આંસુડે ચિતર્યા ગગન
(31)
‘જેવી હરિ ઇચ્છા !’ એમ કહીને મમ્મી જતી રહી.
અર્ચનામાંની ડૉક્ટર તેને રડવા દેતો નહોતો અને પ્રેયસી ડુસકે ડુસકે રડવા માગતી હતી. વહેલી સવારનો સૂરજ આભની અટારીએ ડોકાવા માંડ્યો હતો. અંશ પણ ઊઠી ગયો. એને ઊંઘથી કંઈક રાહત મળી હોય તેમ લાગતું હતું અર્ચના અખંડ ઉજાગરાથી રાતીચોળ થયેલ આંખે મ્લાન મલકી. અંશ એના મ્લાન હાસ્યને જોઈ સમજી ગયો. એ આખી રાત ઊંઘી નહોતી… અર્ચનાનું બિંદુભાભીમાં આ રીતે ઇન્વોલ્વ થવું હવે એને ખતરનાક લાગ્યું… એના મનમાં હજી અર્ચનાના શબ્દો પડઘાતા હતા. You will be her husband and merry to her. That’s the basic requirement.
અર્ચના ઊભી થઈને અંદર ગઈ, મોં ધોયું, સ્વસ્થ થઈને બહાર આવી. છાપું સાથે લેતી આવી – અંશ ! લે વાંચ – હું કોફી લાવું છું.
અંશ જ્યારે ઘરે પહોંચ્યો ત્યારે શેષ ઘરે આવી ચૂક્યો હતો. એ સહેગલના રૂપમાં જ આવ્યો હતો. અંશ આવ્યો ત્યારે તેની હાજરીમાં જ શેષે મેકઅપ ઉતારી નાખ્યો.
અંશ – એકદમ આવેશમાં તેને ભેટી પડ્યો… ‘શેષભાઈ…!’
‘અંશ ભઈલા મને માફ કર – હું ભટકી ગયો હતો.’
‘શેષભાઈ તમારી અમાનત જાળવવામાં હું મારી જિંદગી ખોઈ બેસવાની તૈયારીમાં હતો.’
‘શું થયું ?’
‘શું કહું ? શેષભાઈ You know she is sex meniac’
‘હં..!’
‘Yesterday she attacked me – And Archana had also seen the attack.’
‘What ?’
‘હા આખી રાત હું અને અર્ચના તરફડ્યા છીએ.’
‘What’s her reaction ?’
‘If something goes wrong . She had advised me to be her husband.’
‘That’s too much… really Ansh… That’s too much.’
‘Yes – she is a doctor and that’s why she is advising me like that.’
‘But that will never happen. I am taking her with me. You can now stay out of the situation.’
‘Let her come – will think on this line. But you please take rest and tell me about you. – What had gone wrong with you ?’
‘I will tell you everything… હું તને બધું કહીશ… પણ અર્ચનાને બોલાવી લે. એનો ઉપકાર માનું તેટલો ઓછો છે.’
‘ભગવાન મળ્યો હોય તેટલા પ્રફુલ્લિત વદને અંશ દોડતો દોડતો અર્ચના પાસે પહોંચ્યો.’
‘અર્ચી ! અર્ચી…! ’
‘બેસો એ નહાવા ગઈ છે ’ – અર્ચનાના મમ્મીએ રુક્ષ સ્વરે કહ્યું.
‘મમ્મી અમારું ગ્રહણ ટળી ગયું. મમ્મી શેષભાઈ આવી ગયા….’
‘હેં…!’ મમ્મીનો આનંદમિશ્રિત ઉદગાર એને પુલકિત કરી ગયો.
‘હા – મમ્મી – એમની સાથે બિંદુને લઈ જવાની છે. ’
‘ભલે દીકરા ! પણ તું બેસ – એને તૈયાર તો થવા દે.’
બાથરૂમમાં નહાતી અર્ચનાને અંશનો અવાજ સંભળાયો અને બોલી – ‘મમ્મી અંશ આવ્યો છે ?’
‘હા અર્ચુ ! જલદી બહાર આવ – તારો રાહુ પતિત સ્થાનમાંથી મુક્ત થયો છે. તું જલદી બહાર આવ. ’
‘મમ્મી – હું જાઉં?’
‘અરે દીકરા ! – ઉતાવળો કેમ થાય છે ? અર્ચનાને સાથે લઈને જ જા ને…’
આનંદના અતિરેકમાં એ બે આંટા ફરી ગયો. મમ્મીની હાજરીને અવગણીને સીધો બાથરૂમ તરફ ધસી ગયો –
‘અર્ચી… અર્ચી… I am saved… I am saved…’
‘અરે ! અરે ! તું જો તો ખરો મમ્મી અહીં ઊભા છે અને અંદર ઘૂસી આવ્યો છે… મને કપડા તો પહેરવા દે…’
‘ઉફ્.. સોરી… કહી એના કોમળ સદ્યસ્નાતા શરીરને એક ફેરફુદરડી ફેરવીને બહાર નીકળી આવ્યો.
મમ્મી – એને શરમાવું ન પડે તેમ બહાર તુલસી ક્યારા પાસે જતા રહ્યા હતા.
અર્ચના અને અંશ જ્યારે શેષભાઈ પાસે આવ્યા ત્યારે બિંદુ શેષભાઈ પાસે બેઠી હતી. પરંતુ શેષભાઈને શેષભાઈ તરીકે ઓળખતી નહોતી. શેષ દ્વિધામાં હતો. અંશને જોઈને બિંદુ બોલી – ‘આ મહેમાન આવ્યા છે . મારી અંશીને રમાડતા નથી જુઓને ?’
અર્ચનાના મોં પર વિષાદની એક સુરખી ફરી વળી. અર્ચના – તમારો હું ઋણી છું. કોઈક ગતભવની લેણદેણ જ કહેવાય – કે જેથી તમે આટલી બધી હદ સુધી બલિદાન આપવાની તૈયારી બતાવી છે. ખરેખર જ્યારે પહેલા વખત બિંદુને સહેગલના રૂપમાં જોવા આવ્યો ત્યારે જ તમારી સામે આંખ મિલાવતા નજર ઝૂકી જતી હતી. પરંતુ એક શક્યતા જોઈ લેવી હતી તેથી ક્ષણાર્ધ માટે મૌન થઈને નીકળી ગયો. તે વખતે હોટેલ ઉપર જઈને ત્રણ પત્રો લખ્યા હતા. પોસ્ટ કરવાનો વિચાર કરતો હતો. ત્યાં ગેસ્ટ આવી જતા. સમય ન રહ્યો અને દિલ્હી જતો રહ્યો… પછી… એનું કોઈ મુહૂર્ત જ ન આવ્યું કે તેને પોસ્ટ કરું.
‘શેષભાઈ આ તમેનું તૂત ક્યાંથી આવ્યું ?’
‘ભલે તને તું કારો કરીશ. પણ તારી ધીરજ અને સમજથી મનમાં તારા માટે માન થયું છે. આ પત્રો વાંચી લો એટલે તમારા બંનેના મનના મહદ્ પ્રશ્નોનું નિરાકરણ થઈ જશે. મારા આત્માની વિરુદ્ધ જઈને સ્વાર્થી બનીને હું આવી જ કોઈ શક્યતા જોતો હતો. જો તેવું થઈ જાય તો બિંદુની હાલત સુધરી શકે – પરંતુ તેના પ્રત્યાઘાતોમાં તારું જીવન બરબાદ થઈ જાય – અંશને પોતાની જિંદગી બદલી નાખવી પડે. વગેરે બાબતો મને ધીરે ધીરે કોચવા માંડી અને તેથી કાગળો પોસ્ટ કરવાને બદલે રુબરુ આવી જઈને અંશને મળ્યો. સહેગલમાંથી શેષ થયો. ’
‘પણ બિંદુભાભી હજી તમને ઓળખતા નથી.’
‘હા… એ દ્વિધા છે જ. વળી ઢીંગલીને પણ અંશી માને છે. મારે શું કરવું એ મને નથી સમજાતું.’
ડૉક્ટર અર્ચના આ વસ્તુ સમજી શકતી હતી. તેણે અંશને કહ્યું – ‘તું ચશ્માં પહેરતો થઈ જા. – જો તફાવત પડશે તો ધીમે ધીમે પરિણામ દેખાશે. અને શેષભાઈ તમે એકાદ મહિનો રજા લઈને અહીં રહેવાનું રાખો. લાંબો સહવાસ બિંદુભાભી માટે જેમ અંશને શેષ માની બેસવા પૂરતો હતો તે જ હકીકત તમારા લાંબા સહવાસને કારણે શક્ય બનશે. અને ધીમે ધીમે તેમનું મગજ તે વસ્તુ સ્વીકારવા માંડશે. તેને વહાલ કરી તેને સ્વીકારો. તેની અંશીતાને તમે રમાડો. વહાલ કરો અને રાત્રે પણ તેમની સાથે સહશયન જરૂરી છે.’
‘પણ મારે માટે તે શક્ય નથી. ’
‘શક્ય છે. બિંદુને એ સંબધની જરૂર છે. એને ઊંઘની ગોળી અપાઈ હશે. એટલે તમારે બહુ ક્રીટીકલ પરિસ્થિતિમાંથી પસાર નહીં થવું પડે. અને આ વિકાસ દરમ્યાન તેમને એકાદ બે શોક ટ્રીટમેન્ટ અપાવું છું મેન્ટલ હોસ્પિટલના સર્જનની સલાહ લઈ તેમની રીકવરી જલદી આવે તે જોવાનો પ્રયત્ન કરું છું.’
‘ભલે તું જેમ કહીશ તેમ કરીશ. પણ હું તો આજે ખરેખર બિંદુને મારી સાથે લઈ જવા જ આવ્યો હતો. તમારા બંનેની માફી માગીને તમારા ગુંચવાયેલા જીવનના કોકડાને સરળ બનાવવા માંગતો હતો.’
‘શેષભાઈ તમે આવી ગયા છો તેથી તે થઈ જ ગયું છે. વળી અંશે તમને કહી પણ દીધું છે કે તમે જે શક્યતા જોતા હતા તે પણ બની ગયું છે. અને ખરાબે ચડતું અમારું વહાણ ફરી લાઈને ચડી રહ્યું છે. તે વખતે આપણી નજરમાં બે પ્રશ્નો છે – અને તે બિંદુભાભીને સાજા કરવા કે જેથી તે અંશને અને તમને ઓળખે – એન બીજો પ્રશ્ન એ કે જ્યારે સાજા બિંદુભાભીને ખબર પડશે કે તે અંશનું બાળક પોષી રહ્યા છે ત્યારે જે તીવ્ર માનસિક વ્યથામાંથી પસાર થશે તે શમાવવો રહ્યો. આ બંને પ્રશ્નો આપણે ત્રણ જણા ભેગા થઈને જ શમાવી શકવાના છીએ. અને તેથી હવે આપણે સંપૂર્ણ સક્રિય રીતે તેમની રીકવરી માટે કટિબદ્ધ બનવાનું છે. ’
‘ભલે પણ મારે મારું એક પ્રાયશ્ચિત કરવું છે.’
‘શું ?’
‘તમારા બંનેના લગ્ન.’
‘અર્ચના નવોઢાની જેમ શરમાઈ ગઈ અને અંશ હીપ હીપ હુરરરરે બોલી ઉઠ્યો.’
***
પંદરેક દિવસના ટૂંકા ગાળામાં સોનું, સાડીઓ, કંકોત્રીઓ અને સાજન માજનના આશ્રયે બંને પરણી ઉતર્યા.
જ્યોતિષનું કોઈ જ વિઘ્ન ન આવ્યું – કે ન કોઈ દુ:ખદ પ્રસંગ બન્યો… સૌ સારા વાના થયા. જ્યારે અંશ બિંદુભાભીને પગે લાગ્યો ત્યારે કશુંક અજુગતું બનવાનું હોય તેમ તેઓ પાછા હટી ગયા. આક્રોશ અને આવેગ શમે તે પહેલા શેષભાઈએ બાજી સંભાળી લીધી.
કંકુવરણા થાપા પાડીને ડૉક્ટર બેલડી ઘરના પનોતા પ્રાંગણમાં પ્રવેશી રહી હતી.
દિવ્યા બહેનની મીઠી મઝાકો અને તેના છોકરાઓનો મામી મામી નો મીઠો રવ અર્ચના મનમાં ભરી રહી હતી. સૌ મિત્રો આનંદમાં હતા. અર્ચનાની બા અને બાપુજી હાશ અનુભવતા હતા. ફોટાઓની ફ્લેશ ફટાફટ પડતી હતી. – અને તેવા વખતે જ બિંદુભાભીને ખેંચ આવી અને ભોંય ઉપર પછડાઈ ગયા.
કદાચ ન કલ્પેલું એક પરિબળ અત્યારે કામ કરી રહ્યું હતું. અને એ એ જ કે શેષ ફરીથી લગ્ન કરે છે ? નબળું મગજ સ્પન્દનો ઝીલતા ઝીલતા થાકી ગયું હશે કે પછી સંવેદનોની પ્રતિવર્તી ક્રિયા સ્વરુપે ખેંચ અને ફીટ આવી ગઈ. ક્ષણાર્ધના સન્નાટા પછી વાતાવરણ હળવું થઈ ગયું. શેષ બિંદુભાભીને સુવડાવી આવ્યો.
અર્ચનાના કહેવાથી સરલાએ તેને ઊંઘનું ઇન્જેક્શન આપી દીધું.
રિસેપ્શનમાં ડૉક્ટર બેલડી મિત્રોની શુભેચ્છામાં મહોરતા અને વડીલોના શુભસંદેશાઓમાં ઝૂમતા હતા. મિત્રો આઈસક્રીમની પ્લેટો વહેંચતા હતા – ખાતા હતા – અને ઝીણું ઝીણું શરણાઈ વાદન સાથે ઝાંખી લીલી, લાલ અને પીળી રોશનીઓથી ઝબકતું ઉજાણી ગૃહ અને રુમઝુમ કરતો મંદ મંદ પવન કાંકરીયાની એક માદક સોડમને ભરી દેતો જતો હતો.
સિદ્ધપુરથી સ્કૂલ મિત્રો, હોસ્ટેલ મિત્રો, અંશના ડૉક્ટર મિત્રો, અશોક કંસ્ટ્રક્શનનો સ્ટાફ અને સગા સંબંધીઓના ઉત્સાહ વચ્ચે ઉત્સવ પૂરો થયો.
રાતના રૂમમાં આવતા અર્ચના અંશને પગે લાગવા જતી હતી ત્યાં જ અંશે તેને ઉંચકીને બાહોમાં સમાવી લીધી. – ‘અરે ગાંડી આ શું કરતી હતી?’
‘ભારતીય નારીને મન પતિ પરમેશ્વર બરાબર હોય છે ને…’
‘અરે અર્ચી… આ બધી વાતો ફિલ્મી પડદા ઉપર કે નવલકથાના પાના પર શોભે – આજે આપણી વચ્ચે તો…’
‘યસ, મેન્શન ઈટ … જ શોભે કેમ ખરું ને ?’
‘હં !’
‘એક વાત કહું ?’
‘શું ?’
‘આ પંદર સત્તર દિવસમાં કેટલું બધું કેટલી ઝડપે બની ગયું નહીં ?’
‘હા. અર્ચના અને મને તે યાદ ન દેવડાવ -’
‘અરે બુદ્ધુ રામ… એ તો સારું થયું ને… આ બધું એને કારણે જ તો બન્યું. પણ હવે હું બિંદુભાભીથી પાછળ રહેવા નથી માંગતી – હં કે -!’
‘એમ ?’ અંશ એની સામે જોઈને લુચ્ચું મલક્યો. એ કીલકીલાટ હાસ્ય સાથે રૂમની લાઈટ ઑફ થઈ ગઈ.
***
