ખેડાપુર ગામ સુંદરતા અને શાંતીનું જીવંત ચિત્ર હતું. ચારેય તરફ પ્રસરાયેલી હરિયાળી અને મધ્યમાં આવેલા પોળમાં ઊભેલું ઉર્મિલાનું ઘર માટીથી બનાવેલું અને પ્રાચીન આકર્ષણ ધરાવતું હતું. ઘરના દરવાજા પર હાથથી કોતરેલા શિલાલેખો, ચોખાવાળી બારીઓ અને ખૂણાખૂણેથી જોવા મળતો કુદરતી પ્રકાશ ગામની પરંપરા અને શોખલાવાનું દર્શન કરતો હતો. ઘરના પાસેથી વહેતું નાનું તળાવ અને તેની બહાર વધેલા પતળા વૃક્ષો મનને શાંતિ આપતા હતા.ગામ ત્યાના નદીઓ, ઘાટો અને મહાભારતના કાળમાં બનેલા મંદિરો માટે પ્રખ્યાત હતું. તે મંદિરોની પવિત્ર ધૂપ અને ...Read More

ગામના દરેક જણે માની લીધું હતું કે ઉર્મિલા એક દિવસ તેની મહેનત અને ખ્વાબોથી ગામનું ગૌરવ વધારશે. ઉર્મિલાના પિતા ગૌરવભેર કહેતા, "મારી દીકરી મારી યોગ્યતાને ઘણી ઉપર જશે." તેના આ શબ્દો માત્ર આશીર્વાદ ન હતા, પણ તેની યાત્રાના માટે આશાનો દીવો પણ હતા.જ્યારે ઉર્મિલા ગામ છોડી રહી હતી, ત્યારે ગામના લોકો વિદાય આપવા માટે દોરીની જેમ રસ્તાની બંને બાજુ ઉભા હતા. માતાએ લાલ સાડી પહેરી, આંખો ભીની કરીને પોતાના હાથે તૈયાર કરેલી પોટલીમાં પ્રેમથી ભરેલા કઠણાઈઓ હરાવવાના આશીર્વાદ મૂકી. પિતા કોઈ વાત ન કહી શક્યા, પણ તેમના ખેતરમાં કમાયેલા પૈસાથી કરેલી નાની તૈયારી તે તેના માટે અપ્રમેય પ્રેમનું પ્રતીક ...Read More

ઉર્મિલા હવે આ ડાયરીના રહસ્યમય સંકેતોને ઉકેલવા માટે વધુ આતુર હતી. દરરોજ તે પોતાના નિત્યક્રમને પૂરો કરીને પુસ્તકાલયમાં આવી ડાયરીના પાનાં ખૂબ જૂનાં, પીળાશ પડતાં અને સમયના હિસાબે ફાટી ગયેલા હતા. એમાં ઉલટા સીધા અક્ષરોમાં કંઈક લખાયું હતું, જેની ભાષા અડધો સમય તેની સમજથી બહાર હતી. એમાંથી ક્યાંક પ્રાચીન ભારતીય શિલાલેખોની છબી દેખાતી હતી, તો ક્યાંક દગડ અને વેલાઓના ચિત્રો.પ્રથમ પાંચ પાનાં કંઈક સરળ લાગ્યાં, પણ પછીના પાનાં એના માટે ચકમકીવાળા હતા. કેટલાક પાનાં પર એ જાણે કોડ લખાયેલાં હોય એવા સંકેતો હતા. એ બધું ઊંડે ઊંડે એક અનોખું વારસો છુપાવી રહ્યું હતું, પણ ઉર્મિલાને જાણે એમ લાગતું હતું ...Read More

આર્યન અને ઉર્મિલાએ એક સાથે ડાયરીના સંકેતો પર કામ કરવાનું શરૂ કર્યું. ડાયરીમાં લખાયેલ શિલાલેખો અને ચિત્રો પર તેમણે રીતે નજર કરી. આર્યન ખાસ શિલાલેખોની ભાષાને સમજવામાં નિષ્ણાત હતો, જ્યારે ઉર્મિલા તેની માર્ગદર્શક બની રહી. ડાયરીના પાનાંની પાથરેલ કથાઓ અને સંકેતોથી તેમની પાસે એક સ્પષ્ટ દિશા આવી:અંબિકા ગઢ ખંડેર.....આ ખંડેરને લઈને લોકોમાં ઘણા પ્રકારની વાતો પ્રચલિત હતી. તે જગ્યા ભૂતિયાં અને અવિશ્વસનીય ઘટનાઓ માટે કુખ્યાત હતી. આર્યને ઉર્મિલાને પહેલા જ ચેતવણી આપી હતી, "અંબિકા ગઢ ખંડેર સુધી પહોંચવું ખતરનાક છે. ત્યાં ગઈને પાછા ન ફરનારા લોકોની અનેક કથાઓ છે. લોકો કહે છે કે ત્યાં રહસ્યમય શક્તિઓનું રાજ્ય છે."ઉર્મિલાએ ઊંડો ...Read More

અંબિકા ગઢમાં પ્રવેશતા જ ઉર્મિલા અને આર્યનને જાણે બીજા જ એક વિશ્વમાં પ્રવેશ કર્યો હોય એવું લાગ્યું. પવન અચાનક ગયો હતો, અને હવામાં એક અજાણી ઘાટો સુગંધ ફેલાઈ હતી. આ સુગંધમાં કોઈક પ્રાચીન વાસ્તવિકતાનો પરિચય હતો. મહેલની બહાર મોરના આકારવાળું વિશાળ દરવાજો હતો, જેની ઉપર શિલાલેખો કોતરવામાં આવ્યા હતા.આ શિલાલેખમાં મોટા અક્ષરે લખાયું હતું:"જે કોઈ આ મહેલના રહસ્યમાં પ્રવેશ કરશે, તે પોતાના ભવિષ્યનું બલિદાન આપશે."આ શબ્દોએ બંનેને એક ક્ષણે ચૂપ કરી દીધા. ઉર્મિલાના મનમાં એક મિશ્ર લાગણી ઊભી થઈ. તે ડરી ગઈ, પણ સાથે સાથે ઊંડા રહસ્ય જાણવાની ઉત્સુકતા વધતી ગઈ. આર્યન તેની બાજુએ ઊભો હતો, પણ તેના ચહેરા ...Read More

અંબિકા ગઢના મહેલથી પરત ફર્યા પછી, ઉર્મિલા અને આર્યનના જીવનમાં જાણે સમય થંભી ગયો હતો. ડાયરીમાં મળેલી માહિતી તેમની સતત ઘૂમતી રહી. તે દરરોજ ડાયરીના પાનાંઓને વધુ ધ્યાનપૂર્વક વાંચતા, પરંતુ દરવખતે નવા પ્રશ્નો ઉભા થઈ જતા. ડાયરીના પાનાંઓ બરાબર જોડી શકાય તેવા નહોતા—ક્યાંક પાનાં ફાટેલા હતા, ક્યાંક શબ્દો અધૂરા હતા, અને ક્યાંક કોતરાયેલું લખાણ સમજવું અશક્ય હતું.એક દિવસ, જયારે બંને ડાયરીના એક પુરૂષકઠિન પાને નજર નાખી રહ્યા હતા, ત્યાં જ આર્યન એક લખાણ પર અટકી ગયો. “ઉર્મિલા, આ જુઓ!” તેણે ઉત્સાહભર્યા અવાજે કહ્યું.આ લખાણના શબ્દો થોડા ઝાંખા હતા, પણ તેનો અર્થ સ્પષ્ટ હતો:“જો અંબિકા ગઢના રાજવી પરિવારની શાપમુક્તિ કરવી ...Read More

ડાયરી વાંચવાના દિવસે ઉર્મિલાના જીવનમાં જાણે નવી અનિશ્ચિતતા આવી હતી. દર વખતે તે ડાયરીના પાનાંઓ વાંચતી અને તે પોતાને અજાણ્યા ભયમાં ગુમાવતી હતી. "મારા જીવન સાથે આ શાપનો કોઈક અદૃશ્ય સંબંધ છે," આ વિચાર તેના મગજમાં ઘૂમી રહ્યો હતો.એક રાતે, જ્યારે તે પોતાના રૂમમાં ડાયરીના પાનાંઓ વાંચી રહી હતી, ત્યારે અચાનક વીજળી કડકી. ઊંઘમાં પડેલી ઉર્મિલાએ તેના સપનામાં ફરી મહેલની ઝાંખી કરી. તે મહેલના મધ્યસ્થ ગર્ભગૃહમાં હતી, જ્યાં રાજકુમારી નિમિષા તેની સામે ઊભી હતી.“તારા હ્રદયમાં અટવાયેલા સત્યને ખોલ,” રાજકુમારી બોલી. “આ શાપનો અંત તારા હાથમાં છે.”“શું છે આ શાપ? મને વધુ કહો!” ઉર્મિલાએ તત્પરતા દાખવી, પણ તત્ક્ષણે તે જાગી ...Read More

અંબિકા ગઢના મહેલ પર ત્રીજી વખત જતાં, ઉર્મિલા અને આર્યનના મનમાં એક અજાણ, અજ્ઞાન અને ઉત્સુકતાનું મિશ્રણ હતું. મહેલમાં કરતાં, પવનમાં એક થોડી અજાણી તીવ્ર સુગંધ ફેલાયેલી હતી, જાણે તેમને મહેલનું હ્રદય ફરી બોલાવતું હતું. મહેલના નક્કર પત્થરનાં ભીંતોમાંથી પસાર થતાં તેઓ શિલાલેખોની હારમાળા સુધી પહોંચ્યા. આ વખતે તેઓ મહેલના અંદર સૌથી જૂના શિલાલેખોને વાંચવા આવ્યા હતા, જે શાપના મૂળનું ગાઢ રહસ્ય ખોલી શકે.શિલાલેખો પરના શબ્દો કોતરાયેલા હતા, ઘણાં તો બરડેલા અને નષ્ટ થયેલા હતા. આર્યને શિલાલેખોના ટૂકાં ટૂકાં લખાણોનું સંકલન કર્યું અને વાંચવા લાગ્યો:“રાજવી પરિવારે એક એવો નિર્ણય લીધો હતો, જેનાથી તેમના શત્રુઓને બળ મળ્યું. તેમના શત્રુઓએ પ્રજાને ...Read More

ઉર્મિલા અને આર્યન અંબિકા ગઢના ખંડેરમાં પાછા ફર્યાં તે વખતે બંને જાણતા હતા કે આ સફર હવે સરળ નથી. પહેલાથી જ જાણતા હતા કે શિલાલેખો અને ચિત્રગૃહમાં રહસ્યમય ઇશારા તેમની રાહ જોઈ રહ્યા છે, પણ આ વખતે તેમનું લક્ષ્ય “અંતિમ વંદન”ના દરવાજા સુધી પહોંચવાનું હતું—જેના વિશે લોકોએ કહેલું હતું કે તે દરવાજો માણસનો જીવ માંગે છે.મહેલમાં પ્રવેશતાં જ આ વખતે વાતાવરણ જુદું હતું. પવન, જે સામાન્ય રીતે શાંત હવાનું માહોલ આપે છે, હવે કોઈ અજાણ ગૂંજાર સાથે ફૂંફાટ ભરતો હતો. દોરડા જેવા વાંકડિયા રસ્તાઓ પર ચાલતા તેઓ મહેલના વધુ ગાઢ અને ભયાનક ભાગમાં પહોંચ્યા. મહેલની ભીંતો પર શિલ્પો પ્રાચીન ...Read More

દરવાજા પર પ્રાચીન ભાષામાં ખોદાયેલા શબ્દો "મૂકી દેવું એ જ મુક્તિ છે" નો અર્થ તે સમયે અનુકૂળ લાગ્યો નહોતો, મનોમન બંને જાણતા હતા કે આ પહેલી પરીક્ષા હતી."મૂકી દેવું... પણ શું?" ઉર્મિલાએ તળિયેથી ઊંડું પ્રશ્ન પૂછ્યું."શું તું ભવિષ્યનો ત્યાગ કરવા તૈયાર છે? કદાચ આ સંકેત છે કે આપણું અહંકાર, આપણું ભય, અથવા કંઈક આપણું પોતાનું એવું છે જેને છોડવું પડશે," આર્યને શાંતિપૂર્ણ પણ ગંભીર અવાજમાં કહ્યું.દરવાજા પર હાથ મૂકતા જ, એક ગાજતો અવાજ પૂરા મહેલમાં પ્રસર્યો. દરવાજાના આસપાસનાં શિલ્પો અચાનક જીવંત થઈ ગયા હતા. તે ભવ્ય શિલ્પો, જે માત્ર કલ્પનાના ભાગરૂપ હતા, હવે જાણે ચાલવા, નિહાળવા, અને અટકાવવાનો પ્રયાસ ...Read More