થોડાં સમય પછી જેમતેમ કરી દાદીમાં રેવાને ઘરની અંદર લાવ્યાં. બેભાન રેવાને જોતાં તેમણે ગભરાતાં ગભરાતાં અનંતને પોતાને ઘેર બોલાવ્યો. ઘણાં દિવસો પછી અનંત રેવાને ત્યાં આવ્યો હતો. રેવાને આટલાં લાંબા સમયે જોતાં તેની મનની ખુશીનો પાર જ ના રહ્યો. અનંતનાં મનની લાગણીઓ આજે તેની આંખોમાં ચોખ્ખી દેખાતી હતી. દાદીમાં પણ તે લાગણીઓ જોઈ શક્તાં હતાં. જે ચમક અને ચિંતા દાદીમાં એ કૌશલની આંખોમાં જોઈ હતી તેવી જ ચમક અને ચિંતા આજે અનંતની આંખોમાં જોતાં દાદીમાંને કોઈ અસામાન્ય સ્થિતિનો અનુભવ થઈ રહ્યો હતો. પણ સમય અને સ્થાનની મર્યાદા સમજતાં તે કશું બોલ્યાં નહીં.