(ગતાંક થી શરુ)
"(મન માં) હું નીલ વગર નહીં રહી શકું... જે કઇ પણ હોય હું તેને મળ્યા વગર નહીં જઈ શકું... જરૂર તેની કોઈ મજબૂરી રહી હશે... બાકી એક મહિના માં લગ્ન... ના જ કરી શકે... હું જરૂર નીલ ને મળવા જઈશ... હું હમણાં જ મૃણાલિની ને ફોન કરું છું... હું અહીં આવ્યા પછી નીલ ને મળ્યા વગર નહીં રહી શકું..."
મોબાઈલ માં જુએ છે...
"(મન માં) ઓહહ... આટલા કૉલ્સ!! હું હમણાં જ મૃણાલિની સાથે વાત કરી લવ છું... હું નીલ વગર નહીં રહી શકું... હું તેને મારાં સાથે જ રાજકોટ લઇ જઈશ..."
ફોન ડાયલ કરે છે... મૃણાલિની...
"(ફોન પર) હેલો... મૃણાલિની... સોરી મારું ધ્યાન નહતું તમારા કૉલ્સ આવી ગયા..."
"ઇટ્સ ઓકે... હા... તમારે કઇ કામ હશે એ વિચારી ને કૉલ્સ કરેલા હતાં... ત્યારે ડૉક્ટર સાથે મારે વાત ચાલુ હતી... સો..."
"હા, હું સુરત માં જ છું... અહીં હું એક કામ થી આવી હતી... કઇ હોસ્પિટલ માં છો અત્યારે? હવે હું મળી ને જ જઈશ... તમે એડ્રેસ કહો... હું ત્યાં આવું છું..."
"હા, હું તમને મૅસેજ કરી દવ છું અહીં નું એડ્રેસ..."
"ઠીક છે..."
ફોન કટ થઇ જાય છે... અને ખુશી પાછી પોતાના માં ખોવાય જાય છે... પોતાના વિચારો માં ખોવાયેલી ખુશી...
"(મન માં) એક્સીડેન્ટ તો નીલ અહીં પહોંચ્યા ત્યારે થોડા જ દિવસો માં થયુ... તો મૅરેજ!!! કઇ સમજ નથી આવી રહ્યું કે નીલ શું કર્યું છે તમે બધું... જો એક્સીડેન્ટ એક મહિના પહેલા થયુ હોય તો મૅરેજ ક્યારે? અને જો પેલા જ મૅરેજ કરી લીધા હતાં તો મારી સાથે પ્રેમ નું નાટક!!! કે પછી સાચો પ્રેમ? શું કર્યું છે તમે નીલ આ બધું? કેવી રમત રમી ગયા તમે મારી સાથે જીંદગી ની કે જેમાં હવે મારે શું કરવું નથી સમજ આવી રહ્યું... ગમે તે થાય હું હવે નહીં મૂકી શકું તને... એક મહિના ના તમારા મૅરેજ અને આપણા છેલ્લા ત્રણ વર્ષ ના રિલેશન!! કઇ રીતે ભૂલી શકો તમે નીલ!!! શું કર્યું આ તમે?"
પોતાના મન માં ઊંડાણ માં પહોંચી ગયેલી ખુશી... ખબર જ નથી પડતી કે શું થઇ રહ્યું છે... સાચું છે કે સપનું... સપનું હોય તો આવું!!! તે જ વિચાર માં હોસ્પિટલ પહોંચી જાય છે... અને મૃણાલિની ને પહેલી વાર જુએ છે... જે વોર્ડબોય સાથે વાત કરી રહી હોય છે ને સાથે આંખ માં થી પડતા આંસુ...
"મૃણાલિની" જાણે અપ્સરા સમાન દેખાવ... ઊંચી પાતળી મજબૂત બાંધો... મોર જેવી આંખ... નીલ ની પત્ની તરીકે ઓળખાતી... તેને જોઈ ને ખુશી ને પોતાની જાત જાણે જાંખપ લાગે છે... થોડી વાર તો વિચાર માં...
"(મન માં) છે જ દેખાવ માં સરસ!! મૂકી જ દયે ને મને... એમ પણ આજકાલ ના છોકરાઓ ને કોઈ નવું મળે ત્યારે જુનાઓ ને ભૂલી જવુ સામાન્ય વાત થઇ ગઈ છે... એમાં પણ... મૃણાલિની ની તો વાત જ કંઈક અલગ છે... કોઈ પણ પુરુષ તેના રંગ માં રંગાય જાય તેવી છે... જરૂર એના લીધે જ મને છોડી દીધી હશે... એટલે જ તો એક મહિના માં!!!"
ફરી વિચાર બદલી ને મૃણાલિની ને જુએ છે... જે પોતાને સંભાળવા માં અસમર્થ લાગે છે... જાણે તેને કોઈ ના સપોર્ટ ની જરૂર હોય વોર્ડબોય સાથે વાત કરતા કરતા રડતી જોઈ ને... ખુશી તેના પાસે જાય છે અને બંને ની વાતો સાંભળવા અને મૃણાલિની ને સંભાળવા માટે...
(વધૂ આવતા અંકે)
