विनय वरती येतंच होता. तेव्हढयात अनुजाचा फोन आला. " कुठे आहेस ? " ," मी खाली आहे.. येतोच आहे वर.. ", " wait !! मी येते खाली.. थांब... " तिने फोन कट्ट केला. अरेच्या !! तिच्याकडे लक्षच नाही आज. सारखा दिक्षाकडेच बघतो आहे. हिला राग तर आला नसेल ना... विचार सुरु होते आणि अनुजा आली. डोळे दिपून गेले पुन्हा... तिनेही साडीच नेसली होती. जराशी हिरवी छटा.. त्यात गुलाबी रंग मिसळलेला... कडेला सोनेरी रंगाचे आवरण... पाठीवर एक मण्यांची माळ रेंगाळत होती. त्यात दिसायला आधीच सुंदर .. मग काय ... भान हरपून जावे असे ते रूप.. तरीच सगळे वेडे होतात , हिच्यासाठी. विनय ती जवळ येईपर्यंत तिच्याकडे पाहत होता.
अनुजा जवळ आली आणि टिचकी वाजवली त्याच्या डोळ्यासमोर. " हं .. हा ..... सॉरी सॉरी... " विनय गडबडला.
" काही काम होते का तुझे ... थांबायला सांगितलंस खालीच ... " ,
" असंच .. वर कंटाळा आला म्हणून आले खाली... कॉफी घेऊया का... जरा थकल्या सारखं वाटते.. सकाळपासून धावपळ सुरु आहे ना .. ",
" चालेल ना ... मी नेहमीच तयार असतो .. तिथे जाऊया... पलीकडे ... मी तिथेच जातो कधी वाटलं तर.. " नेहमीच्या कॉफी शॉप मध्ये घेऊन आला तिला.
" हा .... हा टेबल ... तू इथे बस ... मी इथे.. " विनयने त्याची नेहमीची जागा पकडली.
" इथे का .. आतमध्ये बसू ना.. बाहेर का ... " अनुजा खुर्चीवर बसत म्हणाली.
" इथून ना .... माझी रातराणी दिसते... ती बघ .... " विनयने अनुजाला बसल्याजागी रातराणी दाखवली.
" आता हिवाळा आहे ना .. फुलते ती याच काळात .. रात्रीचे सौंदर्य बघावे तिचे.. तू जशी आहेस ना.. तशीच फुलते ती... " विनय पटकन बोलून गेला. अनुजा हसली त्यावर.
" कवी शोभतोस हा... तुला कस जमते रे ... असं काही काव्यात्मक बोलायला. कधीपासून करतोस कविता ... छानच असतात.. " अनुजाने कॉफीचा कप हातात घेतला. " आणि हो .... thanks !! " अनुजा बोलली.
" का ... " ,
" तुझ्यामुळे .. माझी जुनी मैत्रीण पुन्हा भेटली मला.... दिक्षा.... तिच्याशिवाय , इतके दिवस कशी राहिली .. नाही कळणार तुला... तिला खूप मिस केलं मी. पुन्हा कधीच बोलणे होणार नाही असच वाटायचे मला ... पण तुझ्यामुळे पुन्हा जवळ आलो आम्ही... " ,
" आणि मित्र .... ? " ,
" ते तर आहेतच.. चंदन , हेमंत , अवि ... सारेच नव्याने भेटले...हे सण, सेलेब्रेशन ... येतंच राहतील. पण life मध्ये असे मित्र पुन्हा भेटत नाहीत... so , खूप खूप थँक्स... आणि तू सुद्धा भेटलास मला ... देवाचे खूप खूप आभार ... " अनुजा बोलत होती. आणि विनयने हात जोडून वर आभाळाकडे पाहत नमस्कार केला.
" किती आगाऊ... हे काय, नमस्कार वगैरे... " इतक्यात तिचा फोन वाजला. " हो .. हो .... आलेच.. " कॉल कट्ट केला तिने.. " चल .... अविने बोलावलं आहे आपल्याला.. ग्रुप फोटो साठी... " ,
" किती फोटो काढतात ना पोरी ... " ,
" हो का ... चल गुपचूप.. " अनुजा त्याला ओढतच घेऊन आली. फोटोग्राफी सुरू झालेली आधीच. सर्व ग्रुपचे फोटो झाले. शेवटी, या ५ जणांच्या टीम चा फोटो काढायचा क्षण आला. अचानक हेमंत ला काही आठवलं.
" विनय ... ये रे तुहि.... " ,
" मी कुठे ... तुमची टीम आहे ना.. " तरी हेमंत विनयला घेऊनच आला.
" चल रे ... तुझ्याशिवाय का हे सगळं " विनय तयार झाला फोटो साठी. पण कोणाशेजारी उभे राहायचे हा प्रश्न... " एक काम करूया ... " विनय या सर्वांच्या समोरच गुडघ्यावर बसला. " मी पण येईन फोटोत आता... आणि तुमची friendship सुद्धा ... " सगळेच हसले ... छान फोटो आला.
=======================================================
चंदन तोच फोटो बघत होता. गेल्यावर्षीचा movie ... डोळ्यासमोरून गेला. रिपोर्ट तर मिळालेले होतेच. विनय शांत झोपला होता. कदाचित , औषधांमुळे झोप आली असावी. निघूया आपणही.. अरे हो ... त्याने रातराणीच्या फोटो मागितला होता... कशी दिसते आता त्यासाठी... आता तर किती बहर येतो रातराणीला... पण बघायला तिचा मालकच नाही .. " बरा हो रे लवकर ... विन्या... सगळे तुझीच वाट बघत आहेत... " चंदन मनात बोलला आणि निघाला.
=========================================================
दिवस पुढे जात होते. ऑफिसमधले वातावरण आनंदी , खेळकर .. त्याचा परिणाम कामावर सुद्धा झाला. सगळ्यांचे परफॉर्मन्स सुधारले. त्यामुळे मोठे सर सुद्धा खुश. दर शुक्रवारी .. काही कार्यक्रम ठरलेला. त्यात विनयचा सहभाग महत्वाचा. सगळयांच्या गळ्यातील ताईत झालेला तो. पण specially , दिक्षाला आवडू लागला होता तो. अनुजा सुद्धा त्याला जवळचा मित्र मानू लागली होती. परंतु , दिक्षा-विनय मध्ये काही सुरु आहे, हे अवि, चंदन , हेमंत.. या तिघांनाही समजलं होते. एकदा अविनेच त्याला कोपऱ्यात घेतलं.
" काय सायबा.. वहिनी कश्या आहेत... " अविच्या या प्रश्नावर विनय चपापला.
" कोण वाहिनी ? " ,
" होय तर ... जसं काय मी कालच गावावरून आलो.... कोण वहिनी म्हणे.. दिक्षा बद्दल बोलतो आहे. " अवि म्हणाला.
" चल रे ... काही काय... फक्त मित्र आहोत... " ,
" दिसते ते ..... 'फक्त मित्र ' आहात ते.... " ,
" तस तर अनुजा सोबत जात असतो वरचेवर... कॉफी साठी... कधी कधी घरी सोडतो तिला... त्याचे काय... " ,
" अनुजा मैत्रीण वाटते.. पण दिक्षा सोबत असली कि तुझा चेहरा खुलतो. ते एकदा आरश्यामध्ये बघ... असो, छान आहे दिक्षा... शोभून दिसते तुला.... विचारून टाक.. " विनयचा चेहरा गुलाबी झाला त्यावर.
हेमंत सुद्धा आलेला , तोही सामील झाला. " खरंच विचार तिला.. .... छान वाटता तुम्ही दोघे... आणि थँक्स.. हे सर्व बदललं तू... खूप छान वाटतात हे बदल. बघ , मीच किती बदललो आहे ते. मूडपण किती छान असतो आता. स्वतःकडे लक्ष देतो सध्या. प्रत्येकाशी हसून बोलतो. त्यामुळे पूर्ण दिवस छान जातो माझा. सगळं तुझ्यामुळे... किती केलंस तू आमच्यासाठी, जीवनच बदलून टाकलं तू... " हेमंत आणि अविने त्याला मिठी मारली.
असा कौतुक सोहळा सुरु होता. विनय हसतच जागेवर येऊन बसला. " काय साहेब ..... काय मग ... आजकाल जास्तच खुश असता ... दिक्षा ' हो ' बोलली वाटते.. " ,
" गप रे .... तू पण झालास सुरु... मित्र आहोत आम्ही फक्त... " विनयने चिमटा काढला चंदनला. दोघेही जोरात हसू लागले. पण हसता हसता जोराचा ठसका लागला विनयला.
" पाणी .... पाणी घे ... " चंदनने विनयला पाणी दिले... " Are you fine ... ? " ....चंदन..
" हो ... हो ... बरा आहे.. " विनय सावरला जरा.
" नक्की बरा आहेस ना ... " चंदनने पुन्हा विचारलं.
" हो ... " ,
" तुला वाटतं असेल ... लोकांना काही कळत नाही. बाकीच्यांना समजत नसेल ... पण माझं लक्ष आहे तुझ्याकडे.. " चंदन बोलला तसा विनय बघू लागला त्याच्याकडे..
" काय .... बोलतो ..... आहेस .... नक्की ...." ,
" हेच ... आजकाल , जरा लवकर दमतोस तू... पहिला कसा, एकदम फिट वाटायचा तू ... आता नाही. " चंदन ...
"असं काही नाही उगाचच वाटते तुला... कदाचित , पूर्ण झोप येत नाही म्हणून असेल तसं... तुला बोललो होतो ना ... ते स्वप्न.... समुद्र.... शुभ्र वाळू .... रातराणीचे झाड... ते स्वप्न पडलं कि झोपच येत नाही बघ ... त्यामुळे असेल हे ... ",
" उगाचच कस.. आणि अपूर्ण झोप.... नी.... दम लागणे , यात काय संबंध.. सकाळी bike ने येतोस. आपल्या ऑफिस मध्ये लिफ्ट ने येतोस... तरी इथे बसल्या बसल्या जोराने श्वास घेत असतोस ... रोज कसल्या medicine खात असतोस.. जसा दम लागलेला असतो कि किती चालून आलास. आता मला खोटे पाडू नकोस ... मला रोज दिसते ते... " ,
" खरच काही नाही भावा ... trust me ... बरं , तू माझी रातराणी बघितली का... कसली फुललेली असते ... solid feeling येते बघताना... " विनयने विषय बदलला. तरी चंदनला काळजी होती.
तिथे , दिक्षाला विनय खरंच आवडू लागला होता. त्याच्याच विचारात असायची सध्या. अशीच एक दिवस ऑफिसमधून घरी निघालेली. तर तीच लक्ष रातराणीकडे गेलं. विनयची रातराणी ना .... कशी बहरली आहे.. दिक्षा तिच्याजवळ आली. गोंजारू लागली तिला.
" कसा आहे ग विनय.... माझ्यापेक्षा जास्त ओळखतेस ना त्याला. ये ..... तो जादूगार आहे का ... जादूच करतो साऱ्यांवर ... मला बघ किती बदलून टाकलं त्याने.. आधी खुश असायचे ... आता जास्त आनंदी असते... किती हसत असते सध्या. सगळं कसं छान वाटते , तो सोबत असला कि. तो नेहमीच सोबत असावा असं वाटतं राहते मला. आधी, पांढरा .. निळा .. हेच रंग माहित होते. आता सगळेच रंग माझेच वाटतात.. एक-दोन फुले सोडली तर बाकी नाही आवडायची... आता सारीच फुले मला रोज जवळ असावी असे वाटते. आधी , प्रेमावर विश्वास नव्हता...पण आता विनयने प्रेम करायाला शिकवले मला.. थँक्स .... तुझ्यामुळे विनयला भेटू शकले. .. " दिक्षा इतका वेळ रातराणीशी गप्पा मारत होती.
" ओ मॅडम ... " मागून अनुजाने आवाज दिला तशी दिक्षा भानावर आली. " कोणाशी बोलते आहेस ... वेडबिड लागलं आहे का ... " अनुजा scooty सुरु करत म्हणाली. दिक्षा हसली फक्त त्यावर. अनुजाच्या मागे बसली दिक्षा. तरी अजूनही विनयच्या विचारात. अनुजाचे सुद्धा काही वेगळे नव्हते. तिलाही विनय खूप जवळचा वाटू लागला होता. तिने पुन्हा कविता करायला सुरुवात केली होती. कधी कधी तिचा गाण्यांचा कार्यक्रम, विनय सोबत ठरलेला असायचा ऑफिसमध्ये. त्यांची मैत्री खूप घट्ट झाली होती. दिक्षा , अनुजाची मैत्री तर होतीच पण त्यात आता विनय सुद्धा आलेला होता. हे सारेच आता एकत्र जेवायला बसायचे. कधी कधी फिरायला जायचे. ते चार , चंदन आणि सोबतीला विनय. त्यातल्या त्यात , दिक्षा - विनयचे छान सुरु जुळले होते. शिवाय पावसाळा जवळ आलेला. दिक्षाला खूप आवडायचा पाऊस.
-------------------------- क्रमश: ------------------
