શેરગઢ નામનું એક ગામ અને તેં ગામનાં એક છેડે આવેલી પ્રાથમિક શાળા. આ શાળામાં રાજુ,મહેશ અને નરેશની મિત્રતા વખણાય. આખી શાળામાં આ ત્રણેય આખો દિવસ સાથે હોય. તેમાં રાજુ ભણવામાં હોશિયાર અને મહેશને પણ થોડુ ધણું વાંચતા અને લખતા આવડે જ્યારે નરેશને ન તો વાંચતા આવડે કે નાં તો લખતા આવડે ખાલી. નરેશ ખાલી શાળામાં તેનાં બે જ મિત્રો ને જ મળવા માટે જ શાળાએ જતો. શેરગઢ પ્રાથમિક શાળામાં માત્ર સાત ધોરણ જ હતાં અને આ મિત્રો પણ સાત ધોરણ ભણીને આગળ ભણવા માંગતા હતાં. નરેશ નો પરિવાર ગરીબ હોવાથી તેં આગળ ભણી નાં શક્યો. જ્યારે રાજુ તેનાં પરિવાર સાથે બહાર બીજા શહેરમાં રહેવા માટે જતો રહ્યો. રહ્યો પેલો મહેશ તો તેને ભણવું નાં હતુ પણ તેનાં મામા આવ્યાં અને તેને પણ લઇ ગયા.
નરેશ સાવ એકલો પડી ગયો. તેં ગામમાં રહીને ખેતરનું કામ કરતો અને પશુપાલન નું પણ કામ કરતો. ક્યારેક ક્યારેક તે પેલા ગામનાં તળાવે જઇને ટેકરી પર બેસતો અને તેનાં મિત્રો સાથે જે આ જ તળાવમાં જે નાહ્યા અને તેં ખૂબ જ રમત રમ્યા હતા તેને દરરોજ આવી ને આ તળાવની ટેકરી પર બેસીને યાદ કરતો. આજ તળાવમાં ત્રણેય મિત્રો એ તરતાં શિખ્યું હતુ.શાળામાં ક્યારેક જો રાજા હોય તો પણ તેઓ તળાવની ટેકરી પર આવીને બેસતા. સમય વીતતો ગાયો. આમને આમ ૧૦ વર્ષ થઈ ગયા. એકવાર રાજુ તેને પરિવાર સાથે પોતાના વતન આવ્યો અને મહેશ ને પણ તેનાં મામા તેને ઘરે મુકી ગયા. રાજુ અને મહેશ માલ્યા અને તેમનાં બાળપણની વાતો કરી. રાજુ ને તેનો મિત્ર નરેશ યાદ આવ્યો. જટ રાજુ અને મહેશ તેને નરેશનાં ઘરે ગયા અને તેનાં માતા અને પીતાને મળ્યા.રાજુ એ કહ્યું' કયાં અમારો ગોઠી નરિયો". ' ખેતરે ગાયો ચરાવવા ગયો છે' નરેશની માતા એ પાણીનો લોટો આપતાં કહ્યુ. ત્યાંજ ઘરની ડેલીએ ગાયો અને ભેંસો આવી ગઇ તેમના ગાળામાં ઘંટડી વાગતી હતી. રાજુ અને મહેશ આમ રાજી રાજી થઈ ગયા જાણે કે નાના બાળક ને જોઈતું રમકડું મળી ગયું હોય ને તેંવી ખુશી આ રાજુ અને મહેશ નાં મોઠા પર જોવા મળી. પણ એક સમય માટે આ ખુશી ગાયબ થઈ ગઇ. કારણ નરીયો ગાયો ભેગો નાં હતો. "આ છોકરાનું શું કરવું મારે આજ પણ ગાયો અને ભેંસોને એકલા મુકી ને જતો રહ્યો?" નરીયાં ની માં ગાયો અને ભેંસો ને ખુટે બાંધતા બોલી.
"હોવે તો તમને નરીયો ત્યાં જ મળશે જયાં તમે તેને મુકી ને ગયા હતાં અને જયાં તમારું બાળપણ વીત્યું હતુ. રાજુ અને મહેશ સમજી ગયાં. ફટાફટ તેઓ તેમનાં બાળપણમાં ગયા એટલે કે પેલી ટેકરી પર પહોંચ્યા. રાજુ અને મહેશ સીધા જ તળાવમાં પડ્યાં. ત્યાંજ નરીયો રાજુ અને મહેશને જોઈને રાજી નો રેલમછેલ થઈ ગાયો. જાણે કે તેને બધું મળી ગયું હવે તેને કાંઇ જોઈતું નથી. રાજુ અને મહેશ તેને બાળપણના ભેરૂ ને જોઈને નરેશ રડવા લાગ્યો. ત્રણેય તળાવમાં તરતાં જાય અને પોતપોતની વાતો કરતાં જાય. "તમને હવે મારી યાદ આવી એમને" નરીયો કહેતો જાય અને ત્રણેય મિત્રો એકબીજા પર પાણી ઉછળતા જાય.
નાં આપો મને કોઈ ઇનામ
આપો મુજને મારૂં બાળપણ
ભલે નાં શીખવાડૉ મને તરતાં
પણ એક તળાવતો લઇ આપો
'શનિ' કહે આપો બે મને મિત્ર
તેમણે શીખવાડી દઉં કે
કેમ જીવાય આ જીંદગી
એ પણ એક બાળપણના મિત્રો સાથે
મારા વિચારોમાંથી
લેખક:- કલ્પેશ સુથાર 'શનિ'
