Description

વહેલી સવારે ‘કલ્યાણ’ બંગલાના પ્રાંગણના બગીચામાંના વિવિધરંગી ગુલાબના છોડવાઓની કોઈક કોઈક સૂકી ડાળીઓને કલ્યાણરાય કાતર વડે કાપી રહ્યા હતા. પુત્રો અને પુત્રવધૂઓ હજુ પોતપોતાના શયનખંડોમાંથી બહાર નીકળ્યાં ન હતાં. છોકરાં પણ એમના માસ્ટર બેડરૂમમાં નિદ્રાધીન હતાં. એક માત્ર નાનકી કે જે દાદીના અવસાન પછી દાદાને એકલવાયાપણું ન લાગે તે માટે એમના શયનખંડમાં જ હંમેશાં સૂઈ રહેતી હતી તે જાગી ગઈ હતી. કલ્યાણરાય બિલ્લીપગે બહાર નીકળ્યા હતા અને દરવાજો પણ હળવેથી બંધ કર્યો હતો કે જેથી એની ઊંઘમાં ખલેલ ન પડે. પરંતુ ક્યારનીય જાગી ગયેલી નાનકી શૌચાદિક્રિયા પતાવ્યા બાદ દાદા અને પોતાના માટેની ચા ટ્રેમાં લઈને બગીચામાં આવી ગઈ હતી. બગીચાના બાંક્ડા ઉપર બેસીને દાદા-દીકરી ચાની ચૂસકી લેતાંલેતાં વાતે વળ્યાં. કલ્યાણરાય વાસ્તવમાં તો નાનકીના ‘પિતા’ હતા, પણ ઘરમાં બધાં એમને ‘દાદા’ના હૂલામણા નામે સંબોધતાં હતાં. સ્વર્ગસ્થ ‘બા’ને પણ સૌ ‘દાદી’ તરીકે જ બોલાવતાં હતાં. ‘તું આજે વહેલી જાગી ગઈ કે પછી રાત્રે બરાબર નિંદર જ આવી ન હતી ’ …