પ્રાચી દેસાઈ રંગે ગોરી જાણે ખીલતો મોગરો.ગુલાબની કળી,ચંપાની ચમેલી જાસૂદની કળી જેટલી ઉપમાઓ આપો એટલી ઓછી પડતી લાગે.હસતી ત્યારે મોતી જેવા દાંત જોનારને મોહી લેતા.નયનને જ્યારે પટપટાવતી ત્યારે દિલો ઉપર આભ પટકાતુ.ઉરનો થોડો વિકાસ થયેલો સલવારમાં તે નજર આવતા નહી પણ જ્યાંરે તે ટીશર્ટ પહેરતી ત્યારે તે તેની ગવાહી આપતા.કટી કુવારા કાળજા કોરે એવી વક્ષથી પાતળી નાજુક ચાલે ત્યારે હરણીને શરમાવે.લાંબો ચોટલો કટીને આંબીને નિતંબની ચાડી કરતો હિચકે બાળ હીચે એમ હાલરડા લેતો.આવી પરસોત્તમની પ્રાચી સત્તર વટાવી અઢારમાં પ્રવેશવાની તૈયારી કરી ચુકી.