પ્રેમલગ્નને વિધવા:એક અભિશાપ:2
શેરીમાં અને આડોશ-પડોશમાં સ્વાતિ પ્રેગનેન્ટ છે એ વાતની ખબર પડી. શેરીમાંને આડોશ-પાડોશમાં વાત થવા લાગી આ છોકરી અનુરાગને સાચો પ્રેમ કરે છે અને એટલા જ માટે ઈશ્વરે તેની પ્રાર્થના સાંભળી અને આ ઘરમાં રહેવાની વ્યવસ્થા કરી આપી.
સ્વાતિ એ તો ક્યારેય વિચાર્યું પણ નહીં હોય એવું થઇ ગયું. ખરેખર ઈશ્વર છીનવે છે ત્યારે બધું છીનવી લે છે. અને આપે છે ત્યારે ઘણું બધું આપે છે. આપણે તેની કલાને સમજી શકતા નથી.
પ્રેમ અને શ્રદ્ધામા વિશ્વાસ મળે તો સોનામાં સુગંધ ભળે છે.સ્વાતિની જિંદગીને ખુશીઓથી ભરી દીધી.
★★★
સ્વાતિને પાંચમો મહિનો જાય છે. આડોશપાડોશ અને શેરીની બાઈઓએ સ્વાતિને બોલાવી અને કહ્યું
"સ્વાતિ તારું આ ઘરમાં રહેવું મુશ્કેલ થતું જાય છે"
"તું તારા પપ્પા ને ઘેર જતી રહે" આમ અચાનક જ મીનામાસીએ આવું કહેતા સ્વાતિ કશું ન બોલી શકી.
એ માત્રને માત્ર સાંભળી રહી. ત્યાં બીજા માસી બોલ્યાં "સ્વાતિ તારા ઘરમાં જે થાય છે,તેની રોજબરોજની અસર તારા બાળક પર થાય છે.તુ જે સહન કરે છે, એ તારા બાળકને પણ સહન કરવું પડે છે. બેટા, હવે આ ઘરમાંથી જતી રહે. હવે,આ ઘરમાં તારા માટે જગ્યા નથી.
ત્યાં તો કોકિલા માસી પણ બોલ્યા "સ્વાતિ, આમ તો ઘણી બધી વખત તારા વિરુદ્ધમાં તારા સાસુને કહેતી પણ બેટા આજે આ બધા લોકો જે કહે છે તે સાચું છે. તારા સાસુ તને નહિ સમજી શકે. હું તો તને અનુરાગના ગયા પછી સમજી ગય કે ખરેખર, ખરેખર સાચો પ્રેમ કરે છે તું અનુરાગને.
તને કોઈ આશાનું કિરણ નહોતું જીવવા માટે તેમ છતાય તું એકલી આ ઘરમાં ટકી રહી અને જ્યારે ઈશ્વરે તને જીવવાની ઉમ્મીદ આપી છે બેટા. તું મરી-મરીને શા માટે આ ઘરમાં રહે છે ? જતી રહે. તારા પપ્પાને ઘેરે. શાંતિથી જિંદગી જીવી લે...
રૂપા માસી બોલ્યા સ્વાતી, તું અમારી જેમ ક્યાં અભણ કે ઓછું ભણેલી છે? તું તો ઘણું બધુ ભણેલી છે. તને ગમે ત્યાં નાની-મોટી નોકરી મળી જશે. તું તારું અને તારા બાળકનું પૂરું કરી શકીશ.પેટ ભરી શકીશ.જોડે તારા પપ્પા છે. તારો ભાઈ પણ છે. તને સહારો મળી જશે બેટા. ઘરમાંથી જતી રહે.
સામેથી શિલ્પાભાભી તેના હાથમાં કશુંક લઈને આવ્યા. સ્વાતિની સામે આવીને ઊભા રહી ગયા અને બોલ્યા "
સ્વાતિ, તું આ ઘરમાંથી જતી રહે"
સ્વાતિ આ વખતે હેબતાઈ ગઈ. તેના પગ નીચેથી જમીન ખસી ગઈ. સ્વાતિને એવું લાગવા માંડ્યું કે વીજળીના ચમકારા થવા લાગ્યા. ઘનઘોર વાદળો ઘેરાવા લાગ્યા. ધોધમાર વરસાદ પડી રહ્યો અને પાણીના વહેણની સાથે સ્વાતિ પણ તણાઈ રહી, તે "બચાવો-બચાવોની" બૂમો પાડતી રહી પણ તેને બચાવવા કોઈ ન આવ્યું અને અંતે તેના શ્વાસ ધીમા પડી ગયા અને તેણે દુનિયા છોડી દીધી. એક સેકન્ડ માટે એક પલ માટે સ્વાતિને આભાસ થયો.....
શિલ્પાભાભી આગળ બોલ્યા સ્વાતિ, મેં અને તારા મોટાભાઈ એ તારા ભાગમાં આવતું ઘર અને દુકાન બંનેના કાગળિયા તારા નામ પર કરી દીધા છે. હું તને ઘરમાંથી જવા માટે એટલે નથી કહેતી કે મારે આ બંને ઘરને બન્ને દુકાન જોઈએ છે પણ એટલા માટે કહું છું કે આ બાળક પર ખૂબ જ,ખૂબ જ ખરાબ અસર પડી રહી છે. અને એ પણ માનસિક રીતે.
હું ઈચ્છું કે તારું આવનાર બાળક સ્વસ્થને તંદુરસ્ત આવે માટે તું અહીંથી જતી રહે.
મારે તો કોઈ સંતાન નથી પણ હું મારા સંતાનને તારા ભાગનુ આપવા નથી માંગતી. મને ગમે ત્યારે બાળક આવશે કે નહીં એ ઈશ્વર જાણે. પણ તારા ભાગનું ને આ તારા બાળકના ભાગનો હક છીનવી લઉં.એવી હું નથી.
શિલ્પાભાભી હિંમત હારી ગયા એટલે હવે બધું પૂરું.એ માત્ર પોતાનું માથું હલાવીને હા પાડી.
બધા માસીઓને કહ્યું તેનો અવાજ ઘેરો થઈ ગયો "તમે લોકો બધા જ મારાથી મોટા છો, તમને એવું લાગ્યું હશે ત્યારે તમે બધાએ ભેગા મળીને મને વાત કરી હશે."
હું તમારા બધાની વાતની ના કઈ રીતે કરી શકું. હું તમે કહો છો એમ જ કરું છું. મારા ઘરને મૂકીને જાઉં છું. મારા અનુરાગની યાદ હંમેશા મારા દિલમાં અને મારી આંખોના સપનામાં ભરેલી છે એ મારી સાથે રહેશે. સ્વાતિ આટલું બોલીને નીકળી જાય છે.
★★★
શેરીની સ્ત્રીઓ વાતો કરવા લાગી કે ખરેખર આ છોકરી અનુરાગને ગજબનો પ્રેમ કરે છે. બાકી સ્વાતિની સાસુ બોલે એમ આપણા ઘરમાં બોલીએ તો આપણી વહુ ક્યાં તો પિયર જતી રહે ક્યાં તો અલગ થઈ જાય.સોનલબેન આવી વહુ મેળવી ધન્યતા અનુભવવાને બદલે સ્વાતિને સમજી ન શક્યા.
શિલ્પાભાભીને કશ્યપભાઈ સ્વાતિને મૂકવા ગયા અને પોતાની ફ્રેન્ડ પાયલને વિનંતી કરી પાયલ અમે અમારી મોંઘી અમાનત ગીરવે મુકવા આવ્યા છીએ.
આ બધું પાયલભાભી, કિશોરભાઈ કે નેહાબેન કે તેનો મેહુલભાઈ ન સમજી શક્યા. ત્યારે કશ્યપભાઈ અને શિલ્પાભાભી એ માંડીને વાત કરી અને ઘરના લોકો બધું સમજી ગયાને સ્વાતિના આવવાથી ખુશ-ખુશ થઈ ગયા.....
★★★
આજે સ્વાતિની દીકરી સપના એક વર્ષની થઇ ગઇ છે. સ્વાતિ તેનો બર્થ ડે ઉજવી રહી છે. તેની સમક્ષ આવીને ઊભેલો છોકરો જેને સોનલબેનને સ્વાતિને ગમેતેમ બોલવાની ના કહેતા
સોનલબેન કહેલું "હજુ તું કુવારો છે, એની સાથે પરણી જા" આજે સૂરજ સરકારી નોકરિયાત છે ફિક્સમાં છે નોકરી મળી તેને હજુ છ મહિના થયા છે.
બર્થડે પાર્ટી પૂરી થઈ સુરજ બેઠો છે.સ્વાતિના મમ્મી-પપ્પા અને ભાઈ-ભાભી પણ જતા રહ્યા છે. સુરજ અને સ્વાતિ અનુરાગ હતો ત્યારની વાતો યાદ કરી રહ્યા છે.અને
સ્વાતિ બોલી મને ઘણી બધી વખત અનુરાગ કહેતો તારે, ભાભીને મમ્મીને કે પાપાને અચાનક કોઈ ની જરૂર પડે તો પહેલા સુરજ ને બોલાવો અને સૂરજ ન મળે તો જ બીજા કોઈને કહેવું.બીજા શેરીના છોકરાઓ પર વિશ્વાસ ન કરવો.
સુરજ તારા પર બહુ જ વિશ્વાસ હતો અનુરાગને. ખરેખર આપણે મળ્યા નથી કેટલો બધો સમય થય ગયો. જ્યારે પેલા 3/4 દિવસે અને ક્યારેક તો દરરોજ અને ક્યારેક તો એક જ દિવસમાં ચાર-પાંચ વખત તારું મોઢું જોવાનું થતું.
સુરજ બોલ્યો તું ચાહે તો હવે દરરોજ મારું મોઢું જોઈ શકે છે.
સ્વાતિ કશું સમજી નહી તેણે પ્રશ્ન પૂછી લીધો એવું કેમ બને ?તું મારા ઘરની આજુબાજુ રહેવા આવે છે.?
સુરજ બોલ્યો "હું તારા ઘરની આજુબાજુ રહેવા નથી આવતો પણ એવું ન થઈ શકે તું જ મારા ઘરે રહેવા આવતી રહે.?"
સ્વાતિ બોલી સૂરજ તું પાગલ થઈ ગયો છે.તે તારા સંસ્કારને મમ્મી-પપ્પા ની ઈજ્જતને ગટરમાં વહાવી દીધી છે.તું મને ભાભી માંથી સ્વાતિ કેહવા લાગ્યો છે?
સૂરજે કહ્યું ના, હું મારા સંસ્કાર ભૂલ્યો. ના,મારા મમ્મી પપ્પાને તારી ઈજ્જત.જ્યાં સુધી અનુરાગ હતો, તું મારી ભાભી જ હતીને ,રહી છો.મારા પાસે તારા વિશે બીજું કશું વિચારવાનો કોઈ રસ્તો કે કોઈ કારણ નહોતું....પણ હવે છે....આઈ લવ યુ હું તને દિલથી પ્રેમ કરું છું.
ત્યાં જ પાયલભાભી બાજુમાંથી આવ્યા અને બોલ્યા મને ખબર જ નહોતી કે સૂરજ તું રોકાયો,તારા ભાઈને મોકલું તારા જોડે બેસવા.સ્વાતિનું મકાન તેના ભાઈના ઘરની બાજુમાં જ છે.
ત્યારે સૂરજ બોલ્યો ના ભાભી ફરીવાર આવીશ.મોડું થઈ ગયું છે....
