पहाटे पहाटे आलेल्या वादळाने पूर्ण रात्र भिजवून टाकली होती. दुसरा दिवस, सुरु झाला तेव्हा वारा त्याच्या स्वभावानुसार इकडून -तिकडे नुसता उडत होता. पहाट होतं होती, कालच्या पावसाने सारा परिसर धुवून निघाला होता. हिरवा रंग काय उठून दिसत होता सांगू , पण अमोलच्या मनात मात्र संध्याकाळ दाटत होती. काल आलेल्या वादळात... तो स्वतःही वाहून गेला होता. राहिला होता तो फक्त हाडा-मांसाचा देह. भावनाहीन झालेला बहुदा. पुढचे २ दिवशीही तेच. चल बोललं कि चालायचं .... आणि बस बोललं कि बसायचं. ना खाण्यात लक्ष ना कश्यात.. कॅमेरा त्या वादळात बॅगमध्ये ठेवला तो ठेवलाच. कोणाशी बोलणं नाही... अगदी बुजगावण्यासारखा झालेला.
तिथे आकाश सुद्धा काही विचारात होता. वादळात पलीकडे दिसलेले गोलाकार रचनेत असलेले तंबू ... काही केल्या त्याच्या डोक्यातून जात नव्हते. कुठेतरी नक्की बघितलं आहे मी. हाच विचार त्याच्या डोक्यात. त्यामुळेच गेले २ दिवस , या सर्वांचा मुक्काम एकाच गावात होता. आकाशच जात नाही पुढे तर ते तरी पुढे कसे जाणार ना.
अश्याच एका दुपारी , सई आणि तिचे मित्र त्यांनीच काढलेले फोटो , लॅपटॉप मध्ये transfer करत होते. सईचे झालेलं काम. पण तिची एक मैत्रीण , ती खूप confused वाटत होती. सई तिच्या शेजारी येऊन बसली.
" Hey .. what happened.. ? " ,
" see ... " तिने सईला एक फोटो दाखवला.
" wow !! amazing क्लिक किया है तुने... " सईने तिला शाबासकी दिली.
" Wait ... my friend ... अभी दुसरा image देखो . . " सईला तिने पुढचा फोटो दाखवला. तोही सुंदर ...
" दोनो क्लीक amazing है... तो confusing क्या है... " सईने उलट प्रश्न केला.
" means ... तुम्हे अभी भी समज आया ..." तिने आता सईला विचारलं.
" क्या ? " ,
" ये first क्लिक मेरा नही है .. " ,
" तो किसका है ? " ,
" आकाश !! " .... सईचा चेहऱ्यावर प्रश्नचिन्ह...
" आकाश !! who ? " .... तिने सईच्या डोक्यावर टपली मारली.
" आकाश ... famous photographers.. !! जिसको हम सब ... follow करते है... वो आकाश.. " तेव्हा कुठे सईची लाईट पेटली.
" त्याचा क्लिक आहे हा... हो... हो, असे क्लिक त्याचेच असतात.. पण आता का बघत आहेस तू हे सर्व.. ",
" means ... अभी तक तुम्हे कुछ समज नही आया.. " सईने नकारार्थी मान हलवली.
" OK ... तुम्हारे पुराने क्लीक देखो... जो हमने इधर आने से पहिले क्लिक किये थे... और अभी के... just compare... " सईने खरच पडताळणी केली.
" हा... means ... ये भटक्या... उसने दिखाया, तभी तो फोटो मिले.. इतने सुंदर फोटो मिले.. " ,
" exactly... ये मेने पहिले भी discuss किया ग्रुप मे... ये जो फोटोग्राफी चल रही है ना ... वो आकाश जैसी हि है.. " .
" what do you mean !! " ,
" आकाश ... उसेही ऐसी फोटोग्राफी करने का experiences है ... non of other photographer.... have exactly same taste as आकाश... are you getting me... " तिने पट्कन बोलून टाकलं. सई अवाक झाली.
" म्हणजे ... तो भटक्या .. तोच आकाश आहे .. असं म्हणायचं आहे का तुला... " ,
" Yes ... but not sure about my theory.. " ,
" पण खरंच ग ... हे मलाही लक्षात आलं नाही... अशाप्रकारची दृश्य फक्त आकाशच बघू शकतो. "
" अभी ... उसे कुछ past का याद नही , but हम try तो कर सकते है ना... and ... मेमरी कुछ ऐसी चीज नही ... जो एक बार गई तो गई.. " सई ऐकत होती फक्त. खरं होते ते. हे सईच्या आधीच मनात आलेलं. तरी भटक्याला सर्व आठवलं तर तो आपल्यापासून दूर जाईल हेच खटकत होते.
============================== ================================
" काय रे गप्प गप्प असतोस ... गेले २ दिवस बघते आहे तुला ... कुठे हरवलेला असतो... " कोमल शेवटी अमोलला विचारायला आलीच. अमोल गप्पच. " बोल ना काहीतरी... " बोललाच अमोल.
" काही नाही... जरा निराश झालो आहे इतकंच... " ,
" तरीही ... " कोमल काही बोलणार पुढे तर अमोलने तिचं वाक्य तोडलं.
" नको विचारू ... नाही सांगता येणार... काही गोष्टी आयुष्यात पहिल्यांदा घडतात. काहींनी आनंद होतो , काहींनी दुःख वाटते. तसंच काहीसं झालं आहे माझं. " असं बोलून निघून गेला. या सर्वापासून थोड्या दूर अश्या अंतरावर जाऊन बसला. त्याला तर अजूनही विश्वास वाटतं नव्हता कि सुप्रियाच प्रेम आहे कोणावर तरी. रागातच होता जरा. कॅमेरा होता सोबतच. सुरु केला कॅमेरा. आणि सुप्रीचे जेवढे फोटो काढले होते, सगळेच डिलीट करून टाकले. स्वतःवर सुद्धा चिडला. पण राग काढायचा कोणावर. बसून राहिला तसाच.
"अमोल सर .. " मागून आवाज आला. संजना होती मागे. अमोलने तिला उत्तर दिलं नाही. " अमोल सर बोलायचे आहे... बसू का .. " संजना.
" मला नाही बोलायचं कोणाशी... प्लिज !!! जा तू.. " ,
" प्लिज सर... बोलू दे ... नाहीतर उगाचच गैरसमज राहतील मनात.. " संजनाच्या या वाक्यावर मात्र अमोलने मागे वळून बघितल.
" गैरसमज ??... काय बोलायचे आहे तुला... तुम्ही कोणी सांगितलं का ... हि पिकनिक नाही .. शोधमोहीम आहे ते. बोल.. " संजना काय बोलणार त्यावर...
" पण मला बोलू दे ... ५ मिनिट तरी... प्लिज .. " अमोल तर ऐकायच्या तयारीत नव्हता, तरी संजनाला खाली बसायला सांगितलं.
" आकाश ... आमचा जुना मित्र ... त्याला भटकायला खूप आवडते. तसाच तो एक वर्षांपूर्वी गेला तो आलाच नाही. सुप्रीने सांगतील ना...किती शोधलं त्याला.. नाही सापडला, तो कायमचा गेला असच वाटत होतं तर कोमलच्या मैत्रीणीला एक माणूस भेटला तिच्या गावात .... वर्णन जरी त्याच्या सारखं नसलं तरी त्याच्या सवयी आकाश सारख्या होत्या. म्हणून आम्ही सगळे पुन्हा त्याला शोधायला बाहेर पडलो. सुप्री तयार नव्हती या साठी. पण आता तो जिवंत आहे , हे समजल्यापासून नवी उमेद निर्माण झाली आहे तिच्या मनात. " एव्हाना अमोल शांत झाला होता.
" मग तो एक वर्ष का आला नाही परतून... आणि ज्याला शोधत आहात.. तो "तोच " आहे हे कश्यावरुन... " ,
" तो का आला नाही गेल्या वर्षभरात तेच कळत नाही.. पण तो आकाशचं आहे... सुप्रीने त्याच्या खुणा ओळखल्या.. या सर्व गावांमध्ये त्याच्या खुणा मिळतात... आपण त्या खुणांच्या मागेच जातो आहोत... गावात त्याला "भटक्या" म्हणतात ... अपघातातून वाचला तर नक्की.. परंतु त्याचा तसा अवतार का आणि कसा झाला ते , तो भेटेल तेव्हाच कळेल... " संजनाने पूर्ण माहिती सांगितली. अमोलला पटलं ते. किती प्रयत्न करत आहेत सगळे... फक्त एका माणसासाठी.. किती प्रेम असेल या सर्वांचे त्याच्यावर. आपणच हट्टीपणा करतो आहोत. पण खरच.. खूप चांगला माणूस असणार...
" कोण आहे आकाश... " अमोल आता शांत झाला होता..
" आकाश ना !! ... जीवाला जीव देणारा... perfect मित्र ... म्हणजे मी त्याचं वर्णन सुद्धा करू शकत नाही इतका छान आहे तो... सुप्री आणि त्याची जोडी किती छान दिसते.. " संजनाने लगेच त्याला त्यांचा ग्रुप फोटो दाखवला. त्या फोटोत फक्त एकच वेगळा व्यक्ती होता. अमोलने ओळखलं.
" आणि ... तुम्ही त्याला ओळखत असणार... " ,
" मी ? " ,
" आकाश फोटोग्राफर आहे... wild India मॅगजीन चे फोटो काढणारा ... फेमस फोटोग्राफर... आकाश.. "
अमोल तर त्याचा फॅन होता... आयडॉल होता त्याचा आकाश... हा तोच आकाश... कमाल आहे ना... अमोल त्याच्या फोटोकडे बघतच राहिला.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
क्रमश:
