પ્રેમ કાંડ
ભાગ ૨
“તમને વાંધો ન હોય તો છોકરો અને છોકરી એકબીજાથી વાતચીત કરી લે.”
“અરે એમાં શું વાંધો હોય ? આજકાલ એ સમય નથી રહ્યો કે આપણે એમના ઉપર કોઈ રોકટોક લગાવી શકીએ, હમણાં વાત નહી પણ કરવા દઈએ તો એકબીજાના ફોન નંબર લઈ લેશે, તો કેમ નહી આપણી અનુમતિથી અહીંજ વાત કરી લે?”
બધા હસી પડ્યા, મને તો પપ્પાને કહેવાની ઈચ્છા થઇ ગઈ કે સીખો સીખો કંઇક આ મહાન આત્માથી, વૈશાલી તો ઠીક પણ પહેલીજ મુલાકાત માં મારા ભાવી સ્વસુરએ મારું દિલ જીતી લીધું.
મમ્મી એ મારા ગાલ ઉપર હાથ મૂકી મને વૈશાલી પાસે જવા કહ્યું. વૈશાલીનો મોટોભાઈ મારી સામે તાકી તાકીને જોઈ રહ્યો હતો, સાસુમાએ મલકાતા મોએ કહ્યું.
“જાઓ રાજેશકુમાર.”
હું શરમાતા શરમાતા ઉભો થયો અને બાજુના રૂમમાં જ્યાં વૈશાલી બેઠી હતી ત્યાં જઈને સામેની ચેર પર બેસી ગયો, વૈશાલી નીચું મોં કરીને બેઠી હતી.
“ફેશબુક યુઝ કરશ?” મેં પહેલોજ સણસણતો પ્રશ્ન પૂછી લીધો.
“ના, વોસ્ટસ -એપ્પ યુજ કરતી હતી પણ હમણાં બંધ કરી નાખ્યું છે.”
થોડી વાર બંને સાંત રહ્યા પછી મેં પૂછ્યું.
“ભગવાનમાં માને છે?”
મારા સવાલોથી વૈશાલી મુંજાઈ ગઈ હતી મને એવું લાગ્યું કે મેં અઘરા સવાલો પૂછી નાખ્યા, હું ફરી સ્વસ્થ થયો અને કહ્યું.
“જો વૈશાલી અહીં આપણે એકબીજાથી વાતો નહી કરીએ તો ભવિષ્યમાં એકબીજાના માથા ફોડીશું, તાવડા અને તપેલા ઉડાડીશું, એટલે તું મારી સાથે ખુલ્લીને વાત કર તો મને મજા આવે પ્લીઝ.”
“તું ભગવાન માં મને છે?” વૈશાલી એ તુકારાથી સામે સવાલ કર્યો.
“નાં હું નથી માનતો, એટલેજ પૂછું છું, ડીયર.”
મારા મોમાંથી વૈશાલી માટે ડીયર નીકળી ગયું ને વૈશાલી શરમાઈ ગઈ..
“થેંક ગોડ હું ભગવાનમાં બિલકુલ વિશ્વાસ નથી કરતી, હું પ્રકૃતિ પ્રેમી છું અને જે જીવંત, તાદ્સ અને નજરની સામે છે તેમાજ વિશ્વાસ કરું છું. એક સમયે ભગવાનમાં વિશ્વાસ હતો પણ હવે એ વિશ્વાસ ગુમાવી બેઠી છું.”
“કેમ? મારી જેમ તો નથીને તારું પણ?”
“મારી જેમ એટલે?”
“એટલે તારા જીવનમાં બીજો કોઈ હતો શું? મતલબ કોઈ બોય ફ્રેન્ડ? જુનું અફેર?”
મારો સવાલ સાંભળીને વૈશાલી ડઘાઈ ગઈ હોય એમ મારી સામે જોવા લાગી, મને એવું લાગ્યું કે મેં ઉતાવળે સવાલ પૂછી લીધો. પણ હવે તીર કમાનથી છૂટી ચુક્યો હતો. વૈશાલી તરફથી કોઈ જવાબ ન મળતા મેં હિમ્મત કરી અને મારી વાત આગળ વધારી.
“જો વૈશાલી સાચું કહું તો હું એક છોકરીને પ્રેમ કરું છું, અને એનું નામ પાયલ છે. અને છેલ્લા ચાર વર્ષથી મારું પાયલ સાથે અફેર ચાલી રહ્યું છે, આ તો ઘરવાળા દબાણ કરે છે એટલે તને જોવા આવ્યો છું અને હા, મારી રીક્વેસ્ટ છે કે તું મને રીજેક્ટ કરે, મને કોઈ પ્રોબ્લેમ નથી.”
મારી વાત સાંભળી વૈશાલી ખુશ થઇ ગઈ હોય એમ કહેવા લાગી.
“હું તને રીજેક્ટ નહી કરી શકું, અને હું પણ એવુજ ઇચ્છુ છું કે તું મને રીજેક્ટ કરે.”
વાહ મને વૈશાલીનો આગળના મારા સવાલનો જવાબ મળી ગયો, મતલબ વૈશાલીના જીવનમાં પણ કોઈક છોકરો છે અને એ મારા માટે ફાયદાકારક પુરવાર થશે.
“કેમ હું શા માટે રીજેક્ટ કરું તને.?”
“મારી લાઈફમાં પણ એક છોકરો છે, પણ એ આપણી જ્ઞાતિનો નથી એટલે મમ્મી પપ્પા નથી માનતા, અને આ જ્ઞાતિ વ્યવસ્થામાં તો હું બિલકુલ નથી માનતી.”
“વાહ મારી લાઈફમાં મારી આસ પાસ બધા સમદુખિયા જ ભેગા થયા છે.”
“કેમ એવું કેમ કહે છે?”
“મારો દોસ્ત કાર્તિક, પાયલ, હું, તું, આપણી બધાની સેમ પ્રોબ્લેમ છે.”
“કાર્તિક કોણ?”
“મારો દોસ્ત છે, મારી સાથે કોલેજમાં ભણતો હતો.”
“હાલ ક્યાં રહે છે એ કાર્તિક?”
“અમદાવાદ માં, મારા ઘરની બાજુમાં, કેમ પણ તું કાર્તિક વિષે આટલા સવાલ કેમ કરે છે?”
વૈશાલી ઉભી થઇ અને પલંગ ઉપર પડેલા તેના પર્શ માંથી કંઇક કાઢી રહી હતી, ત્યાં ભાવી સાસુમા એ દરવાજો નોક કર્યો અને મારી તરફ જોયું હાથમાં ચાયની ટ્રે જોઈ હું સમજી ગયો,
ભાવી સાસુમાને જોઈ વૈશાલીએ પર્શનું ચેન બંધ કર્યું,
ભાવી સાસુમા ચાયની ટ્રે મૂકીને જતા રહ્યા એટલે ફરી વૈશાલીએ ખોળામાં પડેલું પર્શ ઉપાડ્યું અને પર્શ માંથી એપ્પલ આઈ ફોન કાઢ્યો. ડિસ્પ્લે ઉપર પાસવર્ડ મુકેલો હતો એ પાસવર્ડ નાખી અને ફોટો ગેલેરી માંથી એક ફોટો મને બતાવ્યો.
“ આ કાર્તિક?”
“અરે હા, એજ, પણ આને તું કેવી રીતે ઓળખે?”
“એજ તો મારો હાઈસ્કુલનો સાથી છે. અને હું આ કાર્તિક સાથેજ મેરેજ કરવા માંગું છે, રાજેશ.”
“પણ એતો કોઈ સીમરન ને પ્રેમ કરે છે.”
“વૈશાલીનું બીજું નામ સીમરન છે, અને એ નામ મને કાર્તિક એજ આપ્યું છે.”
“બસ હવે કાર્તિકની અને તારી પ્રોબ્લેમ સોલ!”
“કેમ? એમ કેમ કહે છે?”
“કંઈ નહીં, હવે મારી વાત સાંભળ ન તો હું તને રીજેક્ટ કરવાનો, કે ન તું મને રીજેક્ટ કરીશ સમજી?”
“કેમ પણ એવુ કેમ કરવું છે?”
“જો હવે કોઈ પણ સાઈડથી રીજેક્સન આવશે એટલે હોબાળો મચી જશે, માટે હાલ તો જેમ હું કહું છું એમ કરતી જા,, હવે જો, હું કેવો ખેલ કરું છું?, પ્યાર ઔર લડાઈ મેં સબ કુછ જાહીજ હે.”
મને એક નવો અધ્યાય મળ્યો, એક નવું મિસન મળ્યું, હા..ક્યારેય પણ કાર્તિકને કોઈ કામ પડ્યું હોય તો નિરાશ નથી કર્યો, અને આ મિસનમાં પણ કંઇક એવુજ કરવું છે.
“વૈશાલી મારી વાત સાંભળ આપણે વાતચીત કરવા દસથી પંદર મિનીટ મળી છે, અને હજુ આપણી પાસે ઘણો સમય છે, માટે આપણે અહીં વધારે વાત નહીં કરી શકીએ, પણ હાલ પુરતું આપણે બંને હા પાડી દઈએ અને બાકી આગળ શું કરવું છે એ હું તને ફોન ઉપર જણાવીશ, અને હા આ બાબતે કાર્તિકને કંઈ પણ કહેતી નહીં, પ્લીઝ.”
“કાર્તિક સાથે હું વાત નથી કરતી, મેં મારો નંબર પણ બદલી નાખ્યો છે, કાર્તિક પાસે મારો નવો નંબર પણ નથી, અને એ વાત કરતા કરતા રડી પડે છે, ઈમોશનલ થઇ જાય છે, હું પણ એવુજ ઈચ્છતી હતી કે એ મને ભૂલી જાય, પણ તારા આવ્યા પછી મને થોડી આશાઓની કિરણ દેખાય છે.”
“અરે આશાઓની કિરણ નહી પૂરે પોરો સુરજ નીચે ઉતારીને લાવીશ, બસ તું જોતી જા.”
મારા દિમાગમાં કોઈ સાતીર પ્લાન ઘડાઈ રહ્યો હતો, કોઈ મોટો કાંડ કરવા હું પ્રેરાઈ રહ્યો હતો.
હું હસતા મોઢે રૂમથી બહાર નીકળ્યો, મારા ચહેરાના હાવભાવ બનાવ્યા, ઘરના બધાજ સભ્યોના ચહેરા ઉપર ખુશી ની લહેરખી આવી, બધાને એમ લાગવા માંડ્યું કે મેં વૈશાલીને પસંદ કરી લીધી, થોડીવારમાં તો મીઠાઈ આવી ગઈ મારા અને વૈશાલીના દૂધ પીણા થયા અને નેક્સ્ટ વીકમાં સગાઈની તારીખ નક્કી થઇ, મારે કોઈ પ્લાનને ટૂંકા ગાળામાં અંજામ આપવાનો હતો, કોઈ એવો પ્લાન જે ફૂલ પ્રૂફ હોય, જેમાં હું સફળ થઇ જાઉં. આ યોજનામાં મારી નિષ્ફળતા એ ચાર જણાની દુનિયા બરબાદ કરી શકે છે. સગાઈની યોજનાનો અને તે અંગેની વાતચીત નો દોર પૂરો થયો અમે વૈશાલીના ઘરેથી નીકળી રહ્યા હતા, વૈશાલી ગેટ ઉપર ઉભાઉભા મને બાય કરી રહી હતી, વૈશાલીના ચહેરા ઉપર કોઈ અજીબ પ્રકારનો ગ્લો હતો, વૈશાલીને મારાથી કોઈ અપેક્ષઓ હતી, ખુબ ટૂંકા ગાળામાં વૈશાલી સાથે થયેલી દોસ્તી ગહેરી થઇ ગઈ હતી, કદાજ હું મારા માટે બળવો ન પણ કરું, પણ વૈશાલી માટે કંઈ પણ કરી છૂટવાની ભાવનાએ મારા મગજમાં ઘર કરી લીધું હતું, સાલ્લ્લો કાર્તિક પણ જબરો છે,, આટલો સમય થયો ક્યારેય તેની ગર્લ ફ્રેન્ડનો ફોટો પણ ન બતાવ્યો? અઘરી આઈટમ છે, એ પણ! સાલ્લાને બીજી કોઈ જ્ઞાતિમાં છોકરી ન મળી? સલ્લાએ મારી જ્ઞાતિની છોકરી ઉપર તરાપ મારી? ખેર જે થયું એ સારું થયું, મારું જે થવું હોય તે થાય પણ કાર્તિક માટે રસ્તો ખુલ્લો થયો, અને મારી પાસે કોઈ ઉપાય પણ ન હતો, જો હું વૈશાલીને રીજેક્ટ પણ કરતો તો એવું પણ બની કે અમારી જ્ઞાતિનો કોઈ બીજો છોકરો પસંદ કરી લેતો, અને પછી બાજી મારા હાથ માંથી નીકળી પણ જતી, આ તો કોઈ કુદરતની કરામત છે કે જોગાનુજોગ વૈશાલી મારી લાઈફમાં આવી. હવે પછીનો મારો અધ્યાય કાર્તિક ને મળવાનો.
બરોડાથી અમદાવાદના રસ્તામાં પપ્પા અને મમ્મી મારા કેરિયર અને ફેકટરીમાં મારી જવાબદરી અંગે ચર્ચા કરી રહ્યા હતા, મારું ધ્યાન એમની વાતોમાં જરા પણ ન હતું, હું કોઈ સાતીર પ્લાન બનાવી રહ્યો હતો, કોઈ એવો પ્લાન કે જેના પરિણામે હું વૈશાલી અને કાર્તિક નું મિલન કરાવી શકું.
અમે ઘરે પહોંચી આવ્યા હતા, પપ્પાને મારી સાથે કંઇક વાત કરવી હતી પણ હું કાર્તિકને મળવા ઉતાવળો હતો. ઘરની બહાર નીકળી મેં કાર્તિકને ફોન લગાવ્યો. કાર્તિક ફોન ઉઠાવતાની સાથે હસવા લાગ્યો, એ ખડખડાટ હશી રહ્યો હતો.
“કેમ? ડોફા બહુ હસવું આવે છે?”
“થઈ ગયો ને હલાલ! અરે આજે મને તારા ઉપર દયા આવે છે, સાલ્લા મને સલાહ આપવા આવ્યો હતો, કે જેમ મમ્મી અને પપ્પા કહે છે એમ કર! કેવું કપરું લાગી રહ્યું હશે તને?”
“તો! નીચ નાલાયક તું તો ખુશ થઇ રહ્યો છે!”
“હા, હું તો ખુશ થવાનોજ ? તને પણ ખબર પડે કે મારા ઉપર શું વીતી રહી હશે!”
“રહેવાદે ચાલ સાંજે મળીએ આપણા અડ્ડા ઉપર, ચાય પીવડાવીશ ને?”
“સાલ્લા નક્કી તારું કરી આવ્યો અને ચાય હું પીવડાવું?”
“અરે, નાલાયક તારું પણ નક્કી કરી આવ્યો છું, સાંજે મળ તો ખરો, તને એક મોટો ઝટકો આપવાનો છું, હા તને હાર્ટ-એટેક ન આવી જાય એ ધ્યાન રાખજે, તારા જોખમે મને મળવા આવજે.”
“હા સાંજે મળીએ, મને પણ તારું ઉતરી ગયેલું મોઢું જોવાની ખુબ ઈચ્છા છે.”
કાર્તિક સાથેની વાત પૂરી થયા પછી પાયલને વોટ્સેપ માં મેસેજ કર્યો,
ક્રમશ:
