"hi सुप्रिया .. कशी आहेस.. " अमोल सुप्री जवळ बसत म्हणाला.
" मला काय झालंय ... गणूने आतापर्यंत छान ठेवलं आहे मला.. " ,
" तसं नाही... आपलं बोलणंच झालं नाही ना सकाळ पासून.. आता बघ, रात्र सुद्धा झाली. दिवसभर तू फिरत होतीस.. आणि मी इथे.. " ,
" अरे मग यायचे ना माझ्यासोबत फिरायला... बसून काही मिळत नाही... आणि मी काही celebrity आहे का माझ्या बरोबर बोलायला " ,
" बाकीच्यांचे माहित नाही... but तू special आहेस माझ्यासाठी... " ,
" हो का.. ",
" हो तर... एवढ्या मुली बघिल्या... तुझ्या सारखी तूच... अशी कोणी दुसरी नसेल.",
" माझ्यासारखी म्हणजे... पागल ना... डोक्यावर पडलेली.. " ते ऐकून केवढयाने हसला अमोल.
" नाही गं.. तुझं बोलणं कसं छान असते.. तुझ्याशी बोलत राहवं आणि तुला ऐकत रहावं असं वाटतं राहते नेहमी. त्यात तुझा स्वभाव ... किती छान तोसुद्धा... सारखी हसत असतेस आणि हसवत असतेस.. तुझी smile ते वेडं लावते.. इतकी गोडं... " ,
" अरे बाबा .. इतना लाजवो मत... !! " सुप्रीने चेहरा झाकून घेतला हाताने. दोघांचं बोलणं सुरु असताना बाकीचे हि सामील झाले त्यांना. एकाने लाकडं जमवून आणली होतीच. शेकोटी पेटवली. छान गप्पा सुरु झाल्या सगळ्यांच्या. नंतर गाणी सुरु झाली. सारेच आपल्या धुंदीत मज्जा करत होते. गाणी गात होते. सुप्री थोडावेळ होती त्यात. नंतर कोणाचं लक्ष नाही बघून जागेवरची उठली. थोडी दूर आली सर्वापासून. तिथूनच एका जरा उंच ठिकाणी जाऊन बसली एकटीच. अमोलला दिसलं ते. तिच्यामागे जाण्यास निघाला तर संजनाने अडवलं तिला.
" थांबा अमोल सर, तिची सवय आहे जुनी.. एकटीच बसते काही आठवतं... अश्यावेळी कोणी नको असते तिला.. मीही नाही... " ,
" अरे पण रात्र झाली आहे.. आणि ती एकटीच.... " अमोल काळजीने बोलला.
" राहू दे सर.. बोलली ना.. सवय आहे तिची... आणि ती आल्याशिवाय मी जाणार नाही झोपायला.. तुम्ही जाऊन झोप सर्व.. "
अमोल सुप्रिकडे पाहत होता... खरंच , कुठेतरी दूर पाहत होती सुप्री. कोमलने सुद्धा " उद्या लवकर निघू.. " असं सांगितल्यावर सगळेच झोपायला गेले. संजना तेवढी राहिली बसून शेकोटी जवळ.
----------------- X ----------------------- X ----------------------- X ----------------------- X -----------
आकाशने सवयीप्रमाणे ,पट्कन शेकोटी पेटवली. खाली देवळात काही छान फोटो मिळाले शिवाय भरपेट प्रसाद सुद्धा मिळाला. थोडा वेळ गप्पा मारून सगळे झोपायला गेले. आकाश जागाच... आकाशला एकट्याला बघून सई बाहेर आली तंबूमधून.
" झोप नाही येतं का तुला... " आकाशने बघितलं तिच्याकडे..
" या बसा.... असं आभाळ कुठे बघितलं आहे का तुम्ही.. " तेव्हा सई बघू लागली वर. खरंच... सौंदर्य काय असते ते हे... चंद्राची अर्धी कोर असुन सुद्धा... जे वर आभाळात दिसतं होते, त्याला कशाची उपमा नव्हती. सई तेच बघत बसली.
" कसा असतो ना निसर्ग... प्रत्येक वेळेस वेगळंच रूपं दाखवतो ना हा.... " आकाश सई कडे पाहत बोलला.
" झोपत नाहीस का तू... " सईने पुन्हा विचारलं त्याला.
" रात्री-अपरात्री झोप येते... मग झोपलो कि पुन्हा तो चेहरा स्वप्नात येतो. माहीत नाही कोण आहे ती... खरी आहे कि माझी रचना... तरी बहुदा रोजच येते ती..हसते छान.. बघत रहावं असं... मग जागं येते पहाटे पहाटे.. ",
" मग शहरात का जात नाहीस... तिथलाच आहेस असं वाटते... " ,
" शहरात ?? .... कोणत्या शहरात जाऊ... ते जाऊ दे.. तुम्ही कर्नाटकच्या ना... मराठी कसं बोलता एव्हढं छान.. " ,
" मी लहानपणी मुंबईत रहायचे. नंतर १०-१२ वर्षाची असताना आम्ही कामानिमित्त कर्नाटकला शिफ्ट झालो. आता सगळे तिथेच राहतात. मी मुंबईत जाते कधी कधी.. म्हणून मराठी येते... तू ना एक काम कर.. मुंबईत जा... तिथे नक्की असेल कोणीतरी... ओळखीचं.. " ,
" असेल का नक्की.. ?? एवढ्या महिन्यात कोणी आलंच नाही. मी तरी कुठे शोधणार माझ्या कुटुंबाला... जाऊ दे.. झोपा तुम्ही... उद्या सकाळी नवीन ठिकाणी घेऊन जातो.. तिथला सूर्योदय छान असतो. " ,
" ठीक आहे.. good night .. !! " म्हणत सई गेली झोपायला. पण आकाशचाच विचार तिच्या मनात.
----------------- X ----------------------- X ----------------------- X ----------------------- X -----------
" झोपायचं नाही का .... ? "
" एवढ्या लवकर !! आता तर कुठे रात्र सुरु झाली.. " तरुण आहे रात्र अजुनी ... " .... आता कुठे चांदण्या बागडायला लागल्या आहेत... "
" काय आहे नक्की मनात ?? मला झोप येते आहे आणि कोडी कसली घालतोस ... "
" तुला पडलेली कोडी सोडवं ना मग ... जाऊ नकोस ना ... प्लिज !! "
" काय होतेय नक्की ... गणू बघ रे ... काय झालं या वेड्याला ... त्यापेक्षा बोलूयाच नको आपण ... गप्पपणे झोपायला जाशील मग... "
" राग आला का ... राग आला असेल तर भांडलीस तरी चालेल ... बोलणं सोडू नकोस कधी ... तुझी बडबड तर श्वास आहे माझा... "
" नक्की वेडं लागला आहे तुला ... "
" वेडं तर तू लावलंस ना.. पण छान आहे हा वेडेपणा ...हा आयुष्यभर वेडेपणा करायला तयार आहे मला... "
" किती नाटकी बोलायला लागलास हल्ली ... कोणी ऐकलं ना ... दोघांना हि वेडे बोलतील.. लहान आहोत का आपण असा भांडायला... पा... ग... ल.... "
" तुझ्या बरोबर प्रत्येक गोष्ट करायला आवडते ... वेडेपणा सुद्धा चालून जाईल.... फक्त सोबत रहा... तुला दूर जाताना बघायला आवडत नाही मला अगदी... म्हणून सांगतो... नको जाऊस ... थांब जरा... "
" पाऊस सुरू होईल ना रे बाळा !! "
" येऊ दे त्याला हि सोबत .... भिजू...मनातल्या मनात... कोणाला कळणार नाही... नाहीतर तू माझ्या मनातच राहतेस... काय लागते दोन जीवांना... दोन शरीर ना फक्त .... श्वास तर एकच असतो ना .... "
सुप्रीला अचानक आठवलं सगळं. अश्याच एका उंच ठिकाणी दोघेच जागे होते रात्रीचे. छान चांदणं पडलं होतं. आकाश रोमँटिक झालेला होता. हल्ली तो तसाच वागायचा. किती आठवणी होत्या त्याच्या.... सुप्री वर आभाळातील चांदण्या पाहत होती. " आहेस का तू... डोकं सांगते नाही.. पण आत, मनात कुठेतरी वाटते तू असावास अजूनही....येशील का मला भेटायला... तुला जावंसं कसं वाटलं रे मला सोडून.... एकदाही माझा विचार आला नाही का मनात तुझ्या..... सगळ्या जगाला फसवून एकदा तरी ये..... तुला डोळे भरून बघायचे आहे रे ... तुझ्यासोबत पावसात चिंब व्हायचे आहे.... मला अजूनही पाहिजे आहे तुझी सोबत... खरंच नाही त्रास देणार तुला.... सगळं ऐकीन तुझं... प्लिज ... प्लिज ... ये ना परत आकाश... " सुप्रीचे डोळे पाणावले. डोळे पुसून पुन्हा त्या शेकोटी जवळ येऊन बसली.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
क्रमश:
