“ડાયરી”નિયતિને હું નાની હતી ત્યારથી ઓળખું છું, એમ કહોને કે એ મારા ખોળામાં જ મોટી થઇ છે. આમ તો ઘણા સમયથી નિયતિની ડાયરીનાં પાના આંખ સામે દેખાતા હતા, પણ એને શબ્દોમાં ઉતારવા રોજ વિચારતો અને અટકી જતો, “નિયતિ” એ હંમેશા આંખ સામે આવી જતી અને જ્યારે જ્યારે નિયતિ સામે આવે ત્યારે આંખો ભરાઈ જાય. છતાંય નિયતિ સાથે નિયતિએ કરેલા વ્યવહારને આપ સૌ સાથે શેયર કરવાની ઈચ્છા રોકી ન શક્યો અને આજે કલમ ઉપાડી. દિકરી મારી લાડકવાયી લક્ષ્મીનો અવતાર , એ સુએ તો રાત પડેને જાગે તો સવાર...પપ્પા રાજેશ ભાઈની લાડકી નિયતિ, પપ્પાના મોઢે હાલરડું સાભળ્યા વગર સુતી જ નહિ. અમદાવાદનાં વરાછા