આજની રાત ખુબ જ લાંબી રહી હતી. વળી મોર્નિંગનાં આલાર્મની કઈ ખાસ જરૂર ન હતી. તેમ છતાં રાત્રે જ સથવારા રૂપે પથારીમાં એક બાજુ પ્રીતિ (મારી ઢીંગલીને પ્રીતિ કહું) અને બીજી બાજુ આલાર્મ રાખી મુક્યું હતું. જેથી સવારે કદાચ સ્વપ્નમાંથી ઉઠવામાં મદદ મળી રહે. પરંતુ નીંદર આવે તો મારા સ્વપ્નની શરૂઆત થઇ શકે ને ? બસ મોડીરાત સુધી પ્રીતિને બાથમાં લેતી ભૂતકાળનાં ઉંડા વિચારોમાં ખોવાઈ રહી. એટલે મારી સાથે તેને પણ મોડીરાત સુધીનો ઉજાગરો કર્યો હતો. જે તેનાં માટે જબરદસ્તી ભર્યો હતો. પણ તે મને ચૂપચાપ જોઈને કશું જ ન બોલી, તેની સિવાય મને સમજે છે પણ કોણ ? મારી