કોટને હેન્ગર પર લટકાવી ડો. ચીમનલાલ ખુરશી પર બેઠા બૂટની દોરી છોડતાં વિચારે ચડ્યા, તેમને તેમની મૃત પત્ની યાદ આવી ને તેઓ ગણગણી રહ્યાૹ બંસરી! તે જેટલી આકર્ષક હતી તેટલી જ કોમળ હતી. પોતે તેને જાળવી ન શક્યા તેનું દુઃખ આજે પણ તેમના હૈયાને કોરી રહ્યું હતું. તેમના મનમાં એક જ વિચાર આવતો કે પોતે ડોક્ટર ન બન્યા હોત તો કેવું સારું હતું. તો પોતે જરૂર બંસરીને જાળવી શકત. પણ. યુવાનીને ઉંબરે પગ મૂકતાં તેમના મનમાં ડોક્ટર બનવાની લાલચ જન્મી. ડોક્ટર બન્યા, દિવસ ને રાત દર્દીઓની માવજતમાં જ રચ્યાપચ્યા રહેવા લાગ્યા.