थोडयावेळाने पूजा भानावर आली. " खाली बसूया का ? " पूजाने विचारलं. तसे दोघे तिथेच बसले.
" तुला काय सांगू विवेक … एवढा हिरवा रंग मी पहिल्यांदा पाहत आहे… आणि हे आभाळ … इतकं मोठ्ठ असते, ते आज कळते आहे मला.… मला …. मला ना… शब्दच नाही आहेत माझ्याकडे आज. " ,
" तू विचारलं होतंस ना… एवढं काय आवडते, उत्तर मिळालं का ? " ,
" हो… नक्कीच मिळालं. " ,
" हा निसर्ग आहे ना, तो विविधतेने भरलेला आहे. आपल्याला तो वेगळेपणा असा शोधावा लागतो. " विवेक छान बोलत होता आणि पूजा ऐकत होती.
" तुला भीती नाही वाटत का , इकडे एकटा येतोस ते ? " ,
" एकटा नसतो मी…हि झाडं आहेत ना , ते माझे मित्र आहेत… त्यांच्याशी मी बोलत असतो, तेही मग माझ्याशी बोलतात. " ,
" खरंच बोलतात का ? " ,
" बोलतात … मनातून आणि मनापासून बोललं कि बोलतात ती. ऐकायचं असेल ना तर आताही ते काहीतरी सांगत असतील. ऐक… " आणि दोघेही शांत बसून निसर्गाकडे पाहत बसले.
खूप वेळानंतर, विवेक बोलला," चला madam , निघूया आता. ",
" एवढया लवकर, थांब ना जरा… " ,
" पूजू… ४.३० वाजले आहेत. तुला घरी नाही जायचे का ? ",
" अरे… एवढा वेळ झाला…!! कळलंच नाही मला. चालेल निघूया आता. " तसे दोघे निघाले आणि थोड्यावेळात स्टेशनला पोहोचले. निघायची वेळ झाली.
" छान वेळ गेला ना… " ,
" आणि तू घाबरत होतीस. पाऊस येईल म्हणून. " ,
" हा पण आता नाही घाबरणार , पुन्हा कधी गेलास तर मला सांग, मी येईन. " ,
" हो का … आणि बाबांना काय सांगशील ? ",
" त्यांना सांगीन काहीतरी. पण बोलावशील ना मला… असशील ना माझ्यासोबत. " विवेक हसला,
" हो… next time पासून , तुला नेईन माझ्याबरोबर नेहमी. " ,
" Thanks … गोलू, खरंच … आजचा दिवस किती छान होता… ",
" पुढचे दिवससुद्धा असेच असतील. " पूजाही खुश होती.
" बर… आता तू जा घरी, ट्रेन येते आहे. मी थोडयावेळाने निघेन. ",
" चालेल… Bye विवेक… उद्या भेटू … ऑफिस नंतर. " पूजा गेली ट्रेन मधून. विवेक तर जाम खुश होता. अरे… हो, घरी सांगतो, जरा उशीर होईल म्हणून. त्याने त्याच्या Bag मधून मोबाईल बाहेर काढला. बघतो तर १५ miss call , सुवर्णाचे.… बापरे !!. सुवर्णाला तर विसरूनच गेलो. सकाळी पूजा स्टेशनला भेटली तेव्हा bag मध्ये टाकला मोबाईल , तो दिवसभर बाहेरच काढला नाही. एवढं हरवून गेलो होतो आपण, कि मोबाईल किती वेळ वाजला असेल त्याची शुद्धच नाही राहिली. त्याने लगेच सुवर्णाला call लावला. तिने तो उचललाच नाही. राग आला असेल तिला. आपण Friend ला कसे विसरलो आज ? अस पहिलं कधी झालं नाही. मग आज काय झालं आपल्याला … विवेक तिथे न थांबता , आलेल्या ट्रेनमध्ये चढला.
दुसऱ्या दिवशी, विवेक ऑफिसमध्ये आला तेव्हा त्याला सुवर्णा आलेली दिसली. अरे… बापरे … म्हणजे हि काल आली मुंबईला , म्हणून call करत असणार ती. विवेक आता आला तशी सुवर्णा , Boss च्या कॅबिनमध्ये गेलेली. विवेक गप्पपणे कामाला लागला. सुवर्णा कॅबिन मधून बाहेर आली आणि तिची नजर विवेकवर पडली. हातातली फाईल तिने विवेकच्या डोक्यावर मारली. " काय रे गधड्या… किती call करायचे तुला… एकदाही उचलता नाही आला तुला ." ,
" आणि मी नंतर call केला तेव्हा तू कूठे उचललास .", विवेक डोकं चोळत म्हणाला.
" मला राग आला होता तेव्हा… " ,
" Sorry…. कधी आलीस मुंबईत ? ",
" काल सकाळी ६ वाजता. वेळ होता आणि तुला भेटले सुद्धा नाही खूप दिवस म्हणून तुला भेटायला येणार होते. तर तू call उचलला नाहीस." विवेक हसला फक्त.
" का उचलला नाहीस call ? कूठे होतास ? " ,
" अगं … बाहेर फिरत होतो … फोटोग्राफी… " ,
" मग call का नाही उचललास ? आधी कुठे फिरायला गेलास तरी असं नाही केलंस कधी. ",
" लक्षात नाही राहिलं. " ,
" कोण होतं सोबत ? " विवेक गप्प.
" आता सांगतोस का ? " ,
" पूजा होती बरोबर… " . पुजाचं नावं ऐकल आणि सुवर्णा त्याच्याकडे बघत राहिली, काहीही न बोलता. तशीच गुपचूप जाऊन बसली जागेवर. विवेकला काय झालं ते कळलं नाही. आता तर ओरडत होती, गप्प का झाली अचानक. विवेक सुवर्णाच्या बाजूला जाऊन बसला.
" ये पागल… राग आला का ? ",
" मला कशाला राग येईल… " ,
" पूजाला सोबत घेऊन गेलो म्हणून … ",
" कोणासोबत जायचे आणि कोणाला नाही सांगायचे, ते तुझ्यावर आहे. मी कोण आहे सांगणारी. " ,
" Come on … सुवर्णा, अशी का वागतेस… एक दिवस तर गेलो ना… " ,
" जा ना मग, मी बोलले तर तुला वेळ नसतो … आणि आता पूजा आली तर… " ,
" सुवर्णा …. तुला काय झालं आहे ? माझी Best friend आहेस ना तू ",
" Best friend … मी आठवडाभर नव्हते मुंबईत… एकदातरी call करावासा वाटला का तुला… मी केला तर तू बिझी असायचास… म्हणे Best friend… " ,
" Sorry बाबा, चल आज जाऊया फिरायला… ",
" तूच जा एकटा… मला नाही यायचं… " ,
" काय गं… अशी करतेस… sorry म्हटलं ना… " . सुवर्णाचा काहीच response नाही. विवेक हिरमुसला आणि कामाला लागला.
Lunch time झाला. विवेकच्या चेहऱ्यासमोर एक डब्बा आला. सुवर्णाने त्याच्यासमोर डब्बा धरला होता.
" आता कशाला … रागावली आहेस ना माझ्यावर… " विवेक बोलला.
" गप्पपणे खा… तुझ्यासाठी आणलं आहे. आणि जास्त नाटकं करू नकोस. मला पण भूक लागली आहे. समजलं ना. " विवेक हसला आणि दोघेही जेवू लागले.
" काय रे … ती पूजा… तुला कधीपासून ओळखते. ती असताना माझी आठवणच राहत नाही तुला. ",
" असं काही नाही गं. " ,
" मग कसं ? ".
" अगं ती बोलायला लागली ना… कि कसं छान वाटते एकदम… मस्त… हसली कि गालावरची खळी बघायला पाहिजे तू… एकदम हरवून जातो मी." सुवर्णा जेवता जेवता थांबली.
" काय झालं ? ",
" तुझ्या मनात काही आहे का पूजा बाबत. " विवेकने smile दिली फक्त.
" पागल… तू कशी friend आहेस, तशी तीही माझी friend च आहे." ,
" नाही … इतकी स्तुती करतोस तिची. ",
" कसं माहितेय , पहिली अशी कोणी मुलगी भेटलीच नाही मला कधी. same to same अगदी… माझंच प्रतिबिंब आहे ती. त्यामुळे मला आवडते ती खूप." ,
" आवडते कि प्रेमात आहेस तिच्या. " विवेकने तिच्या डोक्यावर टपली मारली.
" फक्त आवडते ती… आवडणे आणि प्रेमात असणे यात खूप फरक आहे. " ,
" आणि तो फरक खूप लहान असतो , ते तुलाही चांगलं माहित आहे … विवेक. ". सुवर्णा बोलली.
" Thanks सुवर्णा, पण मी पुन्हा कोणाच्या प्रेमात नाही पडणार कधी. " ," OK " सुवर्णा बोलली. जेवण झालं तशी सुवर्णा पुन्हा बॉस बरोबर मिटिंगला गेली.
निघायची वेळ झाली ऑफिस मधून. विवेक तर कधीच बाहेर पडला होता. आज विवेक फिरायला घेऊन जात आहे, म्हणून सुवर्णा निघताना खुश होती. तिला जरा वेळ लागला निघताना. गेट जवळ पोहोचली ती धावतच, विवेक नव्हताच तिथे… ती बाहेर रस्त्यावर आली… तेव्हा तिला पूजा आणि विवेक पुढे चालत जाताना दिसले. कालच्या गप्पा चालू होत्या त्यांच्या. सुवर्णाला जरा वाईट वाटलं. तिने तिथूनच रिक्षा पकडली आणि ती स्टेशनला गेली. ते दोघे बोलत बोलत स्टेशनला आले. पूजा ट्रेन पकडून गेली तशी विवेकला सुवर्णाची आठवण झाली. विसरलो… तिला घेऊन बाहेर जायचे होते… त्याने लगेच तिला call लावला. तिने कट्ट केला. पुन्हा लावला, पुन्हा कट्ट. विवेक नाराज झाला स्वतःवर.
रात्री त्याने सुवर्णाला call केला. यावेळी तिने उचलला.
" Hello… " ,
" Hello… सुवर्णा… Sorry यार. विसरलो मी पुन्हा. " ,
" Sorry का बोलतोस सारखं सारखं… " ,
" तुला राग आला ना माझा. " ,
" नाही. " सुवर्णा शांतपणे म्हणाली.
" मग call का नाही घेतलास माझा. " ,
" असंच. ". विवेक पुढे काही बोलला नाही.
" विवेक, तू गुंतत चालला आहेस पुन्हा. ",
" नाही गं पूजा… ",
" विवेक… मी सुवर्णा आहे. पूजा नाही. " विवेक बावरला.
" Sorry… Sorry, चुकून नावं आलं तोंडावर. " ,
" बघ विवेक, तू तुझ्या मनावर कंट्रोल आहे असं म्हणतोस आणि आता हे… " विवेक काही बोलला नाही.
" मी एक मैत्रीण म्हणून सांगितलं तुला… बाकी तुझ्या मनावर आहे " म्हणत तिने call कट्ट केला. विवेक तसाच गच्चीवर आला. आज तशी अमावस्या होती. परंतु पावसाळा असल्याने आभाळ थोडं ढगाळलेलं होते. खरंच का… आपण गुंतंत चाललो आहे का पूजात… नाही… माझा कंट्रोल आहे मनावर. तसं नाही होणार कधी. मला पुन्हा प्रेम नको आहे कोणाचं. नाहीच पडणार प्रेमात… मग सुवर्णा असं का बोलते… मस्त थंड हवा आली, विवेकने वर पाहिलं… पाऊस तर नाही पडणार आज.… आज धुकं मात्र राहील आकाशात… आणि खूप साऱ्या चांदण्या चमकत असतील स्वतंत्रपणे, चंद्र नाही म्हणून. आज आपला " तारा " नाहीच दिसणार पुन्हा…. धुकं दाटलाय म्हणून … पुन्हा एकदा " धुक्यातलं चांदणं " …….
============ क्रमश: ===========
