" गेल्यावर्षी ... पावसा आधी... जून महिना बहुदा..... नाही, नाही... मे मध्ये भेटला होता " ,
" मे महिन्यात... ? गेल्यावर्षी.. मग लेख या महिन्यात कसा .. " संजना विचारात पडली.
" आमचं मॅगजीन वार्षिक आहे ना.. वर्षभरात एकदाच येते.. मी पण तसंच करते.. जानेवारी पर्यंत लेख लिहीत असते... त्यानंतर ते मॅगजीनमध्ये प्रिंट करतात... मे महिन्यात वार्षिक अंक प्रकाशित करतात.... शाळा - कॉलेजला सुट्टी असते ना म्हणून हा सुट्टी विशेषांक आहे ..." ,
" ठीक आहे ... सॉरी , मला माहित नव्हतं हे.. " आणि संजना रडू लागली.
" काय झालं रडायला... ? " कोमलला कळे ना का रडते ते.
" रडतेस का... त्या दोघांचे ब्रेकअप झालं म्हणून ... ",
" नाही.." संजना रडू आवरत म्हणाली. " त्यांचा ब्रेकअप नाही झाला.. ",
" मघाशी तर बोललीस... जेमतेम २ वर्षच टिकलं त्यांचं relation... मग ?? " कोमल confused...
" आकाश , सुप्रिया आणि आमचा ग्रुप... सगळे एकत्र फिरायचो... दोन - तीन दिवस लागून सुट्टी असेल तर आकाश कुठे कुठे घेऊन जायचा फिरायला. त्यात या दोघांचे खूप छान जमलं होतं. आकाशला फिरायला खूप आवडायचे, त्यात फोटोग्राफी... फिरायला लांब जायचा, १५-२० दिवसासाठी... पण शहरात आला कि नक्की भेटायला यायचा सगळ्यांना.. " ,
" मग ? " ,
" गेल्यावर्षी असाच... एप्रिल महिन्यात , भटकंती करायला निघून गेला. जुलै मध्ये " फिरायला " जाण्याचा प्लॅन करून गेला. आलाच नाही... " ,
" कुठे गेला मग.. मला तर भेटला होता... but मे महिन्यात... " कोमल टेन्शन मध्ये.
" जुलै महिन्यात , १ तारखेलाच, एक बातमी आली.. त्याच्या ऑफिस वर.. एका ठिकाणी गाडीचा मोठा accident झाला होता. ३-४ जण जखमी झालेले... गाडी थेट नदीत कोसळली होती. त्या गाडीत एकूण १२ जण होते. मिनी बस म्हणतात तसं काहीशी गाडी होती ती. जे जखमी भेटले तेवढेच, बाकीचे कुठे गेले कोणालाच कळलं नाही.. ",
" बापरे !! मग याचा आणि आकाशचा काय संबंध.. " ,
" आकाश होता त्या गाडीत .. " ,
" what !!!!!!!! " कोमल केवढ्याने ओरडली. सुप्रिया सहित सगळं ऑफिस तिच्याकडे पाहू लागलं.
तसं लगोलग, संजना... स्तब्ध झालेल्या कोमलचा हात पकडून बाहेर आली. थोडावेळ कोमल तशीच थिजून जागेवर उभी. " याचा अर्थ... " कोमलचा अजूनही विश्वास बसत नव्हता.
" हो... आकाश नाही या जगात आता.. पाण्यातून गाडी बाहेर काढली... काही मिळते का ते बघत होते तिथले पोलीस.. तेव्हा त्यांना आकाशच्या मॅगजीनचं कार्ड सापडलं... सोबत आकाशचं कार्ड होतंच... तेच पोलीस आलेले सांगायला इथे.. " संजनाचे डोळे पुन्हा पाणावले.
" मग तुम्ही प्रयत्न नाही केलात का त्याला शोधायचा... " कोमल...
" खूप... आम्ही सगळेच गेलो होतो तिथे... पहिलं वाटलं आकाश नसावा गाडीत... पण जे वाचले होते , त्यांना आकाशचा फोटो दाखवला... तो त्यावेळी गाडीतच होता... शिवाय काय शोधणार आणि कसं शोधणार त्या नदीत... महापूर काय असतो ते ती नदी बघून कळलं.. तरी विश्वास होता तो भेटेल म्हणून... सतत २ महिने आम्ही त्याला शोधत होतो. नाहीच भेटला. त्याचे वडील सुद्धा होते आमच्यासोबत.. मग काय करणार... नशिबाला दोष देतं आलो पुन्हा शहरात. त्या दोघांचे ब्रेकअप झालंच नाही. पण असे वेगळे होतील हे कधीच वाटलं नव्हतं. " कोमलला ऐकतानाच रडू आलं.
" सुप्रिया कशी आहे आता ? " ,
" तिच्यासाठी तर आभाळच कोसळलं होतं ते... कुठे नवीन आयुष्याची सुरुवात झालेली..आणि काय झालं, स्वतःला सांभाळलं तिने, आकाश नेहमी बोलायचा, कितीही प्रयन्त केले मानवाने... तरी निसर्गापुढे कधीच जाऊ शकत नाही. तेच झालं. ती पुन्हा नॉर्मल , जशी पहिल्यासारखी होती तशी झाली आहे. परंतु एक तिच्या मनात कायमच कोरलं गेलं... आवडत्या व्यक्ती तिला कायमच्या सोडून जातात.. " कोमल काय बोलणार त्यावर.
" तुझा लेख वाचला आणि एक अंधुकशी आशा मनात आली. तिने तर " तो आता नाही " हेच मान्य केलं आहे. मी अजूनही आशावादी आहे. लेख वाचून वाटलंही , तो अजून आहे. आता तुलाही तो एक वर्षांपूर्वी भेटला होता ना. म्हणून तुला बोलावलं इथे... " संजना डोळे पुसत बोलत होती. कोमल निःशब्द झालेली. फक्त ४ दिवस होतो एकत्र... एवढं impress केले त्याने कि त्याच्यावर लेख लिहिला मी... आणि त्याने असं निघून जाणं. नाही पटत हे... कोमल स्वतःच्या विचारात.
" तरी तो अजूनही असला तर ... " कोमल खूप वेळाने बोलली. संजना नॉर्मल झाली.
" मला हि तसंच वाटायचं. पण आता एक वर्ष होतं आलं. एकदातरी आला असता ना तो शहरात... ",
" त्याचा मोबाईल track केलात का तुम्ही.. ? " ,
" तेच तर.. एवढ्या वर्षांत.. त्याच्याकडे काही modern वस्तू असेल, तर तो त्याचा कॅमेरा... जंगलात कुठे range असते, हे एकच कारण नेहमी पुढे करायचा. त्याला मोबाईल आधीपासूनच आवडायचा नाही. सारखं सारखं काय डोकं खुपसून बसतात त्यात लोकं, असं म्हणायचा. " ,
" मग त्याला काही emergency मदत लागली तर काय करायचा... " कोमलचा पुढचा प्रश्न.
" त्याच्याकडे एक डायरी होती, त्यात महत्त्वाचे फोन नंबर आणि पत्ते लिहून ठेवले होते त्याने. शहरात आला कि त्याचाच वापर... कमालीची गोष्ट बघ ना, शेवटी जाताना... डायरी सुप्रीकडे... म्हणजे सुप्रियाकडे देतं म्हणाला, सांभाळून ठेव.. मी परत आलो कि दे मला... कुणास ठाऊक काय आलेलं मनात त्याच्या तेव्हा... आधी, इतक्या वर्षात कधी डायरी स्वतः पासून दूर ठेवली नव्हती. " संजना दुसरीकडे बघत बोलत होती.
" मग... सुप्रिया... तिला आठवण येत नाही का आकाश ची... " ,
" येते... पण आता दाखवत नाही.. पहिलं १-२ महिने रडत बसायची आठवण आली कि. परंतु लगेच स्वतःला सांभाळलं तिने. आकाश म्हणायचा, आठवणी पाळीव करू नयेत... actually , आकाशमुळेच सुप्री strong झाली आहे.. आधी होती त्यापेक्षा, आकाश भेटल्यानंतरची सुप्री खूप वेगळी आहे... रडत बसत नाही... तरी आठवण तर येते त्याची.. "
" झालं का रडून मॅडम.. " मागून आवाज आला. दोघीनी मागे वळून पाहिलं. सुप्रिया मागेच उभी.
" कधी आलीस ? कळलंच नाही " संजना सावरत बोलली.
" माझी स्टोरी सुरु होती ना तेव्हाच.. " सुप्री पुढे आली. " हल्ली सारखी रडत असते हि पोरगी.. " सुप्रीने संजनाला मिठी मारली. " जादू कि झप्पी दिल्याशिवाय हसतच नाही. " घट्ट मिठी मारली. कोमल कडे लक्ष गेलं.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
क्रमश:
