આકાશનું મન જાણે ઉછળી ઉછળી ને કહેતું હતું કે હજુ હિંમત રાખ ઘણું સેહવાનું બાકી છે.......આકાશના ચ્હેરા પર ચિંતાની લકિરો બનતી જતી હતી....એકબાજુ પ્રિયજનને પડખે મળતી શાંતિ ને બીજી બાજુ અંતરમાં ઉઠતા તુફાન વચ્ચે આકાશ ફસાયો........ લાગણી અને મનોમંથનના સંગ્રામની વચ્ચે સમય સરતો જતો હતો. રાતના અંધારપટમાં મોજાની ભાવભરી ઉછળ-કૂદ સાથે પૂર્ણ ચંદ્રની રોશનીમાં ખીલી ઉઠતા દરિયાનો ઘૂઘવાટ હવે મંદ પડ્તો હતો..... સૂર્યદેવતાના આગમન સાથે રંગબેરંગી ચૂંદડી ઓઢીને વ્યોમ ખીલી રહ્યું હતું. આવું અદ્દભૂત દ્રશ્ય આંખોમાં કેદ કરવા મથતી મનસ્વી ઉભી થઈને કિનારે જતી રહી......રેતી અને પાણીના મિશ્રણમાં તૃપ્ત થતા પગ મગજને કઈક અંશે શાંતિ બક્ષી રહ્યા હતા. આંખો બંધ