હવેલી સૂમસાન હતી. ખૂબ અંધારું છવાયેલું હતું. ત્રણેયે પોતાનાં ફોનની ટોર્ચ ચાલું કરી. તેઓ હવેલીની અંદર જવા લાગ્યાં. અચાનક ભાવિનનાં પગમાં કંઇક અથડાતાં તે નીચે પડી ગયો. રવિએ તેને ઊભો કર્યો. રવિએ નીચે તરફ ટોર્ચ કરીને જોયું, તો કોઈ માણસ જમીન પર પડયો હતો, પણ અંધારામાં તેનો ચહેરો દેખાતો ન હતો. રવિએ તેની નજીક જઈ તેનાં મોં પર ટોર્ચ કરી. તે બીજું કોઈ નહિ પણ ધ્રુવ હતો.