कथेतील शायर एक पन्नाशीतला व्यक्ती आहे जो लायब्ररीमध्ये जातो. त्याच्याकडे एक जाड पुस्तक आहे, आणि तो लायब्ररीयनसोबत संवाद साधतो. शायरने लायब्ररीयनला सांगितले होते की त्याला असे पुस्तक हवे आहे जे वाचून तो आपल्या दुःखाला विसरेल, पण त्याला दिलेले पुस्तक त्याच्या दुःखाला वाढवणारे ठरते. शायरच्या पत्नीचे निधन झालेल्या दुःखामुळे तो चिडचिड करत आहे आणि बायकोच्या आवाजाचा त्याला अनुभव येतो. लायब्ररीयन त्याला सांगतो की पुस्तकं दुःख विसरण्यासाठी नसतात, तर व्यक्त करण्यासाठी असतात. शायर आईच्या फोटोकडे पाहून आपल्या वागण्यावर लाज वाटतो आणि बाहेर पडतो. बाहेर त्याला दारुच्या दुकानाकडे घेऊन जाते, जिथे तो दारु घेतो आणि हसतो. त्यानंतर, त्याला बाहेर एका व्यक्तीचा त्याच्या बायकोवर हल्ला करताना पाहतो. तो त्याला थांबवण्याचा विचार करतो, परंतु त्याच्या मनात विचार येतो की जो स्वतःच्या बायकोला वाचवू शकला नाही, तो दुसऱ्याच्या बायकोला काय वाचवणार? कथा दुःख, अपराधी भावना, आणि व्यक्तिगत संघर्ष याबद्दल आहे, जिथे शायर आपल्या वागण्यावर विचार करतो आणि इतरांच्या दुःखाबद्दल चिंतन करतो.

by Sadhana v. kaspate in Marathi Magazine

Writen by Sadhana v. kaspate

Category Magazine