलुन ती जोसेफच्या घरातुन निघुन गेली.
***************************************
जोसेफचा प्लॅननुसार ’रोशनी एन्टरप्रायझेस’मध्ये शिरकाव झाला होता. परंतु त्याचवेळेस नैना आणि जोसेफमध्ये धुसफुस सुरु झाली होती. काय होईल ह्याचे पर्यवसन? रोशनी नैना-जोसेफ-ख्रिसच्या प्लॅनला बळी पडेल? का ह्या सर्वांना पुरुन उरेल?
खुप काही घडायचे बाकी आहे..
***************************************
रोशनी आपल्या डेस्कवर विचार करत बसली होती. लहानपणापासुनचा तिचा भुतकाळ तिच्या डोळ्यासमोरुन सरकत होता.
रोशनीने तिच्या आईला पाहीलेच नव्हते. अंतर्गत रक्तस्त्राव झाल्यामुळे ’सि’सेक्शनने रोशनीला ऑपरेशन करुन साडे-सात महीन्याची असतानाच बाहेर काढण्यात आले. रोशनीची आई फार दिवस जगु शकली नाही आणि रोशनीने बाहेरचे जग निट बघायच्या आधीच तिला सोडुन गेली.
’प्रि-मॅच्युअर’ असल्याने रोशनीला निओनॅतल केअर मध्ये महीनाभर रहावे लागले. चेहर्‍याला मास्क लावुन फिरणारे डॉक्टर्स-सिस्टर्स आणि आजुबाजुचे हिरवे पडदे हेच तिचे जग होते. पुर्ण दिवस भरल्यावर तिला घरी सोडण्यात आले. बाकीची शरीर सिस्टीम रिकव्हर झाली, पण जन्मजात एका पायाला अधुपण आले.
[क्रमशः]
