" शट्ट यार !! ..... बॅटरी पुन्हा संपली. " अमोल मोबाईल कडे बघत म्हणाला. " एकतर रस्ता माहित नाही, त्यात याने पण दगा दिला. " अमोल वैतागला होता. कसाबसा तू नदी पार करून पलीकडे आलेला होता. एका नावाड्याने त्याला नदी पार करून दिली होती. तरी गावातल्या पायवाटांनी फसवलं होते त्याला. सुप्री-संजनाचा ग्रुप पुढे निघून गेलेला. त्यामुळे त्याच्या मागे सुद्धा जाऊ शकत नव्हता. शिवाय नदी होतीच वाट अडवायला. दिल्लीला जायला निघाला आणि पुरता गोंधळून गेला.
दमला आणि एका जागी बसला. " थांब अमोल... जरा एकाग्र हो... शांत डोक्याने विचार करूया... " असं स्वतःलाच तो समजावत होता. डोळे मिटून बसला १० मिनिटं. .... ok , पहिलं काय... मोबाईल charge करावा. त्यावर गूगल मॅप वरून रस्ता कळेल. .... डोळे उघडले. समोर काही घरे दिसली. गाव असावे.तिथे कुठेतरी चार्जिंग होऊ शकते. मनात बोलून निघाला अमोल. १५-२० मिनिटे चालून एका घराजवळ पोहोचला. जवळ वाटणारे ते घर इतक्या दूर होते. दमलेला अमोल आणखी दमला. ते घर नसुन गावातले एक दुकान आहे , हे लगेच समजलं त्याला. तिथेच पाण्याची बाटली विकत घेतली. आणि जरा विनंती करून मोबाईल चार्जिंगला लावला. आता १ तास तरी आराम करायला मिळेल म्हणत तिथेच खाली डोळे मिटून बसला.
" नाही ... एक मोबाईल अगोदरच लावला आहे चार्जिंग साठी... तुमचा कॅमेरा कुठे लावू... " दुकानदाराचा त्या मोठ्या आवाजाने अमोलला जाग आली. एक मुलगी कॅमेरा घेऊन उभी होती.
" काय झालं .. " , अमोल उभा राहिला.
" अहो , साहेब... तुमचा मोबाईल charge करू कि यांचा कॅमेरा... " दुकानदार बोलला.
" ओह्ह ... तुमचा मोबाईल आहे का... मी बघितलेच नाही तुम्हाला... " सई होती ती.
" एक मिनिट... तुम्हाला बघितलं आहे कुठेतरी... " अमोल सईकडे पाहत म्हणाला.
" हा .... हा .... हा .... खूप जुनी ट्रिक आहे हि... मुलींची ओळख काढायची. " सई रागात बोलली.
" no ... no ... don't misunderstand... actually बघितलं आहे तुम्हाला.. one sec... तुम्ही त्या वादळात ... आमच्या ग्रुपला क्रॉस झालेलात ना... आठवला का ब्रिज.. " सईला आठवलं... एक ग्रुप तर गेला होता बाजूने...
" पण तिथे तर धुकं होते खूप... तुला कशी दिसली मी.. " ,
" तुम्हीच तर आलेलात पहिल्या धुक्यातून बाहेर.. तेव्हा मी तिथेच होतो. " अमोलने explain केलं.
" मग तुझा ग्रुप कुठे आहे... आजूबाजूला ...दूरवर तर कोणीच नाही.. " सई बघत होती.
" मी दिल्लीला निघालो आहे... but ... वाट चुकलो मी.. कदाचीत... " अमोल डोकं खाजवत बोलला. सईला हसू आलं.
" आम्ही थांबलो आहोत... म्हणजे माझा ग्रुप... काही help लागली तर सांग... " सई निघाली...
" कुठे चाललात... " ,
" कॅमेरा चार्जिंग साठी... तुझा मोबाईल आहे ना... दुसरीकडे बघते कुठेतरी... आम्ही आहोत गावात आज.. तिथे पुढे आमचे tent आहेत... बाय... " सई निघून गेली.
अमोल आणखी अर्धा - पाऊण तास थांबला तिथेच. मोबाईल charge झालेला , तरी वाट चुकलेला. आणखी चुकण्यापेक्षा, म्हणून त्यांना विचारून पुढे जाऊ.. असा विचार करून सईच्या ग्रुप कडे निघाला. दुरूनच त्याला हे सगळे tent दिसले. सई होतीच तिथे.
" Hi " अमोलला आलेलं बघून सई पुढे आली. " मला फक्त रस्ता सांगा.. कसं कुठे जायचे ते.. त्यांनी सांगितलं होते कि इथून बस मिळेल, ती पकडून दुसरी बस... म्हणजे हे खूप confused आहे... म्हणून मी पण गोंधळून गेलो. अमोलच्या या वाक्यावर ग्रुप मधली एक मुलगी हसली.
" हम भी तो खो गये है... " अमोलला कळलं नाही.
" मी सांगते... आम्हालाही शहरात जायचे होते.. रस्ताही सांगितला होता त्याने... but हरवलो.. " सई हसू लागली.
आता काय... हे सुद्धा हरवले आहेत.. अमोल विचार करू लागला. पुढे तर जायला पाहिजे ना.
" तुमच्या सगळ्यांकडे कॅमेरे ???? .... फोटोग्राफर आहात का... " अमोलचा प्रश्न.
" हो... आम्ही सर्व फोटोग्राफी साठी आलो आहोत महाराष्ट्र मध्ये... कर्नाटक मधून आलो आहोत... " सईने सांगितलं.
" व्वा !! मराठी छान बोलता तुम्ही.. " अमोलला अचानक काही वेगळं वाटलं. " तुम्ही इथले नाहीत... शिवाय फोटोग्राफी करत फिरत आहात... ते कसे.. आणि आता हरवला आहात... means काहीच लिंक लागत नाही.. " अमोल आणखी confused ...
" एक था हमारे साथ... उसने help कि हमारी... अब वो आगे निकल गया.. और हम खो गये... " एकाने छान समजावलं.
" शट्ट ... कोण होता तो.. पाहिजे होता आता... दिल्लीला गेलो असतो मी... " अमोल हिरमुसला.
" मग तुझा ग्रुप... त्यांनी का सोडलं तुला... कोणीतरी यायला पाहिजे होते ना तुझ्यासोबत... " सई. अमोल बसला खाली.
" काय सांगू... शोधत आहेत कोणाला तरी. त्यांना कुठे घेऊन येऊ.. आणि आलेही नसते सोबत.. " .....
कोणाला तरी शोधत आहेत ... !! हे वाक्य सईला interesting वाटलं. सईने पुढे विचारलं. " कोणाला शोधत आहेत. "
" त्याचं नाव वेगळं आहे ... आणि इथे त्याला वेगळ्या नावाने ओळखतात. एक वर्षांपूर्वी हरवला आहे तो. आणि आता तो जिवंत आहे हे कळलं आहे त्यांना.. इथे तो भटकत असतो सारखा.. लोकांना मदत करतो.... काय नाव त्याचे.. हा ... भटक्या.. " ,
" भटक्या !! " सई आणि अमोलने एकदम नाव घेतलं. अमोलला आश्यर्य वाटलं....
" तुम्हाला कसं माहित ते नाव... " ,
" सांगते.. आधी त्याचं खरं नावं सांग.. " सई excited झाली.
" आकाश ... माझा आयडॉल आहे तो.. त्याची फोटोग्राफि बघूनच शिकलो मी फोटो काढायला.... तू ग्रुप आहे ना... तो आकाशचा ग्रुप आहे. त्याला भेटायची आशा होती. पण वडीलांनी दिल्लीला बोलावून घेतलं. पण खरंच... भेटला पाहिजे त्यांना ... तो "
सई ताड्कन उभी राहिली. " but ... तुम्हाला कसं माहित.. त्याच नाव... भटक्या भेटलेला का तुम्हाला कधी या प्रवासात.. " अमोल सुद्धा excited झालेला.
" अरे ... तोच तर आम्हाला फिरवत होता. इतके दिवस तोच होता आमच्या सोबत.. " सई...
" शट्ट यार ... !! आता कुठे आहे तो... सुप्रिया तर कधी पासून शोधते आहे त्याला... कुठे आहे आता भटक्या ... i mean आकाश... ",
" तो गेला पुढे ... पुढच्या गावात.... " अमोलने डोक्याला हात लावला. इतक्या जवळ येऊन सुद्धा... काय करायचे आता... सुप्रिया आली डोळ्यासमोर त्याच्या... मदत तर केली पाहिजे तिला. किती प्रेम आहे, तिच्या डोळ्यासमोर दिसतं होते ते... कसं सांगू तिला... तिचा आकाश इथेच फिरत आहे ते...
" त्यांना सांगायला हवे ना... आकाशच्या ग्रुपला... " ,
" हो.. पण ते हि पुढे गेले आहेत... शिवाय पलीकडल्या तीरावर आहेत. " अमोल ...
" कॉल कर ना त्यांना... मोबाईल वर कॉल कर ना.. " सई...
" ते एवढे येडे आहेत ना सर्व ... मी सोडलं तर कोणीच मोबाईल आणला नव्हता... काय करायचे आता... " अमोल विचारात पडला.
" एकच option आहे.. " सईने आयडिया लढवली.
" तू रिटर्न जाऊ शकतोस का... तुझ्या ग्रुपकडे... मी इथून पुढे जाते... आकाश भेटेल मला.. मग तुला कॉल करून सांगते कुठे भेटायचं ते.. " ,
" चालेल ... पण जाऊ कसा.. नदी पार करून देयाला कोणीच तयार होतं नाही. ",
" करावं तर लागेल ना.. आकाशला त्याची माणसं भेटली पाहिजे ना... " सई भावूक झालेली.
" त्याला आठवते का काही... " ,
" सध्याचं त्याला काहीतरी आठवू लागलं आहे. अरे हो.... तुमच्या ग्रुपमध्ये कोणी आहे का सुप्री नावाची.. तीच आठवते त्याला... आहे का कोणी.. " ,
" हो तर.. सुप्रिया नावं तीच.. तिचा फोटो असेल ना कॅमेरात तुझ्या... असेल तर दाखव ना... " अमोलला आठवलं. सुप्रीचे सगळे फोटो delete केलेले. स्वतःचाच राग आला त्याला. हा ... मोबाईल मध्ये असेल एखादा. लगेच त्याने चेक केलं. एक होता फोटो.
" व्वा... माझ्या मोबाईलवर सेंड कर... तो आकाश भेटला ना कि त्याला दाखवते.. आपण त्यांना भेटवूया... करशील ना help ... ",
" हो... तुमचा नंबर द्या... ते भेटले कि तुम्हाला लगेच फोन करतो. तुम्ही तयारीत रहा. " अमोल धावतच निघून गेला.
अमोल लगेच निघाला. सईने सुद्धा आपल्या लहानग्या ग्रुपला समजावलं. आकाश बोलला होता.. पुढच्या गावात २ दिवस तरी थांबेन. तर तो आजही असेल तिथे... एकच दिवस झाला ना त्याला पुढे जाऊन... सगळेच भरभर निघाले. सईला चालता चालता लक्षात आलं. तिच्या मैत्रिणीने लावलेला अंदाज अगदी बरोबर निघाला. तोच आकाश हा... जो निसर्गाचे इतके , वेड लावणारे फोटो काढतो. तो इतका छान माणूस असेल... असं कधीच वाटलं नव्हत तिला. किंवा ... तो आपल्यासोबत अशी अद्भुत भटकंती करेल... स्वप्नांत सुद्धा शक्य नव्हतं. खरंच.. भेटला पाहिजे तो... लवकरात लवकर...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
क्रमश:
