बेडवर बसलेला रूद्रांश त्याच्या चेहऱ्यावर तळमळ घेऊन दाराकडे बघत होता. अभिरा परत येणार नाही हे त्याला माहीत होते पण तरीही तो तिची वाट पाहत होता. अश्रूच्या चरबीचे थेंब त्याच्या डोळ्यातून बाहेर पडले जे त्याने हाताच्या मागच्या बाजूने पुसले."रूद्रांश, मला माहित आहे की तुझ्यासाठी हे खरोखर कठीण आहे की.... आकाशने रूद्रांशला सांत्वन देण्याचा प्रयत्न केला पण त्याने आकाशाचे शब्द पूर्ण होऊ दिले नाही."तुमचे सांत्वन देणारे शब्द माझ्या अभीला परत आणणार नाहीत. ते मला एकटे सहन करावे लागत असल्याने ते मला मदत करणार नाहीत, त्यामुळे प्लीज मला त्रास देऊ नका. मी परवा गोव्याला परत जाणार आहे. "रूद्रांश भावनाविवश होऊन म्हणाला.त्याची घोषणा ऐकून