माझं चिंकीशी लग्न होऊन जेमतेम वर्ष झालं असावं; पण एव्हाना आम्ही दोघे अगदी एकमेकांना ओचकारून-बोचकारून जीव नकोसा करायला लागलो होतो, तशी चूक जेवढी चिंकीची होती, तेवढी माझी तसली तरी थोडीफार होती, हे मला मान्य होतंच ! कारण चिंकी पडली एकुलती एक श्रीमतं बापाची लाडावलेली मुलगी. आणि मी पडलो जरा मॉडर्न विचारांचा अन् फारसा श्रीमंत नसलो तरी हाय्यर मिडल क्लासमधला, अन् ज्याचे प्रॉस्पेक्ट अत्यंत ब्राइट्ट आहेत असा एक कूल, जेन-नेक्स्ट तरुण ! त्यामुळं मग आम्ही परस्पर संमतीनं वेगळं व्हायचं ठरवलं. अर्थात विथ म्युच्युअल कन्सेंट ! आणि मग आमच्या रिलेशनशिपमधलं टेन्शन सगळं खलास झालं. पुन्हा आमचं छान जमायला लागलं. भांडणं कमी झाली. एक दिवस - म्हणजे रात्री - असंच आम्ही प्रेम वगैरे करून झाल्यावर जरा रिलॅक्स झालो होतो, तेव्हा चिंकी म्हणाली, “टंपू, मी किनी सहाव्वीत होते नं, तेव्हाच ठरवलं होतं, की मला किनै निदान पाच-सहा लग्नं तरी करायचीच आहेत म्हणून !”
“रिअली चिंकी ? अमेझिंग !”
“हो, आता परवाच माझ्या एका आत्याच्या सातव्या लग्नाला आपण गेलो होतो नं, सन एन् सँड हॉटेलात, ती माझी लहानपासूनची रोल मॉडेल आहे!”
“ओ हो ! पण माझं तसं काही नव्हतं. मला तुझ्याशी लग्न झाल्यावर मग या मल्टिपल लग्नांमधली. गंमत लक्षात आलीय!”
“याऽऽ! माय ऑँट सेज की अफेयर्स म्हणजे किती मेसी प्रकार असतो ना ! लुक अ‍ॅट द स्कँडल ! ते स्कँडल, ते प्रेस इंटरव्ह्यूू. ते पार्टीजमध्ये जाऊन पब्लिकसमोर भांडणं, ओरडणं ! नोऽऽऽ! त्यापेक्षा डिव्होर्स म्हणजे कसं, अगदी क्लीन कट असतं!”
“हो ना ! आपलंच पाहा ना !”
“एकदा डिवोर्स ठरल्यावर किती छान चाल्लंय ना आपलं!”
“तेच तर ! परवा कॉस्मोमध्ये वाचलं ना मी ! ती रायटर होती ना, तिनं आपल्या तीन एक्स-नवर्‍यांबरोबर एकाच वेळी अफेअर कसं सुरू ठेवलं, अन् त्याच वेळी आणखी एक बॅचलर कसा पटवला, त्याची इतकी मस्त स्टोरी लिहिली होती हाऊ फनी !”
“रिअली ? उद्या दे मला तो कॉस्मो. मी पण वाचतो!”
“ओऽऽ! आयॅम् सो सॉरी ! तो जॉर्ज वांशिग्टननं चावून चावून फाडून टाकला ! मी फेकला कचर्‍यात तो !”
“चलता है ! बट जॉर्ज वॉशिग्टन हॅज गुड टेस्ट हं!”
“हो ना ! आहेच तो माझा प्रेश्शस ! रामुकाकांसाठी आपण मराठी पेपर आणि मॅगझिन्स घेतो नं, त्यांना कधी तोंडसुद्धा लावत नाही तो ! फक्त एल आणि कॉस्मो खातो!”
“ठीकै. चला, झोपूया आता. उद्या सकाळी आठच्या फ्लाइटनं पॅरिसला जायचंय मला. गुडनाइट! मममुवा !”
“गुडनाइट ! मममुवा!”
आम्ही गालाला गाल घूसन एअर किस केलं आणि झोपलो. जॉर्ज वॉशिंग्टन क्षणभर बेडरुमच्या दाराशी येऊन भोऽऽभोऽऽ करून चिंकीला. गुडनाइट करून हॉलमधल्या त्याच्या रगवर जाऊन पडला. जॉर्ज वॉशिंग्टन म्हणजे चिंकीचा बुल्डॉग - म्हणजे पग - तो हच जाहिरातीत असायचा ना, तसला !
चारपाच दिवसांनंतरचीच गोष्ट. मी जहांगीर आर्ट गॅलरीपाशी उभा होतो. माझा मित्र पारस मुंढवे याच्या चित्र-प्रदर्शनाचं आज उद्घाटन होतं. पण उद्घाटकच गायब झाला होता. त्यामुळे पारस चांगलाच टेन्शनमध्ये आला होता. इंग्रजी शिवीसारखी एम.एफ. अशी इनिशिअल्स असलेला एम.एफ. घुसेन नावाचा अनवाणी चालून प्रसिद्धी मिळवलेला एक चित्रकारण उद्घाटनाला येणार होता.
पारस मोबाइलवर कुणाशी तरी बोलत होता. त्याचा कॉल संपल्यावर मी पारसला म्हटलं.
“काय झालं ? येतोय का तो एम. एफ.?”
“नाही नं ! काल त्याला काही लोकांनी पिटलं म्हणे. काहीतरी देवी-देवतांची अश्‍लील चित्रं काढली म्हणून ! तर तो इतका घाबरला की परदेशातच पळून गेला !”
“हो ! मी पण ऐकलं होतं त्याच्याबद्दल. खूपदा मार खाल्लाय त्यानं. पण आधी पळून नव्हता गेला कधी!”
“हो नं ! पण ठीकै, अजून अर्ध्या तासात होईल उद्घाटन !
लाइटनिंग इव्हेंट मॅनेजमेंटची रश्मी माझ्या ओळखीची आहे, ती फॅब इंडिया तून एक शबनम पिशवी आणि नाटकाचं सामान मिळतं, तिथून एक दाढी घेऊन एक भाडोत्री चित्रकार तयार करून आणतेय. त्यांच्या इव्हेंट मॅनेजमेंटच्या ऑफिसात असे ऐन वेळी रोल करणारे काही जण जयारच असतात. त्यातला एक खप्पड गाल असलेला आर्टिस्टिक टाइप तयार करून आणतेय ती ! चल, तोपर्यंत आपण सामोव्हार मध्ये रशियन आम्लेट खाऊ!”
मी पारसकडे पाहिलं. गुबगुबीत चेहरा, तुकतुकीत गाल, थुलथुलीत ढेरी. तो स्वतः बिल्कुल आर्टिस्टिक टाइप दिसत नव्हता. पण सध्या त्याला पेंटिंगचा किडा चावला होता नं ! अन पैसा भरपूर ! मग काय, लगेच तो फेमस झाला चित्रकार म्हणून !
आणि आजकाल मॉडर्न आर्ट वगैरे निघाल्यापासून तर फेमस पेंटर बनणं अगदी सोपं झालंय ! पारसनं तर धमालच केली होती ! आपला वशिला वापरून लंडनच्या सोथ बीच्या लिलावात आपली पाच पेंटिंग्ज पाठवली. अन् लंडनला स्थायिक झालेल्या त्याच्या आते-मामे-भावाच्या थ्रू त्यातली तीन दहा दहा हजार पौंडांना खरेदी करवली ! हे तीस हजार पौंड अर्थात् पारसनं आपल्या त्या आते-मामे दूरच्या नातेवाइकाला पाठवले होते. पण त्याचा परिणाम गमतीदार झाला ! चित्रकलेच्या समीक्षकांनी अचानक पारसच्या कलाकृतींची स्तुती केली, आणि काय आश्‍चर्य ! त्याची उरलेली दोन पेंटिंग्ज वीस-वीस हजार पौडांना जेन्युइनली विकली गेली ! म्हणजे पारस कला जगतात पेंटर म्हणून, आर्टिस्ट म्हणून फेमस तर झालाच, शिवाय बोनस म्हणून त्याला दहा हजार पौंड फायदा झाला. पैशाकडे पैसा येतो, हेच खरं असावं!
