નદી ફેરવે વહેણ્
વિજય શાહ
પ્રકરણ - ૯
રુપાળો દગો
સંવાદે ફીનીક્ષ ફોન કરીને સુર પટ્ટણી ને જણાવ્યુ અને કહ્યું સંભવે આખરે પોતાની જાત બતાવી દીધી. હવે જીઆની કે સોની ની નજદીક ૫૦૦ ફીટ સુધી તમારામાં થી કોઇ દેખાશે તો રીસ્ટ્રૈન ઓર્ડર મુજબ જેલમાં જવાની તૈયારી રાખજો. લાતો કે ભૂત બાતો સે નહીં માનતે.
સુર એજ દબાયેલા અવાજે બોલ્યો.. “હું શું કરુ?શીલા અને સંભવ મને સાંભળતા નથી”
સંવાદ મોટા અવાજે ફરી બોલ્યો..એના ઇબે પર અને શેર બજારનાં બધા ફ્રોડ મને ખબર છે. મને તો એક જ ફોન કરીશ અને તેને જેલમાં બેસાડી દઇશ તે કહેજો અને ભુલે ચુકે પણ સોની ને મળવા કે ઇમોશન્લ બ્લેક મૈલીંગ કરવા આવે નહી તેમ કહી દેજો.
જીઆ આ વખતે રડતી નહોંતી તે સારી નિશાની હતી પણ તેની આંખોમાં છેતરાયા હોવાની ભાવના બળૂકી બની ને ડોકાતી હતી. તેને વારંવાર થતુ હતુ એકના એક ઝેરનાં પારખા કેટલી વખત કરીશ જીઆ? સંભવ પરની પ્રીત એ રુપાળો દગો છે.સોની ઉપર તેજાબ નાખીશ.. તારા ઉપર તેજાબ નાખીશ.
આટલી હદ સુધી જે માણસ જતો રહી શકે તેની સાથે ભવિષ્યનાં ઉજળા સ્વપ્ન કેવી રીતે જોઇ શકે છે? તેના ગાલમાં પડતા ખંજનોને જોઇ જોઇને આખી જિંદગી જીવી જઇશ વાળી વાતો બીન વહેવારીક છે અને હવે તો સોની પણ છે. તે પણ દિવસે દિવસે મોટી થશે.અને પ્રશ્નો પણ પુછશે. મમ્મી પપ્પા સાથે કેમ નથી રહેતા?
એણે કેસેટ ચાલુ કરી..સંભવનાં ઘાંટા અને તેના પ્રત્યુત્તરો સાંભળ્યા કર્યા. તેને આ વખતે તો સ્પષ્ટતાથી સમજાઇ ગયેલ કે સંભવ સાથે ના રહેવાય..બહુ કાચા કાન નો માણસ છે. તેને બદલાતા વાર નથી લાગતી. આવો જુઠા અને લબાડ માણસ ઉપર આખા ભવનો ભરોંસો કેમ મુકાય?
ડાયરી ખોલી અને તેણે નોંધ મુકી
ઓ પ્રભુ કેમ કરી શમે આ જલન પ્રેમની
દીપક છે સાવ ઝાંખોને મેઘ ચોતરફ છવાયો
બીજે દિવસે રીટા એ કહ્યું પારુલબેન બેંકર ને બોલાવીએ અને થોડીક વાતો પુછી લઇએ.. ખાસ તો વકીલની બાબતે તેમનો અનુભવ કેવો છે. કારણ કે હવે તે ઝનુને ભરાશે..
સંવાદ કહે એ ભલે ઝનુને ભરાય પણ આપણે ચુડીઓ પહેરીને નથી બેઠા..કુતરુ કરડવા આવે તો સામે કરડવા ભલેને ના જવાય..લાકડી તો મરાય જ..
રીટા કહે તેમના વકીલને આપ્ણે રાખીશું
તે દિવસે સાંજે પારુલબહેન આવ્યા. સંભવે થોડી ઘણી વાત તો કરેલી હતી તેથી તેમણે તો આવતાની સાથે જીયાને અભિનંદન આપ્યા. અને બોલ્યા “ જીઆ તને મારી વાત તો હું શું કરું? ૫૮ વર્ષની વયે ૩ પરણવા લાયક છોકરાઓ સાથે મેં પરેશને કહ્યું- “બસ હવે બહુ થયુ..મને તારો આ સંસાર નથી સંભાળવો..કે નથી લેવો કોઇ પણ તારા થકીનો સંતાપ…”
લગ્ન થયાનાં સમયથી બહુ મનમેળ નહીં. પરેશ એન્જીનીયર.. તેથી પોતાની જાતે કહે હું સીમેંટ અને હથોડાનો માણસ.. મને તારી કલ્પનાઓ માં ઋજુ અને મૃદુલ તુ કલ્પે અને તેના જેવોજ હું થઇ જાઉ તે આશા જ ના રાખતી. હું તો જે છું તે આ છુ. બરડ લાકડુ.
લગ્ન કરીને અમેરિકા આવી.એક પછી એક બાળકો થયા..સમય જતો ગયો અને મારી કવિતા, લાગણીઓ અને પ્રેમનું જળ તેને કદી ન સ્પર્શયુ હું મારા એકાંતોમાં તેને ઝંખતી તો કદીક મારા ભાગ્યને દોષ દેતી..ક્યાં આ લાગણી હીન અને શુષ્ક માણસ સાથે મારો પનારો પડ્યો.
મારા સાસુ આ બધુ સમજતા અને કહેતા પારુલ પરેશનું ઘર માંડીને રહી છુ તે આ ત્રણ બાળકોનું તકદીર છે.. તેઓને આ ધરતી પરનું અવતરણ તારા થકી છે. તે બદલાવા ચહે છે પણ તેને ફાવતુ નથી. તેથી તારી સાથે લો લાવો અને પડતુ મુકો વાળો વહેવાર છે.
મારી આંખમાં થી સરતા આંસુઓને તે લુંછતા અને કહેતા..તુ સાચી છે. એવો એક દિવસ આવશે જ્યારે તને તે સમજશે. એ દિવસની આશામાં જિંદગીનાં ત્રીસ વર્ષો નીકળી ગયા. હવે તો બાળકો મોટા થઇ ગયા છે.તેઓએ જ અમારા માનસિક કજોડાને છુટવા માટે બળ આપ્યુ અને આજે હું મારી રીતે એકલી મારી જિંદગી જીવી રહી છું. ફક્ત એક અફસોસ સાથે કે આ કામ વહેલા કેમ ન કર્યુ…
જીઆએ કહ્યુ..”મારા દુઃખનો પ્રકાર થોડો જુદો છે એને હું નહીં મારા પૈસા જોઇએ છે મને તે આપવાનો વાંધો નથી પણ મને ગુલામડીથી વધારે કંઇ તે ગણતો નથી..અને તેની ચાવી જાણે શીલા મમ્મી..તે જેટલુ કહે તેટલું જ પાણી પીવાય.”
પારુલબેન કહે “ મેં તને અભિનંદન એ વાતનાં જ આપ્યા કે તુ લગ્નજીવન ના શરુઆતનાં તબક્કે જાગી ગઈ છુ. મારી જેમ ૩૦ વર્ષ જેટલી રાહ નથી જોઇ. સોનીનો જન્મ થવાનો હતો એટલે તમે મળ્યા..આખુ જુઠાણાનું પ્રકરણ રચાયુ..હવે તારા નસીબને કે સોની ના નસીબને દોષ દૈ બાકીની જિંદગી અફસોસ ન કરીશ… સો વર્ષની આયુમાં બે પાંચ વર્ષ ક્યાંય નહીં દેખાય.”
જીઆ કંઇક અસંમજસમાં અને દ્વીધામાં માથુ હલાવતા બોલી “ પણ આંટી મેં તો સંભવને ચાહ્યો છે હ્રદયનાં ઉંડાણોમાં થી અને તેથી એક ભવમાં બે ભવ નથી કરવા.”
પારુલબહેન કહે “ તુ ડરે છે તેનાથી અને તેથી તેનો તારા તરફનો દુર્વ્યવહાર ચલાવી લેવા માંગે છે કાંતો તને એવું છે કે બીજો પણ કોઇ આવો નહીં મળે તેની શું ખાતરી ખરુને?”
રીટા કહે “ એને તો ખબર જ નથી કે પ્રેમ બેતરફી હોય તો જ તે આખો ભવ ચાલે.. એક તરફી પ્રેમનાં અંજામ હંમેશા આંસુ અને નુકસાન હોય છે.”
પારુલ કહે “ રીટા સાચુ કહે છે જે હું ૩૦ વર્ષ લગ્નજીવનમાં તન મન અને ધન નો ભોગ આપીને કહી શકીશ. અને હા આ એકતરફા પ્રેમને ચાંદ અને ચકોરી કે સુરજ અને સુરજમુખી જેવું ઉર્મિશીલ માણસો કહે પણ તે બીન વહેવારિક છે.અને તેથીજ જ્યારે સમજાય કે સુરજ અને ચાંદ ક્યારેય મળવાનાં નથી ત્યારે ભારે ભગ્નતા આવે છે.
“ આંટી મારી સોની ને બાપનાં પ્રેમથી વિમુખ રાખીને હું તેને અન્યાય નથી કરતી?”“
બસ આવું જ વિચારીને મેં મારી જિંદગીની ધુળ ધાણી કરી. સંતાન જ્યાંસુધી સમજણું ના થયું ત્યાં સુધી જ મા બાપની જવાબદારી..ત્યાર પછીનો લગાવ એટલે કાં ભારણ અથવા મનદુઃખ અથવા બંને.. “
સંવાદ હવે બોલ્યો “બેટા! સોની તો તેને મન ગાયનું વાછરડૂ છે કે જે લઇ લે તો ગાય પાછળ એમને એમ ચાલી આવે. આજે નહીં ને કાલે તે કમાશે અને તારા દિવસ બદલાશે તે માન્યતા પાણી વલોવીને દહીં કાઢવા જેવી બોદી છે. તુ સ્વિકારી લે બેટા કે સંભવ એ ભૂલ છે જેને તારા વિચારોમાં થી જેટલી જલ્દી તુ કાઢે તેટલુ સારુ છે.”
થોડીક વારમાં ગરમાગરમ દાળઢોકળી પીરસાઇ અને જમવાનાં ટેબલ ઉપર ચર્ચા આગળ ચાલી.. જીઆ કહે “હું માનું છું કે મારે મારી દરેક કાર્યવાહીનો જવાબ મારી સોનીને આપવાનો છે જ્યારે તે સમજણી થશે ત્યારે તેથી કોઇ પણ નિર્ણય લેતા પહેલા ચારે બાજુથી વિચારીને આગળ ચાલવાનુ છે.”
પારુલબહેન થોડા વિચારમાં પડ્યા અને બોલ્યા. “આજની પેઢીની વિચારસરણી કેટલી પાકટ છે? તારી ઉંમરે મને તો આવો વિચાર પણ નહોંતો આવ્યો..પણ હા આવા વિચારને મારા જેટલો બહુ બધો સમય ના આપીશ કારણ કે મનનાં અશ્વો ખાલી સંકેતની જ રાહ જોતા હોય છે..મનને માટે લાભ નુકસાન હોતા નથી.માલ મળે કે માર સહન તો તારેજ કરવાનુ છે.”
દાળમાં ઢોકળી એ રીટા અને સંવાદનું ભાવતુ ભોજન એટલે રીટાએ પારુલબહેન ને પુછ્યું “આપને ઢોકળી ભાવી કે બીજું કંઇ ખાવાનુ આપુ?”
પારુલબહેન કહે” ના રે ના બહુ સ્વાદીષ્ટ છે ઢોકળી..લવિંગ ખારેક અને ખજુર માપસર છે તેથી મઝા આવે છે..ગોળ અને ખાંડ કરતા ખજુરની મીઠાશ સરસ છે. હું તો હજી બીજી વાર લઇશ.”
“ભલે..પારુલબહેન આપનો વકીલ કોણ હતો અને અંદાજે શું ખર્ચો આવેલો?”
“ મારી મોટી નો વર જ વકીલ છે તેથી અમે તો ખર્ચો નથી કર્યો. અન્યોન્યની સંમતિ થી અમે ડ્રાફ્ટીંગ કર્યુ અને કોર્ટમાં રજીસ્ટર કરાવી દીધું અને કોર્ટ ફી ભરી દીધી.બીજે દિવસે જજની હાજરીમાં સહીઓ કરી અને તે દિવસથી છુટા.. પણ તમારા કેસમાં કદાચ લાંબુ ચાલે અને વકીલોને પેટભરી નાણા આપવા પડે તેવું બને ખરું.
“તમારા જમાઇને આ બાબતે વાત કરાય ખરી?”
“ હા પણ તેઓ ન્યુ જર્સીમાં પ્રેક્ટીસ કરે છે.તમે અહીંના કોઇક શીકાગોમાં જાણીતા વકીલની મદદ લેવાય તો લો ને?”
રીસ્ટ્રૈન ઓર્ડર જેમના થકી લેવાયો હતો તે વકીલ દ્વારા જુડીનો સંપર્ક થયો અને ત્રણ મુદ્દા ઉપર એટેક હતો..
સોનીનું પઝેશન
શીકાગો રહેવાનું
મકાનમાંથી નામ કઢાવવાનું
કલાકોનાં કલાકો જશે અને વકીલનું મીટર વધતુ જશે તેવી ખબર હોવા છતા તે દિશાએ ચઢવાનું કારણ હતુ સંભવનો વિચિત્ર વહેવાર.. કોઇનાથી તે બીતો નહોંતો અને ચીક્કાર પૈસાનું પીઠબળ. જ્યારે જીઆ તેની સામે સ્થિર આવકોથી સુરક્ષીત હતી. તેને સોનીનાં ભણતર અને તબિયતની ચિંતા હતી અને સાથે સાથે ગમે ત્યારે સોનીને લઇ જઇ શકે તે લટકતી તલવારને કાયમી રીતે દુર કરવા તે જુડીની સાથે કટીબધ્ધ થઇ.
બે અઠવાડીયા બાદ સંભવ સોની ને મળવા આવ્યો ત્યારે જીઆ તૈયાર નહોંતી..પણ જુડીને માટે આ સોનેરી મોકો હતો. તેણે બેલીફને મોકલાવી સમન્સ સર્વ કરાવ્યો તેથી સંભવ હચમચી ગયો. જીઆ જોબ ઉપર હતી અને તેણે ફોન ઉપર ભાંડવાનું શરુ કર્યુ ત્યારે સંભવે તેને કહ્યું “જો તું ગાળાગાળી કરી તો હું ૯૧૧ને ફોન કરીશ. ચુપ ચાપ અમારી હાજરીમાં સોની સાથે સમય ગાળીને જતો રહે.”
પહેલી વખત સંભવ ખચકાયો,, અને તેને લાગ્યુ તે માનતો હતો તેટલા સરળ સાસરીયાતા નથી. સીમા મમ્મી કહે સોની સાથે તને સમય ગાળવા દીધો તે ગનીમત માન, જોડે જોડે ટકોર પણ થઈ કે તું જે કામ માટે શીકાગો ગયો છે તે કામ પતાવ. વકીલ રાખ્યો?
“હા મમ્મી પણ કલાકનાં ૩૦૦ ડોલર ચાર્જ કરે છે અને એને કોઇ જ આશા નથી કે આપણ ને કોઇ પણ ફાયદો થાય”.
સુર પપ્પા ફોન ઉપર બોલ્યા તુ જલ્દી શીકાગો છોડી ઘર ભેગો થા. પૂરતા ડખા કર્યા છે તમે બંને જણાએ અને ભુલે ચુકે જીઆની આસપાસ ફટક્યો છે ને તો સંવાદ તને જેલ ભેગો કરીને રહેશે.
પપ્પા તેની વકીલે મને બેલીફ દ્વારા સમન્સ તો સર્વ કર્યુ છે.
શીલાનાં મોંમાથી “હેં!” નીકળી ગયુ..
સુર બોલ્યા “તમે બંને જડની જેમ વળગ્યા હતાને? જીઆ ને સીધી કરવા..એણે આપણ ને સીધા કરી નાખ્યા.”
શીલા બોલી “વકીલ કરીને આવજે.. હજી તો મકાન નાં હપ્તા તેની પાસે ભરાવવાના છે અને સોની જો આપણી પાસે આવશે તો દર મહીને બેઠો હપ્તો શું સમજ્યો?”
સુર કહે “અને વકીલ કહે તેમ કરજે એને તારી બુધ્ધી બહુ ના આપીશ. કાયદાથી જરા બી ને ચાલજે.”
સંભવ કહે “ વકીલનાં કહ્યા મુજબ ચાલીયે તો જીતી રહ્યા..”
શીલા સામે જોતા સુર બોલ્યો “ તમારા પ્રમાણે ચાલ્યા તેથી તો આ સુતેલા સંવાદને છંછેડ્યો અને જીઆ જે ઘર ભરવાની મુર્ખતા કરી રહી હતી તે આવકો જતી રહી. હવે તેનો વકિલ આપણા ઘરમાં ખાતર ના પાડે તે જોજો.”
બીજે છેડે “ પપ્પા તમે તો સાવ જ પાણીમાં બેસી ગયા..”
“ હવે ચુપ ચાપ કહું તેમ કરને..તમારા લોકોમાં ગુગલીયા જ્ઞાન છે..કોર્ટ અને જજ તેમના ભણતર અને અનુભવનાં આધારે ચુકાદાઓ આપે છે..
“ પપ્પા તમારા મ્યુચ્યલ ફંડનાં રોકાણો મેં જોયા છે.ઘડાના કળશ્યા કરો છો અને પેલા બબુચક બ્રોકર કહે તેમ પૈસા રોક્યા કરો છો.”
“તને સમન્સ સર્વ કર્યોછે એટલે હવે કોર્ટ કાગળ આવશે. તારે તારી રીતે ચાલવુ હોય તો ચાલ..” થોડાક મૌન પછી તે ફરી બોલ્યો” મને તે બબુચક બ્રોકરે ચાર મીલીયન નાં વીસ મીલીયન કરીને આપ્યા છે ત્યારે તેં શીલાનાં મીલીયનનું શું કર્યુ છે તે મને ખબર છે. મને સ્ટેટ્મેંટ જોતા આવડે છે.”
શીલાને સુર જ્યારે સંભવને ખખડાવે ત્યારે તેને અંદરથી લાગતું કે સુર તેના નામે શીલાને ખખડાવે છે. તે કંઇ બોલવા જતી હતી ત્યાં બીજે છેડે સંભવ બોલ્યો “ક્યારેક કશુ મેળવવા ગુમાવવુ પણ પડે..આ તો માર્કેટ છે”
“ તો ગુમાવને તારા પૈસામાંથી..શીલાને શું કામ ભરમાવીને તેના પૈસા ઘટાડે છે? નફામાં ભાગ લે છે તો નુકશાનમાં ભાગ આપને”
સુરનાં અવાજની કડકાઇ જોઇ શીલાએ સંભવને કહ્યું “ વકીલ તો રાખીને જ આવજે હજી મારો દાગીનો જીઆ પાસે પડ્યો છે તે લેવાનો છે.”
“ પણ મમ્મી કલાકનાં ૩૦૦ ડોલર? મારી પાસે ટંકશાળ નથી.”
સુર પપ્પા બોલ્યા “તો સમજીને છુટા પડો”
“ નારે એ જીઆડીને તો ખબર પાડી દેવી જ છે..તે સંભવ સામે પડી છે.”
“ સંભવ સામે પડી છે ના ચાળા પાડતા સુર બોલ્યો..તું તે કયા ઝાડનો મોર છે કે તારી સામે ના પડાય? આતો એકનો એક છે અને આડોડાઈએ ચઢ્યોછે તેથી હું ઝેલુ છુ. બતાવને અત્યાર સુધી હું ના હોઉ અને તારી જાતે તેં કયુ મોટુ કામ કર્યુ છે? મારી સાથેનાં બધા ડોક્ટરોનાં ઘરે પૌત્ર અને પૌત્રી કોલેજમાં જવા લાયક થઇ ગયા પણ તું ઢાંઢા જેવો.. એક છોકરીને પણ સાચવી ના શક્યો? ડોક્ટર બનાવીને લાયકાત અપાવી ત્યારે પ્રોફેસર સામે બાઝ્યો અને સસ્પેંડ થયો. ઉંધા ચત્તા કામો કરી હોસ્પીટલમાં લાગ્યો ત્યાંયે લાટ સાહેબ બૉસ સાથે બાઝ્યો..અને ફાયર થયો. ડીગ્રી બતાવી બતાવી છોકરીને બેવકૂફ બનાવી ત્યાંય મા દીકરો તેને કામવાળી બનાવવા ગયા. જરા ઝંપોને મંદ બુધ્ધીઓ..જ્યાં હોય ત્યાં (ચાળા પાડતા અવાજે ) સંભવની સામે પડી છે?”
શીલા આવે વખતે શાંત ના રહે..સંભવને બચાવવા સુર ઉપર હુમલો કરે પણ તે શાંત રહી તેને ખબર હતી સુર આટલો ગુસ્સે થાય પછી સંભવનો સંભવીત દરેક ખર્ચો તેના માથે લઇ લેતો હતો..તેથી તે માનતી હતી કે વકીલની જવાબદારી સુર લૈ લેશે.પણ ફાટી ગયેલા સંભવને વધુ ફટકારવા સુરે ફોન પછાડ્યો.
શીલા સુરની સામે જોઇ રહી.સુરની આંખમાં હારેલા સિપાહીની વ્ય્ગ્રતા હતી..તેને સંભવની ચિંતા હતી અને તે સમજી ચુક્યો હતો કે તેના પૈસા જ સંભવને બગાડવા માટે જવાબદાર હતા. તેને હતુ કે જીઆ સંભવના જીવનમાં રહી હોત તો તે નિરાંતે મરી શકવાનો હતો.
શીલા એને છોડી બીજા રુમમાં ગઇ અને સંભવને ફોન કરીને બોલી “ હમણા જે કામે ગયોછે તે પુરુ કર. સુર ખુબ જ ગુસ્સે છે તેથી કંઇ પણ બોલ્યો તો તારી ખૈર નથી.”
“ પણ મોમ જીઆડીને તો હું ધુળ ચાટતી કરી જ દઈશ.”
“ સુર પપ્પાનાં સાથ વિના તું કંઇજ ના કરતો.તેમના નાણાકીય એકડા વગર આપણે બધા મીંડા છીએ સમજ્યો? આજે તેં અભિમાન કર્યુ અને તે બરોબર છંછેડાયા છે.
બીજા રૂમમાંથી જોરથી બૂમ સંભળાઇ “શીલા..એમ્બ્યુલન્સ બોલાવ” સુરનો ડાબો હાથ ભુરો થઇ ગયો હતો છાતી પર હાથ દાબીને તે બેઠા હતા આખા મોં પર પરસેવો પરસેવો થઇ ગયો હતો..હાર્ટ એટેક આવી ગયો હતો…
***
