சிவாவின் சித்தி.. ப்ளீஸ்.. Part 2    கோவை வீட்டிற்கு வந்து ஒரு வாரம் ஆகிவிட்டது. காலேஜ் வொர்க் நிறைய இருந்தது. எந்த வேலை பண்ணிணாலும், முழித்திருந்தாலும், தூங்கினாலும் எதை பார்த்தாலும் சித்தி ஞாபகமே... யாரிடமும் பேச பிடிக்கவில்லை. மனம் தனிமையை யே விரும்பியது. எனக்கே நான் மாறியது நன்றாக தெரிந்தது. நார்மலாக இல்லை என்பது மட்டும் சத்தியம். அம்மா விற்கு தெரியாமலா? இரண்டு மூன்று தடவை கேட்டு பார்த்தார்கள்.. என்னடா எதாவது ப்ராப்ளமா? னு. ஒன்றும் இல்லை என்று அப்போதைக்கு சமாளித்து விட்டேன்.  ஏதோ காலேஜ், வொர்க் லோட் ப்ராப்ளம் னு விட்டு விட்டார்கள். நாட்களை தள்ளுவது அதி கஷ்ட்டமாக இருந்தது. ரொம்ப கஷ்ட்டபட்டு studies ல் கான்சன்ட்ரேட் பண்ண ஆரம்பித்தேன்.   அப்போது பாட்டி வீட்டிலிருந்து சித்தியின் நீண்ட முடி ஒன்றை ஞாபகார்த்தமாக எடுத்து வந்து அதை என் பேனா வில் யாருக்கும் தெரியாமல் சுற்றி வைத்திருந்தேன்.  அவ்வப்போது